Πανταλέων Θεόδωρος


Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πίταρη Πάγκαλου Ελένη


Βιογραφικό

Κωνσταντινούπολη 1905 – Αθήνα 1995

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1905. Το 1922, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1926 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου δούλεψε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, κοντά στο Ν. Λύτρα. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1929, έγινε τελικά δεκτή στο εργαστήριο του Κ. Παρθένη. Παράλληλα με τις σπουδές της στη σχολή, παρακολουθούσε ελεύθερα μαθήματα στα εργαστήρια των αδελφών Γεραλή και του Θ. Τριανταφυλλίδη. Στο έργο της, ανέπτυξε μια αφαιρετική εικαστική γλώσσα, που τη βοήθησε να εκφράσει τους προβληματισμούς της μεταπολεμικής εποχής και τις έντονες μεταφυσικές ανησυχίες της ανθρώπινης ψυχής.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ξαγοράρης Ζάφος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Αρχικά, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και στη συνέχεια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1983 – 88). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο CAVS του Πανεπιστημίου ΜΙΤ της Μασσαχουσέτης (1989 – 1991). Ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία την περίοδο 1989 – 1990, δημιουργώντας εγκαταστάσεις-περιβάλλοντα με τη χρήση νέων τεχνολογιών, όπως λέιζερ και ολογραφικές πλάκες. Στη συνέχεια, άρχισε να επεξεργάζεται την ιδέα των μεταβαλλόμενων χώρων, όπου ο θεατής καλείται να περιπλανηθεί και να χαράξει μία διαδρομή μέσα στο ίδιο το έργο. Τα περιβάλλοντα του, εμπεριέχουν κίνηση, η οποία προκαλείται από προβολές φωτός και καθρέφτες στους οποίους έχουν ενσωματωθεί μοτέρ. Έχει παρουσιάσει ατομικές εκθέσεις σε γκαλερί όπως: Επίκεντρο (Πάτρα και Αθήνα), Λόλα Νικολάου (Θεσσαλονίκη), Francoise Heitsch (Μόναχο), Dispari e Dispari (Reggio Emilia), Αντωνοπούλου και Ζουμπουλάκη (Αθήνα), και άλλες.
Το 2015 πραγματοποίησε στο Μουσείο Μπενάκη της Αθήνας την εγκατάσταση με τίτλο «Λοξή Τάξη» και το 2016 το έργο στην πόλη «Η Παράσταση» (ΝΕΟΝ). Υπήρξε ένας από τους επιμελητές του ελληνικού περιπτέρου στην 9η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, 2004 και της 2ης Μπιενάλε της Αθήνας, 2009, ενώ είναι Καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. Έχει υπάρξει προσκεκλημένος καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Sassari και της Πάτρας, προσκεκλημένος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης (Fulbright) και προσκεκλημένος καλλιτέχνης στο Πανεπιστήμιο του Michigan.‘Έχει επίσης κληθεί να παρουσιάσει την δουλειά του σε Πανεπιστήμια όπως: το IUAV της Βενετίας, το School of Visual Arts της Νέας Υόρκης, την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Παλέρμο, το Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις στο Σικάγο και άλλα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Μαντζαβίνος Τάσος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-1984). Ήδη από το ξεκίνημα της πορείας του εμφανίζονται τα βασικά χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του, που είναι η αντινατουραλιστική εξπρεσιονιστική οξύτητα στο σχεδιασμό των μορφών και η υπαρξιακή αναζήτηση. Αποφεύγοντας ο ίδιος κάθε σχετική ένταξη σε σχολές και ρεύματα, επιδιώκει την αυτονόμησή του, καλλιεργώντας ένα ζωγραφικό ιδίωμα που βασίζεται στην άμεση αυτοαναλυτική διεργασία. Επιλέγει τη θεματολογία του με γνώμονα τη βιωματική σχέση με το φυσικό τοπίο και τους ανθρώπους, αναζητώντας το μυθικό υπόστρωμα και την εσωτερική πραγματικότητα των εικόνων του. Ενδιαφερόμενος όχι για την παρουσία της φύσης αλλά για τη δυναμική της, ανιχνεύει τη συγκινησιακή φόρτιση μέσα στο οπτικό γεγονός. Η δυναμική ευφορία της χειρονομίας και η επίμονη τάση αναγωγής στο ουσιώδες, διαφαίνεται τόσο στους πίνακές του όσο και στα σχέδια και στις υδατογραφίες τους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μανουσάκης Μιχάλης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-84), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Δ. Κοκκινίδη. Από τα πρώτα του κιόλας έργα εστίασε το ενδιαφέρον του στη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, που αποτελεί το κυρίαρχο και καθοριστικό στοιχείο των έργων του, καθώς και στη διερεύνηση των σχέσεων της με τον περιβάλλοντα χώρο. Με έμμεσες και άμεσες αναφορές σε πραγματικούς ή φανταστικούς χώρους, δημιουργεί συχνά μία ονειρική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία χειρίζεται τις συνθέσεις του με ευαισθησία και λιτότητα. Από το 1990 και μετά, οι συνθέσεις του γίνονται όλο και πιο απλές, με το λευκό και φασματικό ανθρώπινο σώμα να ουδετεροποιείται από τα φυλετικά του χαρακτηριστικά και να ανάγεται σε αρχέτυπο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Από το 1987 διδάσκει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου εξελέγη τακτικός καθηγητής το 2014.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1994 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, όπου το ελληνικό περίπτερο έλαβε το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου. Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στην έκθεση Κλασικές μνήμες στη σύγχρονη ελληνική τέχνη (2007: Capital Museum of China, Πεκίνο). Το 2012, παρουσίασε την έκθεση «Ένα μέτρο» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: contemporary greek art institute

