Βιογραφικο
Ηράκλειο 1907 – Αθήνα 1982
Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (απόφοιτος του 1932), με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη, Π. Μαθιόπουλο, Γ. Ιακωβίδη και Σ. Βικάτο. Ζωγραφίζει κυρίως τοπία, που τα αποδίδει στο πλαίσιο των ρεαλιστικών και ιμπρεσιονιστικών τάσεων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1906-1994)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα κοντά στον Κ. Παρθένη (1921 – 1922). Το 1922, όντας στο Παρίσι, ξεκίνησε σπουδές γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στη Σορβόννη, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στην Ακαδημία Ranson και στο εργαστήριο χαρακτικής του Δ. Γαλάνη. Στη γαλλική πρωτεύουσα παρέμεινε έως το 1934, πραγματοποιώντας ενδιαμέσως ταξίδια στην Ελλάδα. Ήδη από το 1923 άρχισε την εκθεσιακή του δραστηριότητα με τη συμμετοχή του στο Σαλόν των Ανεξαρτήτων, όπου εξέθεσε και τις επόμενες χρονιές έως το 1926. Το 1927 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι στην γκαλερί Percier και την επόμενη χρονιά στην αίθουσα Στρατηγοπούλου στην Αθήνα με συνεκθέτη το γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο. Στα 1936 – 1937 συνεργάστηκε για την έκδοση του περιοδικού Το Τρίτο Μάτι, στο οποίο δημοσίευσε μεταφράσεις κειμένων και άρθρα. Το 1937 ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη σκηνογραφία, σχεδιάζοντας τα σκηνικά και τα κοστούμια για παραστάσεις του Θεάτρου της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησε η συνεργασία του με τη Νέα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Σωκράτη Καραντινού (1938), το Εθνικό Θέατρο (1950), το Μοντέρνο Ελληνικό Μπαλέτο της Ραλλούς Μάνου (1950), τη Σχολή Ματέι (1952) και το Covent Garden του Λονδίνου (1961). Το 1941 εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, όπου δίδαξε σχέδιο και σύνθεση έως το 1958. Το 1946 παρουσιάστηκε η πρώτη αναδρομική έκθεση του έργου του στο Βρετανικό Συμβούλιο Αθηνών, και ακολούθησε, το 1973, η αναδρομική στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας με εκατόν εξήντα τέσσερα έργα. Το 1949 εξέθεσε με την ομάδα Αρμός, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος, και το 1950 μετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας με δέκα επτά έργα. Στο μεταξύ συνέχισε να παρουσιάζει ατομικές εκθέσεις, σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, και από το 1958 ξεκίνησε τη συνεργασία του με την γκαλερί Ιόλα, εκθέτοντας στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Γενεύη και το Μιλάνο. Το 1973 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1979 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1986 εξελέγη μέλος της Royal Academy του Λονδίνου. Άνθρωπος με ποικίλα πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, ασχολήθηκε ακόμη με τη χαρακτική, την εικονογράφηση βιβλίων, τη γλυπτική, ενώ έδωσε πολλές διαλέξεις και δημοσίευσε μελέτες και άρθρα για θέματα τέχνης και αισθητικής. Ο Γκίκας, αξιοποίησε στη ζωγραφική του κυβιστικές και κονστρουκτιβιστικές διατυπώσεις σε συνδυασμό με τύπους της ελληνικής τέχνης, επιτυγχάνοντας μια καθαρά προσωπική σύνθεση ευρωπαϊκών πρωτοποριακών και εγχώριων παραδοσιακών στοιχείων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1960)
Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1960)
Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1904-1959)
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1904 και το 1917 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη. Το 1922 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής με δάσκαλο τον Κ. Παρθένη και το 1930 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Ζωγράφος του χρώματος, κατ’εξοχήν τοπιογράφος, συνδύασε συμβολικά, φωβιστικά και ναΐφ στοιχεία στην τέχνη του, η οποία επηρέασε μετέπειτα αρκετούς Θεσσαλονικείς καλλιτέχνες. Πέρασε σύντομα από την απαλή χρωματική κλίμακα σε σκουρότερη, με έμφαση στο δικό του χαρακτηριστικό καφεκόκκινο. Προσηλώνοντας το βλέμμα του στα έρημα και ταπεινά, απελευθέρωσε τη σιγόπονοη μυστική ζωή των αγιορείτικων μοναστηριών, των γειτονιών της Άνω Πόλης και του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Τον απασχόλησαν επίσης, εκτός από τα ελεύθερα και αστικά τοπία, οι νεκρές φύσεις και τα πορτρέτα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Καλλιτέχνης η οποία ασχολήθηκε τόσο με τη συλλογή όσο με τη δημιουργία έργων λαϊκής τέχνης, όπως, υφαντών, πιάτων, σερβίτσιων, κεραμικών σκευών, κ.