Giannakos Chris


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934. Σπούδασε στo School of Visual Arts της Νέας Υόρκης (1952 – 1956), όπου και δίδαξε γραφικές τέχνες. Το έργο του, εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, με κύριο γνώμονα τη διττή αντίληψη του χώρου, τόσο σε σχέση με τη φυσική του διάσταση και φυσιογνωμία όσο και αναφορικά με το συγκεκριμένο πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πραγματοποιεί μία σειρά από εγκαταστάσεις και δρώμενα σε δημόσιους χώρους που εκδηλώνουν την παράλληλη οριοθέτηση και καταστροφή της σχεδιαστικής επέμβασης στο χώρο, τον οποίο επανερμηνεύει με την παρεμβολή στοιχείων της καθημερινής ζωής. Η μορφή του έργου του εξελίσσεται σταθερά με έναυσμα τις κατευθύνσεις που δίδονται από τα ίδια τα δομικά στοιχεία των κατασκευών του. Από τα τέλη της δεκ. του ’80 στα έργα του εκδηλώνεται το ενδιαφέρον του για τις βασικές δομές που εκφράζουν τις αξίες και τις αρχές της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας των αρχαίων πολιτισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παπατζανάκη Αντωνία


Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1960. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο γλυπτικής του Γ. Νικολαΐδη, ενώ συνέχισε τις σπουδές της στη Hochschule fur Angewandte Kunst, στο εργαστήριο του W. Bertoni, στη Βιέννη. Αργότερα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στο Pratt Institute στη Νέα Υόρκη (Master of Fine Arts, 1997-2000), και έλαβε τιμητική διάκριση για τις επιδόσεις της (Certificate of Excellence Award for Outstanding Merit). Το 1990 παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Ελλάδα (Αίθουσα Τέχνης Πλειάδες, Αθήνα). Σε κάθε γλυπτό της, επεξεργάζεται την έννοια του κενού και της γραμμής στο χώρο. Χρησιμοποιεί λάμπες νέον, πλεξιγκλάς, πολυεστέρα, αλουμίνιο, ορείχαλκο και φωσφορίζοντα νήματα, προσπαθώντας να φανερώσει τη μυθολογία της τεχνολογίας, μέσα από εικαστικές μορφές. Σε πιο πρόσφατα έργα της, κυριαρχούν οι αφηρημένες γεωμετρικές συνθέσεις με πρωταγωνιστή το φως, που καθορίζει τις επιτοίχιες κατασκευές της. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε περισσότερες από 15 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά, Βιέννη και Νέα Υόρκη, και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χάρος Μανώλης


Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μακρουλάκης Μιχάλης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1940. Το 1957 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε σπουδές σκηνογραφίας και ενδυματολογίας στο ΑΤΙ, με δασκάλους του Σ. Βασιλείου, Τάσσο, Τσαρούχη και Απάρτη ενώ από το 1963 έως το 1966, εργάστηκε ως σκηνογράφος σε διάφορα αθηναϊκά θέατρα. Στα έργα του, η ακριβολογική προσέγγιση και η εμμονή ακόμα και στην πιο ακραία λεπτομέρεια συνυφαίνονται με μια σαφή διάθεση σουρεαλιστικών συσχετισμών.
Απεικονίζει άδειους και ερημικούς χώρους, με έντονα αναγεννησιακή προοπτική, στην αληθοφανή, ψευδαισθησιακή αναπαράσταση του ύφους των αντικειμένων και της μυϊκής ανατομίας των αισθησιακών γυμνών του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μακρουλάκης Μιχάλης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1940. Το 1957 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε σπουδές σκηνογραφίας και ενδυματολογίας στο ΑΤΙ, με δασκάλους του Σ. Βασιλείου, Τάσσο, Τσαρούχη και Απάρτη ενώ από το 1963 έως το 1966, εργάστηκε ως σκηνογράφος σε διάφορα αθηναϊκά θέατρα. Στα έργα του, η ακριβολογική προσέγγιση και η εμμονή ακόμα και στην πιο ακραία λεπτομέρεια συνυφαίνονται με μια σαφή διάθεση σουρεαλιστικών συσχετισμών.
Απεικονίζει άδειους και ερημικούς χώρους, με έντονα αναγεννησιακή προοπτική, στην αληθοφανή, ψευδαισθησιακή αναπαράσταση του ύφους των αντικειμένων και της μυϊκής ανατομίας των αισθησιακών γυμνών του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κοτσιρέας Σταύρος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten της Χάγης (1984-89) και συνέχισε στην ίδια σχολή, με μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Οι συνθέσεις του, διακρίνονται για το συνδυασμό αφηρημένων τύπων με εικονιστικά μοτίβα, λαμπερά χρώματα, εξπρεσιονιστική διάθεση, συμβολικό περιεχόμενο και λυρική ατμόσφαιρα. Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολείται και με τη χαρακτική, όπου εκμεταλλεύεται την αντίθεση του ασπρου μαύρου, για να δώσει συνθέσεις που διακρίνονται για τη σχηματοποίηση και την σχεδιαστική τους οξύτητα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πανταλέων Θεόδωρος


Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πανταλέων Θεόδωρος


Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Λακερίδου Γιούλικα


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1940. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι, στο εργαστήριο του R. Licata, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα χαρακτικής και ψηφιδωτού. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ecole Pratique des Hautes Etudes της Σορβόννης. Στη δουλειά της, φάινεται να επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μελέτη της αρχιτεκτονικής. Ενδιαφέρεται για το φυσικό χώρο και σε μερικές από τις πρώιμες προσπάθειές της, δίνει τοπία στα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο τα δέντρα. Η ζωγραφική επιφάνεια των έργων της διακρίνεται για το συνδυασμό κάθετων και οριζόντιων θεμάτων, περιγραφικών τύπων και σχηματοποίησης των μορφών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Χατζηκυριάκος Γκίκας Νίκος