Μανουσάκης Μιχάλης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-84), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Δ. Κοκκινίδη. Από τα πρώτα του κιόλας έργα εστίασε το ενδιαφέρον του στη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, που αποτελεί το κυρίαρχο και καθοριστικό στοιχείο των έργων του, καθώς και στη διερεύνηση των σχέσεων της με τον περιβάλλοντα χώρο. Με έμμεσες και άμεσες αναφορές σε πραγματικούς ή φανταστικούς χώρους, δημιουργεί συχνά μία ονειρική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία χειρίζεται τις συνθέσεις του με ευαισθησία και λιτότητα. Από το 1990 και μετά, οι συνθέσεις του γίνονται όλο και πιο απλές, με το λευκό και φασματικό ανθρώπινο σώμα να ουδετεροποιείται από τα φυλετικά του χαρακτηριστικά και να ανάγεται σε αρχέτυπο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Από το 1987 διδάσκει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου εξελέγη τακτικός καθηγητής το 2014.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1994 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, όπου το ελληνικό περίπτερο έλαβε το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου. Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στην έκθεση Κλασικές μνήμες στη σύγχρονη ελληνική τέχνη (2007: Capital Museum of China, Πεκίνο). Το 2012, παρουσίασε την έκθεση «Ένα μέτρο» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: contemporary greek art institute

Μανουσάκης Μιχάλης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-84), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Δ. Κοκκινίδη. Από τα πρώτα του κιόλας έργα εστίασε το ενδιαφέρον του στη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, που αποτελεί το κυρίαρχο και καθοριστικό στοιχείο των έργων του, καθώς και στη διερεύνηση των σχέσεων της με τον περιβάλλοντα χώρο. Με έμμεσες και άμεσες αναφορές σε πραγματικούς ή φανταστικούς χώρους, δημιουργεί συχνά μία ονειρική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία χειρίζεται τις συνθέσεις του με ευαισθησία και λιτότητα. Από το 1990 και μετά, οι συνθέσεις του γίνονται όλο και πιο απλές, με το λευκό και φασματικό ανθρώπινο σώμα να ουδετεροποιείται από τα φυλετικά του χαρακτηριστικά και να ανάγεται σε αρχέτυπο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Από το 1987 διδάσκει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου εξελέγη τακτικός καθηγητής το 2014.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1994 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, όπου το ελληνικό περίπτερο έλαβε το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου. Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στην έκθεση Κλασικές μνήμες στη σύγχρονη ελληνική τέχνη (2007: Capital Museum of China, Πεκίνο). Το 2012, παρουσίασε την έκθεση «Ένα μέτρο» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: contemporary greek art institute

Παπαδαντωνάκης Βαρθολομαίος


Βιογραφικό

(1931)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1949-1954) κοντά στον Γ. Κεφαλληνό, από όπου αποφοίτησε με διάκριση στην ξυλογραφία. Ασχολείται με τη χαρακτική, τη ζωγραφική και τη γλυπτική και συνήθως χρησιμοποιεί λινόλεουμ, ακρυλικά χρώματα και χυτό τσιμέντο, ενώ ενδιαφέρεται και για το κόσμημα. Με επιρροές από το δάσκαλό του καθώς και από το Γ. Μόραλη, οι αναζητήσεις του κινήθηκαν στο χώρο των γλυπτικών εφαρμογών στην αρχιτεκτονική, σε δημόσια κτίρια και ιδιωτικές κατοικίες. Εμπνέεται από τον κυκλαδικό πολιτισμό, την αρχαϊκή τέχνη, το χώρο του Αιγαίου και τη λαϊκή παράδοση και δημιουργεί ένα αρχέτυπο κόρης, αιώνιο σύμβολο έρωτα και ομορφιάς. Χρησιμοποιώντας σύγχρονα υλικά, το χρώμα και το φως, επαναπροσδιορίζει τη μορφή, και τη φορτίζει με χαρακτηριστικά της εποχής μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παντελιάς Μιλτιάδης


Βιογραφικό

(1954)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1954. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στο θείο του, χαράκτη Φ. Μαστιχιάδη και στη συνέχεια σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts (1974-78) στο Παρίσι. Ασχολήθηκε τόσο με τη χαρακτική όσο και με τη ζωγραφική. Το έργο του, είναι ανθρωποκεντρικό, με κυρίαρχη τη γυναικεία μορφή. Κύριο χαρακτηριστικό του εικαστικού του ιδιώματος είναι η επαναφορά των ζωγραφικών αξιών και η επανεκτίμηση τους κάτω από ένα νέο οπτικό πρίσμα. Μέσα από διάφορες τεχνικές παρεμβάσεις, δίνει την αίσθηση της φθοράς του χρόνου και διακόπτει τη θεματική ολοκλήρωση, προς όφελος της ελευθερίας του σχεδίου. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πλήθος χαρακτικών για συλλεκτικές εκδόσεις και έχει εικονογραφήσει ποιητικές συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παντελιάς Μιλτιάδης


Βιογραφικό

(1954)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1954. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στο θείο του, χαράκτη Φ. Μαστιχιάδη και στη συνέχεια σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts (1974-78) στο Παρίσι. Ασχολήθηκε τόσο με τη χαρακτική όσο και με τη ζωγραφική. Το έργο του, είναι ανθρωποκεντρικό, με κυρίαρχη τη γυναικεία μορφή. Κύριο χαρακτηριστικό του εικαστικού του ιδιώματος είναι η επαναφορά των ζωγραφικών αξιών και η επανεκτίμηση τους κάτω από ένα νέο οπτικό πρίσμα. Μέσα από διάφορες τεχνικές παρεμβάσεις, δίνει την αίσθηση της φθοράς του χρόνου και διακόπτει τη θεματική ολοκλήρωση, προς όφελος της ελευθερίας του σχεδίου. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πλήθος χαρακτικών για συλλεκτικές εκδόσεις και έχει εικονογραφήσει ποιητικές συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παντελιάς Μιλτιάδης


