Κατηγορία: Νέες Δωρεές / Κτήσεις

(1960)

Βιογραφικό

(1947)

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πραγματοποίησε τις σπουδές της στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο με υποτροφία του Α.Τ.Ι. Συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στο σχεδίου στην Ecole Nationale Supérieure des Beaux Arts στο Παρίσι υπό την αιγίδα της υποτροφίας της Ακαδημίας Αθηνών, σπουδάζοντας ταυτόχρονα Ιστορία της Τέχνης και Πλαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Paris I, στη Σορβόννη. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια σημαντικών προσωπικοτήτων στο College de France που συνείσφεραν στην ιστορία, κριτική και φιλοσοφία της τέχνης, όπως του Roland Barthes, του Rene Huyghe, του Paul Lemerle και του Michel Foucault. Το 1973 έλαβε τιμητική διάκριση για το έργο της στην έκθεση: “9eme Prix de la Cote d’Azur”. Αποτέλεσε μία από τις πρωτεργάτριες του κινήματος «Βίντεο Τέχνη» (1984), στην Ελλάδα. Όσον αφορά στο καλλιτεχνικό της έργο, διακρίνεται ο συγκερασμός των κλασικών χαρακτηριστικών, της ζωγραφικής, της γλυπτικής και του σχεδίου, με τα νέα τεχνολογικά μέσα. Οι συνθέσεις της περιλαμβάνουν διαδραστικά συστήματα-αισθητήρες, κ.λ.π., που παρουσιάζουν στους θεατές μορφές Βίντεο-εγκαταστάσεων και Οπτικοακουστικών δρώμενων. Έχει πραγματοποιήσει σαράντα δύο ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε εξήντα πέντε ομαδικές τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Τμήματος: «Τεχνών Ήχου και Εικόνας» του Ιονίου Πανεπιστημίου το 2004, ενώ επίσης διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος μέχρι τη συνταξιοδότηση της το 2014. Υπήρξε ακόμη ιδρυτικό μέλος του Εργαστηρίου Διαδραστικών Τεχνών “In.Arts” και του μεταπτυχιακού προγράμματος: «Οπτικοακουστικές Τέχνες στην Ψηφιακή Εποχή». Το 2005 ήταν προσκεκλημένη καθηγήτρια στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει διακριθεί με βραβεία για εικαστικές παρεμβάσεις σε Τράπεζες και Σιδηροδρομικούς σταθμούς της Αθήνας. Το 2016 της απονεμήθει το Βραβείο για την Τέχνη των Νέων Μέσων, από τον όμιλο «ΕΞΑΛΕΙΠΤΡΟΝ», (Πειραιάς) και το 2018 παρέλαβε τιμητική πλακέτα για την προσφορά της στην Τέχνη και την Εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έργα της βρίσκονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε αρκετά μουσεία και ιδιωτικές συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Μαριάννα Στραπατσάκη, κατάλογος έκθεσης, Υπουργείο Πολιτισμού-Διεύθυνση Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, Κέρκυρα 1994.
• Μαριάννα Στραπατσάκη, Γκαλερί “Studio Technis”, Αθήνα 1980.
• Βιογραφικό σημείωμα της Στραπατσάκη Μαριάννας, στον διαδικτυακό τόπο: inarts.eu
• Ιστοσελίδα της καλλιτέχνιδας, στον διαδικτυακό τόπο: mariannestrapatsakis.gr

Βιογραφικό

(1904-1983)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr

Βιογραφικό

Αθήνα 1948 – Χανιά 2009

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και σπούδασε εφαρμοσμένες τέχνες στο ΑΤΙ (1968-1970), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Π. Ζουμπουλάκη. Το ζωγραφικό του έργο κινείται στο χώρο του νεορεαλισμού και της ποπ αρτ και ασκεί κριτική στη σύγχρονη καθημερινή ζωή. Οι προβληματισμοί του σημερινού ανθρώπου και οι εσωτερικές του ανησυχίες, αποτελούν μερικά από τα θέματα των έργων του. Οι κατασκευές του, κινούνται στα πλαίσια του ντανταϊσμού, στις οποίες ανατρέπεται η χρηστικότητα του καθημερινού αντικειμένου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

(1904-1983)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr

Βιογραφικό

(1904-1983)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr

Βιογραφικό

(1971)

