Γεωργόπουλος Νίκος


Βιογραφικό

Αθήνα 1954 – Χανιά 2003

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1975 – 1980), με δασκάλους αρχικά το Γ. Μαυροϊδή και στη συνέχεια τον Π. Τέτση, από το εργαστήριο του οποίου διακρίθηκε με έπαινο και υποτροφία. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στο εργαστήριο του Θ. Πανουριά. Από το 1982, παντρεμένος ήδη με τη Χανιώτισα ζωγράφο Παγώνα Ξενάκη, με την οποία συνδέθηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, εγκαθίσταται μόνιμα στα Χανιά. Εκεί, παράλληλα με τη ζωγραφική του, δίδαξε και ως καθηγητής καλλιτεχνικών στη μέση εκπαίδευση. Πέθανε στα Χανιά σε ηλικία μόλις 49 ετών. Το έργο του κινείται μεταξύ αφαίρεσης και αναπαράστασης, ενώ τόσο τα θέματά του, όσο και τα εκφραστικά του μέσα ποικίλουν.

Giannakos Chris


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934. Σπούδασε στo School of Visual Arts της Νέας Υόρκης (1952 – 1956), όπου και δίδαξε γραφικές τέχνες. Το έργο του, εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, με κύριο γνώμονα τη διττή αντίληψη του χώρου, τόσο σε σχέση με τη φυσική του διάσταση και φυσιογνωμία όσο και αναφορικά με το συγκεκριμένο πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πραγματοποιεί μία σειρά από εγκαταστάσεις και δρώμενα σε δημόσιους χώρους που εκδηλώνουν την παράλληλη οριοθέτηση και καταστροφή της σχεδιαστικής επέμβασης στο χώρο, τον οποίο επανερμηνεύει με την παρεμβολή στοιχείων της καθημερινής ζωής. Η μορφή του έργου του εξελίσσεται σταθερά με έναυσμα τις κατευθύνσεις που δίδονται από τα ίδια τα δομικά στοιχεία των κατασκευών του. Από τα τέλη της δεκ. του ’80 στα έργα του εκδηλώνεται το ενδιαφέρον του για τις βασικές δομές που εκφράζουν τις αξίες και τις αρχές της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας των αρχαίων πολιτισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Γυπάκη Μάρω

Βιογραφικό

(Χανιά;)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
  • Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr

Γυπάκη Μάρω

Βιογραφικό

(Χανιά;)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
  • Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr

Γυπάκη Μάρω

Βιογραφικό

(Χανιά;)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
  • Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr

Γυπάκη Μάρω

Βιογραφικό

(Χανιά;)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
  • Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr

Γυπάκη Μάρω

Βιογραφικό

(Χανιά;)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
  • Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr

Στεφανάκις Γιάννης


Βιογραφικό

(1951)

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1951. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου, (1971 – 1973) και ζωγραφική και χαρακτική (1984-1989), με δασκάλους τους Γ. Παπαδάκη, Ν. Κεσσανλή και Θ. Εξαρχόπουλο. Την περίοδο 1975 – 1989 εργάστηκε ως τυπογράφος στο ιδιόκτητο τυπογραφείο που ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εξέδωσε μαζί με τον ποιητή Μ. Κατσαρό, την εφημερίδα ποίησης Επίπεδο και το 1987, ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού τέχνης και ποίησης Νέο Επίπεδο. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη χαρακτική και οι συνθέσεις του, είχαν ως θέμα τοπία, φιγούρες, σκηνές της καθημερινής ζωής, ποδήλατα και μηχανές. Η ζωγραφική του, ισορροπεί ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση, ενώ με συνθετική ασφάλεια και καθαρότητα, εξπρεσιονιστική αμεσότητα και ένταση αποτυπώνει την βιωματική του σχέση με το τοπίο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Στεφανάκις Γιάννης


Βιογραφικό

(1951)

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1951. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου, (1971 – 1973) και ζωγραφική και χαρακτική (1984-1989), με δασκάλους τους Γ. Παπαδάκη, Ν. Κεσσανλή και Θ. Εξαρχόπουλο. Την περίοδο 1975 – 1989 εργάστηκε ως τυπογράφος στο ιδιόκτητο τυπογραφείο που ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εξέδωσε μαζί με τον ποιητή Μ. Κατσαρό, την εφημερίδα ποίησης Επίπεδο και το 1987, ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού τέχνης και ποίησης Νέο Επίπεδο. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη χαρακτική και οι συνθέσεις του, είχαν ως θέμα τοπία, φιγούρες, σκηνές της καθημερινής ζωής, ποδήλατα και μηχανές. Η ζωγραφική του, ισορροπεί ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση, ενώ με συνθετική ασφάλεια και καθαρότητα, εξπρεσιονιστική αμεσότητα και ένταση αποτυπώνει την βιωματική του σχέση με το τοπίο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Στεφανάκις Γιάννης


Βιογραφικό

(1951)

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1951. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου, (1971 – 1973) και ζωγραφική και χαρακτική (1984-1989), με δασκάλους τους Γ. Παπαδάκη, Ν. Κεσσανλή και Θ. Εξαρχόπουλο. Την περίοδο 1975 – 1989 εργάστηκε ως τυπογράφος στο ιδιόκτητο τυπογραφείο που ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εξέδωσε μαζί με τον ποιητή Μ. Κατσαρό, την εφημερίδα ποίησης Επίπεδο και το 1987, ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού τέχνης και ποίησης Νέο Επίπεδο. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη χαρακτική και οι συνθέσεις του, είχαν ως θέμα τοπία, φιγούρες, σκηνές της καθημερινής ζωής, ποδήλατα και μηχανές. Η ζωγραφική του, ισορροπεί ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση, ενώ με συνθετική ασφάλεια και καθαρότητα, εξπρεσιονιστική αμεσότητα και ένταση αποτυπώνει την βιωματική του σχέση με το τοπίο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Δημακοπούλου Τζούλια

Βιογραφικό

(1932)