Βιογραφικό

(1906-1994)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα κοντά στον Κ. Παρθένη (1921 – 1922). Το 1922, όντας στο Παρίσι, ξεκίνησε σπουδές γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στη Σορβόννη, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στην Ακαδημία Ranson και στο εργαστήριο χαρακτικής του Δ. Γαλάνη. Στη γαλλική πρωτεύουσα παρέμεινε έως το 1934, πραγματοποιώντας ενδιαμέσως ταξίδια στην Ελλάδα. Ήδη από το 1923 άρχισε την εκθεσιακή του δραστηριότητα με τη συμμετοχή του στο Σαλόν των Ανεξαρτήτων, όπου εξέθεσε και τις επόμενες χρονιές έως το 1926. Το 1927 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι στην γκαλερί Percier και την επόμενη χρονιά στην αίθουσα Στρατηγοπούλου στην Αθήνα με συνεκθέτη το γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο. Στα 1936 – 1937 συνεργάστηκε για την έκδοση του περιοδικού Το Τρίτο Μάτι, στο οποίο δημοσίευσε μεταφράσεις κειμένων και άρθρα. Το 1937 ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη σκηνογραφία, σχεδιάζοντας τα σκηνικά και τα κοστούμια για παραστάσεις του Θεάτρου της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησε η συνεργασία του με τη Νέα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Σωκράτη Καραντινού (1938), το Εθνικό Θέατρο (1950), το Μοντέρνο Ελληνικό Μπαλέτο της Ραλλούς Μάνου (1950), τη Σχολή Ματέι (1952) και το Covent Garden του Λονδίνου (1961). Το 1941 εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, όπου δίδαξε σχέδιο και σύνθεση έως το 1958. Το 1946 παρουσιάστηκε η πρώτη αναδρομική έκθεση του έργου του στο Βρετανικό Συμβούλιο Αθηνών, και ακολούθησε, το 1973, η αναδρομική στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας με εκατόν εξήντα τέσσερα έργα. Το 1949 εξέθεσε με την ομάδα Αρμός, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος, και το 1950 μετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας με δέκα επτά έργα. Στο μεταξύ συνέχισε να παρουσιάζει ατομικές εκθέσεις, σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, και από το 1958 ξεκίνησε τη συνεργασία του με την γκαλερί Ιόλα, εκθέτοντας στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Γενεύη και το Μιλάνο. Το 1973 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1979 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1986 εξελέγη μέλος της Royal Academy του Λονδίνου. Άνθρωπος με ποικίλα πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, ασχολήθηκε ακόμη με τη χαρακτική, την εικονογράφηση βιβλίων, τη γλυπτική, ενώ έδωσε πολλές διαλέξεις και δημοσίευσε μελέτες και άρθρα για θέματα τέχνης και αισθητικής. Ο Γκίκας, αξιοποίησε στη ζωγραφική του κυβιστικές και κονστρουκτιβιστικές διατυπώσεις σε συνδυασμό με τύπους της ελληνικής τέχνης, επιτυγχάνοντας μια καθαρά προσωπική σύνθεση ευρωπαϊκών πρωτοποριακών και εγχώριων παραδοσιακών στοιχείων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Χάρος Μανώλης


Βιογραφικό

(1960)

Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Τσόκλης Κώστας


Βιογραφικό

(1930)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1948 έως το 1954, στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη. Το 1957, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., πήγε στη Ρώμη, όπου έζησε έως το 1960. Τη δεκαετία 1960 – 1970 εργάστηκε στο Παρίσι. Με πρόσκληση του D.A.A.D. πήγε στο Βερολίνο, όπου παρέμεινε από το 1971 έως το 1972. Στη συνέχεια και έως το 1983 έζησε μεταξύ Αθήνας και Παρισιού, ενώ το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Καλλιτέχνης που αρέσκεται στους πειραματισμούς, έχει δώσει δημιουργίες διαφόρων κατευθύνσεων και τάσεων, συνδυάζοντας το ζωγραφικό με το εξωζωγραφικό, το στοιχείο της οφθαλμαπάτης με την πραγματικότητα, την τέχνη με την τεχνολογία, εισάγοντας στη δουλειά του και το βίντεοΑπό τις αρχές της δεκαετίας του 1960, οπότε ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, έως σήμερα έχει παρουσιάσει έργα του σε περισσότερες από ογδόντα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει και σε πολυάριθμες ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κυρίως σε ευρωπαϊκές πόλεις. Το 1986 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Τζωρτζίνης Παναγιώτης


Βιογραφικό

(1950)

Γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1950. Έκανε σπουδές ελευθέρου σχεδίου, στο εργαστήριο του Γ. Βογιατζή (1976 – 1977), ενώ πήρε και μαθήματα χαρακτικής από την Α. Κομιανού (1986). Η ζωγραφική του, συνδέεται με την παράδοση της βυζαντινής αγιογραφίας και των καλλιτεχνών της Γενιάς του ’30. Τα έργα του, είναι εμπνευσμένα κυρίως από την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τη γη, και παρουσιάζουν ανθρώπινες μορφές και νεκρές φύσεις, ενταγμένες σ’ένα φανταστικό, σχεδόν σουρεαλιστικό χώρο. Η ζωγραφική επιφάνεια, εμπλουτίζεται με πλήθος παραπληρωματικών θεμάτων, που είναι συγχρόνως και φορείς συμβολικών υπαινιγμών. Τα χρώματα που κυριαρχούν στους πίνακές του, είναι το κόκκινο, το μπλέ, το χρυσό και τα γαιώδη, ενώ συχνά τα έργα του δημιουργούν την ψευδαίσθηση χαρακτικών, λόγω της χρήσης απειράριθμων γραμμώσεων για την απόδοση των τονικών διαβαθμίσεων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Τέτσης Παναγιώτης