Σπούδασε κινηματογράφο στην σχολή Λ. Σταύρακου και η δραστηριότητα του ως καλλιτέχνης της κινούμενης εικόνας εντοπίζεται κυρίως στην Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ και ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό. Ακόμη, έχει επιτελέσει αρμοδιότητες επιμελητή σε επτά εκθέσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Τα έργα του καλλιτέχνη Madonna και self-exile έλαβαν το πρώτο βραβείο- το πρώτο από τη διοργάνωση “Video Art” στην Αθήνα, στο φεστιβάλ “Mediaterra-Φούρνος” το 1999 και το δεύτερο από το “Greek film video Festival” το 2013 στο Λονδίνο. Όσον αφορά στις ατομικές εκθέσεις του Γιαβρόπουλου των δύο τελευταίων ετών (2020-2022), ο επιμελητής και Ιστορικός τέχνης Κωνσταντίνος Μπάσιος έγραψε ότι ο καλλιτέχνης ορμώμενος από τα συνταρακτικά συμβάντα της καθημερινότητας, είτε από τον πόλεμο στην Ουκρανία είτε από την κρατική βία και καταστολή στην Ελλάδα, προσπαθεί να θορυβήσει τους θεατές του προβάλλοντας συμβολικά μέσω του έργου του εικόνες που παραπέμπουν στα παραπάνω γεγονότα. Συνδυάζοντας εικόνες του αναγεννησιακού εικαστικού παρελθόντος, γλυπτά, ready mades και προβολές βίντεο, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει εικόνες και νοήματα θέσφατα στον ανθρώπινο νου και μέσω του έργου του να προβληματίσει το κοινό του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Νίκος Γιαβρόπουλος: “6 φόνοι εν καιρώ ειρήνης”, στον διαδικτυακό τόπο: Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.
• “Νίκος Γιαβρόπουλος- Ειρήνη στα χρόνια του πολέμου: Έκθεση στην Cheapart”, CultureNow, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: Culturenow.gr
• The LiFO team, “Έξι μνήμες: Παρουσίαση έξι βίντεο έργων του Νίκου Γιαβρόπουλου”, LiFO, 2021, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO
• “Ο Νίκος Γιαβρόπουλος εκθέτει τα έργα του στη Depot Art Gallery”, Penna, 2016, στον διαδικτυακό τόπο: Penna.gr

Βιογραφικο

Ο πίνακας του 1897 του Ιωάννη Σταυράκη με τίτλο «Λιμάνι των Χανίων» αποκτήθηκε από τον Δήμο Χανίων το 1947 και αποτέλεσε μια από τις αφετηρίες της συλλογής του. Ο πίνακας αναπαριστά τα δραματικά γεγονότα του 1897 της πυρπόλησης της πόλης και των σφαγών που ακολούθησαν από τους Οθωμανούς, κάτι που δε φαίνεται από το αίσθημα γαλήνης, απουσίας και σιωπής που αποπνέει. Μικρές λεπτομέρειες ωστόσο όπως το Οθωμανικό στρατιωτικό άγημα που εξέρχεται από την πύλη του Φιρκά και ο στόλος των Μεγάλων Δυνάμεων στο βάθος του ορίζοντα δείχνουν ότι δεν πρόκειται για μια αναπαράσταση ενός συνηθισμένου, καθημερινού πρωινού. Η σύνθεση είναι άρτια και διαυγής και το χρώμα είναι λαμπρό ανακαλώντας εικόνες λιμανιών της Ενετικής σχολής τοπιογραφίας του Francesco Guardi και του Giovanni Antonio Canal ή Canaletto αλλά και στοιχεία της ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Βολανάκη.
Ο Ιωάννης Σταυράκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1841 και πέθανε στην Αθηνα το 1909. Το 1856 υπέστη νευρικό κλονισμό που τον άφησε κωφάλαλο. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με το Νικηφόρο Λύτρα υιοθετώντας τις διδαχές της σχολής του Μονάχου και με το πέρας των σπουδών του εγκαταστάθηκε στα Χανιά όπου ασχολήθηκε με τη διδασκαλία. Υπήρξε δάσκαλος της Φλωρεντίνης Καλούτση και του Δημήτρη Κοκότση. Το 1892 έλαβε πρόσκληση από την Υψηλή Πύλη στην Κωνσταντινούπολη να γίνει ζωγράφος των ανακτόρων. Στα έργα του κυριαρχεί η προσωπογραφία, υπάρχουν κάποια τοπία και ελάχιστες νεκρές φύσεις ενώ ενσωμάτωσε και λαϊκά στοιχεία που παραπέμπουν στην Επτανησιακή σχολή. Εκτός της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, έργα του υπάρχουν και στο Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασχολήθηκε επίσης με την αγιογραφία και τη σχολή των Ναζαρηνών. Τοιχογραφίες του υπάρχουν στη Μητρόπολη Χανίων και φορητές εικόνες του στο Ηράκλειο. (Το κείμενο βασίζεται στη μελέτη του Μάρκου Ε. Μαρινάκη Ο Κρητικός ζωγράφος Ιωάννης Σταυράκης, 1841-1909, Ηράκλειο, Κανταρτζής 2006)
Δρ Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, κριτικός τέχνης και επιμελητής εκθέσεων.