Βιογραφικό

(1954)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1954. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στο θείο του, χαράκτη Φ. Μαστιχιάδη και στη συνέχεια σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts (1974-78) στο Παρίσι. Ασχολήθηκε τόσο με τη χαρακτική όσο και με τη ζωγραφική. Το έργο του, είναι ανθρωποκεντρικό, με κυρίαρχη τη γυναικεία μορφή. Κύριο χαρακτηριστικό του εικαστικού του ιδιώματος είναι η επαναφορά των ζωγραφικών αξιών και η επανεκτίμηση τους κάτω από ένα νέο οπτικό πρίσμα. Μέσα από διάφορες τεχνικές παρεμβάσεις, δίνει την αίσθηση της φθοράς του χρόνου και διακόπτει τη θεματική ολοκλήρωση, προς όφελος της ελευθερίας του σχεδίου. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πλήθος χαρακτικών για συλλεκτικές εκδόσεις και έχει εικονογραφήσει ποιητικές συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πανταλέων Θεόδωρος


Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παλλήκαρης Ευτύχης


Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του, πάνω στο σχέδιο και στη σκηνογραφία στο Banff Alberta του Τορόντο, έχοντας δάσκαλο του τον Γιόζεφ Σβόμποντα. Μετέπειτα συνέχισε τις σπουδές του στην κεραμική στο Κολλέγιο George Brown στην Πράγα. Κατά την παραμονή του στον Καναδά σκηνογράφησε αρκετά θεατρικά έργα κι εργάστηκε στην Όπερα του Τορόντο. Ο καλλιτέχνης καταπιάστηκε συνολικά στο έργο του, τόσο με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη χαρακτική όσο με την κεραμική τέχνη. Θεματικές στα έργα του αποτελούν τις πτυχές της σύγχρονης πραγματικότητας, της φύσης και της μυθολογίας. Στα έργα του επίσης διακρίνονται επιρροές αφενός από την ελληνιστική και βυζαντινή τέχνη και αφετέρου από το κίνημα του κονστρουκτιβισμού και τη λαϊκή τέχνη, με τα κεραμικά του έργα να χαρακτηρίζονται από διακοσμητικότητα και χρηστικότητα. Έχει πραγματοποιήσει αρκετές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό και τα έργα του εντοπίζονται σε δημόσιους χώρους και ιδιωτικές συλλογές. Με τη δημιουργία του εργαστηρίου κεραμικής από το 1979, ο καλλιτέχνης δραστηριοποιούταν μεταξύ άλλων και στα Χανιά, όπου διατηρούσε το εργαστήρι του μέχρι τουλάχιστον το 2010.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Πέγκυ Κουνενάκη, Η τέχνη και ο τόπος: 52 σύγχρονοι Χανιώτες καλλιτέχνες, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2010, σελ. 84-85, 128.

Πίταρη Πάγκαλου Ελένη


Βιογραφικό

Κωνσταντινούπολη 1905 – Αθήνα 1995

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1905. Το 1922, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1926 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου δούλεψε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, κοντά στο Ν. Λύτρα. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1929, έγινε τελικά δεκτή στο εργαστήριο του Κ. Παρθένη. Παράλληλα με τις σπουδές της στη σχολή, παρακολουθούσε ελεύθερα μαθήματα στα εργαστήρια των αδελφών Γεραλή και του Θ. Τριανταφυλλίδη. Στο έργο της, ανέπτυξε μια αφαιρετική εικαστική γλώσσα, που τη βοήθησε να εκφράσει τους προβληματισμούς της μεταπολεμικής εποχής και τις έντονες μεταφυσικές ανησυχίες της ανθρώπινης ψυχής.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Νικολαΐδου Τόνια

Βιογραφικό

(1927-2011)

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1952, με καθηγητές της τον Κωνσταντίνο Παρθένη, τον Ουμβέρτο Αργυρό και τον Γιάννη Κεφαλληνό. Συμμετείχε σε αρκετές καλλιτεχνικές ομάδες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα, ήταν μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε, από τα ιδρυτικά μέλη της ένωσης Ελλήνων Χαρακτών καθώς επίσης και της Διεθνούς Γυναικείας Μορφωτικής Ομοσπονδίας (FICF). Όσον αφορά στην καλλιτεχνική της δραστηριότητα, ασχολήθηκε κυρίως με τη χαρακτική και με την τεχνική της ξυλογραφίας. Χάραζε τις συνθέσεις της ως επί το πλείστον πάνω σε πλάκα λινόλεουμ, ενώ ακόμη χρησιμοποιούσε στα έργα της την τεχνική της μεταξοτυπίας, ανάγλυφου εκτυπώματος και κολλάζ. Στα έργα της διακρίνονται επιρροές αφενός από τα σχέδια του Ντύρερ, τα γιαπωνέζικα τυπώματα, τις χαλκογραφίες του Ρέμπραντ, τους πριμιτίφ Φλαμανδούς ζωγράφους και αφετέρου από την αρχαία ελληνική και βυζαντινή τέχνη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Κώστας Ευαγγελάτος, «Ιόνιες λάμψεις στα στιλπνά χαρακτικά της Ιθακήσιας Τόνιας Νικολαΐδου-Δενδρινού», PolisMagazino, χ.χ., στον διαδικτυακό τόπο: Polismagazino.gr
  • Α.Σ., «Η χαράκτρια Τόνια Νικολαΐδου», Επτανησιακά, 2011, στον διαδικτυακό τόπο: eptanisiakablogspot.com

