Σάμιος Παύλος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και ήδη από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την παραδοσιακή ζωγραφική και την αγιογραφία. Παρακολούθησε προπαρασκευαστικά μαθήματα σχεδίου, στο εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και το 1969, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου σπούδασε ζωγραφική(1969 – 1972), με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη. Το 1978, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το 1992. Ως γνήσιος παραστατικός ζωγράφος, στρέφεται στον πραγματικό, αντικειμενικό κόσμο, για να αντλήσει τα θέματά του. Οι αφηγηματικές συνθέσεις του, εξελίσσονται σε έναν ονειρικό χώρο, όπου δεν υπάρχουν ίχνη αναγεννησιακής προοπτικής, υπάρχει όμως σαφή αίσθηση του βάθους. Μνημειακές, επιμήκεις φιγούρες, με μικρά κεφάλια και διογκωμένα εκφραστικά χέρια, κατοικούν αυτούς τους πίνακες, ο οποίοι υμνούν, τόσο τις απλές χαρές όσο και τη βιοπάλη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη (αναδρομική), στο Ανόι κ.α. Συμμετείχε επίσης σε σημαντικές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία, κ. α.).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Κόττης Ιωάννης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Κορινθία το 1949 και σπούδασε αρχικά στη Σχολή Δοξιάδη (1967 – 1970) και στη συνέχεια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1967-1970), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη και Ν. Νικολάου. Με υποτροφία της Σχολής, πήγε στο Παρίσι το 1980, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Με έκδηλη εξπρεσιονιστική τεχνοτροπία, αποτυπώνει την καθημερινή ζωή και τη φύση. Μέσα από τη δουλειά του, σχολιάζει με χιούμορ τις έννοιες της παράδοσης και του κιτς και αναπαράγει μια παραμυθένια, εξωπραγματική ατμόσφαιρα με ένα αβαθές, απροσδιόριστο χρωματικό πεδίο, κατοικημένο από μνήμες της Ελλάδας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Θωμά Γεωργιάδης Γιώργος


Βιογραφικό

Ηράκλειο 1934-2010

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1934. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole des Beaux Arts της Λυών (απόφοιτος 1956) και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα σε εργαστήρια ζωγραφικής στο Παρίσι. Η θεματογραφία του περιλαμβάνει γυμνές αντρικές μορφές, πορτρέτα, εσωτερικά και αρχιτεκτονικά θέματα, ενώ η ζωγραφική του κινείται στα πλαίσια του νέου ρεαλισμού. Η καθαρότητα, τα ζεστά χρώματα, ο αισθησιασμός, η λιτότητα των συνθέσεων και το συμβολικό έως και μεταφυσικό περιεχόμενο, παίζουν πρωταρχικό ρόλο στη δουλειά του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Γεωργιάδης ο Κρης Ανδρέας