Βιογραφικό

(1925-2016)

Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά το 1937. Το 1940, πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από το Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη K. Frieslander, ενώ καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής του πορείας έπαιξε η γνωριμία του με το Δ. Πικιώνη και το Ν. Χατζηκυριάκο Γκίκα, τους οποίους θεωρούσε πραγματικούς δασκάλους του. Το 1943, ξεκίνησε να σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο, και στη συνέχεια τον Κ. Παρθένη. Με υποτροφία του ΙΚΥ, συνέχισε τις σπουδές του, ως ελεύθερος σπουδαστής στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού, όπου σπούδασε και χαρακτική. Το 1951 έγινε επιμελητής στην έδρα Ελευθέρου Σχεδίου στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το 1977 εξελέγη καθηγητής και το 1989 πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος. Στο έργο του ενδιαφέρεται για όλες τις θεματογραφικές περιοχές – ανθρώπινη μορφή και σκηνές της καθημερινότητας, προσωπογραφία και νεκρή φύση, μεμονωμένα πρόσωπα και ομάδες, την τοπιογραφία και τη μεγάλη σύνθεση. Σε όλες τις προσπάθειές του, παρέμεινε εξπρεσιονιστής, που όχι μόνο σχεδίαζε με το χρώμα, αλλά κατόρθωνε να μεταφέρει στη ζωγραφική επιφάνεια, όλο τον εσωτερικό χαρακτήρα και το εκφραστικό περιεχόμενο του χρώματος, χωρίς να θυσιάζει την οπτική πραγματικότητα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πατσόγλου Αριστείδης


Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1941 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, κοντά στο Θ. Απάρτη (1962-65). Στη συνέχεια, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1965 – 1969), στο εργαστήριο του Γ. Παππά, καθώς και στο Παρίσι, στην Ecole des beaux Arts. Σπούδασε τέλος, στο Paris VII (1974-79) πλαστικές τέχνες και επιστήμες της τέχνης, οπτικοακουστική τεχνική στο Τμήμα Κινηματογράφου, καθώς και φιλοσοφία. Στο γλυπτικό του έργο, ανέπτυξε ένα προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, με συμβολικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία, αφαιρετικές διατυπώσεις και έμφαση στις πλαστικές αξίες. Αφετηρία του έργου του, αποτελεί η μορφή του ανθρώπου και του ζώου ενώ τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η απόδοση της κίνησης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κούστας Απόστολος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1954 όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από το Γ. Κασόλα. Μέσω του χαράκτη Α. Τάσσου γνώρισε το Γ. Σικελιώτη και μαθήτεψε κοντά του για τέσσερα χρόνια, την περίοδο 1980 – 1984. Την περίοδο 1984 – 1987 υπήρξε μαθητής και βοηθός της Β. Κατράκη. Φιλοτεχνεί χαρακτικά μεγάλων διαστάσεων τα οποία τυπώνει πάνω σε ιδιοκατασκευασμένες τσιμεντένιες πλάκες με δική του τεχνική. Αντλεί τα θέματα του, από την ελληνική μυθολογία και τα οικολογικά προβλήματα. Οι συνθέσεις του διακρίνονται για την αδρότητα του σχεδίου, την επιβολή του χρώματος και το λυρικό περιεχόμενο τους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κόττης Ιωάννης


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Κορινθία το 1949 και σπούδασε αρχικά στη Σχολή Δοξιάδη (1967 – 1970) και στη συνέχεια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1967-1970), με δασκάλους τους Γ. Μόραλη και Ν. Νικολάου. Με υποτροφία της Σχολής, πήγε στο Παρίσι το 1980, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Με έκδηλη εξπρεσιονιστική τεχνοτροπία, αποτυπώνει την καθημερινή ζωή και τη φύση. Μέσα από τη δουλειά του, σχολιάζει με χιούμορ τις έννοιες της παράδοσης και του κιτς και αναπαράγει μια παραμυθένια, εξωπραγματική ατμόσφαιρα με ένα αβαθές, απροσδιόριστο χρωματικό πεδίο, κατοικημένο από μνήμες της Ελλάδας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σεμερτζίδης Βάλιας


Βιογραφικό

(1911-1983)

Γεννήθηκε στο Κρασνοντάρ του Καυκάσου το 1911. Το 1923, ήρθε με τους γονείς του στην Αθήνα, όπου πήρε τα πρώτα του καλλιτεχνικά μαθήματα από το ζωγφράφο Ν. Πετρίδη. Το 1928, γράφτηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου είχε δάσκαλο τον Κ. Παρθένη. Το διάστημα 1923 – 1937, ασχολήθηκε με εικονογραφήσεις περιοδικών, κινηματογραφικές αφίσες και παράδοση μαθημάτων χορού, στη σχολή του πατέρα του. Στη διάρκεια της κατοχής, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Αποφασιστικής σημασίας γεγονότα, για την εξέλιξη της ζωγραφικής του, υπήρξαν, ο πόλεμος του 1940 και η συμμετοχή του στην Αντίσταση. Επιστράτευσε το χρωστήρα του στην καταγραφή της πείνας, των εκτελέσεων και του αγώνα του ελληνικού λαού, εκφράζοντας με ιδιαίτερη έμφαση τις απόψεις του, για τον αποφασιστικό ρόλο της τέχνης, σε κρίσιμες κοινωνικοϊστορικές συγκυρίες. Στα έργα του, είναι πρόδηλες οι προσπάθειες αποτύπωσης μιας επικής έξαρσης και μνημιακότητας, που υποβοηθούνται από την αντινατουραλιστική εκφορά της ματιέρας, σε συνδυασμό με στοιχεία εξπρεσιονιστικά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Σάμιος Παύλος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και ήδη από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την παραδοσιακή ζωγραφική και την αγιογραφία. Παρακολούθησε προπαρασκευαστικά μαθήματα σχεδίου, στο εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και το 1969, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου σπούδασε ζωγραφική(1969 – 1972), με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη. Το 1978, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το 1992. Ως γνήσιος παραστατικός ζωγράφος, στρέφεται στον πραγματικό, αντικειμενικό κόσμο, για να αντλήσει τα θέματά του. Οι αφηγηματικές συνθέσεις του, εξελίσσονται σε έναν ονειρικό χώρο, όπου δεν υπάρχουν ίχνη αναγεννησιακής προοπτικής, υπάρχει όμως σαφή αίσθηση του βάθους. Μνημειακές, επιμήκεις φιγούρες, με μικρά κεφάλια και διογκωμένα εκφραστικά χέρια, κατοικούν αυτούς τους πίνακες, ο οποίοι υμνούν, τόσο τις απλές χαρές όσο και τη βιοπάλη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη (αναδρομική), στο Ανόι κ.α. Συμμετείχε επίσης σε σημαντικές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία, κ. α.).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Σάμιος Παύλος


Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και ήδη από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την παραδοσιακή ζωγραφική και την αγιογραφία. Παρακολούθησε προπαρασκευαστικά μαθήματα σχεδίου, στο εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και το 1969, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου σπούδασε ζωγραφική(1969 – 1972), με δασκάλους τους Ν. Νικολάου και Γ. Μόραλη. Το 1978, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε ως το 1992. Ως γνήσιος παραστατικός ζωγράφος, στρέφεται στον πραγματικό, αντικειμενικό κόσμο, για να αντλήσει τα θέματά του. Οι αφηγηματικές συνθέσεις του, εξελίσσονται σε έναν ονειρικό χώρο, όπου δεν υπάρχουν ίχνη αναγεννησιακής προοπτικής, υπάρχει όμως σαφή αίσθηση του βάθους. Μνημειακές, επιμήκεις φιγούρες, με μικρά κεφάλια και διογκωμένα εκφραστικά χέρια, κατοικούν αυτούς τους πίνακες, ο οποίοι υμνούν, τόσο τις απλές χαρές όσο και τη βιοπάλη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη (αναδρομική), στο Ανόι κ.α. Συμμετείχε επίσης σε σημαντικές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε διάφορα άλλα μέρη του κόσμου (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία, κ. α.).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Καράς Xρίστος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1930 και σπούδασε αρχικά στην Πάντειο (1948-1950) και στη συνέχεια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1951-1955), στο εργαστήριο ζωγραφικής των Γ. Μόραλη και Α. Γεωργιάδη καθώς και στο εργαστήριο γλυπτικής του Γ. Παππά. Με υποτροφία του ΙΚΥ, συνέχισε τις σπουδές του πάνω στην τεχνοτροπία του φρέσκο, στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού (1957-60). Γύρω στα 1959, αρχίζει να συνθέτει κολλάζ από σκισμένες αφίσες, αποσπάσματα εφημερίδων και άλλα χαρτικά υλικά, τονίζοντας την τυπογραφική γραφή, τα γαιώδη χρώματα και τη ματιέρα, ως απόρροια των πολλαπλών επικολλημένων επιφανειών. Η αυστηρή δομή αυτών των έργων σταδιακά απελευθερώνεται, καθώς ανιχνεύει παράλληλα τις δυνατότητες της άμορφης τέχνης και πειραματίζεται με τη χειρονομιακή πινελιά, το αβαθές πεδίο και τη σκούρα χρωματική κλίμακα, ενώ στην πορεία η φιγούρα κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση της, προαναγγέλλοντας τη φάση του παραστατικού εξπρεσιονισμού που διανύει από το 1964 έως το 1968.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Καραβούσης Σαράντης


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2011

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τέχνη της τοιχογραφίας και με τη σκηνογραφία. Το 1965-66, με υποτροφία ταξίδεψε και μελέτησε συστηματικά την αρχαία, βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, φοίτησε στο τμήμα χαρακτικής στην Ecole des beaux Arts και στην Ecole Pratique des Hautes Etude θεωρητικά μαθήματα. Τοπία, εσωτερικά, και νεκρές φύσεις απαρτίζουν τη θεματογραφία του έργου του, το οποίο κινείται στο χώρο της μεταφυσικής ζωγραφικής, με επιρροές από τον Giorgio de Chirico και τον Giorgio Morandi. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.

Καραβούσης Σαράντης


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2011

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τέχνη της τοιχογραφίας και με τη σκηνογραφία. Το 1965-66, με υποτροφία ταξίδεψε και μελέτησε συστηματικά την αρχαία, βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, φοίτησε στο τμήμα χαρακτικής στην Ecole des beaux Arts και στην Ecole Pratique des Hautes Etude θεωρητικά μαθήματα. Τοπία, εσωτερικά, και νεκρές φύσεις απαρτίζουν τη θεματογραφία του έργου του, το οποίο κινείται στο χώρο της μεταφυσικής ζωγραφικής, με επιρροές από τον Giorgio de Chirico και τον Giorgio Morandi. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.

Καραβούσης Σαράντης


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2011

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τέχνη της τοιχογραφίας και με τη σκηνογραφία. Το 1965-66, με υποτροφία ταξίδεψε και μελέτησε συστηματικά την αρχαία, βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, φοίτησε στο τμήμα χαρακτικής στην Ecole des beaux Arts και στην Ecole Pratique des Hautes Etude θεωρητικά μαθήματα. Τοπία, εσωτερικά, και νεκρές φύσεις απαρτίζουν τη θεματογραφία του έργου του, το οποίο κινείται στο χώρο της μεταφυσικής ζωγραφικής, με επιρροές από τον Giorgio de Chirico και τον Giorgio Morandi. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.

