Τάσσος (Αλεβίζος Αναστάσιος)


Βιογραφικό

(1914-1985)

Γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου στην Αθήνα από το ζωγράφο Γ. Κωτσάκη το 1927. Την περίοδο 1930 – 1939 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Θ. Θωμόπουλο, Ο. Αργυρό, Κ. Παρθένη και Γ. Κεφαλληνό, στο εργαστήριο του οποίου διετέλεσε και επιμελητής. Από τα χρόνια των σπουδών του, οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και αργότερα έγινε μέλος του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.Την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, χάραξε ξυλογραφίες για προπαγανδιστικό υλικό, και σχεδίασε αφίσες που κυκλοφορούσαν παράνομα και ανυπόγραφα. Στα πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του, το σύνολο του έργου του, διαφοροποιείται μέσα από ενότητες ύφους και ανάλογες θεματικές επιλογές, που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, εύκολα αναγνωρίσιμες, χρονικές περιόδους. Το μέσο με το οποίο εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά ήταν η ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, συνειδητή απόφασή του, που διαμόρφωσε σιγά σιγά το προσωπικό του ιδίωμα. Αργότερα, η γνωριμία του με το ζωγράφο και χαράκτη Δ. Γαλάνη το 1947, διευρύνει τους ορίζοντές του, και τον φέρνει σε επαφή με τη γαλλική χαρακτική και τις νεότερες ευρωπαϊκές τάσεις. Στην περίοδο 1946 – 1952, φιλοτεχνεί τα πρώτα του γυμνά, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, τοπία, ανακαλύπτει τις δυνατότητες της χαλκογραφίας και αρχίζει να χρησιμοποιεί χρώμα στις συνθέσεις του. Τα χρόνια που ακολουθούν (1960 – 1967), αφαιρεί τα συμπληρωματικά στοιχεία από τις συνθέσεις του, και επικεντρώνεται περισσότερο στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, που καταλαμβάνει πλέον, περίπου όλη την επιφάνεια των έργων του, ενώ εγκαταλείπει σταδιακά και το χρώμα. Έκανε 18 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνείς διοργνώσεις (Μπιενάλε Βενετίας 1950, Sao Paulo 1961) και στις περισσότερες Μπιενάλε Χαρακτικής (Λουγκάνο, Λιουμπλιάνα, Τόκιο, κ.α.). Παρουσίασε αναδρομικές εκθέσεις εν ζωή, το 1953 (εφ. Το Βήμα), 1964 (ΑΤΙ) και 1975 (Εθνική Πινακοθήκη). Μετά το θάνατό του (Αθήνα 1985), το έργο του εκτέθηκε αναδρομικά στη Εθνική Πινακοθήκη και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 1987.
Το 1986 ιδρύθηκε η «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος», με σκοπό τη διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής, και έδρα το σπίτι του στο Μετς, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Τάσσος (Αλεβίζος Αναστάσιος)


Βιογραφικό

(1914-1985)

Γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου στην Αθήνα από το ζωγράφο Γ. Κωτσάκη το 1927. Την περίοδο 1930 – 1939 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Θ. Θωμόπουλο, Ο. Αργυρό, Κ. Παρθένη και Γ. Κεφαλληνό, στο εργαστήριο του οποίου διετέλεσε και επιμελητής. Από τα χρόνια των σπουδών του, οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και αργότερα έγινε μέλος του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.Την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, χάραξε ξυλογραφίες για προπαγανδιστικό υλικό, και σχεδίασε αφίσες που κυκλοφορούσαν παράνομα και ανυπόγραφα. Στα πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του, το σύνολο του έργου του, διαφοροποιείται μέσα από ενότητες ύφους και ανάλογες θεματικές επιλογές, που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, εύκολα αναγνωρίσιμες, χρονικές περιόδους. Το μέσο με το οποίο εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά ήταν η ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, συνειδητή απόφασή του, που διαμόρφωσε σιγά σιγά το προσωπικό του ιδίωμα. Αργότερα, η γνωριμία του με το ζωγράφο και χαράκτη Δ. Γαλάνη το 1947, διευρύνει τους ορίζοντές του, και τον φέρνει σε επαφή με τη γαλλική χαρακτική και τις νεότερες ευρωπαϊκές τάσεις. Στην περίοδο 1946 – 1952, φιλοτεχνεί τα πρώτα του γυμνά, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, τοπία, ανακαλύπτει τις δυνατότητες της χαλκογραφίας και αρχίζει να χρησιμοποιεί χρώμα στις συνθέσεις του. Τα χρόνια που ακολουθούν (1960 – 1967), αφαιρεί τα συμπληρωματικά στοιχεία από τις συνθέσεις του, και επικεντρώνεται περισσότερο στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, που καταλαμβάνει πλέον, περίπου όλη την επιφάνεια των έργων του, ενώ εγκαταλείπει σταδιακά και το χρώμα. Έκανε 18 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνείς διοργνώσεις (Μπιενάλε Βενετίας 1950, Sao Paulo 1961) και στις περισσότερες Μπιενάλε Χαρακτικής (Λουγκάνο, Λιουμπλιάνα, Τόκιο, κ.α.). Παρουσίασε αναδρομικές εκθέσεις εν ζωή, το 1953 (εφ. Το Βήμα), 1964 (ΑΤΙ) και 1975 (Εθνική Πινακοθήκη). Μετά το θάνατό του (Αθήνα 1985), το έργο του εκτέθηκε αναδρομικά στη Εθνική Πινακοθήκη και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 1987.
Το 1986 ιδρύθηκε η «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος», με σκοπό τη διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής, και έδρα το σπίτι του στο Μετς, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Takis


Βιογραφικό

(1925-2019)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Ξεκινά την καλλιτεχνική του πορεία σε ηλικία περίπου 20 ετών, σε ένα υπόγειο εργαστήρι, όταν έρχεται σε επαφή με τα έργα του Picasso και του Giacometti. Το 1952 δημιουργεί το πρώτο του ατελιέ με τους παιδικούς του φίλους και καλλιτέχνες Μίνω Αργυράκη και Ραϋμόνδο στην περιοχή της Ανάκασας. Τα πρώτα έργα του είναι προτομές από γύψο και γλυπτά από σφυρήλατο σίδηρο εμπνευσμένα τόσο από τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό όσο και από καλλιτέχνες όπως ο Picasso και ο Giacometti. Το 1953, αρχίζει να δουλέυει την πέτρα, επιθυμώντας όχι μόνο να υποχρεώσει το υλικό σε μεταμόρφωση, αλλά να αντιληφθεί δουλεύοντας το, «τι συμβαίνει στο εσωτερικό του»: να συλλάβει τη ζωή και την ευφυΐα της ύλης και να ακολουθήσει τους νόμους της. Το 1954, εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου διαμένει έκτοτε. Από το 1955 και μέχρι το τέλος του 1965 πειραματίστηκε με όλα τα στοιχεία του περιβάλλοντος και της φύσης τα οποία περιβάλλουν τον άνθρωπο, αλλά αδυνατεί να τα εντοπίσει με γυμνό μάτι. Αυτά τα στοιχεία θα αποτελέσουν τη βάση της καλλιτεχνικής του πορείας και εξερεύνησης καθώς χάρη σε αυτά διακρίνεται, ξεχωρίζει και καινοτομεί. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, συνέχισε να διερευνά τα όρια και τα σημεία τομής της καλλιτεχνικής και επιστημονικής αντίληψης, καθώς και της μουσικής, των ήχων και ιδιαίτερα των εικόνων που βρίσκονται σε κίνηση. Τα έργα του κοσμούν τις μόνιμες συλλογές των σπουδαιότερων μουσείων του κόσμου όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης George Pompidou στο Παρίσι, το ΜΟΜΑ και το Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, τη De Menil Collection στο Χιούστον, την Tate Modern του Λονδίνου, την Peggy Guggenheim Collection στη Βενετία.
Στη Γαλλία, το Μουσείο του Jeu de Paume, το Palais de Tokyo και το Fondation Maeght έχουν οργανώσει μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις αφιερωμένες στον καλλιτέχνη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Σχοινά Μαίρη


