Συντάκτης: user004
Πράσινος Μάριος
Βιογραφικό
Κωνσταντινούπολη 1916 – Eygalieres, Ν. Γαλλίας 1985
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1916, μεγάλωσε όμως και σπούδασε στο Παρίσι, όπου βρέθηκε με την οικογένειά του μετά τα γεγονότα του 1922. Το 1932, εγγράφεται στην Ecole des Langues Orientales και αρχίζει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Κλεμάν Σερβώ. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινά η φοίτησή του στη Faculte des Lettres στο Παρίσι, ενώ το έργο του ήδη κινείται στον ευρύτερο χώρο των σουρρεαλιστών. Οι επαφές του με ανθρώπους του θεάτρου, τα σχέδια για εξώφυλλα εκδόσεων, το διαρκές ενδιαφέρον του για την υπέρβαση των ορίων μεταξύ γνώσης και ενόρασης, φυσικού και μεταφυσικού κόσμου και η αντιμετώπιση της ζωγραφικής ως γραφής, είναι τα στοιχεία που ορίζουν τις βασικές κατευθύνσεις της δουλειάς του, που διαμορφώνουν το στίγμα της και προδιαγράφουν τα ερωτήματα, με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος, από τα ήδη σουρεαλιστικής διάθεσης πρωιμότερα έργα του, έως τις εσωστρεφούς διάθεσης πραγματεύσεις του φυσικού τοπίου, μετά την εγκατάστασή του στη Νότια Γαλλία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Πατσόγλου Αριστείδης
Βιογραφικό
(1941)
Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Πανταλέων Θεόδωρος
Βιογραφικό
(1945)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Μαραθάκης Κώστας
(1921-1995)
Ξυλά – Ξανάλατου Ίρις
Βιογραφικό
(1941)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε ψυχολογία του παιδιού και ζωγραφική, στο Froebel Educational Institut (1961-63) του Λονδίνου και ειδικεύτηκε στη μεταξοτυπία. Στη δουλειά της χρησιμοποιεί κυρίως την τεχνική της μεταξοτυπίας, την οποία εμπλουτίζει με φωτογραφία, φωτοτυπίες κ.α. Στη θεματογραφία της, περιλαμβάνονται η φύση, το διάστημα, η θάλασσα καθώς και προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού. Όλα τα παραπάνω, τα αποδίδει με μία αρμονική κλιμάκωση των τόνων, ευαισθησία, καθαρότητα και λυρισμό. Το έργο της, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και το συνδυασμό γεωμετρικών και ελεύθερων σχημάτων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Μισούρας Τάσος
Βιογραφικο
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1963. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1981-86) κοντά στους Γ. Μόραλη και Δ. Μυταρά, και συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1987 – 991) στο Παρίσι, στο εργαστήριο του L. Cremonini. O οικείος καθημερινός χώρος του εργαστηρίου του και τα δωμάτια του σπιτιού του, αποτελούν την κύρια θεματογραφία της πρώτης σειράς έργων του. Η οπτική του, επικεντρώνεται στην απεικόνιση των αντικειμένων και του χώρου, ο οποίος αποκτά εξωπραγματικές διαστάσεις. Προσεγγίζει τα θέματά του με συμβολική και μεταφυσική διάθεση, καθώς κινείται μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου, ονείρου και πραγματικότητας, προτείνοντας μια άλλη ερμηνεία της καθημερινότητας. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενώ έχει λάβει μέρος σε δεκάδες ομαδικές και θεματικές εκθέσεις, foires στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Λεονάρδου-Κατράκη Βάσω
(1914-1988)
Κελαϊδής Βασίλης