Βιογραφικο

Χανιά 1892 – Αθήνα 1981

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1892. Το 1907 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1912 κατατάχθηκε στην Τρίτη τάξη της Σχολής Καλών Τεχνών, με δάσκλαο το Δ. Γερανιώτη. Μετά την εθελοντική συμμετοχή του στους Βαλκανικούς πολέμους και την απώλεια της όρασης του από το ένα μάτι σε τραυματισμό στη μάχη του Δρίσκου, συνέχισε τις σπουδές του το 1916 τις οποίες ολοκλήρωσε το 1923. Σ’αυτή τη δεύτερη περίοδο των σπουδών του, δάσκαλοί του ήταν ο Γ. Ιακωβίδης, ο Σ. Βικάτος και ο Γ. Ροϊλός. Μετά το τέλος των σπουδών του, εφοδιασμένος με το ‘Α βραβείο του Αβερώφειου διαγωνισμού του Πολυτεχνείου, συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στο Παρίσι, στις Ακαδημίες Julian Colarossi και Grande Chaumiere. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στο 16ο και 17ο αιώνα. Ανακαλύπτει τους Ιταλούς Μανιεριστές, τους Βενετσιάνους και σταματά με απεριόριστο θαυμασμό μπροστά στο έργο του Θεοτοκόπουλου. Ο Tiziano, o Rubens καθώς και ο Rembrandt νιώθει να ανταποκρίνονται απόλυτα στα αισθητικά του ιδεώδη. Η ανάγκη που νιώθει να κατανοήσει σε βάθος τα μεγάλα πρότυπα, τον οδηγεί στη συστηματική τους σπουδή μέσω της αντιγραφής. Το προσωπικό του στυλ, διαμορφώνεται με βάση τα πρότυπα που τον εμπνέουν, αλλά και με τις προϋποθέσεις μιας δυναμικής, προσωπικής αντιμετώπισης του ανθρωποκεντρικού φάσματος. Στα 1931 ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Ευρώπη, αφού φοίτησε για ένα χρόνο (1930-31) στη Regia Scuola per Industria d’Arte της Μπολόνια, όπου ειδικεύτηκε στην τεχνική της νωπογραφίας. Επιστρέφωντας στην Ελλάδα, συνεχίζει την επίδοσή του στο πορτρέτο, ενώ επεκτείνεται και σε θρησκευτικά, ηρωικά-ιδεαλιστικά θέματα. Το 1947 εκλέχθηκε καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου δίδαξε ως το 1961.
Andreas Georgiadis the Cretan, was born in Chania in 1892. In 1907 he permanently settled in Athens and in 1912 he joined the Third Class of Athens School of Fine Arts, with D. Geraniotis. He lost his sight from one eye due to an injury in the Battle of Driskos, after he participated voluntarily in the Balkan War. He continued his studies in 1916, and he completed them in 1923. In this second circle of his studies, his teachers were G. Iakovidis, S. Vikatos, and G. Roilos. After he completed his studies and equipped with the A’ Award of Averof Competition of the Technical University, he continued studying with a scholarship in Paris, in the Academy Julian Colarossi and Grande Chaumiere. His interest focuses on the 16th and 17th century. He discovers the Italian Mannerists, the Venetians and with grand admiration stops upon the work of Theotokopoulos (El Greco). He feels that Tiziano, Rubens as well as Rembrandt are corresponding perfectly to his aesthetic ideas. He feels an urge to understand the grand Masters, and this leads him to a systematic study through copying. His personal style is formed based on the models than inspire him but also with the conditions of a strong personal confrontation of the human-centered spectrum. In 1931 he completes his post-graduate studies in Europe, after studying for one year (1930-1931) in Regia Scuola per Industria d’Arte of Bologna, where he specialized in the fresco technique. Returning to Greece he continues producing portraits, while his endeavors expand into religious and heroic – idealistic themes. In 1947 he was elected as a Professor in Athens School of Fine Arts, where he lectured until 1961.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σοφιαλάκης Νίκος


Βιογραφικό

(1914-2002)

Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1914. Από μικρός, μαθήτεψε κοντά στο Γ. Μπονάνο (1924 – 1935), ενώ παράλληλα και με την υποστήριξή του, φοίτησε στη νυχτερινή σχολή του «Παρνασσού». Κατόπιν, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938 – 1944) με δασκάλους τους Κ. Δημητριάδη και Μ. Τόμπρο. Στο έργο του, καλλιέργησε ένα κλασικιστικό ιδίωμα με ρεαλιστικά χαρακτηριστικά, όπου απηχούν ελληνιστικές επιδράσεις.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μετζικώφ Παπαδάκης Γιάννης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1955, μεγάλωσε στον Πειραιά και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1974 – 80), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη στη ζωγραφική, και Β. Βασιλειάδη στη σκηνογραφία. Έχει παρουσιάσει πολλές ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και performances στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στις Βρυξέλλες, στην Alles des Shaerbeek το 1989, στο Museo de la Cuidad, στην Βαλέντσια το 1990, στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1994, στο Μουσείο Γουλανδρή στην Αθήνα το 1994, στο Μουσείο Αλεξάντερ Πούσκιν στην Μόσχα το 1995, στο Ρωσικό Μουσείο στην Αγία Πετρούπολη το 1996. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και πολλές ιδιωτικές συλλογές. Παράλληλα και εκτεταμένα τα τελευταία χρόνια έχει σκηνογραφήσει πολλές παραστάσεις απ’όλα τα θεατρικά είδη στο Εθνικό Θέατρο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Θέατρο Τέχνης και σε πολλούς ιδιωτικούς θιάσους και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Το φθινόπωρο του 2010, η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε παρουσιάζοντας το σύνολο του εικαστικού έργου του στο θέατρο με πολύμηνη έκθεση. Η έκθεση παρουσιάστηκε στην γενέτειρα πόλη του, τα Χανιά, και έκλεισε την πορεία της στο Covent Garden του Λονδίνου στις 26 Οκτωβρίου του 2011.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • ΜΕΤΖΙΚΩΦ – Θεατρικά Ενδύματα και Προσωπεία, από τη Σκηνή στο Μουσείο. Εκδόσεις «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλεξανδρου Σούτσου.»
  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Φρατζεσκάκης Αντώνης


