Δημακοπούλου Τζούλια

Βιογραφικό

(1932)

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Το 1952 έκανε μαθήματα γλυπτικής, δίπλα στον γλύπτη Κ. Πετράκη και σχεδίου με τον Π. Σαραφιανό. Το 1954 έδωσε εξετάσεις για τα εργαστήρια γλυπτικής της Καλών Τεχνών στην Αθήνα όπου απορρίφθηκε. Σπούδασε μόδα και κοστούμι στο Μιλάνο και έπειτα αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων στη Βενετία, ενώ είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Brera. Δούλεψε στο χώρο της αρχιτεκτονικής από το 1958 έως το 1972. Παράλληλα συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στην Ιστορία της Τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ιστορικής γκαλερί «Νέες Μορφές» (1959) και το 2009 ίδρυσε μαζί με τους συνεργάτες της το Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης (ΙΣΕΤ).
Τα έργα της Δημακοπούλου δεν παρουσιάζονται συχνά. Πιο συγκεκριμένα, η ζωγραφική της δραστηριότητα στο εργαστήρι της στην Αθήνα από το 1990 και έπειτα, έχει εκτεθεί μόλις δύο φορές, η πρώτη το 1999 στην επετειακή εκδήλωση για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της γκαλερί «Νέες Μορφές» και η δεύτερη με την ατομική της έκθεση «Μνήμες» στο Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, από το Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018. Με αφορμή την τελευταία, ο ιστορικός τέχνης Αντώνης Κωτίδης σημείωσε σε άρθρο του ότι τα έργα της Δημακοπούλου συνδυάζουν τη μορφολογική πλαστικότητα και την ποιητική ένταση του περιεχομένου, που παραμένει αόρατη στα μάτια των θεατών. Η θεματική τοπιογραφία στα έργα της αποδίδεται με λιτότητα η οποία αντιπαραβάλλεται με την εξαιρετική έμφαση της καλλιτέχνιδας στην υφή των έργων της. Στη μονογραφία που ακολούθησε την έκθεση «Μνήμες», η ιστορικός τέχνης Μάρθα Χριστοφόγλου ανέφερε ότι τόσο το χρώμα όσο και τα αφαιρετικά στοιχεία κυριαρχούν στις συνθέσεις της καλλιτέχνιδας, θυμίζοντας μας πρακτικές της ευρωπαϊκής ζωγραφικής των τελευταίων αιώνων, πιθανότατα του ιμπρεσιονισμού, όπως σημείωσε στο άρθρο του ο Α. Κωτίδης. Η προσφορά της Δημακοπούλου στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν περιορίζεται μόνο στο ζωγραφικό της έργο, περιλαμβάνει την εξαιρετικά σημαντική της συνεισφορά στη συγκέντρωση αρχειακού υλικού Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών από το 1945 μέχρι σήμερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Τζούλια Δημακοπούλου: «Μνήμες», κατάλογος έκθεσης, Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, Αθήνα 2017.
  • Μελίτα Κοντράρου (επιμ.), Τζούλια Δημακοπούλου, κατάλογος έκθεσης, Γκαλερί νέες μορφές, Αθήνα 1999.
  • Η έκθεση της Τζούλιας Δημακοπούλου: «Μνήμες», στον διαδικτυακό τόπο: iset.gr
  • Αντώνης Κωτίδης, « Η ψύχραιμη και καίρια Τζούλια Δημακοπούλου», Καθημερινή, 2018 στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr
  • Αργυρώ Μποζώνη, «ΙΣΕΤ: Το μεγαλύτερο αρχείο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη δωρίζεται στην Εθνική Πινακοθήκη», LiFO, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO.gr

Δημακοπούλου Τζούλια

Βιογραφικό

(1932)