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1938. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1955-60) με δάσκαλο τον Α. Γεωργιάδη, και ψηφιδωτό (1960-62) με την Ε. Βοΐλα. Επηρεασμένος από το σουρεαλιστικό κίνημα, ζωγραφίζει θέματα που κινούνται ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα: ανθρώπινες μορφές, μακρινές και απόκοσμες, στέκουν σαν απολιθώματα μέσα σ’ ένα άγονο και απρόσωπο τοπίο. Τα έργα του, καμωμένα συνήθως με ακρυλικά χρώματα, έχουν έντονο συμβολισμό και αποτελούν μαρτυρίες μιας τέχνης με σαφείς κοινωνικοκριτικούς προσανατολισμούς. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτουν την υπαρξιακή αγωνία και το καθημερινό άγχος του σύγχρονου ανθρώπου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Κατζουράκης Κυριάκος
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο το Γ. Μόραλη, και σκηνογραφία με το Β. Βασιλειάδη (1963 – 1968). Το 1969, μαζί με τους Γ. Βαλαβανίδη, Κ. Δίγκα, Χ. Μπότσογλου και Γ. Ψυχοπαίδη, δημιούργησε την ομάδα «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» που διαλύθηκε το 1972. Από το 1972 έως το 1985 έζησε στο Λονδίνο, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη χαρακτική στo St Martins School of Art και στο Croydon College of Art. Στη ζωγραφική του, δανείζεται πρότυπα από τη μουσειακή τέχνη (θέματα από έργα των Velasquez, David, Τσαρούχη), τα οποία συνδυάζει με μνήμες από την πρόσφατη ελληνική ιστορία και τα εντάσσει σε χώρο φανταστικό, γεμάτο προκλητικές αντιθέσεις, όπου συνυπάρχουν ετερόκλητα θέματα, ελκυστικά και ενοχλητικά μαζί. Στα μεταγενέστερα έργα του, στρέφεται σε ένα περισσότερο εξπρεσιονιστικό ύφος, δημιουργώντας δραματικές συνθέσεις επικού χαρακτήρα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Κανακάκης Ιωάννης
Βιογραφικό
Ρέθυμνο 1903-Αθήνα 1978
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1903. Σπούδασε αρχικά στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1924-28) και στην Ακαδημία Φυσικής Αγωγής (1927-29) και στη συνέχεια σπούδασε γλυπτική και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1928-35, κοντά στους Θ. Θωμόπουλο, Δ. Μπισκίνη, Γ. Ιακωβίδη και Κ. Παρθένη. Τέλος, σπούδασε στη Σχολή Τοπογράφων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1938-40). Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, εμπνεόμενος από τις σοσιαλιστικές ιδέες, φιλοτέχνησε μια σειρά έργων σε γύψο, με έντονη εξπρεσιονιστική διάθεση. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και με το έργο του άσκησε δυναμική κριτική στις κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Σταδιακά, μετά τον πόλεμο, το έργο του περιορίστηκε στα πλαίσια της συμβατικής επαγγελματικής διεκπεραίωσης μνημείων, ανδριάντων, προτομών και μεταλλίων. Υφολογικά, ακολούθησε το πρότυπο της ρεαλιστικής σχολής, με μία διάθεση ρητορείας και συμβολισμού στις μνημειακές συνθέσεις του, και με μία περιγραφική και αφηγηματική τάση στα μετάλλια και τα ανάγλυφα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Κανακάκης Ιωάννης
Βιογραφικό
Ρέθυμνο 1903-Αθήνα 1978
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1903. Σπούδασε αρχικά στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1924-28) και στην Ακαδημία Φυσικής Αγωγής (1927-29) και στη συνέχεια σπούδασε γλυπτική και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1928-35, κοντά στους Θ. Θωμόπουλο, Δ. Μπισκίνη, Γ. Ιακωβίδη και Κ. Παρθένη. Τέλος, σπούδασε στη Σχολή Τοπογράφων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1938-40). Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, εμπνεόμενος από τις σοσιαλιστικές ιδέες, φιλοτέχνησε μια σειρά έργων σε γύψο, με έντονη εξπρεσιονιστική διάθεση. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και με το έργο του άσκησε δυναμική κριτική στις κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Σταδιακά, μετά τον πόλεμο, το έργο του περιορίστηκε στα πλαίσια της συμβατικής επαγγελματικής διεκπεραίωσης μνημείων, ανδριάντων, προτομών και μεταλλίων. Υφολογικά, ακολούθησε το πρότυπο της ρεαλιστικής σχολής, με μία διάθεση ρητορείας και συμβολισμού στις μνημειακές συνθέσεις του, και με μία περιγραφική και αφηγηματική τάση στα μετάλλια και τα ανάγλυφα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Θαλασσινός Μπότης
