Κατηγορία: Κώστας Ιωαννίδης

Μακρής Θανάσης

testeroadmin

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1955. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1976-81) με δάσκαλο το Γ. Μόραλη, και στη συνέχεια στην École nationale supérieure des Beaux-Arts (1980-1982) στο Παρίσι. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη συγκέντρωσή της σε θεματικές ενότητες, όπως οι αυτοπροσωπογραφίες, οι προσωπογραφίες παιδιών, οι απεικονίσεις ζώων και τοπίων. Ο κύριος προσανατολισμός των πλαστικών αναζητήσεών του, έγκειται στην απόδοση των μορφών με μία πολύ λιτή και ιδιαίτερα χαμηλόφωνη τονική κλίμακα. Σε πολλά έργα του, αρκείται σε τέσσερις μόνο ενδιάμεσους και πολύ κοντινούς τόνους, τους οποίους χρησιμοποιεί με μεγάλη πειθαρχία και μεθοδικότητα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κορογιαννάκης Αλέξανδρος

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

Μέγαρα 1906 – Βάρκιζα 1966

Γεννήθηκε στα Μέγαρα το 1906 και σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1920-1929), με δασκάλους τους Γ. Ιακωβίδη, Δ. Γερανιώτη, Γ. Ροϊλό, και Ν. Λύτρα. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, ασχολήθηκε συστηματικά με τη χαρακτική. Στο διάστημα 1928-39 συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, ως σκιτσογράφος, ενώ το 1939 προσλήφθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος στο τμήμα χάραξης τραπεζογραμματίων, με ειδική μετεκπαίδευση πάνω στη χαλκογραφική χάραξη προσωπογραφιών και παραστάσεων στην Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας. Παράλληλα με τη χαρακτική, καλλιέργησε και τη ζωγραφική. Γενικά, το καλλιτεχνικό του έργο το χαρακτηρίζει μια εξελικτικά ανανεωτική τάση. Με αφετηρία το ρεαλισμό, διαμόρφωσε ένα προσωπικό στυλ κριτικής διάθεσης και εξπρεσιονιστικών στοιχείων, ενώ στην εξέλιξη του αφομοίωσε στοιχεία από τον κυβισμό, φτάνοντας μέχρι και την αφαίρεση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σχοινά Μαίρη

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1948. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους στη χαρακτική τον Κ. Γραμματόπουλο (1966 – 1971), και στην Τέχνη του βιβλίου το Γ. Παπαδάκη και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1976-1981). Τα θέματά της, τα αντλεί από την ελληνική ύπαιθρο, ενώ χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου της, είναι η έμφαση στο σχέδιο, η καθαρότητα των λεπτομερειών, τα ποιητικά χρώματα και οι απαλλοί τόνοι, η τάση σχηματοποίησης, η γεωμετρική λιτότητα, καθώς και η λυρική διάθεση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βαρώτσος Κώστας

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε ζωγραφική στην Accademia di Belle Arti της Ρώμης και αρχιτεκτονική στη Scuola de Architettura της Πεσκάρα. Το 1990-91 πήρε υποτροφία Fylbright για τη Ν. Υόρκη, και το 1999 εξελέγη καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στο μάθημα των Εικαστικών Τεχνών.
Το έργο του είναι καρπός των σύγχρονων προβληματισμών γύρω από τη «γλώσσα» της τέχνης, τις δυνατότητες επικοινωνίας της με το θεατή και την «κριτική του μοντέρνου». Για αυτόν, η τέχνη μπορεί να εκφράσει την πραγματικότητα και να διαδραματίσει κοινωνικό ρόλο, εφόσον αποκαταστήσει την επικοινωνία της με το θεατή, μια επικοινωνία που διαταράχτηκε με την επικράτηση του ορθολογικού στοιχείου στη μοντέρνα τέχνη. Στο έργο του συμπυκνώνει την αίσθησή του της περιρρέουσας ιστορικής ατμόσφαιρας σε μνημειακές εικόνες και σύμβολα που αναδύονται από το ασυνείδητο και χαρακτηρίζονται για την οικονομία της φόρμας τους. Η προσπάθεια εξισορρόπησης των αντιθέσεων ταυτίζεται στο έργο του με την αναζήτηση μιας κλασικής ισορροπίας.
Εκτός από την Ελλάδα και την Ιταλία, έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων σε όλο τον κόσμο.Το 1987 έλαβε μέρος στη Μπιενάλε του Sao Paulo. Συμμετείχε δυο φορές στη Μπιενάλε της Βενετίας, το 1993 εκπροσωπώντας την Ιταλία και το 1999 εκπροσωπώντας της Ελλάδας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χάρος Μανώλης

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χάρος Μανώλης

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χάρος Μανώλης

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σικελιώτης Γιώργος

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1917-1984)