Καραβούσης Σαράντης


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2011

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τέχνη της τοιχογραφίας και με τη σκηνογραφία. Το 1965-66, με υποτροφία ταξίδεψε και μελέτησε συστηματικά την αρχαία, βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, φοίτησε στο τμήμα χαρακτικής στην Ecole des beaux Arts και στην Ecole Pratique des Hautes Etude θεωρητικά μαθήματα. Τοπία, εσωτερικά, και νεκρές φύσεις απαρτίζουν τη θεματογραφία του έργου του, το οποίο κινείται στο χώρο της μεταφυσικής ζωγραφικής, με επιρροές από τον Giorgio de Chirico και τον Giorgio Morandi. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.

Καραβούσης Σαράντης


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2011

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τέχνη της τοιχογραφίας και με τη σκηνογραφία. Το 1965-66, με υποτροφία ταξίδεψε και μελέτησε συστηματικά την αρχαία, βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, φοίτησε στο τμήμα χαρακτικής στην Ecole des beaux Arts και στην Ecole Pratique des Hautes Etude θεωρητικά μαθήματα. Τοπία, εσωτερικά, και νεκρές φύσεις απαρτίζουν τη θεματογραφία του έργου του, το οποίο κινείται στο χώρο της μεταφυσικής ζωγραφικής, με επιρροές από τον Giorgio de Chirico και τον Giorgio Morandi. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.

Καραβούσης Σαράντης


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2011

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τέχνη της τοιχογραφίας και με τη σκηνογραφία. Το 1965-66, με υποτροφία ταξίδεψε και μελέτησε συστηματικά την αρχαία, βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, φοίτησε στο τμήμα χαρακτικής στην Ecole des beaux Arts και στην Ecole Pratique des Hautes Etude θεωρητικά μαθήματα. Τοπία, εσωτερικά, και νεκρές φύσεις απαρτίζουν τη θεματογραφία του έργου του, το οποίο κινείται στο χώρο της μεταφυσικής ζωγραφικής, με επιρροές από τον Giorgio de Chirico και τον Giorgio Morandi. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.

Καραβούσης Σαράντης


Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2011

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την τέχνη της τοιχογραφίας και με τη σκηνογραφία. Το 1965-66, με υποτροφία ταξίδεψε και μελέτησε συστηματικά την αρχαία, βυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, φοίτησε στο τμήμα χαρακτικής στην Ecole des beaux Arts και στην Ecole Pratique des Hautes Etude θεωρητικά μαθήματα. Τοπία, εσωτερικά, και νεκρές φύσεις απαρτίζουν τη θεματογραφία του έργου του, το οποίο κινείται στο χώρο της μεταφυσικής ζωγραφικής, με επιρροές από τον Giorgio de Chirico και τον Giorgio Morandi. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.

Παντελιάς Μιλτιάδης


Βιογραφικό

(1954)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1954. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στο θείο του, χαράκτη Φ. Μαστιχιάδη και στη συνέχεια σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts (1974-78) στο Παρίσι. Ασχολήθηκε τόσο με τη χαρακτική όσο και με τη ζωγραφική. Το έργο του, είναι ανθρωποκεντρικό, με κυρίαρχη τη γυναικεία μορφή. Κύριο χαρακτηριστικό του εικαστικού του ιδιώματος είναι η επαναφορά των ζωγραφικών αξιών και η επανεκτίμηση τους κάτω από ένα νέο οπτικό πρίσμα. Μέσα από διάφορες τεχνικές παρεμβάσεις, δίνει την αίσθηση της φθοράς του χρόνου και διακόπτει τη θεματική ολοκλήρωση, προς όφελος της ελευθερίας του σχεδίου. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πλήθος χαρακτικών για συλλεκτικές εκδόσεις και έχει εικονογραφήσει ποιητικές συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παντελιάς Μιλτιάδης


Βιογραφικό

(1954)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1954. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στο θείο του, χαράκτη Φ. Μαστιχιάδη και στη συνέχεια σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts (1974-78) στο Παρίσι. Ασχολήθηκε τόσο με τη χαρακτική όσο και με τη ζωγραφική. Το έργο του, είναι ανθρωποκεντρικό, με κυρίαρχη τη γυναικεία μορφή. Κύριο χαρακτηριστικό του εικαστικού του ιδιώματος είναι η επαναφορά των ζωγραφικών αξιών και η επανεκτίμηση τους κάτω από ένα νέο οπτικό πρίσμα. Μέσα από διάφορες τεχνικές παρεμβάσεις, δίνει την αίσθηση της φθοράς του χρόνου και διακόπτει τη θεματική ολοκλήρωση, προς όφελος της ελευθερίας του σχεδίου. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πλήθος χαρακτικών για συλλεκτικές εκδόσεις και έχει εικονογραφήσει ποιητικές συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Παντελιάς Μιλτιάδης


Βιογραφικό

(1954)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1954. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στο θείο του, χαράκτη Φ. Μαστιχιάδη και στη συνέχεια σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts (1974-78) στο Παρίσι. Ασχολήθηκε τόσο με τη χαρακτική όσο και με τη ζωγραφική. Το έργο του, είναι ανθρωποκεντρικό, με κυρίαρχη τη γυναικεία μορφή. Κύριο χαρακτηριστικό του εικαστικού του ιδιώματος είναι η επαναφορά των ζωγραφικών αξιών και η επανεκτίμηση τους κάτω από ένα νέο οπτικό πρίσμα. Μέσα από διάφορες τεχνικές παρεμβάσεις, δίνει την αίσθηση της φθοράς του χρόνου και διακόπτει τη θεματική ολοκλήρωση, προς όφελος της ελευθερίας του σχεδίου. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και συναντήσεις τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πλήθος χαρακτικών για συλλεκτικές εκδόσεις και έχει εικονογραφήσει ποιητικές συλλογές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Πανταλέων Θεόδωρος