Βιογραφικό
Ηράκλειο 1927-2017
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1927. Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και στο School of Stage Design του Σάο Πάολο στη Βραζιλία (Associacao Paulista de Belas Artes). Στη συνέχεια βρέθηκε στις ΗΠΑ όπου έζησε για σαράντα περίπου χρόνια. Η θεματογραφία του περιλαμβάνει προσωπογραφίες διασημοτήτων της εποχής, ιστορικές, συμβολικές και θρησκευτικές συνθέσεις, ηθογραφικές σκηνές, νεκρές φύσεις και τοπία. Τα έργα του κινούνται στα πλαίσια της αναπαραστατικής ζωγραφικής και του σουρεαλισμού, ενώ έκανε χρήση και μιας δικής του τεχνοτροπίας την οποία ονόμασε φωτοκυλινδρισμό. Σε πολλά από τα έργα του χρησιμοποίησε ως υλικό το παστέλ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επέστρεψε στο Ηράκλειο όπου και πέθανε το 2017.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Ζυμβραγός Ανδρέας
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά στο Ωδείο ATHENAUM στην Αθήνα (1980-1995). Έκανε μαθήματα σχεδίου με καθηγητή του τον Ηλία Παπαηλιάκη και ζωγραφικής στο εργαστήριο του Γ. Ψυχοπαίδη (1996-1999). Είναι μέλος Ε.Ε.Τ.Ε. Έργα του βρίσκονται τόσο στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, στο Μουσείο σύγχρονης τέχνης Χανίων «Ελαιουργείον» όσο σε ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη και στην Αμερική. Η καλλιτεχνική του δραστηριότητα αφορά κυρίως σε εκθέσεις του στην Ελλάδα. Στον κατάλογο της ατομικής του έκθεσης, η επιμελήτρια και κριτικός τέχνης Πέγκυ Κουνενάκη σημείωσε ότι οι εικαστικές συνθέσεις του Ζυμβραγού σχετίζονται με την προσωπική του μυθολογία. Ο καλλιτέχνης οπτικοποιεί τις μνήμες του, παιδικές και μη, με ακρίβεια στο σχέδιο, φωτοσκιάσεις και αντιθέσεις που παραπέμπουν στη μεταμοντέρνα όψη ενός ιδιαίτερου φωτορεαλισμού. Η ρεαλιστική απόδοσή τους αποτελεί και την πρώτη εντύπωση των έργων του καλλιτέχνη, ωστόσο στις συνθέσεις του δεν παύει να υποβόσκει ένα συμβολικό νόημα, που ενισχύεται μέσω της αινιγματικής αναπαράστασης τους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Πέγκυ Κουνενάκη, Η τέχνη και ο τόπος: 52 σύγχρονοι Χανιώτες καλλιτέχνες, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2010, σελ. 34-35, 123-124.
- Πέγκυ Κουνενάκη, «Ο τόπος, ο χρόνος, η μνήμη», στο Ανδρέας Ζυμβραγός: «Μυθολογία ζωγραφική», Ευαγγελία Λεδάκη (επιμ.), κατάλογος έκθεσης, Κασιμάτης Α.Ε. για αίθουσα τέχνης «αγκάθι», Αθήνα 2010.
- Βιογραφικό σημείωμα και έργα του καλλιτέχνη, στον διαδικτυακό τόπο:tkplaceartgallery.gr
- Κατάλογος έργων του Ανδρέα Ζυμβραγού με τίτλο,”Μινιατούρες”, στον διαδικτυακό τόπο:www.flickr.com
Ζογγολοπούλου Ελένη
Βιογραφικό
Κωνσταντινούπολη 1909 – Αθήνα 1993
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Κ. Παρθένη (1928-33), καθώς και στο Παρίσι, στο εργαστήριο του S. Lhote (1949). Το 1953 ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και ειδικότερα στη νωπογραφία στην Academia di Belle Arti της Φλωρεντίας. Από το 1953 και έπειτα, οι εμπειρίες από τα ταξίδια που πραγματοποίησε σε Η.Π.Α., Ισπανία, Ιταλία, Αγγλία και Γαλλία επέδρασαν στη ζωγραφική της, που εστιάζει πλέον στην αφαίρεση και την ανεικονική τέχνη.