Βιογραφικό

(1965)

Γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και έχει δουλέψει στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στα Χανιά και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις στη Λαμία, στην Αθήνα και στα Χανιά. Όπως σημείωσε η Πέγκυ Κουνενάκη, ο καλλιτέχνης ενσωματώνει στα έργα του φιγούρες της πολιτικής, του κινηματογράφου, του λόγου και της μουσικής, οι οποίες έχουν περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο από τα μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Με υλικά όπως, το μολύβι, έπειτα τυπωμένα και επιζωγραφισμένα με τους μαρκαδόρους, τα ξηρά παστέλ, τα ακρυλικά, τα έργα του καλλιτέχνη δίνουν περισσότερη ένταση και έμφαση σε ένα βαθύτερο νόημα. Οι συνθέσεις του ακόμη παραπέμπουν τεχνοτροπικά στα κόμικ και αποτελούν γραμμικά σχέδια. Το έργο του καλλιτέχνη διακρίνεται μεταξύ άλλων τόσο για την ευρηματικότητα και την έμφαση στις χρωματικές αντιθέσεις όσο για την απόρριψη των παραδοσιακών χαρακτηριστικών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Πέγκυ Κουνενάκη, Η τέχνη και ο τόπος: 52 σύγχρονοι Χανιώτες καλλιτέχνες, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2010, σελ. 116-117, 131.

Τζομπανάκης Μανόλης


Βιογραφικό

(1943)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Τζομπανάκης Μανόλης


Βιογραφικό

(1943)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Τζομπανάκης Μανόλης


Βιογραφικό

(1943)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Στεφανάκης Γιάννης


Βιογραφικό

(1951)

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1951. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου, (1971 – 1973) και ζωγραφική, χαρακτική και αγιογραφία (1984-1989), με δασκάλους τους Γ. Παπαδάκη, Ν. Κεσσανλή και Θ. Εξαρχόπουλο. Την περίοδο 1975 – 1989 εργάστηκε ως τυπογράφος στο ιδιόκτητο τυπογραφείο που ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εξέδωσε μαζί με τον ποιητή Μ. Κατσαρό, την εφημερίδα ποίησης Επίπεδο και το 1987, ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού τέχνης και ποίησης Νέο Επίπεδο. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη χαρακτική και οι συνθέσεις του, είχαν ως θέμα τοπία, φιγούρες, σκηνές της καθημερινής ζωής, ποδήλατα και μηχανές. Η ζωγραφική του, ισορροπεί ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση, ενώ με συνθετική ασφάλεια και καθαρότητα, εξπρεσιονιστική αμεσότητα και ένταση αποτυπώνει την βιωματική του σχέση με το τοπίο. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 30 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και στις Βρυξέλλες και έχει λάβει μέρος σε εκατοντάδες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Λουξεμβούργο, Γαλλία, Ισπανία, Τουρκία, Πορτογαλλία, Αλγερία, Κίνα, Βουλγαρία, Σλοβενία, κ.α. Έχει συνδιοργανώσει το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κόμικς στο Πάρκο Ελευθερίας (2004, 2012) και έχει λάβει μέρος σε Συνέδρια Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας (2002, 2004).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Φοίτου Χριστίνα