Βιογραφικό

(1945)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο ΑΤΙ γραφικές τέχνες και ζωγραφική με τον Η. Δεκουλάκο. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα έργα κλασικών ζωγράφων και επηρεάζεται από παλιές έγχρωμες λιθογραφίες. Χρησιμοποιεί τόσο την ελαιογραφία όσο και μικτές τεχνικές. Η θεματογραφία του, αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα στην κατεύθυνση του σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και τις τονισμένες παραμορφώσεις, την ονειρική ατμόσφαιρα και τον προβληματικό χώρο, την εσωτερικότητα του χρώματος και την πληρότητα της γραμμής του. Τα ίδια στοιχεία χαρακτηρίζουν και το χαρακτικό του έργο, ιδιαίτερα τις λιθογραφίες, όπου εμφανίζονται η ίδια θεματογραφία, και παρόμοιο μορφοπλαστικό λεξιλόγιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Γαΐτης Γιάννης


Βιογραφικό

Αθήνα 1923-1984

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από όπου αποφοίτησε το 1951. Το 1954 φεύγει για το Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux-Arts και στην Academie de la Grande Chaumiere. Τα χρόνια που ακολουθούν στρέφεται στις αφηρημένες τάσεις ενώ από το 1960 κατευθύνεται όλο και περισσότερο προς ένα πιο προσωπικό μορφοπλαστικό ιδίωμα, πορεία που ολοκληρώνεται το 1966, όταν στρέφεται στις κατασκευές. Εργάζεται τόσο στην Αθήνα όσο και στο Παρίσι και από το 1967 παρουσιάζει τα γνωστά του «ανθρωπάκια». Αρχικά, η δουλειά του είχε ως αφετηρία της την οπτική πραγματικότητα- προσωπογραφίες και εικόνες του φυσικού χώρου. Το λεξιλόγιό του ρεαλιστικό, αλλά με μία τάση αξιοποίησης τύπων του κυβισμού και του εξπρεσιονισμού. Την περίοδο 1957-58 κινείται στα πλαίσια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, δίνοντας ενεργητικές συνθέσεις με χρωματικές αντιθέσεις, δυναμικό και επεκτατικό χώρο και καταφέρνοντας να συνδυάσει το πνεύμα και την ελευθερία του σουρεαλισμού με την ένταση και το εξωτερικό πάθος του εξπρεσιονισμού. Στην κατεύθυνση αυτή θα προχωρήσει σαφέστερα από τη δεκαετία του 1970, όπου πλέον στα έργα του επικρατεί ένα και μόνο θέμα, το γνωστό σε όλους «ανθρωπάκι». Από το 1975 κα μετά, ως τις τελευταίες προσπάθειές του, προχωρεί στην ίδια κατεύθυνση, με τις τυποποιημένες ανθρώπινες μορφές να πολλαπλασιάζονται, να μαζικοποιούνται και να παρουσιάζονται με διάφορους τρόπους, συχνά σαν ηθοποιοί και θεατές, θύτες και θύματα της ίδιας της ζωής τους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ορφανός Λάμπρος


Βιογραφικό

Αθήνα 1916 – 1995

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-43), ζωγραφική με δασκάλους του Ο. Αργυρό και Ε. Θωμόπουλο, χαρακτική με το Γ. Κεφαλληνό, και ιστορία της τέχνης με τον Π. Πρεβελάκη. Δίδαξε για ένα χρόνο καλλιτεχνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από το 1949 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως χαράκτης χαρτονιμισμάτων. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts (1952-55) στο Παρίσι, με δάσκαλο το R. Cami. Παράλληλα, φοίτησε στο College Technique Estienne, όπου συμπλήρωσε τις γνώσεις του στην τέχνη του βιβλίου και στη χάραξη γραμματοσήμων. Το ζωγραφικό του έργο (υδατογραφίες και λάδια), διαπνέεται από υπαιθριστικές-εξπρεσιονιστικές αντιλήψεις, και σε συνδυασμό με κάποια μεταϊμπρεσιονιστικά στοιχεία, τείνει προς την αφαίρεση. Στο χαρακτικό του έργο, μεταφράζει σε ένα εκλεπτισμένο γραφισμό, προσωπογραφίες, τοπία και συνθέσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές τεχνικές της χάραξης και ιδιαίτερα τη χαλκογραφία. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Αναδρομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1994 στην Αθήνα (Υάκινθος). Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Ξενάκης Κωνσταντίνος


Βιογραφικό

(1931 – 2020)

Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931, όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Σπούδασε αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο Παρίσι (1956-1961), στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Το 1970, μία υποτροφία της γερμανικής DAAD του επέτρεψε να εργαστεί στο Βερολίνο, όπου και δίδαξε στο Schiller College. Τα χρόνια που ακολουθούν, εργάζεται τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι. Στα έργα του κάνει χρήση μικτών τεχνικών, σινικής μελάνης, ακρυλικών, και πλαστικών υλικών, ενώ η θεματογραφία του κινείται σε διάφορες κατευθύνσεις και έχει ως βάση της τα κάθε είδους σήματα και κώδικες διαφόρων περιόδων. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Σουηδία (1969, Sôdertalje Konsthal). Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschulle fur Bildende Kuste. Εκείνη την εποχή παρουσίασε και την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), η οποία λειτούργησε, μέσα στη δικτατορία, σαν μια τολμηρή παρέμβαση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Από το 1973, εγκατεστημένος στη Γαλλία, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure de l’Enseignement Technique (Cachan), συμμετείχε σε επιτροπές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα στο διεθνή χώρο, με δεκάδες ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό ομαδικών. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Ξενάκης Κωνσταντίνος


Βιογραφικό

(1931 – 2020)

Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931, όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Σπούδασε αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο Παρίσι (1956-1961), στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Το 1970, μία υποτροφία της γερμανικής DAAD του επέτρεψε να εργαστεί στο Βερολίνο, όπου και δίδαξε στο Schiller College. Τα χρόνια που ακολουθούν, εργάζεται τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι. Στα έργα του κάνει χρήση μικτών τεχνικών, σινικής μελάνης, ακρυλικών, και πλαστικών υλικών, ενώ η θεματογραφία του κινείται σε διάφορες κατευθύνσεις και έχει ως βάση της τα κάθε είδους σήματα και κώδικες διαφόρων περιόδων. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Σουηδία (1969, Sôdertalje Konsthal). Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschulle fur Bildende Kuste. Εκείνη την εποχή παρουσίασε και την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), η οποία λειτούργησε, μέσα στη δικτατορία, σαν μια τολμηρή παρέμβαση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Από το 1973, εγκατεστημένος στη Γαλλία, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure de l’Enseignement Technique (Cachan), συμμετείχε σε επιτροπές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα στο διεθνή χώρο, με δεκάδες ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό ομαδικών. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Ξενάκης Κωνσταντίνος


Βιογραφικό

(1931 – 2020)

Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931, όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Σπούδασε αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο Παρίσι (1956-1961), στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Το 1970, μία υποτροφία της γερμανικής DAAD του επέτρεψε να εργαστεί στο Βερολίνο, όπου και δίδαξε στο Schiller College. Τα χρόνια που ακολουθούν, εργάζεται τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι. Στα έργα του κάνει χρήση μικτών τεχνικών, σινικής μελάνης, ακρυλικών, και πλαστικών υλικών, ενώ η θεματογραφία του κινείται σε διάφορες κατευθύνσεις και έχει ως βάση της τα κάθε είδους σήματα και κώδικες διαφόρων περιόδων. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Σουηδία (1969, Sôdertalje Konsthal). Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschulle fur Bildende Kuste. Εκείνη την εποχή παρουσίασε και την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), η οποία λειτούργησε, μέσα στη δικτατορία, σαν μια τολμηρή παρέμβαση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Από το 1973, εγκατεστημένος στη Γαλλία, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure de l’Enseignement Technique (Cachan), συμμετείχε σε επιτροπές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα στο διεθνή χώρο, με δεκάδες ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό ομαδικών. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Μυταράς Δημήτρης


Βιογραφικο

Χαλκίδα 1934 – Αθήνα 2017

Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1934. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1953 – 57) με δασκάλους τους Σ. Παπαλουκά και Γ. Μόραλη. Στη συνέχεια, σπούδασε σκηνογραφία στο Παρίσι στην Ecole des Arts Decoratifs (1961-64) και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα εσωτερικής διακόσμησης στην Ecole d’Arts et Metiers. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και την επιστροφή του στην Αθήνα το 1964, ανέλαβε τη διεύθυνση του Εργαστηρίου Εσωτερικής Διακόσμησης του ΑΤΙ. Το 1969, διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όπου το 1977 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Εικαστικός δημιουργός με πολυδιάστατη δραστηριότητα και επίδοση σε πολλούς τομείς, επέδειξε μεγάλη παραγωγή σχεδίων και ζωγραφικών έργων, σκηνογραφιών και ενδυματολογικών μελετών, καθώς και δημιουργιών εφαρμοσμένης τέχνης. Στο έργο του, υπάρχει έκδηλος ένας αφαιρετικός εξπρεσιονισμός, ενώ συχνά διαπνέεται από τάσεις μεταφυσικής γραφής. Το έργο τουμ παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην Έκθεση Νέων Ζωγράφων (Ζυγός, 1958) και στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1961). Συμμετείχε στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε Sao Paulo (1966) και Μπιενάλε Βενετίας (1972). Αρκετές είναι και οι αναδρομικές του εκθέσεις: 1989 (Πινακοθήκη Πιερίδη και Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), 1992 (Château de Chenonceau, Loire, Γαλλία), 1993 (Expo 93, Τόκυο, Ιαπωνία), 1995 (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα), 1998 (Millesgarden Museum, Στοκχόλμη), 2001 (Palazzo Vecchio, Φλωρεντία,) και 2006 (Δημοτική Πινακοθήκη, Θεσσαλονίκη).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μποκόρος Χρήστος


Βιογραφικό

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1956. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, και κατόπιν ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο το Δ. Μυταρά. Από τις πρώτες φάσεις της δημιουργίας του μέχρι τα έργα της ωριμότητας του, η κυρίαρχη προσωπική ερμηνεία του κόσμου αποκτά βαθμιαία ένα χαρακτήρα ευρύτερα αντιπροσωπευτικό, καθώς τα επιμέρους αντικείμενα τείνουν να εκφράσουν καθολικές ιδέες. Στο σύνολο του έργου του, υπάρχει μία στοχαστική αναφορά σε στοιχεία της παράδοσης, καλλιτεχνικά και πολιτισμικά, αλλά και μία σαφής υπαρξιακή διάσταση. Το έργο του, λειτουργεί μάλλον ποιητικά, παρά ρεαλιστικά, αν και οι εικόνες αγγίζουν τα όρια της οφθαλμαπάτης, χάρη στην υψηλή ποιότητα της εκτέλεσης. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει συμμετάσχει σε αρκετές διεθνείς διοργανώσεις, όπως το 24ο Φεστιβάλ διεθνούς ζωγραφικής (Cagnes-sur-Mer, Γαλλία, 1992), όπου βραβεύτηκε με το Grand Prix και η 13η Mεσογειακή Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Νίκαιας (1994, Γαλλία), όπου κέρδισε το βραβείο της πόλης Saint Paul de Vence. Το 2000 οργανώθηκαν αναδρομικές παρουσιάσεις του έργου του στο Ίδρυμα Παπαστράτου στο Αγρίνιο και στο Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στην Άνδρο. Το 2009 εκδόθηκε μονογραφία για το σύνολο του έργου του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Μαστιχιάδης Φώτης