α. Οι συλλογές της δωρίστηκαν από την ίδια στα Μουσεία Κρητικής Λαϊκής τέχνης στα Χανιά και στο Ρέθυμνο (Λαϊκής Τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ»), για τη διαφύλαξη των αντιπροσωπευτικών έργων της Κρητικής Λαϊκής τέχνης. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για το Μουσείο Λαϊκής τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ», που εγκανισάστηκε το 1994 στο Ρέθυμνο, η Φραντζεσκάκη υπήρξε ιδρύτρια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Καλλιτέχνης η οποία ασχολήθηκε τόσο με τη συλλογή όσο με τη δημιουργία έργων λαϊκής τέχνης, όπως, υφαντών, πιάτων, σερβίτσιων, κεραμικών σκευών, κ.α. Οι συλλογές της δωρίστηκαν από την ίδια στα Μουσεία Κρητικής Λαϊκής τέχνης στα Χανιά και στο Ρέθυμνο (Λαϊκής Τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ»), για τη διαφύλαξη των αντιπροσωπευτικών έργων της Κρητικής Λαϊκής τέχνης. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για το Μουσείο Λαϊκής τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ», που εγκαινιάστηκε το 1994 στο Ρέθυμνο η Φραντζεσκάκη, υπήρξε ιδρύτρια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1959)
Αρχιτέκτων με εξειδίκευση στον βιοκλιματικό σχεδιασμό, ο οποίος από τα μαθητικά του χρόνια ζωγραφίζει αυτοδίδακτος. Γεννήθηκε στην Αττική και σήμερα ζει και εργάζεται στα Χανιά. Τα έργα του, ζωγραφικής και μικτής τεχνικής, έχουν παρουσιαστεί σε δύο ατομικές του εκθέσεις στα Χανιά, η πρώτη το 1995 με θέμα τα παλιά σπίτια και η δεύτερη το 2014 με τίτλο: «Άφθαρτη ύλη». Το 2015 εξέδωσε τα διηγήματα: «Ο Άη-Ντάρτης και άλλες ιστορίες» και το 2021 το βιβλίο: «Αντιρατσισμός. Αρχιτεκτονική. Πόλη, πολίτες και πολιτική». Έχει δημοσιεύσει κείμενα του στον τοπικό τύπο και παράλληλα συμμετέχει ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα της πόλης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1930)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1948 έως το 1954, στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη. Το 1957, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., πήγε στη Ρώμη, όπου έζησε έως το 1960. Τη δεκαετία 1960 – 1970 εργάστηκε στο Παρίσι. Με πρόσκληση του D.A.A.D. πήγε στο Βερολίνο, όπου παρέμεινε από το 1971 έως το 1972. Στη συνέχεια και έως το 1983 έζησε μεταξύ Αθήνας και Παρισιού, ενώ το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Καλλιτέχνης που αρέσκεται στους πειραματισμούς, έχει δώσει δημιουργίες διαφόρων κατευθύνσεων και τάσεων, συνδυάζοντας το ζωγραφικό με το εξωζωγραφικό, το στοιχείο της οφθαλμαπάτης με την πραγματικότητα, την τέχνη με την τεχνολογία, εισάγοντας στη δουλειά του και το βίντεοΑπό τις αρχές της δεκαετίας του 1960, οπότε ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, έως σήμερα έχει παρουσιάσει έργα του σε περισσότερες από ογδόντα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει και σε πολυάριθμες ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κυρίως σε ευρωπαϊκές πόλεις. Το 1986 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1980)
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1980. Πήρε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου στο εργαστήριο του γλύπτη Γιάννη Μαρκαντωνάκη. Στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης με καθηγητή τον C. Baldino. Παρακολούθησε παιδαγωγικά, ιστορία και διδακτική της τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και έχει διδακτική εμπειρία στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.Τα τελευταία χρόνια, δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον στη σχέση της εικαστικής εικόνας με το θέατρο και τις γραφιστικές εφαρμογές. Παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου “Γραφικές Τέχνες και Πολυμέσα” και ασχολείται με την δημιουργία αφίσας κυρίως για το θέατρο.