Βιογραφικό

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αρχικά σπούδασε παιδαγωγικά και μετά ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Βενετίας, με καθηγητή τον R. Guarneri και χαρακτική με τον M. Guadagnino. Ως καθηγήτρια εικαστικών, στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση σκηνογράφησε παιδικές και εφηβικές παραστάσεις. Από το 2007 μετακόμισε στα Χανιά και αφοσιώθηκε στη ζωγραφική και την performance art. Παράλληλα εξακολουθεί να διδάσκει εικαστικά σε παιδιά. Η ζωγραφική της έρχεται σε έντονο διάλογο με το σώμα, καθώς το χρησιμοποιεί μαζί με τα πινέλα της για την ολοκλήρωση του έργου. Η έρευνα του σώματος και η αναζήτηση της κινησιολογίας του την έκαναν να συνειδητοποιήσει πως το σώμα και η παρουσία του μπορούν να εκφράσουν, να μιλήσουν φωναχτά και να μεταφέρουν μηνύματα. Μέσα απ´αυτή τη διαδικασία ξεκίνησε η ενασχόληση της και με τις performances τις οποίες υλοποιεί κάθε φορά που νιώθει την ανάγκη να σχολιάσει ζητήματα που την απασχολούν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Χαλκιαδάκης Μανούσος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στα Χανιά, το 1948. Σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1968 – 1972). Επί δέκα χρόνια, συνεργάστηκε με την κεραμίστρια Χ. Μόραλη, ως ζωγράφος των κεραμικών της. Παρουσίασε τη ζωγραφική του, σε μερικές εκθέσεις πριν αφοσιωθεί αποκλειστικά στην κεραμική. Η εγκατάστασή του στην Κρήτη, υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη της τεχνικής και για το θεματικό περιεχόμενο της κεραμικής του. Το υλικό που χρησιμοποιεί, είναι κατ’αποκλειστικότητα ο κρητικός πηλός, που ψήνει σε οριακές για το είδος αυτό θερμοκρασίες, πετυχαίνοντας χρώματα που θυμίζουν την πέτρα και τη θάλασσα, κύρια στοιχεία του περιβάλλοντος που τον κέρδισε. Οι φόρμες του, είναι λιτές και λειτουργικές. Ο χρηστικός χαρακτήρας, αποτελεί πάντα ένα σταθερό σημείο αναφοράς, με ανανεωτική όμως διάθεση και τολμηρές επεμβάσεις.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σπεράντζας Βασίλειος


Βιογραφικό

(1938)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, στην Ecole des Beaux Arts (1956 – 1962) στο Παρίσι, όπου και δίδαξε λιθογραφία ως επιμελητής (1976 – 1987). Στη ζωγραφική του, χρησιμοποιεί λαδομπογιές, τέμπερες, παστέλ, ακρυλικά, φύλλα ασημιού, ενώ στη χαρακτική δουλεύει λιθογραφίες και χαλκογραφίες. Στο σύνολο του έργου του, διασταυρώνονται ο δυναμισμός του Picasso, ο λυρισμός του Matisse και η χρωματική αίσθηση του Chagall, με στοιχεία από την αρχαϊκή, τη βυζαντινή, τη λαϊκή τέχνη, ακόμα και από την ινδική τέχνη και τις μινιατούρες. Αυτές οι επιρροές, έχουν συγχωνευτεί σε μία προσωπική μυθολογία και ένα χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ιδίωμα, στο οποίο παραμένει πιστός, σε όλη την πορεία του. Η τέχνη του, είναι ανθρωποκεντρική, με τη γυναικεία φιγούρα να κυριαρχεί, γυμνή ή καλυμμένη με διάφανα ενδύματα, σε εσωτερικά σπιτιών ή μπαλκόνια νεοκλασικών με πολυποίκιλτες σιδεριές. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει επίσης μέρος σε Πανελλήνιες, στο Salon de Mai του Παρισιού (1967-1987), καθώς και σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το 1971 συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χάρος Μανώλης


Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χαραλαμπίδου Εύα


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Δράμα. Σπούδασε Παιδαγωγικά στη Σχολή Νηπιαγωγών Χανίων και στο τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής του ΑΠΘ, ενώ το 2009, αποφοίτητσε και από το ΄Β Εργαστήριο του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με καθηγητές τους Γ. Τσακίρη και Κ. Μορταράκο. Η ζωγραφική της κινείται στα πλαίσια της αφαίρεσης και του εξπρεσιονισμού. Ως υλικό χρησιμοποιεί κυρίως το ακρυλικό, το οποίο την διευκολύνει στο να βγάλει την επιθυμητή ποιότητα στα έργα της. Πηγή της έμπνευσής της αποτελούν τα γεγονότα της καθημερινότητας.