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1948. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους στη χαρακτική τον Κ. Γραμματόπουλο (1966 – 1971), και στην Τέχνη του βιβλίου το Γ. Παπαδάκη και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1976-1981). Τα θέματά της, τα αντλεί από την ελληνική ύπαιθρο, ενώ χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου της, είναι η έμφαση στο σχέδιο, η καθαρότητα των λεπτομερειών, τα ποιητικά χρώματα και οι απαλλοί τόνοι, η τάση σχηματοποίησης, η γεωμετρική λιτότητα, καθώς και η λυρική διάθεση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σχοινά Μαίρη


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1948. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους στη χαρακτική τον Κ. Γραμματόπουλο (1966 – 1971), και στην Τέχνη του βιβλίου το Γ. Παπαδάκη και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1976-1981). Τα θέματά της, τα αντλεί από την ελληνική ύπαιθρο, ενώ χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου της, είναι η έμφαση στο σχέδιο, η καθαρότητα των λεπτομερειών, τα ποιητικά χρώματα και οι απαλλοί τόνοι, η τάση σχηματοποίησης, η γεωμετρική λιτότητα, καθώς και η λυρική διάθεση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Στάμος Θεόδωρος


Βιογραφικό

(1922-1997)

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1922 από Έλληνες μετανάστες γονείς. Από τα δεκατέσσερα του μόλις χρόνια κέρδισε υποτροφία, για την American Artists’ School της Ν. Υόρκης όπου παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής. Ήδη όμως, από το 1937, είχε αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Το 1943 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στη γνωστή γκαλερί της Betty Parsons, Wakefield Gallery and Bookshop. Η Parsons τον υποστήριξε θερμά και ανέλαβε τη διοργάνωση των εκθέσεών του ως το 1957. Παράλληλα με το εικαστικό του έργο, δίδαξε στο Black Mountain College της Βόρειας Καρολίνα και στο Hartley Settlement House της Ν.Υόρκης. Οι πρώτοι του πίνακες, της δεκαετίας του ’40 απαρτίζονται από ελεύθερα, βιομορφικά σχήματα, που πλανώνται σε ένα δισδιάστατο, ακαθόριστο μυστηριακό χώρο. Την ίδια εποχή, μία ομάδα καινοτόμων καλλιτεχνών στη Ν. Υόρκη, κινούνταν γύρω από παρόμοιες μορφολογικές αναζητήσεις, επιχειρώντας, να αποτινάξουν τον “ασφυκτικό ζυγό του ρεαλισμού”, που αποτέλεσε την κλασική παράδοση στην αμερικανική τέχνη, και να καθιερώσουν την ανεικονική ζωγραφική. Η πρωτοποριακή αυτή ομάδα, έμεινε στην ιστορία ως «Σχολή της Νέας Υόρκης», και ο Έλληνας καλλιτέχνης, ως πρωτεργάτης της τάσης που αργότερα βαφτίστηκε «αφηρημένος εξπρεσιονισμός». Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε σημαντικές αμερικανικές και ευρωπαϊκές γκαλερί και στα σημαντικότερα μουσεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Παραδειγματικά έργα του ανήκουν σε μουσεία και ιδρύματα στη Νέα Υόρκη (Metropolitan Museum of Art, Museum of Modern Art, Solomon R. Guggenheim Museum, Whitney Museum of Art), στην Αθήνα (Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου), στο Σικάγο (Art Institute), στο Smithsonian American Art Museum, Washington D.C., στo Rio de Janeiro (Museu de Arte Moderna), στο Tel Aviv Museum, στο Museum Moderner Kunst, Vienna και σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πετρουλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1935)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Σπούδασε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών(1958-1964), με δασκάλους τους Α. Γεωργιάδη, Γ. Μαυροϊδή, Γ. Μόραλη και Ε. Βοϊλά. Η ζωγραφική του, με έντονα τα στοιχεία της ελληνικότητας, είναι ανθρωποκεντρική –προσωπογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες, μορφές σε εσωτερικούς χώρους-, και κινείται στα πλαίσια του ρεαλισμού, ενώ εντοπίζονται σε αυτή επιρροές και από τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με λιτή, αυστηρή σύνθεση, αμεσότητα, ψυχογραφική διάθεση, γαιώδη χρώματα και ευαισθησία στη μελέτη της τονικότητας, απεικονίζει πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντος και του τόπου καταγωγής του. Δίδαξε στη Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σκηνογράφησε και πολλές παραστάσεις στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σούστα Έλενα