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Το 1952 έκανε μαθήματα γλυπτικής, δίπλα στον γλύπτη Κ. Πετράκη και σχεδίου με τον Π. Σαραφιανό. Το 1954 έδωσε εξετάσεις για τα εργαστήρια γλυπτικής της Καλών Τεχνών στην Αθήνα όπου απορρίφθηκε. Σπούδασε μόδα και κοστούμι στο Μιλάνο και έπειτα αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων στη Βενετία, ενώ είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Brera. Δούλεψε στο χώρο της αρχιτεκτονικής από το 1958 έως το 1972. Παράλληλα συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στην Ιστορία της Τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ιστορικής γκαλερί «Νέες Μορφές» (1959) και το 2009 ίδρυσε μαζί με τους συνεργάτες της το Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης (ΙΣΕΤ).
Τα έργα της Δημακοπούλου δεν παρουσιάζονται συχνά. Πιο συγκεκριμένα, η ζωγραφική της δραστηριότητα στο εργαστήρι της στην Αθήνα από το 1990 και έπειτα, έχει εκτεθεί μόλις δύο φορές, η πρώτη το 1999 στην επετειακή εκδήλωση για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της γκαλερί «Νέες Μορφές» και η δεύτερη με την ατομική της έκθεση «Μνήμες» στο Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, από το Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018. Με αφορμή την τελευταία, ο ιστορικός τέχνης Αντώνης Κωτίδης σημείωσε σε άρθρο του ότι τα έργα της Δημακοπούλου συνδυάζουν τη μορφολογική πλαστικότητα και την ποιητική ένταση του περιεχομένου, που παραμένει αόρατη στα μάτια των θεατών. Η θεματική τοπιογραφία στα έργα της αποδίδεται με λιτότητα η οποία αντιπαραβάλλεται με την εξαιρετική έμφαση της καλλιτέχνιδας στην υφή των έργων της. Στη μονογραφία που ακολούθησε την έκθεση «Μνήμες», η ιστορικός τέχνης Μάρθα Χριστοφόγλου ανέφερε ότι τόσο το χρώμα όσο και τα αφαιρετικά στοιχεία κυριαρχούν στις συνθέσεις της καλλιτέχνιδας, θυμίζοντας μας πρακτικές της ευρωπαϊκής ζωγραφικής των τελευταίων αιώνων, πιθανότατα του ιμπρεσιονισμού, όπως σημείωσε στο άρθρο του ο Α. Κωτίδης. Η προσφορά της Δημακοπούλου στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν περιορίζεται μόνο στο ζωγραφικό της έργο, περιλαμβάνει την εξαιρετικά σημαντική της συνεισφορά στη συγκέντρωση αρχειακού υλικού Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών από το 1945 μέχρι σήμερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Τζούλια Δημακοπούλου: «Μνήμες», κατάλογος έκθεσης, Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, Αθήνα 2017.
  • Μελίτα Κοντράρου (επιμ.), Τζούλια Δημακοπούλου, κατάλογος έκθεσης, Γκαλερί νέες μορφές, Αθήνα 1999.
  • Η έκθεση της Τζούλιας Δημακοπούλου: «Μνήμες», στον διαδικτυακό τόπο: iset.gr
  • Αντώνης Κωτίδης, « Η ψύχραιμη και καίρια Τζούλια Δημακοπούλου», Καθημερινή, 2018 στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr
  • Αργυρώ Μποζώνη, «ΙΣΕΤ: Το μεγαλύτερο αρχείο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη δωρίζεται στην Εθνική Πινακοθήκη», LiFO, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO.gr

Βλαβογιλάκης Αντώνης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1979. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Ινστιτούτο Τέχνης και Design του Σάρεϋ (1997 – 2000) και απέκτησε μεταπτυχιακό στην Art and Education with Distinction του Μπίρμπινχαμ (2006-2007) καθώς και δεύτερο μεταπτυχιακό στις Καλές Τέχνες στο Canterbury Christ Church University (2004-2005). Οι εικόνες του, βασισμένες οι περισσότερες στο όνειρο, αρχετυπικές κατά μία έννοια, πραγματεύονται έναν κόσμο γεμάτο σύμβολα όπου μαζί με ετερόκλητα αντικείμενα συνυπάρχουν και ανθρώπινα σώματα. Ακολουθώντας σχεδόν πιστά τις θεωρίες των σουρεαλιστών και χρησιμοποιώντας συμβατικές τεχνικές, αποκαλύπτει βαθύτερα αιτήματα της ζωής και της ύπαρξης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • • Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ «52 Σύγχρονοι Χανιώτες Καλλιτέχνες»

Σάμιος Παύλος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και ήδη από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την παραδοσιακή ζωγραφική και την αγιογραφία. Παρακολούθησε προπαρασκευαστικά μαθήματα σχεδίου, στο εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και το 1969, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου σπούδασε ζωγραφική(1969 – 1972), με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη. Το 1978, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το 1992. Ως γνήσιος παραστατικός ζωγράφος, στρέφεται στον πραγματικό, αντικειμενικό κόσμο, για να αντλήσει τα θέματά του. Οι αφηγηματικές συνθέσεις του, εξελίσσονται σε έναν ονειρικό χώρο, όπου δεν υπάρχουν ίχνη αναγεννησιακής προοπτικής, υπάρχει όμως σαφή αίσθηση του βάθους. Μνημειακές, επιμήκεις φιγούρες, με μικρά κεφάλια και διογκωμένα εκφραστικά χέρια, κατοικούν αυτούς τους πίνακες, ο οποίοι υμνούν, τόσο τις απλές χαρές όσο και τη βιοπάλη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη (αναδρομική), στο Ανόι κ.α. Συμμετείχε επίσης σε σημαντικές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία, κ. α.).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Σίνου Άννα