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1917 την οποία όμως εγκατέλειψε το 1922 εξαιτίας της μικρασιατικής καταστροφής. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1935 – 40) με δασκάλους τους Σ. Βικάτο και Κ. Παρθένη. Η ζωγραφική του, είναι καθαρά ανθρωποκεντρική και διαδηλώνει τη βαθιά αγάπη του για τον άνθρωπο και την πίστη του στη ζωή και τις αξίες της. Αυτή η ανθρωποκεντρική κατάφαση, προσδιορίζει το θέμα αλλά και το ήθος των έργων του, που έχουν ως αφετηρία τους τα βιώματα της καθημερινότητας, στον προσφυγικό οικισμό της Καισαριανής, όπου έζησε. Στη θεματογραφία του, κεντρική θέση κατέχουν η γυναίκα, η μητρότητα, η οικογένεια, το ερωτικό ζευγάρι, ενώ θέματα όπως ο χορός, οι πλανόδιοι οργανοπαίχτες, οι εργάτες, συμπληρώνουν την προσωπική του μυθολογία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ράμμος Κωνασταντίνος

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1955)

Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1955. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1975-1981), με δάσκαλο το Δ. Κοκκινίδη, και το 1982-83 συνέχισε τις σπουδές του, στο Paris I-Sorbonne (Arts Plastiques). Τα ψυχρά μπλε χρώματα, είναι ένα στοιχείο που επιβιώνει σταθερά στο έργο του, όπως και τα σώματα σε στάσεις που προέρχονται από έργα του μανιερισμού και του μπαρόκ, το δυνατό φως που λιώνει τις μορφές και η διαίρεση της επιφάνειας που παραπέμπει στο F. Bacon. Οι συνθέσεις του, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν παραδοσιακές, αν δεν υπήρχε η προσθήκη του στοιχείου του πίνακα μέσα στον πίνακα. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις, όπως στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κρακοβίας, στην Πολωνία, στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας κ.α. Το 1984 κάνει την τρίτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα και από τότε έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 25 ατομικές και σε περίπου 200 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μακρουλάκης Μιχάλης

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1940. Το 1957 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε σπουδές σκηνογραφίας και ενδυματολογίας στο ΑΤΙ, με δασκάλους του Σ. Βασιλείου, Τάσσο, Τσαρούχη και Απάρτη ενώ από το 1963 έως το 1966, εργάστηκε ως σκηνογράφος σε διάφορα αθηναϊκά θέατρα. Στα έργα του, η ακριβολογική προσέγγιση και η εμμονή ακόμα και στην πιο ακραία λεπτομέρεια συνυφαίνονται με μια σαφή διάθεση σουρεαλιστικών συσχετισμών.
Απεικονίζει άδειους και ερημικούς χώρους, με έντονα αναγεννησιακή προοπτική, στην αληθοφανή, ψευδαισθησιακή αναπαράσταση του ύφους των αντικειμένων και της μυϊκής ανατομίας των αισθησιακών γυμνών του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πανταλέων Θεόδωρος

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μακρουλάκης Μιχάλης

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1940. Το 1957 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε σπουδές σκηνογραφίας και ενδυματολογίας στο ΑΤΙ, με δασκάλους του Σ. Βασιλείου, Τάσσο, Τσαρούχη και Απάρτη ενώ από το 1963 έως το 1966, εργάστηκε ως σκηνογράφος σε διάφορα αθηναϊκά θέατρα. Στα έργα του, η ακριβολογική προσέγγιση και η εμμονή ακόμα και στην πιο ακραία λεπτομέρεια συνυφαίνονται με μια σαφή διάθεση σουρεαλιστικών συσχετισμών.
Απεικονίζει άδειους και ερημικούς χώρους, με έντονα αναγεννησιακή προοπτική, στην αληθοφανή, ψευδαισθησιακή αναπαράσταση του ύφους των αντικειμένων και της μυϊκής ανατομίας των αισθησιακών γυμνών του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κοτσιρέας Σταύρος

Αθηνά Γιαννουλάκη

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten της Χάγης (1984-89) και συνέχισε στην ίδια σχολή, με μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Οι συνθέσεις του, διακρίνονται για το συνδυασμό αφηρημένων τύπων με εικονιστικά μοτίβα, λαμπερά χρώματα, εξπρεσιονιστική διάθεση, συμβολικό περιεχόμενο και λυρική ατμόσφαιρα. Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολείται και με τη χαρακτική, όπου εκμεταλλεύεται την αντίθεση του ασπρου μαύρου, για να δώσει συνθέσεις που διακρίνονται για τη σχηματοποίηση και την σχεδιαστική τους οξύτητα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πράσινος Μάριος