Βιογραφικό

(1973)

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Για τέσσερα χρόνια παρακολουθούσε μαθήματα σχεδίου και χρώματος στο εργαστήρι του Γ. Βογιατζή. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητές της τους Χρ. Πατσασκίδη και Χρ. Μπότσογλου, χαρακτική με τον Γ. Παπαδάκη και σκηνογραφία με τον Γ. Ζιάκα. Φοίτησε στην σχολή Καλών Τεχνών της Σεβίλλης για ένα χρόνο (1997-1998), με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Σεβίλλη και στα Χανιά. Επιπλέον έχει δημιουργήσει τις μάσκες, τα κοστούμια και τα σκηνικά για θεατρικές ομάδες τόσο στην Αθήνα όσο στα Χανιά. Το έργο της, όπως σημείωσε η Πέγκυ Κουνενάκη, χαρακτηρίζεται από τον αυθορμητισμό, τη λιτότητα και την παραμόρφωση των ανθρωποκεντρικών της συνθέσεων. Οι διαστάσεις των έργων της παρόλο που είναι μικρές αποδίδουν ένα μεστό εννοιολογικά έργο. Η καλλιτέχνης αποτυπώνει στα έργα της εξπρεσιονιστικά στοιχεία με έντονο χρώμα και σχέδιο, χρησιμοποιώντας υλικά όπως μελάνια, εκολίνες που συνδυάζονται με τη ζωγραφική, μεταφέροντας ακόμη συχνά τις συνθέσεις της σε χυτό κερί.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Πέγκυ Κουνενάκη, Η τέχνη και ο τόπος: 52 σύγχρονοι Χανιώτες καλλιτέχνες, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2010, σελ. 110-111, 131.

Σόρογκας Σωτήρης


Βιογραφικό

(1936)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ως υπότροφος του ΙΚΥ (1957 – 1961) με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε στη Δράκια Πηλίου και στην Κριτσά Κρήτης, στην αντιγραφή τοιχογραφιών. Το 1962, παρακολούθησε μαθήματα αγιογραφίας στο ‘”Εφηρμοσμένο Εργαστήριο της ΑΣΚΤ” και το 1965, διορίστηκε επιμελητής, στην έδρα ελευθέρου σχεδίου και ζωγραφικής, στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Στο έργο του, υπάρχει αφομοιωμένη μία ποιητική προσέγγιση του ελληνικού χώρου, που δεν περιορίζεται στην απλή, πλαστική καταγραφή των στοιχείων της εικόνας, αλλά προχωρεί στη μετατροπή τους σε σύμβολα. Θραύσματα αρχαίων αγαλμάτων, μορφές, γυναικεία πορτρέτα από παλιές φωτογραφίες, παλιά ξύλα, κατάλοιπα παλιών μηχανών, συντρίμμια μεταλλικών αμαξωμάτων σε περιβάλλοντα κατεδάφισης.
Αρθρογραφεί συχνά σε περιοδικά και εφημερίδες, δημοσιεύει θεωρητικά κείμενα και έχει εκδόσει βιβλία, ενώ έχουν κυκλοφορήσει αρκετές μονογραφικές μελέτες για το έργο του. Έχει παρουσιάσει τη ζωγραφική του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1981 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Μπιενάλε του Sao Paulo. Συμμετείχε επίσης στα Ευρωπάλια (1982, Βέλγιο) και στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Ζωγραφικής (1989, Cagnes-sur-Mer, Γαλλία). To 2004 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη συνολική προσφορά του στην τέχνη. Το 2010 τοποθετήθηκαν έξι μεγάλες συνθέσεις του στο Σταθμό Λαρίσης του αθηναϊκού Μετρό. Αναδρομικές του εκθέσεις οργανώθηκαν το 2010 (Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Τρικκαίων, Ίδρυμα Μακρή, Τρίκαλα) και το 2011 στο Μουσείο Μπενάκη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

