Ύλη: Έγχρωμη ξυλογραφία

---

Βιογραφικό

(1914-1985)

Γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου στην Αθήνα από το ζωγράφο Γ. Κωτσάκη το 1927. Την περίοδο 1930 – 1939 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Θ. Θωμόπουλο, Ο. Αργυρό, Κ. Παρθένη και Γ. Κεφαλληνό, στο εργαστήριο του οποίου διετέλεσε και επιμελητής. Από τα χρόνια των σπουδών του, οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και αργότερα έγινε μέλος του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.Την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, χάραξε ξυλογραφίες για προπαγανδιστικό υλικό, και σχεδίασε αφίσες που κυκλοφορούσαν παράνομα και ανυπόγραφα. Στα πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του, το σύνολο του έργου του, διαφοροποιείται μέσα από ενότητες ύφους και ανάλογες θεματικές επιλογές, που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, εύκολα αναγνωρίσιμες, χρονικές περιόδους. Το μέσο με το οποίο εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά ήταν η ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, συνειδητή απόφασή του, που διαμόρφωσε σιγά σιγά το προσωπικό του ιδίωμα. Αργότερα, η γνωριμία του με το ζωγράφο και χαράκτη Δ. Γαλάνη το 1947, διευρύνει τους ορίζοντές του, και τον φέρνει σε επαφή με τη γαλλική χαρακτική και τις νεότερες ευρωπαϊκές τάσεις. Στην περίοδο 1946 – 1952, φιλοτεχνεί τα πρώτα του γυμνά, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, τοπία, ανακαλύπτει τις δυνατότητες της χαλκογραφίας και αρχίζει να χρησιμοποιεί χρώμα στις συνθέσεις του. Τα χρόνια που ακολουθούν (1960 – 1967), αφαιρεί τα συμπληρωματικά στοιχεία από τις συνθέσεις του, και επικεντρώνεται περισσότερο στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, που καταλαμβάνει πλέον, περίπου όλη την επιφάνεια των έργων του, ενώ εγκαταλείπει σταδιακά και το χρώμα. Έκανε 18 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνείς διοργνώσεις (Μπιενάλε Βενετίας 1950, Sao Paulo 1961) και στις περισσότερες Μπιενάλε Χαρακτικής (Λουγκάνο, Λιουμπλιάνα, Τόκιο, κ.α.). Παρουσίασε αναδρομικές εκθέσεις εν ζωή, το 1953 (εφ. Το Βήμα), 1964 (ΑΤΙ) και 1975 (Εθνική Πινακοθήκη). Μετά το θάνατό του (Αθήνα 1985), το έργο του εκτέθηκε αναδρομικά στη Εθνική Πινακοθήκη και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 1987.
Το 1986 ιδρύθηκε η «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος», με σκοπό τη διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής, και έδρα το σπίτι του στο Μετς, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

---

Βιογραφικό

(1931)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1949-1954) κοντά στον Γ. Κεφαλληνό, από όπου αποφοίτησε με διάκριση στην ξυλογραφία. Ασχολείται με τη χαρακτική, τη ζωγραφική και τη γλυπτική και συνήθως χρησιμοποιεί λινόλεουμ, ακρυλικά χρώματα και χυτό τσιμέντο, ενώ ενδιαφέρεται και για το κόσμημα. Με επιρροές από το δάσκαλό του καθώς και από το Γ. Μόραλη, οι αναζητήσεις του κινήθηκαν στο χώρο των γλυπτικών εφαρμογών στην αρχιτεκτονική, σε δημόσια κτίρια και ιδιωτικές κατοικίες. Εμπνέεται από τον κυκλαδικό πολιτισμό, την αρχαϊκή τέχνη, το χώρο του Αιγαίου και τη λαϊκή παράδοση και δημιουργεί ένα αρχέτυπο κόρης, αιώνιο σύμβολο έρωτα και ομορφιάς. Χρησιμοποιώντας σύγχρονα υλικά, το χρώμα και το φως, επαναπροσδιορίζει τη μορφή, και τη φορτίζει με χαρακτηριστικά της εποχής μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»