user004

Βιογραφικό

Κωνσταντινούπολη 1916 – Eygalieres, Ν. Γαλλίας 1985

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1916, μεγάλωσε όμως και σπούδασε στο Παρίσι, όπου βρέθηκε με την οικογένειά του μετά τα γεγονότα του 1922. Το 1932, εγγράφεται στην Ecole des Langues Orientales και αρχίζει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Κλεμάν Σερβώ. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινά η φοίτησή του στη Faculte des Lettres στο Παρίσι, ενώ το έργο του ήδη κινείται στον ευρύτερο χώρο των σουρρεαλιστών. Οι επαφές του με ανθρώπους του θεάτρου, τα σχέδια για εξώφυλλα εκδόσεων, το διαρκές ενδιαφέρον του για την υπέρβαση των ορίων μεταξύ γνώσης και ενόρασης, φυσικού και μεταφυσικού κόσμου και η αντιμετώπιση της ζωγραφικής ως γραφής, είναι τα στοιχεία που ορίζουν τις βασικές κατευθύνσεις της δουλειάς του, που διαμορφώνουν το στίγμα της και προδιαγράφουν τα ερωτήματα, με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος, από τα ήδη σουρεαλιστικής διάθεσης πρωιμότερα έργα του, έως τις εσωστρεφούς διάθεσης πραγματεύσεις του φυσικού τοπίου, μετά την εγκατάστασή του στη Νότια Γαλλία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης

user004

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πανταλέων Θεόδωρος

user004

Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πανταλέων Θεόδωρος

user003

Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μαντζαβίνος Τάσος

user003

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-1984). Ήδη από το ξεκίνημα της πορείας του εμφανίζονται τα βασικά χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του, που είναι η αντινατουραλιστική εξπρεσιονιστική οξύτητα στο σχεδιασμό των μορφών και η υπαρξιακή αναζήτηση. Αποφεύγοντας ο ίδιος κάθε σχετική ένταξη σε σχολές και ρεύματα, επιδιώκει την αυτονόμησή του, καλλιεργώντας ένα ζωγραφικό ιδίωμα που βασίζεται στην άμεση αυτοαναλυτική διεργασία. Επιλέγει τη θεματολογία του με γνώμονα τη βιωματική σχέση με το φυσικό τοπίο και τους ανθρώπους, αναζητώντας το μυθικό υπόστρωμα και την εσωτερική πραγματικότητα των εικόνων του. Ενδιαφερόμενος όχι για την παρουσία της φύσης αλλά για τη δυναμική της, ανιχνεύει τη συγκινησιακή φόρτιση μέσα στο οπτικό γεγονός. Η δυναμική ευφορία της χειρονομίας και η επίμονη τάση αναγωγής στο ουσιώδες, διαφαίνεται τόσο στους πίνακές του όσο και στα σχέδια και στις υδατογραφίες τους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κατζουράκης Κυριάκος

user004

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο το Γ. Μόραλη, και σκηνογραφία με το Β. Βασιλειάδη (1963 – 1968). Το 1969, μαζί με τους Γ. Βαλαβανίδη, Κ. Δίγκα, Χ. Μπότσογλου και Γ. Ψυχοπαίδη, δημιούργησε την ομάδα «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» που διαλύθηκε το 1972. Από το 1972 έως το 1985 έζησε στο Λονδίνο, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη χαρακτική στo St Martins School of Art και στο Croydon College of Art. Στη ζωγραφική του, δανείζεται πρότυπα από τη μουσειακή τέχνη (θέματα από έργα των Velasquez, David, Τσαρούχη), τα οποία συνδυάζει με μνήμες από την πρόσφατη ελληνική ιστορία και τα εντάσσει σε χώρο φανταστικό, γεμάτο προκλητικές αντιθέσεις, όπου συνυπάρχουν ετερόκλητα θέματα, ελκυστικά και ενοχλητικά μαζί. Στα μεταγενέστερα έργα του, στρέφεται σε ένα περισσότερο εξπρεσιονιστικό ύφος, δημιουργώντας δραματικές συνθέσεις επικού χαρακτήρα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μανουσάκης Μιχάλης

user003

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-84), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Δ. Κοκκινίδη. Από τα πρώτα του κιόλας έργα εστίασε το ενδιαφέρον του στη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, που αποτελεί το κυρίαρχο και καθοριστικό στοιχείο των έργων του, καθώς και στη διερεύνηση των σχέσεων της με τον περιβάλλοντα χώρο. Με έμμεσες και άμεσες αναφορές σε πραγματικούς ή φανταστικούς χώρους, δημιουργεί συχνά μία ονειρική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία χειρίζεται τις συνθέσεις του με ευαισθησία και λιτότητα. Από το 1990 και μετά, οι συνθέσεις του γίνονται όλο και πιο απλές, με το λευκό και φασματικό ανθρώπινο σώμα να ουδετεροποιείται από τα φυλετικά του χαρακτηριστικά και να ανάγεται σε αρχέτυπο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Από το 1987 διδάσκει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου εξελέγη τακτικός καθηγητής το 2014.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1994 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, όπου το ελληνικό περίπτερο έλαβε το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου. Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στην έκθεση Κλασικές μνήμες στη σύγχρονη ελληνική τέχνη (2007: Capital Museum of China, Πεκίνο). Το 2012, παρουσίασε την έκθεση «Ένα μέτρο» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: contemporary greek art institute