Βιογραφικό

(1965)

Γεννήθηκε στην Πελοπόννησο. Σπούδασε ζωγραφική στο πανεπιστήμιο του Southern Illinois στις Η.Π.Α., στο Marchutz School of Art στην Aix-en Provence στη Γαλλία καθώς επίσης και στην Ανώτατη σχολή καλών τεχνών της Αθήνας. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα: «Τέχνης και Συνείδησης» στο Πανεπιστήμιο Τζον Φ. Κένεντι στο Σαν Φρανσίσκο. Στην επαγγελματική της πορεία, έχει ασχοληθεί με τη διδακτική μέθοδο της τέχνης “Μοντεσόρι” και έχει διδάξει σε σχολεία της Ελλάδας και σε ιδιωτικά σχολεία Μοντεσόρι στο εξωτερικό. Έχει παρουσιάσει το έργο της τόσο σε ατομικές όσο και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στα Χανιά.
Το έργο της Σίνου, όπως γράφει η Πέγκυ Κουνενάκη, είναι μια ζωγραφική καθαρά ατομική και παράλληλα μυστικιστική, που αναζητά το αρχέγονο στοιχείο εσωτερισμού του “είναι” με τη συνειρμική βοήθεια των αναμνήσεων. Επομένως, στο έργο της εκφράζεται ένας πανανθρώπινος υπαρξιακός προβληματισμός. Σε αρκετά έργα της παρουσιάζονται στοιχεία από την ελληνική μυθολογία εκφράζοντας τις εσωτερικές της αναζητήσεις που αφορούν στη διττή οπτική με την οποία η καλλιτέχνης βλέπει τον κόσμο, μεταξύ του ορατού και του αόρατου. Οι προβληματισμοί αυτοί μεταφέρονται στον καμβά με έντονη κίνηση και χρώματα που παραπέμπουν στο στυλ του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Πέγκυ Κουνενάκη, Η τέχνη και ο τόπος: 52 σύγχρονοι Χανιώτες καλλιτέχνες, κατάλογος έκθεσης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Χανιά 2010, σελ. 108-109, 130-131.

Μανουσάκης Μιχάλης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-84), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Δ. Κοκκινίδη. Από τα πρώτα του κιόλας έργα εστίασε το ενδιαφέρον του στη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, που αποτελεί το κυρίαρχο και καθοριστικό στοιχείο των έργων του, καθώς και στη διερεύνηση των σχέσεων της με τον περιβάλλοντα χώρο. Με έμμεσες και άμεσες αναφορές σε πραγματικούς ή φανταστικούς χώρους, δημιουργεί συχνά μία ονειρική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία χειρίζεται τις συνθέσεις του με ευαισθησία και λιτότητα. Από το 1990 και μετά, οι συνθέσεις του γίνονται όλο και πιο απλές, με το λευκό και φασματικό ανθρώπινο σώμα να ουδετεροποιείται από τα φυλετικά του χαρακτηριστικά και να ανάγεται σε αρχέτυπο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Από το 1987 διδάσκει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου εξελέγη τακτικός καθηγητής το 2014.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1994 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, όπου το ελληνικό περίπτερο έλαβε το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου. Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στην έκθεση Κλασικές μνήμες στη σύγχρονη ελληνική τέχνη (2007: Capital Museum of China, Πεκίνο). Το 2012, παρουσίασε την έκθεση «Ένα μέτρο» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: contemporary greek art institute