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ξυλά – Ξανάλατου Ίρις


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε ψυχολογία του παιδιού και ζωγραφική, στο Froebel Educational Institut (1961-63) του Λονδίνου και ειδικεύτηκε στη μεταξοτυπία. Στη δουλειά της χρησιμοποιεί κυρίως την τεχνική της μεταξοτυπίας, την οποία εμπλουτίζει με φωτογραφία, φωτοτυπίες κ.α. Στη θεματογραφία της, περιλαμβάνονται η φύση, το διάστημα, η θάλασσα καθώς και προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού. Όλα τα παραπάνω, τα αποδίδει με αρμονική κλιμάκωση των τόνων, ευαισθησία, καθαρότητα και λυρισμό. Το έργο της διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και το συνδυασμό γεωμετρικών και ελεύθερων σχημάτων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ξενάκης Πέτρος


Βιογραφικό

(1957)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1957 και σπούδασε ζωγραφική στην Academia di Belle Arti της Ρώμης με δάσκαλο τον A. Trotti. Το θεματολογικό ενδιαφέρον του εστιάζεται κυρίως στις νεκρές φύσεις και στα πορτρέτα, που αποδίδονται με την παραστατική αξιοπιστία του μαγικού ρεαλισμού, φτάνοντας μέχρι το trompe-l’oeil (ψευδαίσθηση της πραγματικότητας).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ξενάκης Κωνσταντίνος


Βιογραφικό

(1931 – 2020)

Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931, όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Σπούδασε αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο Παρίσι (1956-1961), στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Το 1970, μία υποτροφία της γερμανικής DAAD του επέτρεψε να εργαστεί στο Βερολίνο, όπου και δίδαξε στο Schiller College. Τα χρόνια που ακολουθούν, εργάζεται τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι. Στα έργα του κάνει χρήση μικτών τεχνικών, σινικής μελάνης, ακρυλικών, και πλαστικών υλικών, ενώ η θεματογραφία του κινείται σε διάφορες κατευθύνσεις και έχει ως βάση της τα κάθε είδους σήματα και κώδικες διαφόρων περιόδων. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Σουηδία (1969, Sôdertalje Konsthal). Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschulle fur Bildende Kuste. Εκείνη την εποχή παρουσίασε και την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), η οποία λειτούργησε, μέσα στη δικτατορία, σαν μια τολμηρή παρέμβαση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Από το 1973, εγκατεστημένος στη Γαλλία, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure de l’Enseignement Technique (Cachan), συμμετείχε σε επιτροπές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα στο διεθνή χώρο, με δεκάδες ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό ομαδικών. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Ξενάκης Κωνσταντίνος


Βιογραφικό

(1931 – 2020)

Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931, όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Σπούδασε αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο Παρίσι (1956-1961), στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Το 1970, μία υποτροφία της γερμανικής DAAD του επέτρεψε να εργαστεί στο Βερολίνο, όπου και δίδαξε στο Schiller College. Τα χρόνια που ακολουθούν, εργάζεται τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι. Στα έργα του κάνει χρήση μικτών τεχνικών, σινικής μελάνης, ακρυλικών, και πλαστικών υλικών, ενώ η θεματογραφία του κινείται σε διάφορες κατευθύνσεις και έχει ως βάση της τα κάθε είδους σήματα και κώδικες διαφόρων περιόδων. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Σουηδία (1969, Sôdertalje Konsthal). Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschulle fur Bildende Kuste. Εκείνη την εποχή παρουσίασε και την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), η οποία λειτούργησε, μέσα στη δικτατορία, σαν μια τολμηρή παρέμβαση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Από το 1973, εγκατεστημένος στη Γαλλία, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure de l’Enseignement Technique (Cachan), συμμετείχε σε επιτροπές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα στο διεθνή χώρο, με δεκάδες ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό ομαδικών. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Ξενάκης Κωνσταντίνος


Βιογραφικό

(1931 – 2020)

Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931, όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Σπούδασε αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο Παρίσι (1956-1961), στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Το 1970, μία υποτροφία της γερμανικής DAAD του επέτρεψε να εργαστεί στο Βερολίνο, όπου και δίδαξε στο Schiller College. Τα χρόνια που ακολουθούν, εργάζεται τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι. Στα έργα του κάνει χρήση μικτών τεχνικών, σινικής μελάνης, ακρυλικών, και πλαστικών υλικών, ενώ η θεματογραφία του κινείται σε διάφορες κατευθύνσεις και έχει ως βάση της τα κάθε είδους σήματα και κώδικες διαφόρων περιόδων. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Σουηδία (1969, Sôdertalje Konsthal). Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschulle fur Bildende Kuste. Εκείνη την εποχή παρουσίασε και την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), η οποία λειτούργησε, μέσα στη δικτατορία, σαν μια τολμηρή παρέμβαση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Από το 1973, εγκατεστημένος στη Γαλλία, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure de l’Enseignement Technique (Cachan), συμμετείχε σε επιτροπές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα στο διεθνή χώρο, με δεκάδες ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό ομαδικών. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Μαστιχιάδης Φώτης