Ψυχοπαίδης Γιάννης

user004

Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1945. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1963 – 1968) με δάσκαλο το Κ. Γραμματόπουλο. Πριν από τη δικτατορία του 1967, συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες του συλλόγου των φοιτητών και στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, ήταν μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α» και συνεργαζόταν με την Επιθεώρηση Τέχνης. Στην πρώτη του ατομική έκθεση (1966, Κεραία) τα έργα του φανέρωναν την πολιτικοποιημένη στάση του (σκηνές από διαδηλώσεις), αλλά και την πρώιμη εξοικείωσή του με το γερμανικό εξπρεσιονισμό. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική, στην Akademie der Bildende Kunste, του Μονάχου, ως υπότροφος της DAAD. Έμεινε και εργάστηκε στο Μόναχο ως το 1977. Στην Ελλάδα, επέστρεψε το 1992 και το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής της ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε έως το 2012. Οι πρώιμες φάσεις της καλλιτεχνικής του πορείας, εντάσσονται στο ιδεολογικό και αισθητικό κλίμα των δεκ. ’60 και ’70, ιδιαίτερα στο νεο-παραστατικό ρεύμα που επηρέαζε εκείνα τα χρόνια τόσο το διεθνή χώρο όσο και την Ελλάδα. Η εξπρεσιονιστική διάθεση, δεν έπαψε ποτέ να διέπει την τέχνη του, με λιγότερο ή περισσότερο εμφανή τρόπο, αλλά χωρίς της τραχύτητα και τα βίαια ξεσπάσματα, της αντίστοιχης γερμανικής ζωγραφικής. Παραμορφώσεις και χρωματικές υπερβολές, που κατά καιρούς, παρατηρούνται στο έργο του, πλουτίζουν με οξύτερους τόνους μία κατά βάθος, νηφάλια και αποστασιοποιημένη κριτική ματιά, που σχολιάζει δηκτικά και συχνά ποιητικά, καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα. Έχει κάνει δεκάδες ατομικές εκθέσεις σε όλο σχεδόν τον κόσμο, σε γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία. Συμμετείχε επίσης σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις. Μέσα στη δεκαετία του 1980 άρχισε να παρουσιάζει αναδρομικά, εντός και εκτός Ελλάδας, τη μεγάλη σειρά έργων του με τίτλο Το γράμμα που δεν έφτασε (η οποία είχε ξεκινήσει από το 1977 και συνεχιζόταν μέχρι πρόσφατα). Στην Ελλάδα έχουν γίνει αρκετές αναδρομικές παρουσιάσεις της δουλειάς του (1987-88, 1995, 1998, 2001, 2005…). Το 2004 δημιούργησε τη μεγάλη εικαστική εγκατάσταση Σταθμός Ειρήνη για τον ομώνυμο σταθμό των ΗΣΑΠ. Έχουν εκδοθεί πολυάριθμα λευκώματα για το έργο του, μονογραφικές μελέτες και βιβλία με κείμενα και δοκίμιά του για την τέχνη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Χρύσα (Βαρδέα)

user004

Βιογραφικό

(1933-2013)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε στην Academie de la Grande Chaumiere (1953-54) στο Παρίσι και στη School of Fine Arts (1954-55) στο Σαν Φρανζίσκο και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Ν. Υόρκη. Η γλυπτική της δημιουργία χαρακτηρίζεται από διαρκή έρευνα και εκμετάλλευση του τυχαίου. Ξεκινώντας γύρω στα 1955 από επιτοίχιες συνθέσεις με βέλη και γράμματα, που αξιοποιούσαν τις αντιθέσεις του φωτός και της σκιάς, εισήλθε το 1957 σε μια πενταετία πειραματισμών. Έτσι, από τυχαία χυμένο γύψο σε χάρτινα κιβώτια προέκυψαν τα Κυκλαδικά Βιβλία, που θα χαρακτηριστούν προάγγελοι του μινιμαλισμού. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εργασίας της υπήρξε η ενασχόλησή της με τη γραφή και την προβολή των εικαστικών της δυνατοτήτων, ανεξάρτητα από το νόημα που αυτή μετέφερε. Είτε χάραζε σε οριζόντιες ζώνες κεφαλαία γράμματα είτε επαναλάμβάνε ένα και μόνο γράμμα, ενδιαφέρθηκε για τη δύναμη της μη αναγνωρίσιμης έννοιας των γραμμάτων και των λέξεων, κάτι που στη συνέχεια την οδήγησε σε πίνακες εμπνευσμένους από τη δομή της εφημερίδας. Από το 1962 άρχισε να χρησιμοποιεί το νέον, που έγινε το σήμα κατατεθέν της δουλειάς της, συνδυάζοντας το υλικό, την τεχνολογία και τις εντυπώσεις που της δημιούργησε η Νέα Υόρκη. Η προσπάθεια αυτή βρήκε την κορύφωσή της στις Πύλες της Times Square, μια συναρμογή διαφορετικών υλικών και στοιχείων. Τα βιώματά της από το αστικό τοπίο των μεγαλουπόλεων και η νέα τεχνολογία υπήρξαν τα στοιχεία που αποτέλεσαν την αστείρευτη πηγή της έμπνευσής της.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Λακερίδου Γιούλικα

