Χρήστου Σοφοκλής


Βιογραφικό

(1932)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1932. Σε ηλικία 12 χρονών, τραυματίστηκε από έκρηξη οβίδας, μένοντας ανάπηρος και στα δύο του χέρια και με προβλήματα όρασης, γεγονός όμως που δεν στάθηκε εμπόδιο στην τέχνη του. Μετά από σπουδές στη Σχολή Εμποροϋπαλλήλων και τη Σχολή Πολιτικών Υπομηχανικών, σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1951 – 1959) με δασκάλους τους Ο. Αργυρό, Γ. Μόραλη, Α. Γεωργιάδη και Σ. Παπαλουκά. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, διακρίθηκε για το ταλέντο του, δουλεύοντας δεξιοτεχνικά με πενάκι και σινική μελάνη. Δημιουργεί εικόνες εκπληκτικής λεπτομέρειας, εκμεταλλευόμενος τις τονικές διαβαθμίσεις μεταξύ του μαύρου και του άσπρου. Αποτυπώνει αστικά σκηνικά της λαϊκής ζωής, τοπία και μνημεία της Ελλάδας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιτσώρης Δημήτρης


Βιογραφικό

Θεσσαλονίκη 1902 – Αθήνα 1945

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1902. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας την οποία όμως εγκατέλειψε αντιτασσόμενος στους κανόνες της ακαδημαϊκής παιδείας. Το 1923 πήγε στο Μιλάνο και ύστερα στο Βερολίνο. Ακολούθησε η παραμονή του στο Παρίσι, όπου συνεργάστηκε με την εφημερίδα Petit Parisien όπου δημοσίευε σκίτσα. Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε οριστικά το 1927 και εξακολούθησε να προμηθεύει με σκίτσα του διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Στη ζωγραφική του καταπιάστηκε με την τοπιογραφία, την προσωπογραφία, αλλά και με πολυπρόσωπες συνθέσεις θρησκευτικού περιεχομένου. Βρήκε το δρόμο του σ’έναν τύπο εξπρεσιονιστικής έκφρασης όπου το χρώμα αποκτά ψυχογραφικό χαρακτήρα. Πλάθοντας το χρώμα, διαμορφώνει σκιτσογραφικά το θέμα του με αδρή πινελιά και μεγάλες σχεδιαστικές απλοποιήσεις. Με τη γλυπτική, άρχισε να καταπιάνεται μετά το 1938. Τα σχετικά λίγα γλυπτά που δημιούργησε (όλα σε πηλό και γύψο) είναι κυρίως κεφάλια. Γνωρίζοντας στο Παρίσι τους μεταροντενικούς, επηρεάζεται στην ντελικάτη και εξπρεσιονίστικη αντιμετώπιση των μορφών του, οι οποίες όπως και στη ζωγραφική του, ενέχουν το χαρακτήρα ενός εύθραυστου μανιερισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»