Ioannis Stavrakis’s 1897 The port of Chania painting was acquired by the Municipality of Chania in 1947, forming one of the first paintings belonging to the town collection. The painting depicts the 1897 dramatic events when the Ottomans set the town on fire and killed many of its citizens although this can hardly be seen due to the atmosphere of peacefulness, silence and absence that prevail. However small details like the Ottoman military procession exiting the Firka gate and the fleet of Great Powers at the horizon, indicate that this is not an ordinary morning view of the port. The composition is clear and splendid and the color is brilliant recalling the port scenes of the Venetian School of landscape painting and figures like Francesco Guardi and Giovanni Antonio Canal or Canaletto. One is also able to see elements of Constantinos Volanakis’s seascapes.
Ioannis Stavrakis was born in Heraklion in 1841 and died in Athens in 1909. In 1856 he suffered a nervous breakdown that left him deaf-mute. He studied at the Athens School of Fine Arts with Nikiphoros Lytras, adopting thereby the Munich School of Painting principles. After the end of his studies he settled in Chania and worked as a teacher of painting. He was the teacher of Florentini Kaloutsi and Dimitris Kokotsis. In 1892 he received an invitation from sultan Abdul Hamit to become a court painter in Istanbul. Most of his paintings are portraits although there exist some landscapes and a few still lives. He incorporated many popular elements in painting that remind the School of Eptanisa. Besides the Municipal Art Gallery of Chania, works of his belong to the Eleftherios Venizelos Museum and to private and public collections in Chania and abroad. He also painted hagiography following the Nazarene School. His wall paintings may be seen in the cathedral of Chania and several of his religious icons are in Heraklion too. (The text is based on Markos Marinakis’s book The Cretan painter Ioannis Stavrakis, 1841-1909, Heraklion, Kantartzis, 2006)
Dr Constantinos V. Proimos, Adjunct Faculty at the Hellenic Open University and independent art critic and curator

Βιογραφικό

(Χανιά;)

Πραγματοποίησε σπουδές στη ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλό της το Νίκο Κεσσανλή (1985-1992). Σπούδασε επίσης γραφιστική στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1984. Στην παρουσίαση του έργου της για την ατομική της έκθεση στην αίθουσα «Β.Μυλωνογιάννη» στα Χανιά, το Μάρτιο του 2013, ο επιμελητής της πρώτης Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος χαρακτήρισε τις συνθέσεις της ως αποτέλεσμα εξπρεσιονιστικής πρακτικής πάνω στον καμβά, όπου τα αφαιρετικά της μοτίβα σταδιακά ανασυνθέτουν την εκάστοτε παραστατική μορφή των έργων. Έργα της καλλιτέχνιδας έχουν πουληθεί σε δημοπρασίες και έχουν τυπωθεί σε τηλεφωνικές κάρτες του ΟΤΕ. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε όλη την Ελλάδα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Συντακτική ομάδα, «Έκθεση ζωγραφικής της Γεωργίας Ζακυνθινάκη», Χανιώτικα Νέα, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
• «Έκθεση ζωγραφικής Γεωργίας Ζακυνθινάκη στην γκαλερί Μυλωνογιάννη», Αγώνας της Κρήτης, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: agonaskritis.gr

Βιογραφικό

(Χανιά;)

Πραγματοποίησε σπουδές στη ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλό της το Νίκο Κεσσανλή (1985-1992). Σπούδασε επίσης γραφιστική στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1984. Στην παρουσίαση του έργου της για την ατομική της έκθεση στην αίθουσα «Β.Μυλωνογιάννη» στα Χανιά, το Μάρτιο του 2013, ο επιμελητής της πρώτης Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος χαρακτήρισε τις συνθέσεις της ως αποτέλεσμα εξπρεσιονιστικής πρακτικής πάνω στον καμβά, όπου τα αφαιρετικά της μοτίβα σταδιακά ανασυνθέτουν την εκάστοτε παραστατική μορφή των έργων. Έργα της καλλιτέχνιδας έχουν πουληθεί σε δημοπρασίες και έχουν τυπωθεί σε τηλεφωνικές κάρτες του ΟΤΕ. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε όλη την Ελλάδα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Συντακτική ομάδα, «Έκθεση ζωγραφικής της Γεωργίας Ζακυνθινάκη», Χανιώτικα Νέα, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
• «Έκθεση ζωγραφικής Γεωργίας Ζακυνθινάκη στην γκαλερί Μυλωνογιάννη», Αγώνας της Κρήτης, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: agonaskritis.gr

(1973)

(1973)

(1973)