Βιογραφικό

Αϊβαλί 1913 – Αθήνα 1997

Γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1913. Το 1922, στη Μικρασιατική Καταστροφή, κατέφυγε στη Μυτιλήνη και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του στο σχέδιο και, ήδη από το 1929, άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά («Φως», «Μακεδονία», «Διάπλαση των Παίδων», κ.ά.), δημοσιεύοντας εικονογραφήσεις, γελοιογραφίες και σκίτσα. Το 1939, μετέβη στην Αθήνα όπου μυήθηκε στις τεχνικές της χαρακτικής, ιδίως της λιθογραφίας και της χρωμολιθογραφίας, στο εργοστάσιο γραφικών τεχνών ΑΣΠΙΩΤΗ-ΕΛΚΑ. Παράλληλα μαθήτευσε για δύο χρόνια στο πλευρό του Φώτη Κόντογλου. Το 1942, προσλήφθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος και ειδικεύτηκε στη χαλκογραφική χάραξη τραπεζογραμματίων, όπου συνεργάστηκε στενά με τον χαράκτη Αλέξανδρο Κορογιαννάκη. Στο έργο του ασχολήθηκε με όλα τα είδη χαρακτικής (χαλκογραφία, λινόλεουμ, λιθογραφία), καθώς και με τη μονοτυπία, με ιδιαίτερη όμως επίδοση στην οξυγραφία. Η καλλιτεχνική του δημιουργία είναι στο σύνολο της παραστατική και ανθρωποκεντρική. Το βαθύτερο ενδιαφέρον του, το εστιάζει ιδιαίτερα στον αιώνιο αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην καταλυτική δύναμη του χρόνου και την αίσθηση της φθοράς και της ερήμωσης. Το έργο του, έχει παρουσιαστεί σε αρκετές ατομικές εκθέσεις, ενώ π συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης» contemporary greek art institute

Μαστιχιάδης Φώτης


Βιογραφικό

Αϊβαλί 1913 – Αθήνα 1997

Γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1913. Το 1922, στη Μικρασιατική Καταστροφή, κατέφυγε στη Μυτιλήνη και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του στο σχέδιο και, ήδη από το 1929, άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά («Φως», «Μακεδονία», «Διάπλαση των Παίδων», κ.ά.), δημοσιεύοντας εικονογραφήσεις, γελοιογραφίες και σκίτσα. Το 1939, μετέβη στην Αθήνα όπου μυήθηκε στις τεχνικές της χαρακτικής, ιδίως της λιθογραφίας και της χρωμολιθογραφίας, στο εργοστάσιο γραφικών τεχνών ΑΣΠΙΩΤΗ-ΕΛΚΑ. Παράλληλα μαθήτευσε για δύο χρόνια στο πλευρό του Φώτη Κόντογλου. Το 1942, προσλήφθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος και ειδικεύτηκε στη χαλκογραφική χάραξη τραπεζογραμματίων, όπου συνεργάστηκε στενά με τον χαράκτη Αλέξανδρο Κορογιαννάκη. Στο έργο του ασχολήθηκε με όλα τα είδη χαρακτικής (χαλκογραφία, λινόλεουμ, λιθογραφία), καθώς και με τη μονοτυπία, με ιδιαίτερη όμως επίδοση στην οξυγραφία. Η καλλιτεχνική του δημιουργία είναι στο σύνολο της παραστατική και ανθρωποκεντρική. Το βαθύτερο ενδιαφέρον του, το εστιάζει ιδιαίτερα στον αιώνιο αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην καταλυτική δύναμη του χρόνου και την αίσθηση της φθοράς και της ερήμωσης. Το έργο του, έχει παρουσιαστεί σε αρκετές ατομικές εκθέσεις, ενώ π συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης» contemporary greek art institute

Μαστιχιάδης Φώτης


Βιογραφικό

Αϊβαλί 1913 – Αθήνα 1997

Γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1913. Το 1922, στη Μικρασιατική Καταστροφή, κατέφυγε στη Μυτιλήνη και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του στο σχέδιο και, ήδη από το 1929, άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά («Φως», «Μακεδονία», «Διάπλαση των Παίδων», κ.ά.), δημοσιεύοντας εικονογραφήσεις, γελοιογραφίες και σκίτσα. Το 1939, μετέβη στην Αθήνα όπου μυήθηκε στις τεχνικές της χαρακτικής, ιδίως της λιθογραφίας και της χρωμολιθογραφίας, στο εργοστάσιο γραφικών τεχνών ΑΣΠΙΩΤΗ-ΕΛΚΑ. Παράλληλα μαθήτευσε για δύο χρόνια στο πλευρό του Φώτη Κόντογλου. Το 1942, προσλήφθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος και ειδικεύτηκε στη χαλκογραφική χάραξη τραπεζογραμματίων, όπου συνεργάστηκε στενά με τον χαράκτη Αλέξανδρο Κορογιαννάκη. Στο έργο του ασχολήθηκε με όλα τα είδη χαρακτικής (χαλκογραφία, λινόλεουμ, λιθογραφία), καθώς και με τη μονοτυπία, με ιδιαίτερη όμως επίδοση στην οξυγραφία. Η καλλιτεχνική του δημιουργία είναι στο σύνολο της παραστατική και ανθρωποκεντρική. Το βαθύτερο ενδιαφέρον του, το εστιάζει ιδιαίτερα στον αιώνιο αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην καταλυτική δύναμη του χρόνου και την αίσθηση της φθοράς και της ερήμωσης. Το έργο του, έχει παρουσιαστεί σε αρκετές ατομικές εκθέσεις, ενώ π συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
  • Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης» contemporary greek art institute
Page 1 of 2
1 2