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Το 1952 έκανε μαθήματα γλυπτικής, δίπλα στον γλύπτη Κ. Πετράκη και σχεδίου με τον Π. Σαραφιανό. Το 1954 έδωσε εξετάσεις για τα εργαστήρια γλυπτικής της Καλών Τεχνών στην Αθήνα όπου απορρίφθηκε. Σπούδασε μόδα και κοστούμι στο Μιλάνο και έπειτα αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων στη Βενετία, ενώ είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Brera. Δούλεψε στο χώρο της αρχιτεκτονικής από το 1958 έως το 1972. Παράλληλα συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στην Ιστορία της Τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ιστορικής γκαλερί «Νέες Μορφές» (1959) και το 2009 ίδρυσε μαζί με τους συνεργάτες της το Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης (ΙΣΕΤ).
Τα έργα της Δημακοπούλου δεν παρουσιάζονται συχνά. Πιο συγκεκριμένα, η ζωγραφική της δραστηριότητα στο εργαστήρι της στην Αθήνα από το 1990 και έπειτα, έχει εκτεθεί μόλις δύο φορές, η πρώτη το 1999 στην επετειακή εκδήλωση για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της γκαλερί «Νέες Μορφές» και η δεύτερη με την ατομική της έκθεση «Μνήμες» στο Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, από το Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018. Με αφορμή την τελευταία, ο ιστορικός τέχνης Αντώνης Κωτίδης σημείωσε σε άρθρο του ότι τα έργα της Δημακοπούλου συνδυάζουν τη μορφολογική πλαστικότητα και την ποιητική ένταση του περιεχομένου, που παραμένει αόρατη στα μάτια των θεατών. Η θεματική τοπιογραφία στα έργα της αποδίδεται με λιτότητα η οποία αντιπαραβάλλεται με την εξαιρετική έμφαση της καλλιτέχνιδας στην υφή των έργων της. Στη μονογραφία που ακολούθησε την έκθεση «Μνήμες», η ιστορικός τέχνης Μάρθα Χριστοφόγλου ανέφερε ότι τόσο το χρώμα όσο και τα αφαιρετικά στοιχεία κυριαρχούν στις συνθέσεις της καλλιτέχνιδας, θυμίζοντας μας πρακτικές της ευρωπαϊκής ζωγραφικής των τελευταίων αιώνων, πιθανότατα του ιμπρεσιονισμού, όπως σημείωσε στο άρθρο του ο Α. Κωτίδης. Η προσφορά της Δημακοπούλου στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν περιορίζεται μόνο στο ζωγραφικό της έργο, περιλαμβάνει την εξαιρετικά σημαντική της συνεισφορά στη συγκέντρωση αρχειακού υλικού Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών από το 1945 μέχρι σήμερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Τζούλια Δημακοπούλου: «Μνήμες», κατάλογος έκθεσης, Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, Αθήνα 2017.
  • Μελίτα Κοντράρου (επιμ.), Τζούλια Δημακοπούλου, κατάλογος έκθεσης, Γκαλερί νέες μορφές, Αθήνα 1999.
  • Η έκθεση της Τζούλιας Δημακοπούλου: «Μνήμες», στον διαδικτυακό τόπο: iset.gr
  • Αντώνης Κωτίδης, « Η ψύχραιμη και καίρια Τζούλια Δημακοπούλου», Καθημερινή, 2018 στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr
  • Αργυρώ Μποζώνη, «ΙΣΕΤ: Το μεγαλύτερο αρχείο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη δωρίζεται στην Εθνική Πινακοθήκη», LiFO, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO.gr

Δημακοπούλου Τζούλια

Βιογραφικό

(1932)

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Το 1952 έκανε μαθήματα γλυπτικής, δίπλα στον γλύπτη Κ. Πετράκη και σχεδίου με τον Π. Σαραφιανό. Το 1954 έδωσε εξετάσεις για τα εργαστήρια γλυπτικής της Καλών Τεχνών στην Αθήνα όπου απορρίφθηκε. Σπούδασε μόδα και κοστούμι στο Μιλάνο και έπειτα αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων στη Βενετία, ενώ είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Brera. Δούλεψε στο χώρο της αρχιτεκτονικής από το 1958 έως το 1972. Παράλληλα συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στην Ιστορία της Τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ιστορικής γκαλερί «Νέες Μορφές» (1959) και το 2009 ίδρυσε μαζί με τους συνεργάτες της το Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης (ΙΣΕΤ).
Τα έργα της Δημακοπούλου δεν παρουσιάζονται συχνά. Πιο συγκεκριμένα, η ζωγραφική της δραστηριότητα στο εργαστήρι της στην Αθήνα από το 1990 και έπειτα, έχει εκτεθεί μόλις δύο φορές, η πρώτη το 1999 στην επετειακή εκδήλωση για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της γκαλερί «Νέες Μορφές» και η δεύτερη με την ατομική της έκθεση «Μνήμες» στο Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, από το Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018. Με αφορμή την τελευταία, ο ιστορικός τέχνης Αντώνης Κωτίδης σημείωσε σε άρθρο του ότι τα έργα της Δημακοπούλου συνδυάζουν τη μορφολογική πλαστικότητα και την ποιητική ένταση του περιεχομένου, που παραμένει αόρατη στα μάτια των θεατών. Η θεματική τοπιογραφία στα έργα της αποδίδεται με λιτότητα η οποία αντιπαραβάλλεται με την εξαιρετική έμφαση της καλλιτέχνιδας στην υφή των έργων της. Στη μονογραφία που ακολούθησε την έκθεση «Μνήμες», η ιστορικός τέχνης Μάρθα Χριστοφόγλου ανέφερε ότι τόσο το χρώμα όσο και τα αφαιρετικά στοιχεία κυριαρχούν στις συνθέσεις της καλλιτέχνιδας, θυμίζοντας μας πρακτικές της ευρωπαϊκής ζωγραφικής των τελευταίων αιώνων, πιθανότατα του ιμπρεσιονισμού, όπως σημείωσε στο άρθρο του ο Α. Κωτίδης. Η προσφορά της Δημακοπούλου στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν περιορίζεται μόνο στο ζωγραφικό της έργο, περιλαμβάνει την εξαιρετικά σημαντική της συνεισφορά στη συγκέντρωση αρχειακού υλικού Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών από το 1945 μέχρι σήμερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Τζούλια Δημακοπούλου: «Μνήμες», κατάλογος έκθεσης, Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, Αθήνα 2017.
  • Μελίτα Κοντράρου (επιμ.), Τζούλια Δημακοπούλου, κατάλογος έκθεσης, Γκαλερί νέες μορφές, Αθήνα 1999.
  • Η έκθεση της Τζούλιας Δημακοπούλου: «Μνήμες», στον διαδικτυακό τόπο: iset.gr
  • Αντώνης Κωτίδης, « Η ψύχραιμη και καίρια Τζούλια Δημακοπούλου», Καθημερινή, 2018 στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr
  • Αργυρώ Μποζώνη, «ΙΣΕΤ: Το μεγαλύτερο αρχείο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη δωρίζεται στην Εθνική Πινακοθήκη», LiFO, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO.gr