user002

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1940. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι, στο εργαστήριο του R. Licata, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα χαρακτικής και ψηφιδωτού. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ecole Pratique des Hautes Etudes της Σορβόννης. Στη δουλειά της, φάινεται να επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μελέτη της αρχιτεκτονικής. Ενδιαφέρεται για το φυσικό χώρο και σε μερικές από τις πρώιμες προσπάθειές της, δίνει τοπία στα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο τα δέντρα. Η ζωγραφική επιφάνεια των έργων της διακρίνεται για το συνδυασμό κάθετων και οριζόντιων θεμάτων, περιγραφικών τύπων και σχηματοποίησης των μορφών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Λάβδας Απόστολος

user002

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1940 και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στην Ecole des Beaux Arts στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι. Το έργο του, αποτελείται κυρίως από ανθρώπινες μορφές, τις οποίες αποδίδει με εξπρεσιονιστική διάθεση. Χρησιμοποιεί πλούσια χρωματική κλίμακα, την οποία χειρίζεται με αμεσότητα και αυθορμητισμό. Εργάζεται με θεματικές ενότητες και έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε δυναμικά θέματα, που περιλαμβάνουν την ανθρώπινη μορφή σε κίνηση. Αποφεύγει το σχεδιαστικό περίγραμμα και οδηγεί το βλέμμα του θεατή στην ανάγνωση του θέματος μέσω των χρωματικών συσχετισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χατζηκυριάκος Γκίκας Νίκος

user004

Βιογραφικό

(1906-1994)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα κοντά στον Κ. Παρθένη (1921 – 1922). Το 1922, όντας στο Παρίσι, ξεκίνησε σπουδές γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στη Σορβόννη, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στην Ακαδημία Ranson και στο εργαστήριο χαρακτικής του Δ. Γαλάνη. Στη γαλλική πρωτεύουσα παρέμεινε έως το 1934, πραγματοποιώντας ενδιαμέσως ταξίδια στην Ελλάδα. Ήδη από το 1923 άρχισε την εκθεσιακή του δραστηριότητα με τη συμμετοχή του στο Σαλόν των Ανεξαρτήτων, όπου εξέθεσε και τις επόμενες χρονιές έως το 1926. Το 1927 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι στην γκαλερί Percier και την επόμενη χρονιά στην αίθουσα Στρατηγοπούλου στην Αθήνα με συνεκθέτη το γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο. Στα 1936 – 1937 συνεργάστηκε για την έκδοση του περιοδικού Το Τρίτο Μάτι, στο οποίο δημοσίευσε μεταφράσεις κειμένων και άρθρα. Το 1937 ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη σκηνογραφία, σχεδιάζοντας τα σκηνικά και τα κοστούμια για παραστάσεις του Θεάτρου της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησε η συνεργασία του με τη Νέα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Σωκράτη Καραντινού (1938), το Εθνικό Θέατρο (1950), το Μοντέρνο Ελληνικό Μπαλέτο της Ραλλούς Μάνου (1950), τη Σχολή Ματέι (1952) και το Covent Garden του Λονδίνου (1961). Το 1941 εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, όπου δίδαξε σχέδιο και σύνθεση έως το 1958. Το 1946 παρουσιάστηκε η πρώτη αναδρομική έκθεση του έργου του στο Βρετανικό Συμβούλιο Αθηνών, και ακολούθησε, το 1973, η αναδρομική στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας με εκατόν εξήντα τέσσερα έργα. Το 1949 εξέθεσε με την ομάδα Αρμός, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος, και το 1950 μετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας με δέκα επτά έργα. Στο μεταξύ συνέχισε να παρουσιάζει ατομικές εκθέσεις, σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, και από το 1958 ξεκίνησε τη συνεργασία του με την γκαλερί Ιόλα, εκθέτοντας στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Γενεύη και το Μιλάνο. Το 1973 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1979 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1986 εξελέγη μέλος της Royal Academy του Λονδίνου. Άνθρωπος με ποικίλα πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, ασχολήθηκε ακόμη με τη χαρακτική, την εικονογράφηση βιβλίων, τη γλυπτική, ενώ έδωσε πολλές διαλέξεις και δημοσίευσε μελέτες και άρθρα για θέματα τέχνης και αισθητικής. Ο Γκίκας, αξιοποίησε στη ζωγραφική του κυβιστικές και κονστρουκτιβιστικές διατυπώσεις σε συνδυασμό με τύπους της ελληνικής τέχνης, επιτυγχάνοντας μια καθαρά προσωπική σύνθεση ευρωπαϊκών πρωτοποριακών και εγχώριων παραδοσιακών στοιχείων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Χάρος Μανώλης