Βιογραφικό

Αϊβαλί 1913 – Αθήνα 1997

Γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1913. Το 1922, στη Μικρασιατική Καταστροφή, κατέφυγε στη Μυτιλήνη και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του στο σχέδιο και, ήδη από το 1929, άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά («Φως», «Μακεδονία», «Διάπλαση των Παίδων», κ.ά.), δημοσιεύοντας εικονογραφήσεις, γελοιογραφίες και σκίτσα. Το 1939, μετέβη στην Αθήνα όπου μυήθηκε στις τεχνικές της χαρακτικής, ιδίως της λιθογραφίας και της χρωμολιθογραφίας, στο εργοστάσιο γραφικών τεχνών ΑΣΠΙΩΤΗ-ΕΛΚΑ. Παράλληλα μαθήτευσε για δύο χρόνια στο πλευρό του Φώτη Κόντογλου. Το 1942, προσλήφθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος και ειδικεύτηκε στη χαλκογραφική χάραξη τραπεζογραμματίων, όπου συνεργάστηκε στενά με τον χαράκτη Αλέξανδρο Κορογιαννάκη. Στο έργο του ασχολήθηκε με όλα τα είδη χαρακτικής (χαλκογραφία, λινόλεουμ, λιθογραφία), καθώς και με τη μονοτυπία, με ιδιαίτερη όμως επίδοση στην οξυγραφία. Η καλλιτεχνική του δημιουργία είναι στο σύνολο της παραστατική και ανθρωποκεντρική. Το βαθύτερο ενδιαφέρον του, το εστιάζει ιδιαίτερα στον αιώνιο αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην καταλυτική δύναμη του χρόνου και την αίσθηση της φθοράς και της ερήμωσης. Το έργο του, έχει παρουσιαστεί σε αρκετές ατομικές εκθέσεις, ενώ π συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης» contemporary greek art institute

Ξενάκης Θεόδωρος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1964. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1983 – 1989), στο εργαστήριο του Δ. Μυταρά, και τεχνική νωπογραφίας και φορητής εικόνας στο εργαστήριο του Κ. Ξυνόπουλου. Μέσα από το ρεαλισμό των εικόνων του, προσπαθεί να αναδείξει την ατμόσφαιρα των θεμάτων που επιλέγει, από τα οποία απουσιάζει η ανθρώπινη μορφή. Εστιάζει σε όψεις παλιών σπιτιών με αυλές και σε εσωτερικούς χώρους, ενώ βασίζεται στις αντιθέσεις φωτός σκιάς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παγώνα Ξενάκη


Βιογραφικό

(1956)

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Χανιά. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή καλών τεχνών στην Αθήνα με δάσκαλο της τον Παναγιώτη Τέτση (1975-1980). Σε συνδυασμό με τις σπουδές της παρακολουθούσε μαθήματα για την τέχνη του ψηφιδωτού στο εργαστήρι του Κολέφα. Το 1981 ασχολήθηκε με τη συντήρηση ψηφιδωτών στην Εφορία αρχαιοτήτων Χανίων. Η δραστηριότητα της εντοπίζεται κυρίως στα Χανιά, όπου ζει και εργάζεται ως ζωγράφος και εκπαιδευτικός από το 1982. Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στα Χανιά και έχει παρουσιάσει το έργο της σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό. Οι συνθέσεις της είναι κατεξοχήν ανθρωποκεντρικές και παρουσιάζουν με ρεαλιστικό τρόπο ένα τοπίο ονειρικό. Με έντονο το στοιχείο της μνημειακότητας, τα έργα της κρύβουν συμβολιστικά και αλληγορικά νοήματα καθώς επίσης στοιχεία εξπρεσιονιστικού ρεαλισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Πέγκυ Κουνενάκη, Η τέχνη και ο τόπος: 52 σύγχρονοι Χανιώτες καλλιτέχνες, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2010, σελ. 80-81, 128.

Ξενάκη Μαριάννα


Βιογραφικο

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική, αρχικά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1957- 1962) κοντά στους Γ. Μόραλη και Κ. Γραμματόπουλο, και στη συνέχεια στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού αλλά και γραφικές τέχνες στην Ecole Estienne. Σπούδασε επίσης σκηνογραφία, στη σχολή θεάτρου του Π. Κατσέλη. Ασχολείται κυρίως με τη λιθογραφία και την ξυλογραφία, έγχρωμη και ασπρόμαυρη εμώ η θεματογραφία της περιλαμβάνει συνθέσεις με ανθρώπινες μορφές, τοπία και γυμνά. Αρχικά, η γραφή της ήταν περισσότερο αφαιρετική, στην οποία κυριαρχούσε η έντονη σχηματοποίηση και ο συμβολισμός. Αργότερα, κινήθηκε στο χώρο του ρεαλισμού, αποτυπώνοντας με παραστατικό τρόπο ανθρώπους και οικοδομήματα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μορές Θεοχάρης


Βιογραφικό

Αθήνα 1927 – 1992

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1952 – 57), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη. Α. Γεωργιάδη και Σ. Παπαλουκά. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα λιθογραφίας στη Γενεύη, στο Centre Genevois de Gravure (1974) όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας διαμόρφωσε ένα προσωπικό ύφος το οποίο χαρακτηρίζεται από μία ιδιόμορφη σπιριτουαλιστική διάθεση, η οποία τείνει να εξαϋλώσει τα πάντα προσδίδοντας του χαρακτήρα οπτασίας. Ανήσυχο και εσωστρεφές πνεύμα μεγάλης ευαισθησίας, δέχτηκε γόνιμες επιδράσεις από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ντουντουλάκη Πόπη


Βιογραφικό

(1949)

Γεννήθηκε στα Χάνιά. Είναι γιατρός, ποιήτρια, συγγραφέας και καλλιτέχνης. Ζει και εργάζεται στα Χανιά, όπου διατηρεί το ιατρείο της. Η ερασιτεχνική της ενασχόληση με τη ζωγραφική απέδωσε στην παρουσίαση του έργου της σε δύο ατομικές εκθέσεις και στη συμμετοχή της σε συλλογικές εκθέσεις. Έργα της εντοπίζονται στο Δικηγορικό Σύλλογο Χανίων και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Βιογραφικό σημείωμα της Πόπης Ντουντουλάκη, στον διαδικτυακό τόπο: ellinismos.gr