Λάλας Θανάσης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Οικονομικά στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά, έχοντας στο ενεργητικό του χιλιάδες συνεντεύξεις προσωπικοτήτων καθώς και τη δημιουργία πολυάριθμων πρωτότυπων επιτυχημένων περιοδικών. Το 2003, του απονεμήθηκε το βραβείο «Αλέκος Λιδωρίκης» από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη δημοσιογραφική του προσφορά. Πολύπλευρος άνθρωπος και καλλιτέχνης, έχει αφοσιωθεί στην τέχνη τα τελευταία δεκαεννιά χρόνια. Με ξεχωριστή πορεία στον χώρο της δημοσιογραφίας και της δημιουργίας καινοτόμων εντύπων, επιλέγει τον δρόμο της ζωγραφικής όπου αναπτύσσει μια ιδιότυπη εικαστική γλώσσα, που διαμορφώθηκε μέσα από τη σπουδή των έργων μεγάλων καλλιτεχνών σε μουσεία και ζώντας κοντά σε σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης. Ανθρωποκεντρικός, με ποιητικό σουρεαλισμό εικονοποιεί έναν πρωτότυπο, φανταστικό κόσμο. Με το εικαστικό του έργο, όπου πολλές φορές ενσωματώνει τον γραπτό λόγο, αφηγείται εσωτερικές καταστάσεις και τις πολλαπλές όψεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Με τη γραμμή να κυριαρχεί, δημιουργεί πλακάτες επιφάνειες χρώματος σε μαύρα περιγράμματα, γκροτέσκες φιγούρες, κυματιστές κινήσεις, χρωματικές εντάσεις, άλλοτε στα ιδιαίτερα γλυπτά του, σε τραπεζομάντηλα εστιατορίου, σε πόρτες, τοίχους και κάθε χρηστικό αντικείμενο. Φαντασία, πάθος, πληθωρικότητα, ειρωνεία και χιούμορ διαπνέουν τις συνθέσεις του.

  • Πηγή: Ιστότοπος «ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ SIANTI gallery»
  • Γιατρουδάκη Καλλιόπη

    Βιογραφικό

    (1975)

    Γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης και Ιστορία και Θεωρία της Μοντέρνας Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ,. Οι ασχολίες τις περιλαμβάνουν τόσο τα εικαστικά όσο και τη συγγραφή ποιημάτων. Η πρώτη της ποιητική συλλογή: Άνθρωποι με επικάλυψη πόλης, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Οδός Πανός το 2017 και η δεύτερη: Αρκεί να ηττηθώ, το 2019 από τις εκδόσεις Εντευκτηρίου.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • “500 λέξεις με την Καλλιόπη Γιατρουδάκη”, Καθημερινή, 2019, στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr

    Ξενάκης Πέτρος


    Βιογραφικό

    (1957)

    Γεννήθηκε στα Χανιά το 1957 και σπούδασε ζωγραφική στην Academia di Belle Arti της Ρώμης με δάσκαλο τον A. Trotti. Το θεματολογικό ενδιαφέρον του εστιάζεται κυρίως στις νεκρές φύσεις και στα πορτρέτα, που αποδίδονται με την παραστατική αξιοπιστία του μαγικού ρεαλισμού, φτάνοντας μέχρι το trompe-l’oeil (ψευδαίσθηση της πραγματικότητας).

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Μπολιεράκη Κωνσταντίνα


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1986 – 1992), κοντά στον Τ. Πατρασκίδη. Παρακολούθησε επίσης το εργαστήριο ψηφιδωτού (1988-1990) και το τμήμα χαρακτικής στο Royal College of Art (1992) στο Λονδίνο ενώ από το 1995 εργάζεται και ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Στις συνθέσεις της, τοπία και νεκρές φύσεις, χρησιμοποιεί μια πλούσια και ζεστή χρωματική κλίμακα, και αποδίδει τα θέματά της με λυρισμό και ευαισθησία.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Χιωτάκη Αλίκη


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε Χορό με Οπτικές Πρακτικές (Dance with Visual Practice) στο Πανεπιστήμιο του Brighton και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο πεδίο Labananalysis and Somatic studies, στο Πανεπιστήμιο του Surrey στην Αγγλία. Ειδικεύτηκε, στο σύστημα Laban Movement Analysis, όπως και στις γραφιστικές τέχνες έχοντας αποκτήσει πτυχίο και από την Σχολή Βακαλό της Αθήνας. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ευρώπη και την Αμερική. Σήμερα ζει και εργάζεται στα Χανιά. Στο έργο της συνδυάζει ποικίλες μορφές τέχνης, όπως το σχέδιο, η φωτογραφία, η performance, ο χορός και το βίντεο. Με σημείο αναφοράς την παρατήρηση της κίνησης του σώματος και όχημα τη βιντεογραφία, εξερευνά τις μεταβολές στους ρυθμούς της κίνησης και της φόρμας στο χώρο, συχνά συνεργαζόμενη με αρχιτέκτονες, sound designers και visual artists. Διερευνά πώς «το ανθρώπινο σώμα δημιουργεί αυτό που θα αποκαλούσαμε σωματικές ταυτότητες, ώστε να προσαρμόζεται συνειδητά στις υπάρχουσες κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες».

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    MacFarlane David


    Βιογραφικό

    (1949)

    Γεννήθηκε στη Γλασκώβη. Σπούδασε ζωγραφική στην Καλών Τεχνών του κολλεγίου Duncan of Jordanstone,στο Dundee. Από το 1972 και για μία εικοσαετία εργάστηκε ως ειδικός στην Ιαπωνική τέχνη για διεθνή οίκο δημοπρασιών στο Λονδίνο. Από το 1989 παρουσίαζε το έργο του σε εκθέσεις στο Λονδίνο και από το 2003 σε εκθέσεις του στα Χανιά. Συμμετείχε σε εκθέσεις στον Άγιο Νικόλαο από το 2007 έως το 2009. Το 2008 έλαβε χώρα η ατομική του έκθεση στην γκαλερί “L-S”, στο ξενοδοχείο Elunda Mare. Ακόμη, συμμετείχε στις εκθέσεις, «Τέχνη και Τεχνολογία, ο Άνθρωπος και η Μηχανή», (“Art and Technology, Man and Machine”) στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Χανίων «Ελαιουργείον» το 2010 και «Ελαιώνες στην Αρχαιότητα» (“Olive Grove through Ancient Times”), στο Τ.Ε.Ι. του Ηρακλείου το 2010. Έργα του βρίσκονται τόσο σε ιδιωτικές συλλογές όσο σε συλλογές πανεπιστημίων, όπως του Green College, του Oxford University και της εταιρίας Unilever.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    Αμπελικάκη Αυγή