Χάρος Μανώλης


Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βλαβογιλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1979. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Ινστιτούτο Τέχνης και Design του Σάρεϋ (1997 – 2000) και απέκτησε μεταπτυχιακό στην Art and Education with Distinction του Μπίρμπινχαμ (2006-2007) καθώς και δεύτερο μεταπτυχιακό στις Καλές Τέχνες στο Canterbury Christ Church University (2004-2005). Οι εικόνες του, βασισμένες οι περισσότερες στο όνειρο, αρχετυπικές κατά μία έννοια, πραγματεύονται έναν κόσμο γεμάτο σύμβολα όπου μαζί με ετερόκλητα αντικείμενα συνυπάρχουν και ανθρώπινα σώματα. Ακολουθώντας σχεδόν πιστά τις θεωρίες των σουρεαλιστών και χρησιμοποιώντας συμβατικές τεχνικές, αποκαλύπτει βαθύτερα αιτήματα της ζωής και της ύπαρξης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • • Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ «52 Σύγχρονοι Χανιώτες Καλλιτέχνες»

Χάρος Μανώλης


Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βαρώτσος Κώστας


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε ζωγραφική στην Accademia di Belle Arti της Ρώμης και αρχιτεκτονική στη Scuola de Architettura της Πεσκάρα. Το 1990-91 πήρε υποτροφία Fylbright για τη Ν. Υόρκη, και το 1999 εξελέγη καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στο μάθημα των Εικαστικών Τεχνών.
Το έργο του είναι καρπός των σύγχρονων προβληματισμών γύρω από τη «γλώσσα» της τέχνης, τις δυνατότητες επικοινωνίας της με το θεατή και την «κριτική του μοντέρνου». Για αυτόν, η τέχνη μπορεί να εκφράσει την πραγματικότητα και να διαδραματίσει κοινωνικό ρόλο, εφόσον αποκαταστήσει την επικοινωνία της με το θεατή, μια επικοινωνία που διαταράχτηκε με την επικράτηση του ορθολογικού στοιχείου στη μοντέρνα τέχνη. Στο έργο του συμπυκνώνει την αίσθησή του της περιρρέουσας ιστορικής ατμόσφαιρας σε μνημειακές εικόνες και σύμβολα που αναδύονται από το ασυνείδητο και χαρακτηρίζονται για την οικονομία της φόρμας τους. Η προσπάθεια εξισορρόπησης των αντιθέσεων ταυτίζεται στο έργο του με την αναζήτηση μιας κλασικής ισορροπίας.
Εκτός από την Ελλάδα και την Ιταλία, έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων σε όλο τον κόσμο.Το 1987 έλαβε μέρος στη Μπιενάλε του Sao Paulo. Συμμετείχε δυο φορές στη Μπιενάλε της Βενετίας, το 1993 εκπροσωπώντας την Ιταλία και το 1999 εκπροσωπώντας της Ελλάδας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Λουκίδης Αναστάσιος


Βιογραφικό

Σμύρνη 1884 – Αθήνα 1972

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1884. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ενώ συνέχισε τις σπουδές του και στο Παρίσι (1908), με δασκάλους τους F. Cormon και Etschevery. Φιλοτέχνησε ηθογραφικές συνθέσεις και αγιογραφίες. Στην κοσμική ζωγραφική του ακολουθεί ένα ρεαλιστικό ιδίωμα, ενώ στην εκκλησιαστική επηρεάζεται από βυζαντινές, νεοαναγεννησιακές και διακοσμητικές τάσεις. Αγιογράφησε πολλούς ναούς στη Γαλλία και την Αθήνα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ζακυνθινάκη Γεωργία


Βιογραφικό

(Χανιά;)

Πραγματοποίησε σπουδές στη ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλό της το Νίκο Κεσσανλή (1985-1992). Σπούδασε επίσης γραφιστική στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1984. Στην παρουσίαση του έργου της για την ατομική της έκθεση στην αίθουσα «Β.Μυλωνογιάννη» στα Χανιά, το Μάρτιο του 2013, ο επιμελητής της πρώτης Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος χαρακτήρισε τις συνθέσεις της ως αποτέλεσμα εξπρεσιονιστικής πρακτικής πάνω στον καμβά, όπου τα αφαιρετικά της μοτίβα σταδιακά ανασυνθέτουν την εκάστοτε παραστατική μορφή των έργων. Έργα της καλλιτέχνιδας έχουν πουληθεί σε δημοπρασίες και έχουν τυπωθεί σε τηλεφωνικές κάρτες του ΟΤΕ. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε όλη την Ελλάδα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Συντακτική ομάδα, «Έκθεση ζωγραφικής της Γεωργίας Ζακυνθινάκη», Χανιώτικα Νέα, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
  • «Έκθεση ζωγραφικής Γεωργίας Ζακυνθινάκη στην γκαλερί Μυλωνογιάννη», Αγώνας της Κρήτης, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: agonaskritis.gr