user004

Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χάρος Βασίλης

user004

Βιογραφικό

Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χάρος Μανώλης

user004

Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Τσόκλης Κώστας

user004

Βιογραφικό

(1930)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1948 έως το 1954, στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη. Το 1957, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., πήγε στη Ρώμη, όπου έζησε έως το 1960. Τη δεκαετία 1960 – 1970 εργάστηκε στο Παρίσι. Με πρόσκληση του D.A.A.D. πήγε στο Βερολίνο, όπου παρέμεινε από το 1971 έως το 1972. Στη συνέχεια και έως το 1983 έζησε μεταξύ Αθήνας και Παρισιού, ενώ το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Καλλιτέχνης που αρέσκεται στους πειραματισμούς, έχει δώσει δημιουργίες διαφόρων κατευθύνσεων και τάσεων, συνδυάζοντας το ζωγραφικό με το εξωζωγραφικό, το στοιχείο της οφθαλμαπάτης με την πραγματικότητα, την τέχνη με την τεχνολογία, εισάγοντας στη δουλειά του και το βίντεοΑπό τις αρχές της δεκαετίας του 1960, οπότε ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, έως σήμερα έχει παρουσιάσει έργα του σε περισσότερες από ογδόντα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει και σε πολυάριθμες ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κυρίως σε ευρωπαϊκές πόλεις. Το 1986 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Τσαρούχης Γιάννης

user004

Βιογραφικό

(1910-1989)

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1928-1934) με δασκάλους τους Δ.Μπισκίνη, Δ. Γερανιώτη, Σ. Βικάτο, Γ. Ιακωβίδη, Θ. Θωμόπουλο, Γ. Κεφαλληνό και Κ. Παρθένη. Παράλληλα, μαθήτευσε για τέσσερα χρόνια (1930-1934) στο εργαστήριο του Φ. Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή ζωγραφική και μουσική. Το 1935, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη και στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι, όπου διδάχτηκε την τεχνική της χαλκογραφίας. Στη γαλλική πρωτεύουσα, γνώρισε από κοντά τη ζωγραφική της Αναγέννησης, τον Ιμπρεσιονισμό και το έργο του Θεόφιλου από τη συλλογή του Teriade. Συνάντησε επίσης τον Matisse, τον Laurens και τον Giacometti. Το 1928, ξεκίνησε την επαγγελματική του ενασχόληση με τη σκηνογραφία, η οποία καλύπτει ένα σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας και περιλαμβάνει συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Covent Garden του Λονδίνου, τη Dallas Civic Opera του Τέξας, το Theatre National Populaire του Παρισιού και το Teatro Olympico της Βιτσέντζα. Συνεργάστηκε επίσης με σημαντικούς έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, όπως η Μαρία Κάλλας, η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Jules Dassin και o Franco Zeffirelli. Την περίοδο 1960-1962 εξάλλου δίδαξε σκηνογραφία στη Σχολή Δοξιάδη. Παράλληλα ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, ενώ, στο πλαίσιο του ευρύτερου ενδιαφέροντός του για την τέχνη, έγραψε κείμενα και κριτικές που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλία. Το 1967, λόγω των πολιτικών συνθηκών, πήγε και πάλι στο Παρίσι, απ` όπου επέστρεψε οριστικά το 1980. Δύο χρόνια αργότερα εγκαινιάστηκε το Ίδρυμα Τσαρούχη στο Μαρούσι που στεγάζεται στο σπίτι του καλλιτέχνη και περιλαμβάνει έργα δικά του αλλά και άλλων καλλιτεχνών. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Γενιάς του `30, ο Τσαρούχης ενσάρκωσε στο έργο του το ιδανικό της ελληνικότητας. Με πολλαπλές επιρροές από την ελληνιστική και τη βυζαντινή τέχνη, την τέχνη της Αναγέννησης και των νεότερων χρόνων, το έργο του Μαtisse, του Θεόφιλου και του Κόντογλου, αλλά και τις φιγούρες του Καραγκιόζη, διαμόρφωσε ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος και απεικόνισε τοπία, νεκρές φύσεις, γυμνά και αλληγορικές σκηνές. Το ενδιαφέρον του όμως εντοπίστηκε κυρίως στην ανθρώπινη μορφή, δημιουργώντας μεμονωμένα πορτρέτα, αλλά και σκηνές με ναύτες και στρατιώτες, που αποτελούν ένα χαρακτηριστικό μέρος του έργου του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Τζωρτζίνης Παναγιώτης

user004

Βιογραφικό

(1950)

Γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1950. Έκανε σπουδές ελευθέρου σχεδίου, στο εργαστήριο του Γ. Βογιατζή (1976 – 1977), ενώ πήρε και μαθήματα χαρακτικής από την Α. Κομιανού (1986). Η ζωγραφική του, συνδέεται με την παράδοση της βυζαντινής αγιογραφίας και των καλλιτεχνών της Γενιάς του ’30. Τα έργα του, είναι εμπνευσμένα κυρίως από την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τη γη, και παρουσιάζουν ανθρώπινες μορφές και νεκρές φύσεις, ενταγμένες σ’ένα φανταστικό, σχεδόν σουρεαλιστικό χώρο. Η ζωγραφική επιφάνεια, εμπλουτίζεται με πλήθος παραπληρωματικών θεμάτων, που είναι συγχρόνως και φορείς συμβολικών υπαινιγμών. Τα χρώματα που κυριαρχούν στους πίνακές του, είναι το κόκκινο, το μπλέ, το χρυσό και τα γαιώδη, ενώ συχνά τα έργα του δημιουργούν την ψευδαίσθηση χαρακτικών, λόγω της χρήσης απειράριθμων γραμμώσεων για την απόδοση των τονικών διαβαθμίσεων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ράτσικας Δημήτρης

user004

Βιογραφικό

(1946)

Γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1946. Σπούδασε ζωγραφική, με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη και ψηφιδωτό με την Ε. Βοϊλά. Συνέχισε τις σπουδές του, στην Ecole des Beuax Arts (1973 – 1979) στο Παρίσι, με το G. Singer στη ζωγραφική και το R. Licata στο ψηφιδωτό. Στις αρχές τις δεκαετίας του ’80 στράφηκε, παράλληλα με τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις, στις πανεπιστημιακές σπουδές, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην πειραματική αισθητική. Σχεδιάζει με το χρώμα, με ελεύθερη και χυμώδη πινελιά, περιεκτική και καίρια στο χαρακτηρισμό των σχημάτων, πειστική στην απόδοση των μορφών και τη συμπερίληψη των λεπτομερειών σε μεγάλες φόρμες. Οι συνθέσεις του, κατά κανόνα μετωπικές, αναπνέουν με άνεση, δημιουργώντας χώρο και ρυθμό, στον οποίο υποτάσσονται τα επιμέρους στοιχεία του θέματος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Τέτσης Παναγιώτης

user004

Βιογραφικό

(1925-2016)

Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά το 1937. Το 1940, πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από το Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη K. Frieslander, ενώ καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής του πορείας έπαιξε η γνωριμία του με το Δ. Πικιώνη και το Ν. Χατζηκυριάκο Γκίκα, τους οποίους θεωρούσε πραγματικούς δασκάλους του. Το 1943, ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο, και στη συνέχεια τον Κ. Παρθένη. Με υποτροφία του ΙΚΥ, συνέχισε τις σπουδές του, ως ελεύθερος σπουδαστής στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού, όπου σπούδασε και χαρακτική. Το 1951 έγινε επιμελητής στην έδρα Ελευθέρου Σχεδίου στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το 1977 εξελέγη καθηγητής και το 1989 πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος. Στο έργο του ενδιαφέρεται για όλες τις θεματογραφικές περιοχές – ανθρώπινη μορφή και σκηνές της καθημερινότητας, προσωπογραφία και νεκρή φύση, μεμονωμένα πρόσωπα και ομάδες, την τοπιογραφία και τη μεγάλη σύνθεση. Σε όλες τις προσπάθειές του, παρέμεινε εξπρεσιονιστής, που όχι μόνο σχεδίαζε με το χρώμα, αλλά κατόρθωνε να μεταφέρει στη ζωγραφική επιφάνεια, όλο τον εσωτερικό χαρακτήρα και το εκφραστικό περιεχόμενο του χρώματος, χωρίς να θυσιάζει την οπτική πραγματικότητα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Takis

user004

Βιογραφικό

(1925-2019)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Ξεκινά την καλλιτεχνική του πορεία σε ηλικία περίπου 20 ετών, σε ένα υπόγειο εργαστήρι, όταν έρχεται σε επαφή με τα έργα του Picasso και του Giacometti. Το 1952 δημιουργεί το πρώτο του ατελιέ με τους παιδικούς του φίλους και καλλιτέχνες Μίνω Αργυράκη και Ραϋμόνδο στην περιοχή της Ανάκασας. Τα πρώτα έργα του είναι προτομές από γύψο και γλυπτά από σφυρήλατο σίδηρο εμπνευσμένα τόσο από τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό όσο και από καλλιτέχνες όπως ο Picasso και ο Giacometti. Το 1953, αρχίζει να δουλέυει την πέτρα, επιθυμώντας όχι μόνο να υποχρεώσει το υλικό σε μεταμόρφωση, αλλά να αντιληφθεί δουλεύοντας το, «τι συμβαίνει στο εσωτερικό του»: να συλλάβει τη ζωή και την ευφυΐα της ύλης και να ακολουθήσει τους νόμους της. Το 1954, εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου διαμένει έκτοτε. Από το 1955 και μέχρι το τέλος του 1965 πειραματίστηκε με όλα τα στοιχεία του περιβάλλοντος και της φύσης τα οποία περιβάλλουν τον άνθρωπο, αλλά αδυνατεί να τα εντοπίσει με γυμνό μάτι. Αυτά τα στοιχεία θα αποτελέσουν τη βάση της καλλιτεχνικής του πορείας και εξερεύνησης καθώς χάρη σε αυτά διακρίνεται, ξεχωρίζει και καινοτομεί. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, συνέχισε να διερευνά τα όρια και τα σημεία τομής της καλλιτεχνικής και επιστημονικής αντίληψης, καθώς και της μουσικής, των ήχων και ιδιαίτερα των εικόνων που βρίσκονται σε κίνηση. Τα έργα του κοσμούν τις μόνιμες συλλογές των σπουδαιότερων μουσείων του κόσμου όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης George Pompidou στο Παρίσι, το ΜΟΜΑ και το Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, τη De Menil Collection στο Χιούστον, την Tate Modern του Λονδίνου, την Peggy Guggenheim Collection στη Βενετία.
Στη Γαλλία, το Μουσείο του Jeu de Paume, το Palais de Tokyo και το Fondation Maeght έχουν οργανώσει μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις αφιερωμένες στον καλλιτέχνη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Στάμος Θεόδωρος