    Βιογραφικό

    (Χανιά;)

    Γεννήθηκε και εργάζεται στα Χανιά. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης στη ζωγραφική με καθηγητή της τον Αλεσσάντρο Τρότι. Έχει συμμετάσχει σε είκοσι ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, έχοντας ακόμη πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στα Χανιά στην αίθουσα τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη». Η πρώτη της ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 2000 και η δεύτερη το 2010 με τίτλο: «Ψυχο-μαχίες». Στο δελτίο τύπου για την τελευταία, η Χρυσή Μπούρμπου σημείωσε ότι τα έργα της καλλιτέχνιδας σε έναν ατμοσφαιρικό σχεδόν υπερρεαλιστικό τοπίο εκφράζουν την εσωτερικότητα και την πνευματική αναζήτηση, καθρεφτίζοντας έτσι τα υπαρξιακά ζητήματα της καθημερινότητας. Τα θέματα των έργων της μας αποκαλύπτονται σαν κινηματογραφικό στιγμιότυπο περισυλλογής των πρωταγωνιστών. Οι μορφές της απεικονίζονται μικρές σε σχέση με το περιβάλλον τους, έναν έγκλειστο χώρο, που όμως κάθε φορά έχει διέξοδο. Ακόμη, στα έργα της χρησιμοποιεί μικτές τεχνικές με αδρές πινελιές που υπερβαίνουν την επιφάνεια του πίνακα. Τέλος, η καλλιτέχνης από το 2000 διατηρεί ένα παιδικό εργαστήρι ζωγραφικής στα Χανιά.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Δελτίο τύπου, που υπογράφουν η Δρ. Χρυσή Μπούρμπου και η Μάγια Ε. Σπανουδάκη, για την έκθεση της Αυγής Ι. Αμπελικάκη με τίτλο: «Ψυχο-μαχίες», στην αίθουσα τέχνης «Β.Μυλωνογιάννη», Απρίλιος, Χανιά 2010. Το παρόν τεκμήριο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων και περιέχει επίσης κατάλογο των έργων της καλλιτέχνιδας.
    • Μάγια Σπανουδάκη, “Στο εικαστικό εργαστήρι της Αυγής Αμπελικάκη”, Χανιώτικα Νέα, 2019, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr

    Καλαϊτζάκης Μιχάλης


    Βιογραφικό

    (1968)

    Γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων με αντικείμενο: «Η φωτογραφία στην εκπαίδευση». Η εκπαίδευση του ακόμη περιλαμβάνει την παρακολούθηση των ακόλουθων σεμιναρίων φωτογραφίας: “Costas Manos” από το Πανεπιστήμιο του Μέιν (Maine) το 2008 , “Jacob Aue Sobol” από το φωτογραφικό κέντρο Θεσσαλονίκης το 2013, “Κωστής Αντωνιάδης” από την ομάδα Λε.Φ.Κι Χανίων το 2015, “WORKSHOP X3”, από το εργαστήριο ARTEC του Τμήματος Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών του ΤΕΙ Αθήνας το 2016 και άλλα. Δίδαξε επίσης φωτογραφικά θέματα στην ομάδα φωτογραφίας του Πολυτεχνείου Κρήτης, «Φωτοσκίαση» (2005-2009) και μετέπειτα έγραφε για το ίδιο θέμα στο εβδομαδιαίο ένθετο «Διαδρομές», της εφημερίδας Χανιώτικα Νέα, (2008-2011). Τα σεμινάρια φωτογραφίας που διοργανώνει από το 2010 έως σήμερα, αφορούν σε θέματα τεχνικής, αισθητικής και ιστορίας της φωτογραφίας. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πέντε ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές. Το έργο του έχει προβληθεί στον ελληνικό τύπο στα περιοδικά: Φωτογράφος, Photonet, Στιγμές κ.α. καθώς επίσης βρίσκεται και σε ιδιωτικές συλλογές.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Βιογραφικό σημείωμα του Μιχάλη Καλαϊτζάκη, στον διαδικτυακό τόπο: photoencounters.gr

    Ματσαμάκη Γεωργία


    Βιογραφικό

    (Χανιά;)

    Σπούδασε Γραφιστική, Φωτογραφία και δραστηριοποιείται στον τομέα των Εφαρμοσμένων Τεχνών. Παράλληλα με τις διάφορες επαγγελματικές της εργασίες επικεντρώνεται και στο προσωπικό της καλλιτεχνικό έργο. Με το συνδυασμό της φωτογραφίας, της γραφιστικής και του κολλάζ προσπαθεί να αποτυπώσει είτε το αθέατο είτε το ασήμαντο της καθημερινότητας ώστε να επαναπροσδιορίσει τη σημασία του «τίποτα» μέσα από το έργο της. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε φυσικές και διαδικτυακές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όπως στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στην αίθουσα “SOUTH” (Space for Photography), στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, στο Μεξικάνικο Μουσείο του Σχεδίου (Mexican Museum of Design), στο “Cocomat Store” της Βαρκελώνης, στο “Art Festival” στη Μπολόνια, στο περιοδικό Vice των Η.Π.Α., στο ίδρυμα “Humble Arts” , στο περιοδικό Lenscratch, Float , στο περιοδικό Artdoc και στο περιοδικό Aesthetica.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Βιογραφικό σημείωμα της Ματσαμάκη Γεωργίας, στον διαδικτυακό τόπο: photoencounters.gr
    • Βιογραφικό σημείωμα της Ματσαμάκη Γεωργίας, στον διαδικτυακό τόπο: lensculture.com
    • Στεφανία Τσουπάκη, «Γεωργία Ματσαμάκη- Η τέχνη είναι ένας κόσμος ψεύτικα μαγικός αλλά και μαγικά ψεύτικος», iFocus, 2018, στον διαδικτυακό τόπο: ifocus.gr

    Τσαβαρή Καίτη


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στον Πειραιά και ζει στην Σαλαμίνα. Παρακολούθησε σεμινάρια μαριονέτας, κεραμικής, αγιογραφίας και σχεδίου. Τα τελευταία 7 χρόνια παρακολούθησε συστηματικά χαρακτική στο Ανοικτό Εργαστήριο Χαρακτικής Δ. Νικαίας με δασκάλους την Εύη Αθανασίου τον Ν. Δεσσεκόπουλο, την Ρ. Ανούση και την Τζένη Μαρκάκη.