Κατζουράκης Κυριάκος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο το Γ. Μόραλη, και σκηνογραφία με το Β. Βασιλειάδη (1963 – 1968). Το 1969, μαζί με τους Γ. Βαλαβανίδη, Κ. Δίγκα, Χ. Μπότσογλου και Γ. Ψυχοπαίδη, δημιούργησε την ομάδα «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» που διαλύθηκε το 1972. Από το 1972 έως το 1985 έζησε στο Λονδίνο, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη χαρακτική στo St Martins School of Art και στο Croydon College of Art. Στη ζωγραφική του, δανείζεται πρότυπα από τη μουσειακή τέχνη (θέματα από έργα των Velasquez, David, Τσαρούχη), τα οποία συνδυάζει με μνήμες από την πρόσφατη ελληνική ιστορία και τα εντάσσει σε χώρο φανταστικό, γεμάτο προκλητικές αντιθέσεις, όπου συνυπάρχουν ετερόκλητα θέματα, ελκυστικά και ενοχλητικά μαζί. Στα μεταγενέστερα έργα του, στρέφεται σε ένα περισσότερο εξπρεσιονιστικό ύφος, δημιουργώντας δραματικές συνθέσεις επικού χαρακτήρα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Λάβδας Απόστολος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1940 και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στην Ecole des Beaux Arts στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι. Το έργο του, αποτελείται κυρίως από ανθρώπινες μορφές, τις οποίες αποδίδει με εξπρεσιονιστική διάθεση. Χρησιμοποιεί πλούσια χρωματική κλίμακα, την οποία χειρίζεται με αμεσότητα και αυθορμητισμό. Εργάζεται με θεματικές ενότητες και έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε δυναμικά θέματα, που περιλαμβάνουν την ανθρώπινη μορφή σε κίνηση. Αποφεύγει το σχεδιαστικό περίγραμμα και οδηγεί το βλέμμα του θεατή στην ανάγνωση του θέματος μέσω των χρωματικών συσχετισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κοκονάκη Αγγελική


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1970. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1990-1997) με δασκάλους τους Θ. Παπαγιάννη, Ε. Πανουργία και Ν. Τρανό, ζωγραφική (1997-2003) με το Δ. Μυταρά και Ζ. Αρβανίτη και ψηφιδωτό (1992-1996) με τον Ι. Βαλαβανίδη και τη Δ. Αγγελίδου. Διδάσκει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο τμήμα ψηφιδωτού από το 1998 μέχρι σήμερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Καλούμενος Θεόδωρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1948 – Χανιά 2009

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και σπούδασε εφαρμοσμένες τέχνες στο ΑΤΙ (1968-1970), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Π. Ζουμπουλάκη. Το ζωγραφικό του έργο κινείται στο χώρο του νεορεαλισμού και της ποπ αρτ και ασκεί κριτική στη σύγχρονη καθημερινή ζωή. Οι προβληματισμοί του σημερινού ανθρώπου και οι εσωτερικές του ανησυχίες, αποτελούν μερικά από τα θέματα των έργων του. Οι κατασκευές του, κινούνται στα πλαίσια του ντανταϊσμού, στις οποίες ανατρέπεται η χρηστικότητα του καθημερινού αντικειμένου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Καλούμενος Θεόδωρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1948 – Χανιά 2009

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και σπούδασε εφαρμοσμένες τέχνες στο ΑΤΙ (1968-1970), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Π. Ζουμπουλάκη. Το ζωγραφικό του έργο κινείται στο χώρο του νεορεαλισμού και της ποπ αρτ και ασκεί κριτική στη σύγχρονη καθημερινή ζωή. Οι προβληματισμοί του σημερινού ανθρώπου και οι εσωτερικές του ανησυχίες, αποτελούν μερικά από τα θέματα των έργων του. Οι κατασκευές του, κινούνται στα πλαίσια του ντανταϊσμού, στις οποίες ανατρέπεται η χρηστικότητα του καθημερινού αντικειμένου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μπολιεράκη Κλειώ


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε ζωγρφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1988 – 1994), κοντά στο Ν. Κεσσανλή, και αγιογραφία στο εργαστήριο το Κ. Ξυνόπουλου. Το 1993, με υποτροφία του ΙΚΥ παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο College of Edinburgh. Τα έργα της, έχουν ως θέμα του κυρίως τοπία, μάντρες, κήπους και διακρίνονται για τη χειρονομιακή χρήση του χρώματος η οποία πολλές φορές αγγίζει τα όρια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βαζούκου Ειρήνη

Βιογραφικό

(Ρόδος;)