Χαλκιαδάκης Μανούσος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στα Χανιά, το 1948. Σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1968 – 1972). Επί δέκα χρόνια, συνεργάστηκε με την κεραμίστρια Χ. Μόραλη, ως ζωγράφος των κεραμικών της. Παρουσίασε τη ζωγραφική του, σε μερικές εκθέσεις πριν αφοσιωθεί αποκλειστικά στην κεραμική. Η εγκατάστασή του στην Κρήτη, υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη της τεχνικής και για το θεματικό περιεχόμενο της κεραμικής του. Το υλικό που χρησιμοποιεί, είναι κατ’αποκλειστικότητα ο κρητικός πηλός, που ψήνει σε οριακές για το είδος αυτό θερμοκρασίες, πετυχαίνοντας χρώματα που θυμίζουν την πέτρα και τη θάλασσα, κύρια στοιχεία του περιβάλλοντος που τον κέρδισε. Οι φόρμες του, είναι λιτές και λειτουργικές. Ο χρηστικός χαρακτήρας, αποτελεί πάντα ένα σταθερό σημείο αναφοράς, με ανανεωτική όμως διάθεση και τολμηρές επεμβάσεις.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βλαζάκη Σοφία


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά, το 1978. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ουαλίας στο Cardiff, καθώς και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης. Το 2001, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο ελεύθερο σχέδιο, στο Wimbledon School of Arts στο Λονδίνο. Άλλοτε ζωγραφίζει με κάρβουνο και άλλοτε χρησιμοποιεί την τεχνική της ακουαρέλας για να απεικονίσει το μεταίχμιο της παιδικότητας, όπου συνυπάρχει η βία και απόλαυσή της, η έκπληξη και ο φόβος, το παιχνίδι και η φαντασία, ο κίνδυνος και η άγνοιά του. Όλα δηλαδή εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την εποχή της αθωότητας και που οδηγούν σταδιακά προς την ενηλικίωση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • • Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ «52 Σύγχρονοι Χανιώτες Καλλιτέχνες»

Nicholas Moore


Βιογραφικό

(1958)

Γεννήθηκε στο Λονδίνο. Σπούδασε Ζωολογία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και έπειτα χαρακτική. Κατά τη διάρκεια των δεύτερων σπουδών του το 1982 πραγματοποίησε ταξίδι στην Κρήτη όπου γνώρισε τον εικαστικό Τζον Κράξτον (John Craxton). Για τα επόμενα οκτώ χρόνια έμεινε στην Κρήτη, διατηρώντας παράλληλα τις επαφές του με την καλλιτεχνική σκηνή του Λονδίνου. Από τις σημαντικές παρουσιάσεις του έργου του ήταν η έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο το 1986 μαζί με τον ζωγράφο Christopher Hull. Το 1990 επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου συνέχισε μαθήματα χαρακτικής. Το 2001, ξανά επιστρέφει στην Ελλάδα και αυτή τη φορά εγκαταστάθηκε στη Σύρο για τα επόμενα δέκα χρόνια. Η τεχνοτροπία του καλλιτέχνη κατά την παραμονή του στη Σύρο διαμορφώθηκε από μια παραδοσιακή σε μία πιο σύγχρονη πρακτική, στην οποία γίνεται χρήση μικτών τεχνικών, κολλάζ και ασεμπλάζ (συναρμολόγηση). Το έργο του χαρακτηρίζεται από παραστατικότητα και βαθιά επιρροή από την αγάπη του για την Ελλάδα, τόσο τη μοντέρνα όσο και την αρχαία. Από το 2011, ζει ανάμεσα στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και την Ελλάδα ενώ το 2013 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο “Tenri Cultural Institute” στη Νέα Υόρκη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Βιογραφικό σημείωμα του Nicholas Moore, στον διαδικτυακό τόπο: njcmoore.com
  • Έκθεση του Niholas Moore το 2011 στην γκαλερί “ΜARTINOS”, με τίτλο: “No more heroes”, στον διαδικτυακό τόπο: martinosart.gr
  • Βιογραφικό σημείωμα του Nicholas Moore, στον διαδικτυακό τόπο:gallerykcyprus.com