    Αναστασάκης Γιώργος

    Βιογραφικό

    (1980)

    Ο Αναστασάκης Γιώργος είναι φωτογράφος από το Ηράκλειο Κρήτης. Αφότου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ., συνέχισε με την παρακολούθηση μαθημάτων που αφορούσαν στη φωτογραφική θεωρία και πράξη, μέσω του μεταπτυχιακού προγράμματος “Photographic Studies” του Πανεπιστημίου Westminster στο Λονδίνο. Το μεταπτυχιακό αυτό ολοκληρώθηκε με την υποστήριξη του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.). Στη συνέχεια, ο καλλιτέχνης από το 2000 έγινε μέλος του Φωτογραφικού Ομίλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Φ.Ο.Α.Π.Θ.). Ακόμη, συμμετείχε και συνεργάζονταν στην επιμέλεια εκθέσεων του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και από το 2009 έως το 2013 εργαζόταν σε εργαστήριο επαγγελματικής φωτογραφίας. Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο “Νέων Ελλήνων Φωτογράφων” από τις φωτογραφικές συναντήσεις των Κυθήρων. Υπήρξε ιδρυτής του καλλιτεχνικού χώρου:“SOUTH”,(Space for Photography) στα Χανιά το 2015, όπου πραγματοποιούνται μαθήματα φωτογραφίας και καλλιτεχνικές εκθέσεις.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Νατάσσα Μαρκίδου (επιμ.), Self-images, κατάλογος έκθεσης, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 98-100.
    • Βιογραφικό σημείωμα του Γιώργου Αναστασάκη στον διαδικτυακό τόπο: photoencounters.gr
    • “SOUTH”: Space for photography, στον διαδικτυακό τόπο: SOUTH.

    Πολυχρονάκης Μιχάλης


    Βιογραφικό

    (1963)

    Γεννήθηκε στα Χανιά. Ασχολείται με τη φωτογραφία από το 1989. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό, με το έργο του να έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία. Είναι μέλος Ε.Ε.Τ.Ε. ενώ επίσης έχει συνεργαστεί με την ελληνική έκδοση του National Geographic. Όπως σημείωσε η Πέγκυ Κουνενάκη στον κατάλογο της έκθεσης: “Τα Ταμπακαριά”, ο καλλιτέχνης εικαστικής φωτογραφίας Πολυχρονάκης Μιχάλης, ασχολείται με την αποτύπωση τοπικών θεματικών τοποθετώντας συχνά στο επίκεντρο της σύνθεσης τα Ταμπακαριά Χανίων ειδικότερα και γενικότερα την Κρητική φύση και τους τόπους της. Το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη εντοπίζεται στην απόδοση τόπων όπου είναι αισθητή η ανθρώπινη απουσία. Δίνοντας μία μεταφυσική διάσταση στα έργα του, ο καλλιτέχνης μας αποκαλύπτει τις συνθέσεις του μέσω του φυσικού φωτός και των αλλεπάλληλων αντιθέσεων τους μεταξύ φωτός και σκιάς. Το βλέμμα του καλλιτέχνη, προσθέτει η Κουνενάκη, εκφράζεται από τις ζωγραφικές ποιότητες, όπου χρωματικά και σχεδιαστικά αποδίδουν το περιεχόμενο των φωτογραφικών του συνθέσεων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Πέγκυ Κουνενάκη, «Τα Ταμπακαριά του Μιχάλη Πολυχρονάκη» στο Τα Ταμπακαριά: Φωτογραφία Μιχάλης Πολυχρονάκης, Next Step (επιμ.),κατάλογος έκθεσης, Τζάμια-Κρύσταλλα αίθουσα τέχνης, Χανιά 2006, σελ. 2-4.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Δια γυμνού οφθαλμού = φωτοαναζητήσεων ιχνηλασία, κατάλογος έργων, χ.ε, Χανιά 2013.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Τα δώρα του βυθού, κατάλογος έργων, χ.ε., Χανιά 2017.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Όραση και θέαση: κείμενα φωτογραφικού αναστοχασμού, χ.ε., Χανιά 2015.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Το Σαπουναριό, χ.ε., Χανιά 2013.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Φωτο-γραφήματα: κείμενα για τη φωτογραφία, χ.ε., χ.τ. 2013.
    • Αρχοντάκης Ιωάννης, Πρώιμος Κωνσταντίνος, Ρογκάκος Μεγακλής (επιμ.), Τοπία αρχιτεκτονικής εντροπίας: έκθεση φωτογραφίας: 14 Νοεμβρίου 2017 – 20 Ιανουαρίου 2018, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2017.

    Πολυχρονάκης Μιχάλης


    Βιογραφικό

    (1963)

    Γεννήθηκε στα Χανιά. Ασχολείται με τη φωτογραφία από το 1989. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό, με το έργο του να έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία. Είναι μέλος Ε.Ε.Τ.Ε. ενώ επίσης έχει συνεργαστεί με την ελληνική έκδοση του National Geographic. Όπως σημείωσε η Πέγκυ Κουνενάκη στον κατάλογο της έκθεσης: “Τα Ταμπακαριά”, ο καλλιτέχνης εικαστικής φωτογραφίας Πολυχρονάκης Μιχάλης, ασχολείται με την αποτύπωση τοπικών θεματικών τοποθετώντας συχνά στο επίκεντρο της σύνθεσης τα Ταμπακαριά Χανίων ειδικότερα και γενικότερα την Κρητική φύση και τους τόπους της. Το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη εντοπίζεται στην απόδοση τόπων όπου είναι αισθητή η ανθρώπινη απουσία. Δίνοντας μία μεταφυσική διάσταση στα έργα του, ο καλλιτέχνης μας αποκαλύπτει τις συνθέσεις του μέσω του φυσικού φωτός και των αλλεπάλληλων αντιθέσεων τους μεταξύ φωτός και σκιάς. Το βλέμμα του καλλιτέχνη, προσθέτει η Κουνενάκη, εκφράζεται από τις ζωγραφικές ποιότητες, όπου χρωματικά και σχεδιαστικά αποδίδουν το περιεχόμενο των φωτογραφικών του συνθέσεων.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Πέγκυ Κουνενάκη, «Τα Ταμπακαριά του Μιχάλη Πολυχρονάκη» στο Τα Ταμπακαριά: Φωτογραφία Μιχάλης Πολυχρονάκης, Next Step (επιμ.),κατάλογος έκθεσης, Τζάμια-Κρύσταλλα αίθουσα τέχνης, Χανιά 2006, σελ. 2-4.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Δια γυμνού οφθαλμού = φωτοαναζητήσεων ιχνηλασία, κατάλογος έργων, χ.ε, Χανιά 2013.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Τα δώρα του βυθού, κατάλογος έργων, χ.ε., Χανιά 2017.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Όραση και θέαση: κείμενα φωτογραφικού αναστοχασμού, χ.ε., Χανιά 2015.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Το Σαπουναριό, χ.ε., Χανιά 2013.
    • Μιχάλης Πολυχρονάκης, Φωτο-γραφήματα: κείμενα για τη φωτογραφία, χ.ε., χ.τ. 2013.
    • Αρχοντάκης Ιωάννης, Πρώιμος Κωνσταντίνος, Ρογκάκος Μεγακλής (επιμ.), Τοπία αρχιτεκτονικής εντροπίας: έκθεση φωτογραφίας: 14 Νοεμβρίου 2017 – 20 Ιανουαρίου 2018, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2017.