Γεννήθηκε στη Ρόδο. Πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές σχεδίου, ζωγραφικής, με καθηγητές της τους, Χρόνη Μπότσογλου, Παναγιώτη Γράββαλο, Εύα Κεφάλα, Αντώνη Καφάση και Γιάννη Ζιώγα, και γλυπτικής με τον γλύπτη Θόδωρο. Παράλληλα παρακολούθησε παραδόσεις Ιστορίας της Τέχνης με τούς Χάρη Καμπουρίδη και Πόλυ Χατζημάρκου. Είναι μέλος Ε.Ε.Τ.Ε. και έχει παρουσιάσει το έργο της σε δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις και συν-εκθέσεις. Έργα της βρίσκονται τόσο σε δημόσιες όσο σε ιδιωτικές συλλογές. Όπως αναφέρει η ίδια σε συνέντευξη της στη Ροδιακή, με το έργο της επιδιώκει να αποτυπώσει το ατομικό, το βιωματικό αλλά ταυτόχρονα να αποστασιοποιηθεί από αυτό αναζητώντας την οικουμενική διάσταση του. Στα έργα της απεικονίζεται κυρίως η γυναικεία μορφή, δίνοντας περισσότερη βάση στο σχέδιο και στο χρώμα. Η καλλιτέχνης σήμερα ζει ανάμεσα στη Ρόδο και στην Αθήνα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Ευρυδίκη Κοβάνη, “Ειρήνη Βαζούκου: Θέλω να αποστασιοποιηθώ από το εγώ μου και να το κάνω εμείς”, Ροδιακή, 2021, στον διαδικτυακό τόπο: rodiaki.gr
  • Βιογραφικό σημείωμα της Βαζούκου Ειρήνης στον διαδικτυακό τόπο: Art22.gr

Αδαμάκης Γιάννης (Yiannis Adamakis)


Βιογραφικό

Πειραιάς, 1959

Ο Γιάννης Αδαμάκης γεννήθηκε το 1959 στον Πειραιά. Συνδύασε σπουδές οικονoμικών και ζωγραφικής. Το 2020 εκλέχτηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (Ταμίας και Υπεύθυνος Επιτροπής Διεθνων Σχέσεων).
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 33 ατομικές και πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Κύπρο, Πολωνία, Ρωσία και Τουρκία, ανάμεσα στις οποίες οι διεθνείς Art fairs: “Art Athina” (Αθήνα, 1994, 1998), “Art Jonction” (Νίκαια, Γαλλία, 1997), “Lineart” (Γάνδη, Βέλγιο, 2000), “Art Paris” (Παρίσι, Γαλλία, 2004) και “Art Thessaloniki” (Θεσσαλονίκη, 2018).
Έχει επίσης συμμετάσχει σε τρεις διεθνείς εικαστικές συναντήσεις: στο Τσερεποβέτς (Ρωσία, 1998), στο Μπίλεφεντ (Γερμανία, 2000) και στο Κουσάντασι (Τουρκία, 2016).
Πολλές εκδηλώσεις για το έργο του, αλλά και άλλα θέματα σχετικά με την Τέχνη, έχουν λάβει χώρα με τη συμμετοχή του, στο «Ίδρυμα Θεοχαράκη» (Αθήνα, 2017), στο Πολυτεχνείο Κρήτης (TEDx – «Διαρροή Φωτός», Χανιά, 2017), στον «Ιανό» (Αθήνα, 2016, 2018), στο “Polis Art cafe” (Αθήνα, 2018), στο «Μουσείο Κατσίγρα» (Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας, 2018), στο “Artville” (Αθήνα, 2018) και αλλού.
Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, εφημερίδες και εικαστικούς καταλόγους.
Ζει στην Αθήνα, όπου συνεργάζεται με τη Γκαλερί Ζουμπουλάκη.
Giannis Adamakis was born in 1959 in Piraeus. He studied both finances and painting. In 2020 he was elected as member of the Administrative Council of the Chamber of Fine Arts of Greece (Cashier and in charge of the International Relationships Committee). He has presented his work in 33 personal, as well as many group exhibitions in Greece, Belgium, France, Germany, Cyprus, Poland, Russia, Turkey and among them, the international Art fairs: “Art Athina” (Athens, 1994, 1998), “Art Junction” (Nice, France, 1997), “Lineart” (Ghent, Belgium, 2000), “Art Paris” (Paris, France, 2004) and “Art Thessaloniki” (Thessaloniki, 2018). He has also participated in three international visual art meetings: in Cherepovets (Russia, 1998), in Bielefeld (Germany, 2000) and in Kusadasi (Turkey, 2016). Many events for his work and for other art related matters, have taken place, along with his participation, in “Theocharaki’s Foundation” (Athens, 2017), in the Technical University of Crete (TEDx – “Light Leak”, Chania, 2017), in “Ianos” (Athens, 2016, 2018), in “Polis Art café” (Athens, 2018), in “Katsigra Museum” (Municipal Art Gallery of Larissa, 2018), in “Artville” (Athens, 2018) and in other places. His writings have been published in magazines, newspapers, and visual art catalogues. He lives in Athens and collaborates with Zoumboulakis Gallery

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»