Κομιανού Άρια


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2015

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1969), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, και παράλληλα τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου. Η θεματογραφία της έχει ως αφετηρία διάφορα θέματα, όπως πουλιά, λουλούδια και γυναικείες μορφές αποσπασματικά δοσμένες, έτσι ώστε να παίρνουν συμβολικές προεκτάσεις. Αυτό που κυριαρχεί στο σύνολο του έργου της είναι το ενιαίο και καθαρά προσωπικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα λεξιλόγιο που βασίζεται στον υπαινικτικό χαρακτήρα του χώρου και στα συχνά αινιγματικά θέματα. Το κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η χαρακτική της είναι ένας συνδυασμός σουρεαλιστικής ελευθερίας και εξπρεσιονιστικής έντασης και δυναμισμού. Παρουσίασε το έργο της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με συμμετοχές σε Πανελλήνιες εκθέσεις (1963, 1965, 1969, 1971, 1973, 1987), όπως και σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στις Μπιενάλε χαρακτικής Αλεξάνδρειας 1971, Μπάντεν-Μπάντεν 1983, Ταϊπέι Ταϊβάν 1987, 1989, Ρώμης 1995, στην Mostra Internazionale di Bianco e Nero, Λουγκάνο 1966, στην Xylonmuseum Σβέτσινγκεν 1994, στην Ibizagrafik, Ισπανία 1994, και σε σημαντικά αφιερώματα στην τέχνη της χαρακτικής. Πέθανε στην Αθήνα το 2015.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Reis Κοκοβλή Alda


Βιογραφικό

(1963)

Γεννήθηκε στη Λισαβόνα. Σπούδασε στην σχολή AR.CO στη Λισαβόνα (1987-1990), όπου δίδαξε την επόμενη διετία. Δούλεψε με Αμερικανούς κεραμιστές το 1989 στις Η.Π.Α. υπό την αρωγή υποτροφίας. Από το 1991 και έπειτα δραστηριοποιείται στο πεδίο της γλυπτικής και της χαρακτικής στο εργαστήρι της στον Βαμβακόπουλο Χανίων. Τα έργα της όπως σημείωσε η Πέγκυ Κουνενάκη με αφορμή τη σειρά “μοναστηριών” της καλλιτέχνιδας, εκφράζουν τον θρησκευτικό παρεμβατισμό της εκκλησίας, γενικότερα στη ζωή των πιστών και ειδικότερα στη ζωή των γυναικών. Η γλυπτική της Reis Κοκοβλή Alda με πρώτη ύλη της τον πηλό, προσαρτά επίσης αντικείμενα κατεξοχήν της γυναικείας καθημερινότητας, όπως την κλωστή, τη βελόνα και το ψαλίδι, που συμβολίζουν για την πρώτη τον σεξουαλικό εγκλωβισμό του γυναικείου φύλου. Η καλλιτέχνης επιθυμεί το έργο της να αποτελέσει πεδίο σκέψης και κατ’ επέκταση κοινωνικού προβληματισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Πέγκυ Κουνενάκη, Η τέχνη και ο τόπος: 52 σύγχρονοι Χανιώτες καλλιτέχνες, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2010, σελ. 106-107, 130.

Nicholas Moore


Βιογραφικό

(1958)

Γεννήθηκε στο Λονδίνο. Σπούδασε Ζωολογία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και έπειτα χαρακτική. Κατά τη διάρκεια των δεύτερων σπουδών του το 1982 πραγματοποίησε ταξίδι στην Κρήτη όπου γνώρισε τον εικαστικό Τζον Κράξτον (John Craxton). Για τα επόμενα οκτώ χρόνια έμεινε στην Κρήτη, διατηρώντας παράλληλα τις επαφές του με την καλλιτεχνική σκηνή του Λονδίνου. Από τις σημαντικές παρουσιάσεις του έργου του ήταν η έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο το 1986 μαζί με τον ζωγράφο Christopher Hull. Το 1990 επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου συνέχισε μαθήματα χαρακτικής. Το 2001, ξανά επιστρέφει στην Ελλάδα και αυτή τη φορά εγκαταστάθηκε στη Σύρο για τα επόμενα δέκα χρόνια. Η τεχνοτροπία του καλλιτέχνη κατά την παραμονή του στη Σύρο διαμορφώθηκε από μια παραδοσιακή σε μία πιο σύγχρονη πρακτική, στην οποία γίνεται χρήση μικτών τεχνικών, κολλάζ και ασεμπλάζ (συναρμολόγηση). Το έργο του χαρακτηρίζεται από παραστατικότητα και βαθιά επιρροή από την αγάπη του για την Ελλάδα, τόσο τη μοντέρνα όσο και την αρχαία. Από το 2011, ζει ανάμεσα στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και την Ελλάδα ενώ το 2013 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο “Tenri Cultural Institute” στη Νέα Υόρκη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Βιογραφικό σημείωμα του Nicholas Moore, στον διαδικτυακό τόπο: njcmoore.com
  • Έκθεση του Niholas Moore το 2011 στην γκαλερί “ΜARTINOS”, με τίτλο: “No more heroes”, στον διαδικτυακό τόπο: martinosart.gr
  • Βιογραφικό σημείωμα του Nicholas Moore, στον διαδικτυακό τόπο:gallerykcyprus.com