    Γυπάκη Μάρω

    Βιογραφικό

    (Χανιά;)

    Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
    • Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr

    Κορογιαννάκης Αλέξανδρος


    Βιογραφικό

    Μέγαρα 1906 – Βάρκιζα 1966

    Γεννήθηκε στα Μέγαρα το 1906 και σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1920-1929), με δασκάλους τους Γ. Ιακωβίδη, Δ. Γερανιώτη, Γ. Ροϊλό, και Ν. Λύτρα. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, ασχολήθηκε συστηματικά με τη χαρακτική. Στο διάστημα 1928-39 συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, ως σκιτσογράφος, ενώ το 1939 προσλήφθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος στο τμήμα χάραξης τραπεζογραμματίων, με ειδική μετεκπαίδευση πάνω στη χαλκογραφική χάραξη προσωπογραφιών και παραστάσεων στην Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας. Παράλληλα με τη χαρακτική, καλλιέργησε και τη ζωγραφική. Γενικά, το καλλιτεχνικό του έργο το χαρακτηρίζει μια εξελικτικά ανανεωτική τάση. Με αφετηρία το ρεαλισμό, διαμόρφωσε ένα προσωπικό στυλ κριτικής διάθεσης και εξπρεσιονιστικών στοιχείων, ενώ στην εξέλιξη του αφομοίωσε στοιχεία από τον κυβισμό, φτάνοντας μέχρι και την αφαίρεση.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Κύρου Γιάννης


    Βιογραφικό

    Θεσσαλονίκη 1942 – Χανιά 1991

    Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και σπούδασε σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητή τον Β. Βασιλειάδη. Κατά την περίοδο 1960 – 1962, παρακολούθησε στη Γερμανία μαθήματα σκηνογραφίας και ενδυματολογίας, με τους Fabious von Eugel και Ε. Buttner και στη συνέχεια, έκανε την πρακτική του στο Landes Theater Darmastadt. Το 1966, μαθήτευσε κοντά στο Γ. Τσαρούχη. Στο Θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε το 1967 ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος στα Πιθοπρακτά του Ιάννη Ξενάκη με το Ελληνικό χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου. Έκτοτε, σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια πολυάριθμων και πολυβραβευμένων θεατρικών παραστάσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Για την τηλεόραση, φιλοτέχνησε σκηνικά και κοστούμια σε πάρα πολλές παραγωγές σίριαλ καθώς και για το θέατρο της Δευτέρας. Το 1982, εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά όπου ίδρυσε το Ερασιτεχνικό – Πειραματικό θέατρο Αρένα, μία καλλιτεχνική ομάδα με έντονη παρουσία και δράση. Ο Κύρου, έκανε λαϊκό θέατρο χωρίς καμία παραχώρηση στην ποιότητα και συγχρόνως πειραματιζόταν πάνω σε διαφορετικά είδη δημιουργώντας τη δική του πρόταση.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Από τον κατάλογο της έκθεσης «Ο κόσμος του Γιάννη Κύρου», εκδόσεις Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, 2015

    Κύρου Γιάννης


    Βιογραφικό

    Θεσσαλονίκη 1942 – Χανιά 1991

    Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και σπούδασε σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητή τον Β. Βασιλειάδη. Κατά την περίοδο 1960 – 1962, παρακολούθησε στη Γερμανία μαθήματα σκηνογραφίας και ενδυματολογίας, με τους Fabious von Eugel και Ε. Buttner και στη συνέχεια, έκανε την πρακτική του στο Landes Theater Darmastadt. Το 1966, μαθήτευσε κοντά στο Γ. Τσαρούχη. Στο Θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε το 1967 ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος στα Πιθοπρακτά του Ιάννη Ξενάκη με το Ελληνικό χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου. Έκτοτε, σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια πολυάριθμων και πολυβραβευμένων θεατρικών παραστάσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Για την τηλεόραση, φιλοτέχνησε σκηνικά και κοστούμια σε πάρα πολλές παραγωγές σίριαλ καθώς και για το θέατρο της Δευτέρας. Το 1982, εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά όπου ίδρυσε το Ερασιτεχνικό – Πειραματικό θέατρο Αρένα, μία καλλιτεχνική ομάδα με έντονη παρουσία και δράση. Ο Κύρου, έκανε λαϊκό θέατρο χωρίς καμία παραχώρηση στην ποιότητα και συγχρόνως πειραματιζόταν πάνω σε διαφορετικά είδη δημιουργώντας τη δική του πρόταση.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Από τον κατάλογο της έκθεσης «Ο κόσμος του Γιάννη Κύρου», εκδόσεις Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, 2015

    Σχοινά Μαίρη


    Βιογραφικό

    (1948)

    Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1948. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους στη χαρακτική τον Κ. Γραμματόπουλο (1966 – 1971), και στην Τέχνη του βιβλίου το Γ. Παπαδάκη και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1976-1981). Τα θέματά της, τα αντλεί από την ελληνική ύπαιθρο, ενώ χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου της, είναι η έμφαση στο σχέδιο, η καθαρότητα των λεπτομερειών, τα ποιητικά χρώματα και οι απαλλοί τόνοι, η τάση σχηματοποίησης, η γεωμετρική λιτότητα, καθώς και η λυρική διάθεση.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Τσακρακλίδου Έφη


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών. Είναι φωτογράφος από το 1989 και έχει συνεργαστεί με φορείς και ιδρύματα όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (ΦΕΚ), το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Μέγαρο Μουσικής κ.α.
    Απο το 1992 συνεργάζεται με τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, (Βήμα, Καθημερινή, Μακεδονία, πρώτο πλάνο, παράλλαξη κά.) με θέματα κοινωνικά, ταξιδιωτικά, τρόπου ζωής, αρχιτεκτονικά, πορτραίτα προσώπων, απο τον παγκόσμιο χώρο της τέχνης της διανόησης, της επιστήμης, των επιχειρήσεων καθώς και των καθημερινών ανθρώπων. Είναι μέλος της Ένωσης Φωτοδημοσιογράφων Ελλάδας. Παρουσιάζει την δουλειά της και συμμετέχει σε διεθνή φωτογραφικά φεστιβάλ, με εκθέσεις ατομικές και συλλογικές από το 1995.

