Ύλη: Οξυγραφία

---

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1884 και τελείωσε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, επηρεασμένος ίσως από τη μητέρα του που ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος. Το 1903 πήγε στο Μόναχο και το 1906 γράφτηκε στην Ακαδημία, όπου σπούδασε ζωγραφική κοντά στον G. von Hackl και χαρακτική πιθανότατα στο εργαστήριο του M. Kern. Στη Γερμανία συνδέθηκε με τον Κ. Χατζόπουλο, προσχώρησε στις σοσιαλιστικές ιδέες και συμμετείχε στην ίδρυση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης» το 1909. Πριν από το 1912 άρχισε να φιλοτεχνεί χαρακτικά για την εικονογράφηση διηγημάτων του Κ. Θεοτόκη, ενώ στην Αθήνα ήρθε να εγκατασταθεί περίπου το 1917. Το μεγαλύτερο μέρος των χαρακτικών του προοριζόταν για εικονογραφήσεις βιβλίων, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν πρόλαβε να εκδώσει ο ίδιος, κι έτσι πολλά παραμένουν αταύτιστα ως προς τον εικονογραφικό τους ρόλο. Τεχνοτροπικά, το καλλιτεχνικό του έργο είναι άνισο και κινείται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Άλλοτε εισάγει πριμιτιβιστικά στοιχεία στη σύνθεση και την απόδοση των μορφών του, και άλλοτε στρέφεται προς περισσότερο ρεαλιστικές τεχνοτροπίες με ευδιάκριτα στοιχεία καλλιτεχνών, όπως της K. Kolowitz.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

---

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934. Σπούδασε στo School of Visual Arts της Νέας Υόρκης (1952 – 1956), όπου και δίδαξε γραφικές τέχνες. Το έργο του, εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, με κύριο γνώμονα τη διττή αντίληψη του χώρου, τόσο σε σχέση με τη φυσική του διάσταση και φυσιογνωμία όσο και αναφορικά με το συγκεκριμένο πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πραγματοποιεί μία σειρά από εγκαταστάσεις και δρώμενα σε δημόσιους χώρους που εκδηλώνουν την παράλληλη οριοθέτηση και καταστροφή της σχεδιαστικής επέμβασης στο χώρο, τον οποίο επανερμηνεύει με την παρεμβολή στοιχείων της καθημερινής ζωής. Η μορφή του έργου του εξελίσσεται σταθερά με έναυσμα τις κατευθύνσεις που δίδονται από τα ίδια τα δομικά στοιχεία των κατασκευών του. Από τα τέλη της δεκ. του ’80 στα έργα του εκδηλώνεται το ενδιαφέρον του για τις βασικές δομές που εκφράζουν τις αξίες και τις αρχές της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας των αρχαίων πολιτισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

---

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934. Σπούδασε στo School of Visual Arts της Νέας Υόρκης (1952 – 1956), όπου και δίδαξε γραφικές τέχνες. Το έργο του, εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, με κύριο γνώμονα τη διττή αντίληψη του χώρου, τόσο σε σχέση με τη φυσική του διάσταση και φυσιογνωμία όσο και αναφορικά με το συγκεκριμένο πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πραγματοποιεί μία σειρά από εγκαταστάσεις και δρώμενα σε δημόσιους χώρους που εκδηλώνουν την παράλληλη οριοθέτηση και καταστροφή της σχεδιαστικής επέμβασης στο χώρο, τον οποίο επανερμηνεύει με την παρεμβολή στοιχείων της καθημερινής ζωής. Η μορφή του έργου του εξελίσσεται σταθερά με έναυσμα τις κατευθύνσεις που δίδονται από τα ίδια τα δομικά στοιχεία των κατασκευών του. Από τα τέλη της δεκ. του ’80 στα έργα του εκδηλώνεται το ενδιαφέρον του για τις βασικές δομές που εκφράζουν τις αξίες και τις αρχές της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας των αρχαίων πολιτισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

---

Βιογραφικό

Αθήνα 1883-1965

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883 και σπούδασε στη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δασκάλους το Γ. Ιακωβίδη και Γ. Ροϊλό στη ζωγραφική και το Ν. Φέρμπο στη χαρακτική. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του και για μία πενταετία εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως το Εμπρός, η Πατρίς και ο Χρόνος φιλοτεχνώντας εικονογραφήσεις και γελοιογραφίες τις οποίες υπόγραφε με το ψευδώνυμο «Θ. Άγγελος». Εργάστηκε επίσης ως διευθυντής του καλλιτεχνικού τμήματος σε διαφημιστική εταιρεία, όπου δημιούργησε τις πρώτες επαγγελματικές αφίσες στην Ελλάδα. Από τις απαρχές της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, γίνονται φανερές οι επιρροές που δέχεται από το Παρίσι. Ήδη από το 1905 εμφανίζονται στο έργο του διατυπώσεις της αρ νουβώ, ενώ στα λίγα ζωγραφικά του έργα, παρατηρούνται μεταϊμπρεσιονιστικά ιδιώματα. Ως προς τη θεματολογία του δείχνει να επεξεργάζεται διαχρονικά τα ίδια πάντα θέματα -γυναίκες, ελαιόδεντρα, νεκρές φύσεις,- τα οποία αποκτούν χαρακτήρα συμβόλων και διακηρύξεων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»