Σημαντικά εφαρμοσμένα έργα της στην Ελλάδα είναι οι τοιχογραφικές συνθέσεις που πραγματοποίησε για το Σιδηροδρομικό Σταθμό της Κορίνθου το 1955, καθώς και για την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1961.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου
Γράββαλος Παναγιώτης
Βιογραφικό
Λαμία 1933 – Αθήνα 2014
Γεννήθηκε στη Λαμία το 1933. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τους Σ. Παπαλουκά και Γ. Μόραλη, ενώ από το 1960 ασχολήθηκε και με τις γραφικές τέχνες. Συνεργάστηκε με το χαράκτη Τάσσο στη σχεδίαση πολλών ελληνικών και ξένων γραμματοσήμων και δίδαξε στο ΑΤΙ. Μετά το 1966, υπήρξε μόνιμος συνεργάτης των Ελληνικών Ταχυδρομείων στη σχεδίαση γραμματοσήμων, επί τριάντα σχεδόν χρόνια. Κινήθηκε με ευχέρεια στο πεδίο των μικτών μέσων, όπου ανέδειξε τις αισθητικές και εκφραστικές του δυνατότητες. Τόσο στο ζωγραφικό όσο και στο χαρακτικό του έργο, κυριαρχεί το σχεδιαστικό στοιχείο. Το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για τα προβλήματα του κοινωνικού χώρου τον οδήγησε από νωρίς σε μία θεματολογία ανθρωποκεντρική που περιγράφει και σχολιάζει ανθρώπινες και κοινωνικές καταστάσεις με τρόπο καθαρό και ευανάγνωστο. Η χρήση του χρώματος σε άμεση σχέση με το σχέδιο, παίζει καθοριστικό ρόλο στην απόδοση του χώρου και του φωτός. Η γραμμική καθαρότητα του σχεδίου και η αξιοποίηση του ρυθμού της σύνθεσης, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις, αλλά με ένα ιδιότυπο λυρισμό, είναι τα κατ’εξοχήν στοιχεία που εξασφάλισαν την εκφραστική αποτελεσματικότητα του έργου του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Χρήστου Σοφοκλής
Βιογραφικό
(1932)
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1932. Σε ηλικία 12 χρονών, τραυματίστηκε από έκρηξη οβίδας, μένοντας ανάπηρος και στα δύο του χέρια και με προβλήματα όρασης, γεγονός όμως που δεν στάθηκε εμπόδιο στην τέχνη του. Μετά από σπουδές στη Σχολή Εμποροϋπαλλήλων και τη Σχολή Πολιτικών Υπομηχανικών, σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1951 – 1959) με δασκάλους τους Ο. Αργυρό, Γ. Μόραλη, Α. Γεωργιάδη και Σ. Παπαλουκά. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, διακρίθηκε για το ταλέντο του, δουλεύοντας δεξιοτεχνικά με πενάκι και σινική μελάνη. Δημιουργεί εικόνες εκπληκτικής λεπτομέρειας, εκμεταλλευόμενος τις τονικές διαβαθμίσεις μεταξύ του μαύρου και του άσπρου. Αποτυπώνει αστικά σκηνικά της λαϊκής ζωής, τοπία και μνημεία της Ελλάδας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Ψυχοπαίδης Γιάννης
Βιογραφικό
(1945)
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1945. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1963 – 1968) με δάσκαλο το Κ. Γραμματόπουλο. Πριν από τη δικτατορία του 1967, συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες του συλλόγου των φοιτητών και στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, ήταν μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α» και συνεργαζόταν με την Επιθεώρηση Τέχνης. Στην πρώτη του ατομική έκθεση (1966, Κεραία) τα έργα του φανέρωναν την πολιτικοποιημένη στάση του (σκηνές από διαδηλώσεις), αλλά και την πρώιμη εξοικείωσή του με το γερμανικό εξπρεσιονισμό. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική, στην Akademie der Bildende Kunste, του Μονάχου, ως υπότροφος της DAAD. Έμεινε και εργάστηκε στο Μόναχο ως το 1977. Στην Ελλάδα, επέστρεψε το 1992 και το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής της ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε έως το 2012. Οι πρώιμες φάσεις της καλλιτεχνικής του πορείας, εντάσσονται στο ιδεολογικό και αισθητικό κλίμα των δεκ. ’60 και ’70, ιδιαίτερα στο νεο-παραστατικό ρεύμα που επηρέαζε εκείνα τα χρόνια τόσο το διεθνή χώρο όσο και την Ελλάδα. Η εξπρεσιονιστική διάθεση, δεν έπαψε ποτέ να διέπει την τέχνη του, με λιγότερο ή περισσότερο εμφανή τρόπο, αλλά χωρίς της τραχύτητα και τα βίαια ξεσπάσματα, της αντίστοιχης γερμανικής ζωγραφικής. Παραμορφώσεις και χρωματικές υπερβολές, που κατά καιρούς, παρατηρούνται στο έργο του, πλουτίζουν με οξύτερους τόνους μία κατά βάθος, νηφάλια και αποστασιοποιημένη κριτική ματιά, που σχολιάζει δηκτικά και συχνά ποιητικά, καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα. Έχει κάνει δεκάδες ατομικές εκθέσεις σε όλο σχεδόν τον κόσμο, σε γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία. Συμμετείχε επίσης σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις. Μέσα στη δεκαετία του 1980 άρχισε να παρουσιάζει αναδρομικά, εντός και εκτός Ελλάδας, τη μεγάλη σειρά έργων του με τίτλο Το γράμμα που δεν έφτασε (η οποία είχε ξεκινήσει από το 1977 και συνεχιζόταν μέχρι πρόσφατα). Στην Ελλάδα έχουν γίνει αρκετές αναδρομικές παρουσιάσεις της δουλειάς του (1987-88, 1995, 1998, 2001, 2005…). Το 2004 δημιούργησε τη μεγάλη εικαστική εγκατάσταση Σταθμός Ειρήνη για τον ομώνυμο σταθμό των ΗΣΑΠ. Έχουν εκδοθεί πολυάριθμα λευκώματα για το έργο του, μονογραφικές μελέτες και βιβλία με κείμενα και δοκίμιά του για την τέχνη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης»
Ψυχοπαίδης Γιάννης
Βιογραφικό
(1945)
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1945. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1963 – 1968) με δάσκαλο το Κ. Γραμματόπουλο. Πριν από τη δικτατορία του 1967, συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες του συλλόγου των φοιτητών και στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, ήταν μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α» και συνεργαζόταν με την Επιθεώρηση Τέχνης. Στην πρώτη του ατομική έκθεση (1966, Κεραία) τα έργα του φανέρωναν την πολιτικοποιημένη στάση του (σκηνές από διαδηλώσεις), αλλά και την πρώιμη εξοικείωσή του με το γερμανικό εξπρεσιονισμό. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική, στην Akademie der Bildende Kunste, του Μονάχου, ως υπότροφος της DAAD. Έμεινε και εργάστηκε στο Μόναχο ως το 1977. Στην Ελλάδα, επέστρεψε το 1992 και το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής της ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε έως το 2012. Οι πρώιμες φάσεις της καλλιτεχνικής του πορείας, εντάσσονται στο ιδεολογικό και αισθητικό κλίμα των δεκ. ’60 και ’70, ιδιαίτερα στο νεο-παραστατικό ρεύμα που επηρέαζε εκείνα τα χρόνια τόσο το διεθνή χώρο όσο και την Ελλάδα. Η εξπρεσιονιστική διάθεση, δεν έπαψε ποτέ να διέπει την τέχνη του, με λιγότερο ή περισσότερο εμφανή τρόπο, αλλά χωρίς της τραχύτητα και τα βίαια ξεσπάσματα, της αντίστοιχης γερμανικής ζωγραφικής. Παραμορφώσεις και χρωματικές υπερβολές, που κατά καιρούς, παρατηρούνται στο έργο του, πλουτίζουν με οξύτερους τόνους μία κατά βάθος, νηφάλια και αποστασιοποιημένη κριτική ματιά, που σχολιάζει δηκτικά και συχνά