Βιογραφικό
(1910-1989)
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1928-1934) με δασκάλους τους Δ.Μπισκίνη, Δ. Γερανιώτη, Σ. Βικάτο, Γ. Ιακωβίδη, Θ. Θωμόπουλο, Γ. Κεφαλληνό και Κ. Παρθένη. Παράλληλα, μαθήτευσε για τέσσερα χρόνια (1930-1934) στο εργαστήριο του Φ. Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή ζωγραφική και μουσική. Το 1935, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη και στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι, όπου διδάχτηκε την τεχνική της χαλκογραφίας. Στη γαλλική πρωτεύουσα, γνώρισε από κοντά τη ζωγραφική της Αναγέννησης, τον Ιμπρεσιονισμό και το έργο του Θεόφιλου από τη συλλογή του Teriade. Συνάντησε επίσης τον Matisse, τον Laurens και τον Giacometti. Το 1928, ξεκίνησε την επαγγελματική του ενασχόληση με τη σκηνογραφία, η οποία καλύπτει ένα σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας και περιλαμβάνει συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Covent Garden του Λονδίνου, τη Dallas Civic Opera του Τέξας, το Theatre National Populaire του Παρισιού και το Teatro Olympico της Βιτσέντζα. Συνεργάστηκε επίσης με σημαντικούς έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, όπως η Μαρία Κάλλας, η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Jules Dassin και o Franco Zeffirelli. Την περίοδο 1960-1962 εξάλλου δίδαξε σκηνογραφία στη Σχολή Δοξιάδη. Παράλληλα ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, ενώ, στο πλαίσιο του ευρύτερου ενδιαφέροντός του για την τέχνη, έγραψε κείμενα και κριτικές που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλία. Το 1967, λόγω των πολιτικών συνθηκών, πήγε και πάλι στο Παρίσι, απ` όπου επέστρεψε οριστικά το 1980. Δύο χρόνια αργότερα εγκαινιάστηκε το Ίδρυμα Τσαρούχη στο Μαρούσι που στεγάζεται στο σπίτι του καλλιτέχνη και περιλαμβάνει έργα δικά του αλλά και άλλων καλλιτεχνών. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Γενιάς του `30, ο Τσαρούχης ενσάρκωσε στο έργο του το ιδανικό της ελληνικότητας. Με πολλαπλές επιρροές από την ελληνιστική και τη βυζαντινή τέχνη, την τέχνη της Αναγέννησης και των νεότερων χρόνων, το έργο του Μαtisse, του Θεόφιλου και του Κόντογλου, αλλά και τις φιγούρες του Καραγκιόζη, διαμόρφωσε ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος και απεικόνισε τοπία, νεκρές φύσεις, γυμνά και αλληγορικές σκηνές. Το ενδιαφέρον του όμως εντοπίστηκε κυρίως στην ανθρώπινη μορφή, δημιουργώντας μεμονωμένα πορτρέτα, αλλά και σκηνές με ναύτες και στρατιώτες, που αποτελούν ένα χαρακτηριστικό μέρος του έργου του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1950)
Γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1950. Έκανε σπουδές ελευθέρου σχεδίου, στο εργαστήριο του Γ. Βογιατζή (1976 – 1977), ενώ πήρε και μαθήματα χαρακτικής από την Α. Κομιανού (1986). Η ζωγραφική του, συνδέεται με την παράδοση της βυζαντινής αγιογραφίας και των καλλιτεχνών της Γενιάς του ’30. Τα έργα του, είναι εμπνευσμένα κυρίως από την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τη γη, και παρουσιάζουν ανθρώπινες μορφές και νεκρές φύσεις, ενταγμένες σ’ένα φανταστικό, σχεδόν σουρεαλιστικό χώρο. Η ζωγραφική επιφάνεια, εμπλουτίζεται με πλήθος παραπληρωματικών θεμάτων, που είναι συγχρόνως και φορείς συμβολικών υπαινιγμών. Τα χρώματα που κυριαρχούν στους πίνακές του, είναι το κόκκινο, το μπλέ, το χρυσό και τα γαιώδη, ενώ συχνά τα έργα του δημιουργούν την ψευδαίσθηση χαρακτικών, λόγω της χρήσης απειράριθμων γραμμώσεων για την απόδοση των τονικών διαβαθμίσεων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1946)
Γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1946. Σπούδασε ζωγραφική, με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη και ψηφιδωτό με την Ε. Βοϊλά. Συνέχισε τις σπουδές του, στην Ecole des Beuax Arts (1973 – 1979) στο Παρίσι, με το G. Singer στη ζωγραφική και το R. Licata στο ψηφιδωτό. Στις αρχές τις δεκαετίας του ’80 στράφηκε, παράλληλα με τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις, στις πανεπιστημιακές σπουδές, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην πειραματική αισθητική. Σχεδιάζει με το χρώμα, με ελεύθερη και χυμώδη πινελιά, περιεκτική και καίρια στο χαρακτηρισμό των σχημάτων, πειστική στην απόδοση των μορφών και τη συμπερίληψη των λεπτομερειών σε μεγάλες φόρμες. Οι συνθέσεις του, κατά κανόνα μετωπικές, αναπνέουν με άνεση, δημιουργώντας χώρο και ρυθμό, στον οποίο υποτάσσονται τα επιμέρους στοιχεία του θέματος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
Κίσαμος Χανίων 1879 – Χανιά 1951
Γεννήθηκε στην Κίσσαμο Χανίων το 1879. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Ν. Λύτρα. Ενώ την περίοδο 1900 – 1905 παρέμεινε στο Άγιον Όρος όπου μελέτησε την τέχνη της αγιογραφίας. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στα Χανιά όπου ασχολήθηκε και με τη διδασκαλία. Η κοσμική ζωγραφική του, εμφανίζεται ακαδημαϊκή, κλασικιστική και ρεαλιστική, ενώ στις θρησκευτικές παραστάσεις του, ακολουθεί το νεοαναγεννησιακό – ναζαρηνό ύφος. Φιλοτέχνησε προσωπογραφίες, τοπία, αγιογραφίες και φορητές εικόνες.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1962)
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1962 και είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος. Το έργο του, επηρεάζεται από το πλούσιο ελληνικό φώς και τον τρόπο με τον οποίο διαχέεται πάνω στις επιφάνειες των αντικειμένων επαναπροσδιορίζωντάς τα. Τον ενδιαφέρει η απόδοση της κίνησης με καθαρά ζωγραφικά μέσα, καθώς και η διατήρηση της φευγαλέας ζωντάνιας που προσφέρει το στιγμιαίο. Παίζει με τις υφές και την υλικότητα των αντικειμένων, για αυτό και σχεδόν αποκλειστικά χρησιμοποιεί την ελαιογραφία ως βασικό υλικό του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1925-2016)
Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά το 1937. Το 1940, πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από το Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη K. Frieslander, ενώ καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής του πορείας έπαιξε η γνωριμία του με το Δ. Πικιώνη και το Ν. Χατζηκυριάκο Γκίκα, τους οποίους θεωρούσε πραγματικούς δασκάλους του. Το 1943, ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο, και στη συνέχεια τον Κ. Παρθένη. Με υποτροφία του ΙΚΥ, συνέχισε τις σπουδές του, ως ελεύθερος σπουδαστής στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού, όπου σπούδασε και χαρακτική. Το 1951 έγινε επιμελητής στην έδρα Ελευθέρου Σχεδίου στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το 1977 εξελέγη καθηγητής και το 1989 πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος. Στο έργο του ενδιαφέρεται για όλες τις θεματογραφικές περιοχές – ανθρώπινη μορφή και σκηνές της καθημερινότητας, προσωπογραφία και νεκρή φύση, μεμονωμένα πρόσωπα και ομάδες, την τοπιογραφία και τη μεγάλη σύνθεση. Σε όλες τις προσπάθειές του, παρέμεινε εξπρεσιονιστής, που όχι μόνο σχεδίαζε με το χρώμα, αλλά κατόρθωνε να μεταφέρει στη ζωγραφική επιφάνεια, όλο τον εσωτερικό χαρακτήρα και το εκφραστικό περιεχόμενο του χρώματος, χωρίς να θυσιάζει την οπτική πραγματικότητα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1925-2016)
Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά το 1937. Το 1940, πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από το Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη K. Frieslander, ενώ καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής του πορείας έπαιξε η γνωριμία του με το Δ. Πικιώνη και το Ν. Χατζηκυριάκο Γκίκα, τους οποίους θεωρούσε πραγματικούς δασκάλους του. Το 1943, ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο, και στη συνέχεια τον Κ. Παρθένη. Με υποτροφία του ΙΚΥ, συνέχισε τις σπουδές του, ως ελεύθερος σπουδαστής στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού, όπου σπούδασε και χαρακτική. Το 1951 έγινε επιμελητής στην έδρα Ελευθέρου Σχεδίου στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το 1977 εξελέγη καθηγητής και το 1989 πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος. Στο έργο του ενδιαφέρεται για όλες τις θεματογραφικές περιοχές – ανθρώπινη μορφή και σκηνές της καθημερινότητας, προσωπογραφία και νεκρή φύση, μεμονωμένα πρόσωπα και ομάδες, την τοπιογραφία και τη μεγάλη σύνθεση. Σε όλες τις προσπάθειές του, παρέμεινε εξπρεσιονιστής, που όχι μόνο σχεδίαζε με το χρώμα, αλλά κατόρθωνε να μεταφέρει στη ζωγραφική επιφάνεια, όλο τον εσωτερικό χαρακτήρα και το εκφραστικό περιεχόμενο του χρώματος, χωρίς να θυσιάζει την οπτική πραγματικότητα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Βιογραφικό
(1914-1985)
Γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου στην Αθήνα από το ζωγράφο Γ. Κωτσάκη το 1927. Την περίοδο 1930 – 1939 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Θ. Θωμόπουλο, Ο. Αργυρό, Κ. Παρθένη και Γ. Κεφαλληνό, στο εργαστήριο του οποίου διετέλεσε και επιμελητής. Από τα χρόνια των σπουδών του, οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και αργότερα έγινε μέλος του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.Την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, χάραξε ξυλογραφίες για προπαγανδιστικό υλικό, και σχεδίασε αφίσες που κυκλοφορούσαν παράνομα και ανυπόγραφα. Στα πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του, το σύνολο του έργου του, διαφοροποιείται μέσα από ενότητες ύφους και ανάλογες θεματικές επιλογές, που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, εύκολα αναγνωρίσιμες, χρονικές περιόδους. Το μέσο με το οποίο εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά ήταν η ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, συνειδητή απόφασή του, που διαμόρφωσε σιγά σιγά το προσωπικό του ιδίωμα. Αργότερα, η γνωριμία του με το ζωγράφο και χαράκτη Δ. Γαλάνη το 1947, διευρύνει τους ορίζοντές του, και τον φέρνει σε επαφή με τη γαλλική χαρακτική και τις νεότερες ευρωπαϊκές τάσεις. Στην περίοδο 1946 – 1952, φιλοτεχνεί τα πρώτα του γυμνά, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, τοπία, ανακαλύπτει τις δυνατότητες της χαλκογραφίας και αρχίζει να χρησιμοποιεί χρώμα στις συνθέσεις του. Τα χρόνια που ακολουθούν (1960 – 1967), αφαιρεί τα συμπληρωματικά στοιχεία από τις συνθέσεις του, και επικεντρώνεται περισσότερο στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, που καταλαμβάνει πλέον, περίπου όλη την επιφάνεια των έργων του, ενώ εγκαταλείπει σταδιακά και το χρώμα. Έκανε 18 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνείς διοργνώσεις (Μπιενάλε Βενετίας 1950, Sao Paulo 1961) και στις περισσότερες Μπιενάλε Χαρακτικής (Λουγκάνο, Λιουμπλιάνα, Τόκιο, κ.α.). Παρουσίασε αναδρομικές εκθέσεις εν ζωή, το 1953 (εφ. Το Βήμα), 1964 (ΑΤΙ) και 1975 (Εθνική Πινακοθήκη). Μετά το θάνατό του (Αθήνα 1985), το έργο του εκτέθηκε αναδρομικά στη Εθνική Πινακοθήκη και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 1987.
Το 1986 ιδρύθηκε η «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος», με σκοπό τη διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής, και έδρα το σπίτι του στο Μετς, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