Μαρκαντωνάκης Ιωάννης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1952. Αρχικά, σπούδασε γραφικές τέχνες (1973-74) και στη συνέχεια γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1974-80), κοντά στους Γ. Παππά και Γ. Νικολαΐδη. Πραγματοποίησε επίσης ελεύθερες σπουδές εκφραστικού χορού. Το έργο του έχει συμβολιστικό χαρακτήρα με φιλοσοφικές προεκτάσεις. Ενώ έχει πραγματοποιήσει και performances, με θέματα εμπνευσμένα από τη φύση και την ελληνική μυθολογία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Καμπελόπουλος Κάρολος


Βιογραφικό

Κάϊρο 1931- Χανιά 2019

Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1966. Στη ζωγραφική υπήρξε αυτοδίδακτος. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ασαφή, ρευστά περιγράμματα και σκοτεινή παλέτα, ενώ η θεματολογία του εμφανίζεται ασυνήθης με αναφορές στο χώρο του δυτικοευρωπαϊκού παρελθόντος, τη μουσική, το θέατρο, τους θρύλους των λαών, τη Βίβλο, αλλά και τις νεκρές φύσεις. Παντού υπάρχει διάχυτος ένας ρομαντικός βιζιονισμός με σουρεαλιστικές προεκτάσεις που παραπέμπουν σε έργα του O. Redon και του G. Moreau. Εκτός από τη ζωγραφική ασχολήθηκε με τη γλυπτική, τη χαρακτική και την κομμωτική όπου καθιερώθηκε ως ο κομμωτής των διασημοτήτων. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε στα Χανιά όπου και πέθανε το 2019.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Giannakos Chris


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934. Σπούδασε στo School of Visual Arts της Νέας Υόρκης (1952 – 1956), όπου και δίδαξε γραφικές τέχνες. Το έργο του, εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, με κύριο γνώμονα τη διττή αντίληψη του χώρου, τόσο σε σχέση με τη φυσική του διάσταση και φυσιογνωμία όσο και αναφορικά με το συγκεκριμένο πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πραγματοποιεί μία σειρά από εγκαταστάσεις και δρώμενα σε δημόσιους χώρους που εκδηλώνουν την παράλληλη οριοθέτηση και καταστροφή της σχεδιαστικής επέμβασης στο χώρο, τον οποίο επανερμηνεύει με την παρεμβολή στοιχείων της καθημερινής ζωής. Η μορφή του έργου του εξελίσσεται σταθερά με έναυσμα τις κατευθύνσεις που δίδονται από τα ίδια τα δομικά στοιχεία των κατασκευών του. Από τα τέλη της δεκ. του ’80 στα έργα του εκδηλώνεται το ενδιαφέρον του για τις βασικές δομές που εκφράζουν τις αξίες και τις αρχές της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας των αρχαίων πολιτισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μορές Θεοχάρης


Βιογραφικό

Αθήνα 1927 – 1992

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1952 – 57), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη. Α. Γεωργιάδη και Σ. Παπαλουκά. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα λιθογραφίας στη Γενεύη, στο Centre Genevois de Gravure (1974) όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας διαμόρφωσε ένα προσωπικό ύφος το οποίο χαρακτηρίζεται από μία ιδιόμορφη σπιριτουαλιστική διάθεση, η οποία τείνει να εξαϋλώσει τα πάντα προσδίδοντας του χαρακτήρα οπτασίας. Ανήσυχο και εσωστρεφές πνεύμα μεγάλης ευαισθησίας, δέχτηκε γόνιμες επιδράσεις από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη.

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Page 12 of 15
1 10 11 12 13 14 15