ποιητικά, καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα. Έχει κάνει δεκάδες ατομικές εκθέσεις σε όλο σχεδόν τον κόσμο, σε γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία. Συμμετείχε επίσης σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις. Μέσα στη δεκαετία του 1980 άρχισε να παρουσιάζει αναδρομικά, εντός και εκτός Ελλάδας, τη μεγάλη σειρά έργων του με τίτλο Το γράμμα που δεν έφτασε (η οποία είχε ξεκινήσει από το 1977 και συνεχιζόταν μέχρι πρόσφατα). Στην Ελλάδα έχουν γίνει αρκετές αναδρομικές παρουσιάσεις της δουλειάς του (1987-88, 1995, 1998, 2001, 2005…). Το 2004 δημιούργησε τη μεγάλη εικαστική εγκατάσταση Σταθμός Ειρήνη για τον ομώνυμο σταθμό των ΗΣΑΠ. Έχουν εκδοθεί πολυάριθμα λευκώματα για το έργο του, μονογραφικές μελέτες και βιβλία με κείμενα και δοκίμιά του για την τέχνη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης»
Χρύσα (Βαρδέα)
Βιογραφικό
(1933-2013)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε στην Academie de la Grande Chaumiere (1953-54) στο Παρίσι και στη School of Fine Arts (1954-55) στο Σαν Φρανζίσκο και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Ν. Υόρκη. Η γλυπτική της δημιουργία χαρακτηρίζεται από διαρκή έρευνα και εκμετάλλευση του τυχαίου. Ξεκινώντας γύρω στα 1955 από επιτοίχιες συνθέσεις με βέλη και γράμματα, που αξιοποιούσαν τις αντιθέσεις του φωτός και της σκιάς, εισήλθε το 1957 σε μια πενταετία πειραματισμών. Έτσι, από τυχαία χυμένο γύψο σε χάρτινα κιβώτια προέκυψαν τα Κυκλαδικά Βιβλία, που θα χαρακτηριστούν προάγγελοι του μινιμαλισμού. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εργασίας της υπήρξε η ενασχόλησή της με τη γραφή και την προβολή των εικαστικών της δυνατοτήτων, ανεξάρτητα από το νόημα που αυτή μετέφερε. Είτε χάραζε σε οριζόντιες ζώνες κεφαλαία γράμματα είτε επαναλάμβάνε ένα και μόνο γράμμα, ενδιαφέρθηκε για τη δύναμη της μη αναγνωρίσιμης έννοιας των γραμμάτων και των λέξεων, κάτι που στη συνέχεια την οδήγησε σε πίνακες εμπνευσμένους από τη δομή της εφημερίδας. Από το 1962 άρχισε να χρησιμοποιεί το νέον, που έγινε το σήμα κατατεθέν της δουλειάς της, συνδυάζοντας το υλικό, την τεχνολογία και τις εντυπώσεις που της δημιούργησε η Νέα Υόρκη. Η προσπάθεια αυτή βρήκε την κορύφωσή της στις Πύλες της Times Square, μια συναρμογή διαφορετικών υλικών και στοιχείων. Τα βιώματά της από το αστικό τοπίο των μεγαλουπόλεων και η νέα τεχνολογία υπήρξαν τα στοιχεία που αποτέλεσαν την αστείρευτη πηγή της έμπνευσής της.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου »
Ρωμάνος Κώστας
Βιογραφικο
Ηράκλειο 1907 – Αθήνα 1982
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1907. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος του 1932), με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη, Π. Μαθιόπουλο, Γ. Ιακωβίδη και Σ. Βικάτο. Το έργο του απαρτίζεται κυρίως από τοπία, τα οποία απέδιδε με ένα ρεαλιστικό και ιμπρεσιονιστικό ιδίωμα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Ρωμάνος Κώστας
Βιογραφικο
Ηράκλειο 1907 – Αθήνα 1982
Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (απόφοιτος του 1932), με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη, Π. Μαθιόπουλο, Γ. Ιακωβίδη και Σ. Βικάτο. Ζωγραφίζει κυρίως τοπία, που τα αποδίδει στο πλαίσιο των ρεαλιστικών και ιμπρεσιονιστικών τάσεων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»