Ντουντουλάκη Πόπη


Βιογραφικό

(1949)

Γεννήθηκε στα Χάνιά. Είναι γιατρός, ποιήτρια, συγγραφέας και καλλιτέχνης. Ζει και εργάζεται στα Χανιά, όπου διατηρεί το ιατρείο της. Η ερασιτεχνική της ενασχόληση με τη ζωγραφική απέδωσε στην παρουσίαση του έργου της σε δύο ατομικές εκθέσεις και στη συμμετοχή της σε συλλογικές εκθέσεις. Έργα της εντοπίζονται στο Δικηγορικό Σύλλογο Χανίων και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Βιογραφικό σημείωμα της Πόπης Ντουντουλάκη, στον διαδικτυακό τόπο: ellinismos.gr

Νταγαδάκης Αντώνης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1971 – 78), με δασκάλους τους Λ. Κανακάκι, Ν. Νικολαΐδου και Δ. Καλαμάρα. Στη χειρονομιακή και αυθόρμητη ζωγραφική του, ακολουθεί τις τάσεις του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Παράλληλα με τη ζωγραφική, έχει ασχοληθεί και με τη δημιουργία εικαστικών χώρων, ενώ έχει εργαστεί και στον τομέα των εφαρμοσμένων τεχνών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μυταράς Δημήτρης


Βιογραφικο

Χαλκίδα 1934 – Αθήνα 2017

Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1934. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1953 – 57) με δασκάλους τους Σ. Παπαλουκά και Γ. Μόραλη. Στη συνέχεια, σπούδασε σκηνογραφία στο Παρίσι στην Ecole des Arts Decoratifs (1961-64) και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα εσωτερικής διακόσμησης στην Ecole d’Arts et Metiers. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και την επιστροφή του στην Αθήνα το 1964, ανέλαβε τη διεύθυνση του Εργαστηρίου Εσωτερικής Διακόσμησης του ΑΤΙ. Το 1969, διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου το 1977 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Εικαστικός δημιουργός με πολυδιάστατη δραστηριότητα και επίδοση σε πολλούς τομείς, επέδειξε μεγάλη παραγωγή σχεδίων και ζωγραφικών έργων, σκηνογραφιών και ενδυματολογικών μελετών, καθώς και δημιουργιών εφαρμοσμένης τέχνης. Στο έργο του, υπάρχει έκδηλος ένας αφαιρετικός εξπρεσιονισμός, ενώ συχνά διαπνέεται από τάσεις μεταφυσικής γραφής. Το έργο τουμ παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην Έκθεση Νέων Ζωγράφων (Ζυγός, 1958) και στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1961). Συμμετείχε στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε Sao Paulo (1966) και Μπιενάλε Βενετίας (1972). Αρκετές είναι και οι αναδρομικές του εκθέσεις: 1989 (Πινακοθήκη Πιερίδη και Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), 1992 (Château de Chenonceau, Loire, Γαλλία), 1993 (Expo 93, Τόκυο, Ιαπωνία), 1995 (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα), 1998 (Millesgarden Museum, Στοκχόλμη), 2001 (Palazzo Vecchio, Φλωρεντία,) και 2006 (Δημοτική Πινακοθήκη, Θεσσαλονίκη).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μυταράς Δημήτρης


Βιογραφικο

Χαλκίδα 1934 – Αθήνα 2017

Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1934. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1953 – 57) με δασκάλους τους Σ. Παπαλουκά και Γ. Μόραλη. Στη συνέχεια, σπούδασε σκηνογραφία στο Παρίσι στην Ecole des Arts Decoratifs (1961-64) και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα εσωτερικής διακόσμησης στην Ecole d’Arts et Metiers. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και την επιστροφή του στην Αθήνα το 1964, ανέλαβε τη διεύθυνση του Εργαστηρίου Εσωτερικής Διακόσμησης του ΑΤΙ. Το 1969, διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου το 1977 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Εικαστικός δημιουργός με πολυδιάστατη δραστηριότητα και επίδοση σε πολλούς τομείς, επέδειξε μεγάλη παραγωγή σχεδίων και ζωγραφικών έργων, σκηνογραφιών και ενδυματολογικών μελετών, καθώς και δημιουργιών εφαρμοσμένης τέχνης. Στο έργο του, υπάρχει έκδηλος ένας αφαιρετικός εξπρεσιονισμός, ενώ συχνά διαπνέεται από τάσεις μεταφυσικής γραφής. Το έργο τουμ παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην Έκθεση Νέων Ζωγράφων (Ζυγός, 1958) και στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1961). Συμμετείχε στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε Sao Paulo (1966) και Μπιενάλε Βενετίας (1972). Αρκετές είναι και οι αναδρομικές του εκθέσεις: 1989 (Πινακοθήκη Πιερίδη και Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), 1992 (Château de Chenonceau, Loire, Γαλλία), 1993 (Expo 93, Τόκυο, Ιαπωνία), 1995 (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα), 1998 (Millesgarden Museum, Στοκχόλμη), 2001 (Palazzo Vecchio, Φλωρεντία,) και 2006 (Δημοτική Πινακοθήκη, Θεσσαλονίκη).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μυλωνογιάννη Βάσω