    Τζομπανάκης Μανόλης


    Βιογραφικό

    (1943)

    Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    Ανδρεαδάκης Δημήτρης


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στα Χανιά το 1964. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τον Τ. Πατρασκίδη και τον Δ. Μυταρά. Από το 1991 έως το 1996 συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού με καθηγητές τους Pierre Carron και Vladimir Velickovic. Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών (1986-1991) και μεταπτυχιακών του σπουδών (1992-1996) υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), της Γαλλικής Κυβέρνησης, του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη. To 2008, εξελέγη επίκουρος καθηγητής για το μάθημα των Εικαστικών Τεχνών, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, που βρίσκεται στα Χανιά. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, πινακοθήκες, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ενδεικτικά αναφέρονται: Eθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Μπενάκη, Βουλή των Ελλήνων, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Μουσείο Φρυσίρα, Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, Συλλογή Π. Γερολυμάτου, Συλλογή Γ. & Μ. Διαμαντίδη, Συλλογή Δ. Ματζώρου, Συλλογή Σ. Μπεργελέ, Α. Χατζηϊωάννου, Θ. Μιχαηλίδη, Κοινωφελές Ιδρυμα Aλέξανδρος Σ. Ωνάσης (Νέα Υόρκη) κα. To 2008, εξελέγη επίκουρος καθηγητής για το μάθημα των Εικαστικών Τεχνών, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, που βρίσκεται στα Χανιά.
    Andreadakis Dimitris was born in Chania in 1964. He studied in Athens School of Fine Arts with T. Patraschidis and D. Mytaras. From 1991 to 1996 he continued with post-graduate studies, in Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts in Paris with Pierre Carron and Vladimir Velickovic. Throughout his undergraduate studies (1986-1991) and post-graduate studies (1992-1996) he has been a scholar of State Scholarships Foundation (I.K.Y.), of the French Government, of the Public Benefit Foundation Alexandros S. Onassis and of A. G. Leventis Foundation. In 2008, he was elected as deputy professor for the lesson of Visual Arts, in the department of Architecture in the Technical University of Crete. Works of his can be found in museums, galleries, public and private collections in Greece and abroad. (National Gallery, Benaki Museum, Greek Parliament, Macedonian Museum of Contemporary Art, Municipal Art Gallery of Chania, Frysiras Museum, Kouvoutsaki Gallery, P. Gerolimatos collection, G&M Diamantidis collection, D. Matzoros collection, S. Bergele collection, A. Chatzioannou collection, Th. Michailidi, the Public Benefit Foundation Alexandros S. Onassis (New York) etc

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    Κομιανού Άρια


    Βιογραφικό

    Αθήνα 1938-2015

    Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1969), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, και παράλληλα τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου. Η θεματογραφία της έχει ως αφετηρία διάφορα θέματα, όπως πουλιά, λουλούδια και γυναικείες μορφές αποσπασματικά δοσμένες, έτσι ώστε να παίρνουν συμβολικές προεκτάσεις. Αυτό που κυριαρχεί στο σύνολο του έργου της είναι το ενιαίο και καθαρά προσωπικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα λεξιλόγιο που βασίζεται στον υπαινικτικό χαρακτήρα του χώρου και στα συχνά αινιγματικά θέματα. Το κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η χαρακτική της είναι ένας συνδυασμός σουρεαλιστικής ελευθερίας και εξπρεσιονιστικής έντασης και δυναμισμού. Παρουσίασε το έργο της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με συμμετοχές σε Πανελλήνιες εκθέσεις (1963, 1965, 1969, 1971, 1973, 1987), όπως και σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στις Μπιενάλε χαρακτικής Αλεξάνδρειας 1971, Μπάντεν-Μπάντεν 1983, Ταϊπέι Ταϊβάν 1987, 1989, Ρώμης 1995, στην Mostra Internazionale di Bianco e Nero, Λουγκάνο 1966, στην Xylonmuseum Σβέτσινγκεν 1994, στην Ibizagrafik, Ισπανία 1994, και σε σημαντικά αφιερώματα στην τέχνη της χαρακτικής. Πέθανε στην Αθήνα το 2015.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Κομιανού Άρια


    Βιογραφικό

    Αθήνα 1938-2015

    Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1969), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, και παράλληλα τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου. Η θεματογραφία της έχει ως αφετηρία διάφορα θέματα, όπως πουλιά, λουλούδια και γυναικείες μορφές αποσπασματικά δοσμένες, έτσι ώστε να παίρνουν συμβολικές προεκτάσεις. Αυτό που κυριαρχεί στο σύνολο του έργου της είναι το ενιαίο και καθαρά προσωπικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα λεξιλόγιο που βασίζεται στον υπαινικτικό χαρακτήρα του χώρου και στα συχνά αινιγματικά θέματα. Το κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η χαρακτική της είναι ένας συνδυασμός σουρεαλιστικής ελευθερίας και εξπρεσιονιστικής έντασης και δυναμισμού. Παρουσίασε το έργο της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με συμμετοχές σε Πανελλήνιες εκθέσεις (1963, 1965, 1969, 1971, 1973, 1987), όπως και σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στις Μπιενάλε χαρακτικής Αλεξάνδρειας 1971, Μπάντεν-Μπάντεν 1983, Ταϊπέι Ταϊβάν 1987, 1989, Ρώμης 1995, στην Mostra Internazionale di Bianco e Nero, Λουγκάνο 1966, στην Xylonmuseum Σβέτσινγκεν 1994, στην Ibizagrafik, Ισπανία 1994, και σε σημαντικά αφιερώματα στην τέχνη της χαρακτικής. Πέθανε στην Αθήνα το 2015.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Μαρκάκη Τζένη