user004

Βιογραφικό

(1922-1997)

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1922 από Έλληνες μετανάστες γονείς. Από τα δεκατέσσερα του μόλις χρόνια κέρδισε υποτροφία, για την American Artists’ School της Ν. Υόρκης όπου παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής. Ήδη όμως, από το 1937, είχε αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Το 1943 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στη γνωστή γκαλερί της Betty Parsons, Wakefield Gallery and Bookshop. Η Parsons τον υποστήριξε θερμά και ανέλαβε τη διοργάνωση των εκθέσεών του ως το 1957. Παράλληλα με το εικαστικό του έργο, δίδαξε στο Black Mountain College της Βόρειας Καρολίνα και στο Hartley Settlement House της Ν.Υόρκης. Οι πρώτοι του πίνακες, της δεκαετίας του ’40 απαρτίζονται από ελεύθερα, βιομορφικά σχήματα, που πλανώνται σε ένα δισδιάστατο, ακαθόριστο μυστηριακό χώρο. Την ίδια εποχή, μία ομάδα καινοτόμων καλλιτεχνών στη Ν. Υόρκη, κινούνταν γύρω από παρόμοιες μορφολογικές αναζητήσεις, επιχειρώντας, να αποτινάξουν τον “ασφυκτικό ζυγό του ρεαλισμού”, που αποτέλεσε την κλασική παράδοση στην αμερικανική τέχνη, και να καθιερώσουν την ανεικονική ζωγραφική. Η πρωτοποριακή αυτή ομάδα, έμεινε στην ιστορία ως «Σχολή της Νέας Υόρκης», και ο Έλληνας καλλιτέχνης, ως πρωτεργάτης της τάσης που αργότερα βαφτίστηκε «αφηρημένος εξπρεσιονισμός». Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε σημαντικές αμερικανικές και ευρωπαϊκές γκαλερί και στα σημαντικότερα μουσεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Παραδειγματικά έργα του ανήκουν σε μουσεία και ιδρύματα στη Νέα Υόρκη (Metropolitan Museum of Art, Museum of Modern Art, Solomon R. Guggenheim Museum, Whitney Museum of Art), στην Αθήνα (Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου), στο Σικάγο (Art Institute), στο Smithsonian American Art Museum, Washington D.C., στo Rio de Janeiro (Museu de Arte Moderna), στο Tel Aviv Museum, στο Museum Moderner Kunst, Vienna και σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Σπεράντζας Βασίλειος

user004

Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος

user004

Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος

user004

Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης

user004

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης

user004

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης

user004

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κοψίδης Ράλλης

user002

Βιογραφικό

Κάστρο Λήμνου 1929 – Αθήνα 2010

Γεννήθηκε στο Κάστρο Λήμνου το 1929. Την περίοδο 1949-1953, σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο του Α. Γεωργιάδη, το οποίο όμως εγκατέλειψε στο τέταρτο έτος. Στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στο Φ. Κόντογλου και συνεργάστηκε μαζί του στην εικονογράφηση εκκλησιών. Στις πρώτες φάσεις της δουλειάς του, αξιοποιεί στοιχεία της λαϊκής βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής, και αποδίδει τα θέματά του με απλοϊκό ύφος, ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και μετά οι εικόνες του αποτελούν εκφάνσεις μιας προσωπικής μυθολογίας. Θεματικά, επικεντρώνεται στο τοπίο και στην ανθρώπινη μορφή μέσα σε αυτό. Οι συνθέσεις του, έχουν έντονα βιωματικό χαρακτήρα και νοσταλγική διάθεση, και διακρίνονται για την καθαρότητα των εκφραστικών μέσων, τη φυσικότητα και την αμεσότητα της περιγραφής.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης

user004

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Page 1 of 3
1 2 3