Βιογραφικό

(1940)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Αποφοίτησε πρώτη από την σχολή Δοξιάδη (Α.Τ.Ι.) με δασκάλους της τους Σπ. Βασιλείου, Τάσσο και Γ. Γεωργιάδη. Τα έργα της έχουν ως θεματική τόσο τοπία και νεκρές φύσεις όσο ανθρώπινες μορφές. Στον κατάλογο των έργων της ο κριτικός τέχνης και σημειολόγος Χάρης Καμπουρίδης, έγραψε ότι στα έργα της Μυλωνογιάννη οι ανθρώπινες μορφές είναι εναρμονισμένες με το ειδυλλιακό τοπίο που τις περιβάλλει, ενώ η καλλιτέχνης αναπαριστά μια δίκη της εκδοχή του φυσικού τοπίου, ανά διαστήματα, αφαιρετικά. Στις συνθέσεις της ξεχωρίζουν από τη μία η αφαιρετικότητα, η επιμονή στο χρώμα με αρκετές τονικές εναλλαγές, από την άλλη η σχεδιαστική προοπτική και ανάπτυξη του χώρου. Συνεχίζοντας, στον ίδιο κατάλογο ο κριτικός και ιστορικός της τέχνης Δρ. Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, σημείωσε ότι στα έργα της καλλιτέχνιδας, που αποτελούν κυρίως υδατογραφίες με λουόμενους σε καλοκαιρινά τοπία, φαίνεται η κλίμακα του ανθρώπινου στοιχείου στον χώρο. Τα έργα της εκφράζουν ακόμη, την ηρεμία και την αυτοσυγκράτηση που παραπέμπουν στα τοπία της Νότιας Γαλλίας του Καμίλ Κορό και στις υδατογραφίες του Ασαντούρ Μπαχαριάν. Από το 1985, η καλλιτέχνης λειτουργεί την αίθουσα τέχνης «Β.Μυλωνογιάννη» στα Χανιά. Έργα της βρίσκονται τόσο σε ιδρύματα όσο σε τράπεζες και σε Δημοτικές Πινακοθήκες. Οι δύο ατομικές εκθέσεις για το έργο της, έλαβαν χώρα στο Βενιζέλειο Ωδείο το 1980 και στην αίθουσα τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη» το 1993. Είναι επίσης μέλος Ε.Ε.Τ.Ε. και έχει συμμετάσχει στις ομαδικές εκθέσεις «Παρνασσός».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Χάρης Καμπουρίδης. «Χρώμα και ενατένιση του βλέμματος στην τοπιογραφία της Βάσως Μυλονογιάννη» στο Βάσω Μυλωνογιάννη, Ζωγραφική, Αλεξάνδρα Μυλωνογιάννη, Σάββας Πιπερίδης (επιμ.), κατάλογος έργων, χ.ε., χ.χ.
  • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, «Φως, ζέστη και υπόκωφη βοή. Οι υδατογραφίες της Βάσως Μυλωνογιάννη» στο Βάσω Μυλωνογιάννη, Ζωγραφική, Αλεξάνδρα Μυλωνογιάννη, Σάββας Πιπερίδης (επιμ.), κατάλογος έργων, χ.ε., χ.χ.
  • «Λεκάκη- Μυλωνογιάννη Βάσω» στο Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος (επιμ.), τόμος 2, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα 2000, σελ. 399.

Μυλωνογιάννη Βάσω


Βιογραφικό

(1940)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Αποφοίτησε πρώτη από την σχολή Δοξιάδη (Α.Τ.Ι.) με δασκάλους της τους Σπ. Βασιλείου, Τάσσο και Γ. Γεωργιάδη. Τα έργα της έχουν ως θεματική τόσο τοπία και νεκρές φύσεις όσο ανθρώπινες μορφές. Στον κατάλογο των έργων της ο κριτικός τέχνης και σημειολόγος Χάρης Καμπουρίδης, έγραψε ότι στα έργα της Μυλωνογιάννη οι ανθρώπινες μορφές είναι εναρμονισμένες με το ειδυλλιακό τοπίο που τις περιβάλλει, ενώ η καλλιτέχνης αναπαριστά μια δίκη της εκδοχή του φυσικού τοπίου, ανά διαστήματα, αφαιρετικά. Στις συνθέσεις της ξεχωρίζουν από τη μία η αφαιρετικότητα, η επιμονή στο χρώμα με αρκετές τονικές εναλλαγές, από την άλλη η σχεδιαστική προοπτική και ανάπτυξη του χώρου. Συνεχίζοντας, στον ίδιο κατάλογο ο κριτικός και ιστορικός της τέχνης Δρ. Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, σημείωσε ότι στα έργα της καλλιτέχνιδας, που αποτελούν κυρίως υδατογραφίες με λουόμενους σε καλοκαιρινά τοπία, φαίνεται η κλίμακα του ανθρώπινου στοιχείου στον χώρο. Τα έργα της εκφράζουν ακόμη, την ηρεμία και την αυτοσυγκράτηση που παραπέμπουν στα τοπία της Νότιας Γαλλίας του Καμίλ Κορό και στις υδατογραφίες του Ασαντούρ Μπαχαριάν. Από το 1985, η καλλιτέχνης λειτουργεί την αίθουσα τέχνης «Β.Μυλωνογιάννη» στα Χανιά. Έργα της βρίσκονται τόσο σε ιδρύματα όσο σε τράπεζες και σε Δημοτικές Πινακοθήκες. Οι δύο ατομικές εκθέσεις για το έργο της, έλαβαν χώρα στο Βενιζέλειο Ωδείο το 1980 και στην αίθουσα τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη» το 1993. Είναι επίσης μέλος Ε.Ε.Τ.Ε. και έχει συμμετάσχει στις ομαδικές εκθέσεις «Παρνασσός».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Χάρης Καμπουρίδης. «Χρώμα και ενατένιση του βλέμματος στην τοπιογραφία της Βάσως Μυλονογιάννη» στο Βάσω Μυλωνογιάννη, Ζωγραφική, Αλεξάνδρα Μυλωνογιάννη, Σάββας Πιπερίδης (επιμ.), κατάλογος έργων, χ.ε., χ.χ.
  • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, «Φως, ζέστη και υπόκωφη βοή. Οι υδατογραφίες της Βάσως Μυλωνογιάννη» στο Βάσω Μυλωνογιάννη, Ζωγραφική, Αλεξάνδρα Μυλωνογιάννη, Σάββας Πιπερίδης (επιμ.), κατάλογος έργων, χ.ε., χ.χ.
  • «Λεκάκη- Μυλωνογιάννη Βάσω» στο Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος (επιμ.), τόμος 2, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα 2000, σελ. 399.