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και σπούδασε χαρακτική και καλλιτεχνική τυπογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1961-65), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο. Η χαρακτική της, διακρίνεται για τη λιτότητα των εκφραστικών μέσων, τη χρωματική της ευγένεια και την έμφαση στο ουσιαστικό. Αρχικά κινήθηκε στα πλαίσια της αφηρημένης τέχνη δίνοντας έργα με εμφανή εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά ενώ από τη δεκαετία του ’70 εισάγει στη δουλειά της και κονστρουκτιβιστικά δομικά στοιχεία με συμβολιστικές προεκτάσεις. Αργότερα, στράφηκε προς την αναπαραστατική ζωγραφική, δίνοντας κυρίως τοπία με αφαιρετικές διατυπώσεις και διακοσμητικές τάσεις.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Τζομπανάκης Μανόλης


    Βιογραφικό

    (1943)

    Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    Μελισσαράτου Άρτεμις


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας το 1908. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος 1940), με δασκάλους του Κ. Παρθένη, Ο. Αργυρό, Ε. Θωμόπουλο και Δ. Μπισκίνη. Κατόπιν, συνέχισε τις σπουδές της στη διαφήμιση, στην Ecole Superieure des Arts et publicite του Παρισιού από όπου αποφοίτησε το 1951. Στο έργο της, που το μεγαλύτερο μέρος του απαρτίζεται από τοπιογραφίες, η φύση αποδίδεται με ιμπρεσιονιστική διάθεση, προβάλλοντας με ιδιαίτερη έμφαση το λυρισμό του χρώματος, μέσω του οποίου επιχειρεί να ερμηνεύσει ψυχολογικά το τοπίο. Πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση το 1962 στην Αθήνα (Νέες Μορφές) και στη συνέχεια το 1970 στην Galerie Internationale της Νέας Υόρκης. Έλαβε μέρος σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. ενώ παράλληλα συμμετείχε στις Πανελλήνιες Εκθέσεις των ετών 1948, 1963 και 1975. Πέθανε στην Αθήνα το 2002.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Μορές Θεοχάρης


    Βιογραφικό

    Αθήνα 1927 – 1992

    Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1952 – 57), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη. Α. Γεωργιάδη και Σ. Παπαλουκά. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα λιθογραφίας στη Γενεύη, στο Centre Genevois de Gravure (1974) όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας διαμόρφωσε ένα προσωπικό ύφος το οποίο χαρακτηρίζεται από μία ιδιόμορφη σπιριτουαλιστική διάθεση, η οποία τείνει να εξαϋλώσει τα πάντα προσδίδοντας του χαρακτήρα οπτασίας. Ανήσυχο και εσωστρεφές πνεύμα μεγάλης ευαισθησίας, δέχτηκε γόνιμες επιδράσεις από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Μελισσαράτου Άρτεμις


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας το 1908. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος 1940), με δασκάλους του Κ. Παρθένη, Ο. Αργυρό, Ε. Θωμόπουλο και Δ. Μπισκίνη. Κατόπιν, συνέχισε τις σπουδές της στη διαφήμιση, στην Ecole Superieure des Arts et publicite του Παρισιού από όπου αποφοίτησε το 1951. Στο έργο της, που το μεγαλύτερο μέρος του απαρτίζεται από τοπιογραφίες, η φύση αποδίδεται με ιμπρεσιονιστική διάθεση, προβάλλοντας με ιδιαίτερη έμφαση το λυρισμό του χρώματος, μέσω του οποίου επιχειρεί να ερμηνεύσει ψυχολογικά το τοπίο. Πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση το 1962 στην Αθήνα (Νέες Μορφές) και στη συνέχεια το 1970 στην Galerie Internationale της Νέας Υόρκης. Έλαβε μέρος σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. ενώ παράλληλα συμμετείχε στις Πανελλήνιες Εκθέσεις των ετών 1948, 1963 και 1975. Πέθανε στην Αθήνα το 2002.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

    Γεροντάκης Γεροντίδης Γιώργης


    Βιογραφικό

    Σμύρνη 1907 – Χανιά 1991

    Γεννήθηκε το 1907 στην Σμύρνη, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Εκεί φοίτησε μεχρι την Β΄ ταξη του δημοτικού σχολείου μιάς και δεν το επέτρεψε η ανέχεια της οικογένειας του. Το 1922 έφτασε πρόσφυγας στο Αγρίνιο, και από ‘ κεί ήρθε στα Χανιά όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα, καταπιανώμενος με διάφορες εργασίες ταυτόχρονα με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Με την βοήθεια του έφορου αρχαιοτήτων Β. Θεοφανίδη και του τότε διευθυντή του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης Ν. Τωμαδάκη, διορίστηκε στο αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Με τη ζωγραφική ασχολήθηκε ως αυτοδίδακτος. Τα θέματά του τα αντλούσε τόσο από το φυσικό όσο και από το αστικό τοπίο της Κρήτης, ενώ καταπιάστηκε και με τη γλυπτική και τη χαρακτική.

    Κυρμιζάκη Αγλαΐα


    Βιογραφικό

    (1904-1983)

    Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr

    Ζαβιτζιάνος Μάρκος


    Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1884 και τελείωσε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, επηρεασμένος ίσως από τη μητέρα του που ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος. Το 1903 πήγε στο Μόναχο και το 1906 γράφτηκε στην Ακαδημία, όπου σπούδασε ζωγραφική κοντά στον G. von Hackl και χαρακτική πιθανότατα στο εργαστήριο του M. Kern. Στη Γερμανία συνδέθηκε με τον Κ. Χατζόπουλο, προσχώρησε στις σοσιαλιστικές ιδέες και συμμετείχε στην ίδρυση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης» το 1909. Πριν από το 1912 άρχισε να φιλοτεχνεί χαρακτικά για την εικονογράφηση διηγημάτων του Κ. Θεοτόκη, ενώ στην Αθήνα ήρθε να εγκατασταθεί περίπου το 1917. Το μεγαλύτερο μέρος των χαρακτικών του προοριζόταν για εικονογραφήσεις βιβλίων, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν πρόλαβε να εκδώσει ο ίδιος, κι έτσι πολλά παραμένουν αταύτιστα ως προς τον εικονογραφικό τους ρόλο. Τεχνοτροπικά, το καλλιτεχνικό του έργο είναι άνισο και κινείται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Άλλοτε εισάγει πριμιτιβιστικά στοιχεία στη σύνθεση και την απόδοση των μορφών του, και άλλοτε στρέφεται προς περισσότερο ρεαλιστικές τεχνοτροπίες με ευδιάκριτα στοιχεία καλλιτεχνών, όπως της K. Kolowitz.

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
    Page 1 of 14
    1 2 3 14