 

Σολιδάκης Βασίλειος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στη Σητεία το 1948 και με τη ζωγραφική άρχισε να ασχολείται το 1968. Το 1973 πήγε στην Ισπανία, όπου έκανε ελεύθερες σπουδές κοντά στο ζωγράφο Δ. Περδικίδη. Στα πρώιμα έργα του, εμφανώς επηρεασμένα από το φωτογραφικό νεορεαλισμό του A. Wyeth, ενυπάρχει ένα μεταφυσικό στοιχείο. Αυτοί οι προβληματισμοί, τον οδηγούν βαθμιαία στην εγκατάλειψη του συγκεκριμένου θέματος και στην υιοθέτηση ενός αφηρημένου συμβολικού ιδιώματος που θα μπορούσε να ενταχθεί στο πλαίσιο του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Χρησιμοποιώντας και άλλα υλικά στη ζωγραφική του και βγαίνοντας από το πλαίσιο του πίνακα, δημιουργεί έργα μικτής τεχνικής, καθώς και κατασκευές, που μορφοποιούν τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σκοτεινός Γιώργος


Βιογραφικό

(1937)

Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1937. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1961-1964) και συνέχισε με σπουδές κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη, στις σχολές Visual Arts και Movie Subscription Group (1964-1967). Η εικαστική του πορεία, ξεκινάει με τις σειρές έργων Μικρόκοσμος & Μακρόκοσμος, (1965-1967) που κινούνται στο κλίμα της αφαίρεσης. Στη συνέχεια, κινήθηκε στο χώρο του σουρεαλισμού και της μεταφυσικής ζωγραφικής. Από την καταστροφή του 1974 και έπειτα, υιοθέτησε ένα αναγνώσιμο, παραστατικό λεξιλόγιο, σε μία προσπάθεια να μεταφέρει στο κοινό, συγκεκριμένα μηνύματα. Τα έργα αυτά, χαρακτηρίζονται από το διάλογο ανάμεσα στο ρεαλιστικό, το αφηρημένο και το σουρεαλιστικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σεμερτζίδης Βάλιας


Βιογραφικό

(1911-1983)

Γεννήθηκε στο Κρασνοντάρ του Καυκάσου το 1911. Το 1923, ήρθε με τους γονείς του στην Αθήνα, όπου πήρε τα πρώτα του καλλιτεχνικά μαθήματα από το ζωγφράφο Ν. Πετρίδη. Το 1928, γράφτηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου είχε δάσκαλο τον Κ. Παρθένη. Το διάστημα 1923 – 1937, ασχολήθηκε με εικονογραφήσεις περιοδικών, κινηματογραφικές αφίσες και παράδοση μαθημάτων χορού, στη σχολή του πατέρα του. Στη διάρκεια της κατοχής, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Αποφασιστικής σημασίας γεγονότα, για την εξέλιξη της ζωγραφικής του, υπήρξαν, ο πόλεμος του 1940 και η συμμετοχή του στην Αντίσταση. Επιστράτευσε το χρωστήρα του στην καταγραφή της πείνας, των εκτελέσεων και του αγώνα του ελληνικού λαού, εκφράζοντας με ιδιαίτερη έμφαση τις απόψεις του, για τον αποφασιστικό ρόλο της τέχνης, σε κρίσιμες κοινωνικοϊστορικές συγκυρίες. Στα έργα του, είναι πρόδηλες οι προσπάθειες αποτύπωσης μιας επικής έξαρσης και μνημιακότητας, που υποβοηθούνται από την αντινατουραλιστική εκφορά της ματιέρας, σε συνδυασμό με στοιχεία εξπρεσιονιστικά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σεβαστάκης Δημήτρης


Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στη Σάμο, το 1960. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979 – 1985), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη και Δ. Μυταρά. Το έργο του, κινείται μεταξύ παραστατικότητας και αφαίρεσης, άλλοτε με εξπρεσιονιστική και άλλοτε με ιμπρεσιονιστική διάθεση. Τα θέματά του (εσωτερικοί χώροι, τοπία, ανθρώπινες φιγούρες), δέχονται την καταλυτική επίδραση του φωτός, ενώ κύριο εκφραστικό στοιχείο του, παραμένει το χρώμα, το οποίο χειρίζεται με ευαισθησία, δίνοντας έμφαση στις ψυχρές κλίμακες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σαρακατσιάνος Χρήστος


Βιογραφικό

(1937)

Γεννήθηκε στα Γιάννενα, το 1937. Μαθήτευσε, αρχικά κοντά στους Γ. Καζάκο, Π. Σαραφιανό και Θ. Απάρτη, και στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με το Γ. Μόραλη. Σπούδασε επίσης σκηνογραφία και διακοσμητική. Μελέτησε τη βυζαντινή και λαϊκή τέχνη, και τη ζωγραφική της αρχαιότητας απ΄όπου επηρεάστηκε ιδιαίτερα. Τόσο στη ζωγραφική όσο και στη χαρακτική αλλά και τη γλυπτική του, κυριαρχούν πληθωρικές γυναικείες φιγούρες, συνήθως γυμνές, με έντονη σχηματοποίηση και παραμορφώσεις. Στα δισδιάστατα έργα του, οι φόρμες είναι επίπεδες, με τοπικό, έντονο και ευχάριστο χρώμα και καμπύλα περιγράμματα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σάμιος Παύλος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και ήδη από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την παραδοσιακή ζωγραφική και την αγιογραφία. Παρακολούθησε προπαρασκευαστικά μαθήματα σχεδίου, στο εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και το 1969, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου σπούδασε ζωγραφική(1969 – 1972), με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη. Το 1978, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το 1992. Ως γνήσιος παραστατικός ζωγράφος, στρέφεται στον πραγματικό, αντικειμενικό κόσμο, για να αντλήσει τα θέματά του. Οι αφηγηματικές συνθέσεις του, εξελίσσονται σε έναν ονειρικό χώρο, όπου δεν υπάρχουν ίχνη αναγεννησιακής προοπτικής, υπάρχει όμως σαφή αίσθηση του βάθους. Μνημειακές, επιμήκεις φιγούρες, με μικρά κεφάλια και διογκωμένα εκφραστικά χέρια, κατοικούν αυτούς τους πίνακες, ο οποίοι υμνούν, τόσο τις απλές χαρές όσο και τη βιοπάλη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη (αναδρομική), στο Ανόι κ.α. Συμμετείχε επίσης σε σημαντικές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία, κ. α.).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Σάμιος Παύλος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και ήδη από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την παραδοσιακή ζωγραφική και την αγιογραφία. Παρακολούθησε προπαρασκευαστικά μαθήματα σχεδίου, στο εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και το 1969, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου σπούδασε ζωγραφική(1969 – 1972), με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη. Το 1978, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το 1992. Ως γνήσιος παραστατικός ζωγράφος, στρέφεται στον πραγματικό, αντικειμενικό κόσμο, για να αντλήσει τα θέματά του. Οι αφηγηματικές συνθέσεις του, εξελίσσονται σε έναν ονειρικό χώρο, όπου δεν υπάρχουν ίχνη αναγεννησιακής προοπτικής, υπάρχει όμως σαφή αίσθηση του βάθους. Μνημειακές, επιμήκεις φιγούρες, με μικρά κεφάλια και διογκωμένα εκφραστικά χέρια, κατοικούν αυτούς τους πίνακες, ο οποίοι υμνούν, τόσο τις απλές χαρές όσο και τη βιοπάλη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη (αναδρομική), στο Ανόι κ.α. Συμμετείχε επίσης σε σημαντικές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία, κ. α.).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Page 3 of 4
1 2 3 4