Μυλωνάκης Σπύρος


Βιογραφικό

Αλεξάνδρεια 1925 – 2014

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1925, όπου και πήρε τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής από το Δ. Λίτσα. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1956 όπου παράλληλα με την ζωγραφική ασχολήθηκε με τις γραφικές τέχνες και την τυπογραφεία. Τα έργα του, έχουν ως θέμα τους το ελληνικό τοπίο, κυρίως το αττικό, και αποδίδονται με ελεύθερη πλατιά πινελιά και με εξπρεσιονιστικά χρώματα. Παράλληλα όμως με το τοπίο τον απασχολούσαν και άλλες μορφές έκφρασης. Έτσι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στράφηκε σε ένα πιο αφηρημένο ιδίωμα με εξπρεσιονιστικές καταβολές, δίνοντας μία σειρά έργων με ανθρωποειδείς, τερατοειδείς φιγούρες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μπολιεράκη Κλειώ


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε ζωγρφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1988 – 1994), κοντά στο Ν. Κεσσανλή, και αγιογραφία στο εργαστήριο το Κ. Ξυνόπουλου. Το 1993, με υποτροφία του ΙΚΥ παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο College of Edinburgh. Τα έργα της, έχουν ως θέμα του κυρίως τοπία, μάντρες, κήπους και διακρίνονται για τη χειρονομιακή χρήση του χρώματος η οποία πολλές φορές αγγίζει τα όρια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μπολιεράκη Κλειώ


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε ζωγρφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1988 – 1994), κοντά στο Ν. Κεσσανλή, και αγιογραφία στο εργαστήριο το Κ. Ξυνόπουλου. Το 1993, με υποτροφία του ΙΚΥ παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο College of Edinburgh. Τα έργα της, έχουν ως θέμα του κυρίως τοπία, μάντρες, κήπους και διακρίνονται για τη χειρονομιακή χρήση του χρώματος η οποία πολλές φορές αγγίζει τα όρια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μποκόρος Χρήστος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1956. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, και κατόπιν ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο το Δ. Μυταρά. Από τις πρώτες φάσεις της δημιουργίας του μέχρι τα έργα της ωριμότητας του, η κυρίαρχη προσωπική ερμηνεία του κόσμου αποκτά βαθμιαία ένα χαρακτήρα ευρύτερα αντιπροσωπευτικό, καθώς τα επιμέρους αντικείμενα τείνουν να εκφράσουν καθολικές ιδέες. Στο σύνολο του έργου του, υπάρχει μία στοχαστική αναφορά σε στοιχεία της παράδοσης, καλλιτεχνικά και πολιτισμικά, αλλά και μία σαφής υπαρξιακή διάσταση. Το έργο του, λειτουργεί μάλλον ποιητικά, παρά ρεαλιστικά, αν και οι εικόνες αγγίζουν τα όρια της οφθαλμαπάτης, χάρη στην υψηλή ποιότητα της εκτέλεσης. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει συμμετάσχει σε αρκετές διεθνείς διοργανώσεις, όπως το 24ο Φεστιβάλ διεθνούς ζωγραφικής (Cagnes-sur-Mer, Γαλλία, 1992), όπου βραβεύτηκε με το Grand Prix και η 13η Mεσογειακή Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Νίκαιας (1994, Γαλλία), όπου κέρδισε το βραβείο της πόλης Saint Paul de Vence. Το 2000 οργανώθηκαν αναδρομικές παρουσιάσεις του έργου του στο Ίδρυμα Παπαστράτου στο Αγρίνιο και στο Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στην Άνδρο. Το 2009 εκδόθηκε μονογραφία για το σύνολο του έργου του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μπάρας Ευάγγελος


Βιογραφικο

Γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1933. Την περίοδο 1959 – 1969 έζησε στην Αυστραλία όπου έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής και ασχολήθηκε συστηματικά με την αγιογράφηση ελληνικών ναών. Τα θέματά του είναι τοπία, θαλασσογραφίες, νεκρές φύσεις, απόψεις πόλεων και νησιών, πορτρέτα, ηθογραφίες και άνθρωποι της χειρωνακτικής εργασίας που αποδίδονται γενικευτικά με φωτεινή χρωματική κλίμακα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μορές Θεοχάρης


Βιογραφικό

Αθήνα 1927 – 1992

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1952 – 57), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη. Α. Γεωργιάδη και Σ. Παπαλουκά. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα λιθογραφίας στη Γενεύη, στο Centre Genevois de Gravure (1974) όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας διαμόρφωσε ένα προσωπικό ύφος το οποίο χαρακτηρίζεται από μία ιδιόμορφη σπιριτουαλιστική διάθεση, η οποία τείνει να εξαϋλώσει τα πάντα προσδίδοντας του χαρακτήρα οπτασίας. Ανήσυχο και εσωστρεφές πνεύμα μεγάλης ευαισθησίας, δέχτηκε γόνιμες επιδράσεις από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Page 1 of 3
1 2 3