Είδος: Ζωγραφική
Σπανάκης Κώστας
(1960)
Στραπατσάκη Μαριάννα
Βιογραφικό
(1947)
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πραγματοποίησε τις σπουδές της στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο με υποτροφία του Α.Τ.Ι. Συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στο σχεδίου στην Ecole Nationale Supérieure des Beaux Arts στο Παρίσι υπό την αιγίδα της υποτροφίας της Ακαδημίας Αθηνών, σπουδάζοντας ταυτόχρονα Ιστορία της Τέχνης και Πλαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Paris I, στη Σορβόννη. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια σημαντικών προσωπικοτήτων στο College de France που συνείσφεραν στην ιστορία, κριτική και φιλοσοφία της τέχνης, όπως του Roland Barthes, του Rene Huyghe, του Paul Lemerle και του Michel Foucault. Το 1973 έλαβε τιμητική διάκριση για το έργο της στην έκθεση: “9eme Prix de la Cote d’Azur”. Αποτέλεσε μία από τις πρωτεργάτριες του κινήματος «Βίντεο Τέχνη» (1984), στην Ελλάδα. Όσον αφορά στο καλλιτεχνικό της έργο, διακρίνεται ο συγκερασμός των κλασικών χαρακτηριστικών, της ζωγραφικής, της γλυπτικής και του σχεδίου, με τα νέα τεχνολογικά μέσα. Οι συνθέσεις της περιλαμβάνουν διαδραστικά συστήματα-αισθητήρες, κ.λ.π., που παρουσιάζουν στους θεατές μορφές Βίντεο-εγκαταστάσεων και Οπτικοακουστικών δρώμενων. Έχει πραγματοποιήσει σαράντα δύο ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε εξήντα πέντε ομαδικές τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Τμήματος: «Τεχνών Ήχου και Εικόνας» του Ιονίου Πανεπιστημίου το 2004, ενώ επίσης διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος μέχρι τη συνταξιοδότηση της το 2014. Υπήρξε ακόμη ιδρυτικό μέλος του Εργαστηρίου Διαδραστικών Τεχνών “In.Arts” και του μεταπτυχιακού προγράμματος: «Οπτικοακουστικές Τέχνες στην Ψηφιακή Εποχή». Το 2005 ήταν προσκεκλημένη καθηγήτρια στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει διακριθεί με βραβεία για εικαστικές παρεμβάσεις σε Τράπεζες και Σιδηροδρομικούς σταθμούς της Αθήνας. Το 2016 της απονεμήθει το Βραβείο για την Τέχνη των Νέων Μέσων, από τον όμιλο «ΕΞΑΛΕΙΠΤΡΟΝ», (Πειραιάς) και το 2018 παρέλαβε τιμητική πλακέτα για την προσφορά της στην Τέχνη και την Εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έργα της βρίσκονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε αρκετά μουσεία και ιδιωτικές συλλογές.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Μαριάννα Στραπατσάκη, κατάλογος έκθεσης, Υπουργείο Πολιτισμού-Διεύθυνση Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, Κέρκυρα 1994.
- Μαριάννα Στραπατσάκη, Γκαλερί “Studio Technis”, Αθήνα 1980.
- Βιογραφικό σημείωμα της Στραπατσάκη Μαριάννας, στον διαδικτυακό τόπο: inarts.eu
- Ιστοσελίδα της καλλιτέχνιδας, στον διαδικτυακό τόπο: mariannestrapatsakis.gr
Κυρμιζάκη Αγλαΐα
Βιογραφικό
(1904-1983)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Καλούμενος Θεόδωρος
Βιογραφικό
Αθήνα 1948 – Χανιά 2009
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και σπούδασε εφαρμοσμένες τέχνες στο ΑΤΙ (1968-1970), με δασκάλους τους Δ. Μυταρά και Π. Ζουμπουλάκη. Το ζωγραφικό του έργο κινείται στο χώρο του νεορεαλισμού και της ποπ αρτ και ασκεί κριτική στη σύγχρονη καθημερινή ζωή. Οι προβληματισμοί του σημερινού ανθρώπου και οι εσωτερικές του ανησυχίες, αποτελούν μερικά από τα θέματα των έργων του. Οι κατασκευές του, κινούνται στα πλαίσια του ντανταϊσμού, στις οποίες ανατρέπεται η χρηστικότητα του καθημερινού αντικειμένου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Κυρμιζάκη Αγλαΐα
Βιογραφικό
(1904-1983)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Κυρμιζάκη Αγλαΐα
Βιογραφικό
(1904-1983)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Giavropoulos Nikos (Γιαβρόπουλος Νίκος)
Βιογραφικό
(1971)
Σπούδασε κινηματογράφο στην σχολή Λ. Σταύρακου και η δραστηριότητα του ως καλλιτέχνης της κινούμενης εικόνας εντοπίζεται κυρίως στην Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ και ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό. Ακόμη, έχει επιτελέσει αρμοδιότητες επιμελητή σε επτά εκθέσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Τα έργα του καλλιτέχνη Madonna και self-exile έλαβαν το πρώτο βραβείο- το πρώτο από τη διοργάνωση “Video Art” στην Αθήνα, στο φεστιβάλ “Mediaterra-Φούρνος” το 1999 και το δεύτερο από το “Greek film video Festival” το 2013 στο Λονδίνο. Όσον αφορά στις ατομικές εκθέσεις του Γιαβρόπουλου των δύο τελευταίων ετών (2020-2022), ο επιμελητής και Ιστορικός τέχνης Κωνσταντίνος Μπάσιος έγραψε ότι ο καλλιτέχνης ορμώμενος από τα συνταρακτικά συμβάντα της καθημερινότητας, είτε από τον πόλεμο στην Ουκρανία είτε από την κρατική βία και καταστολή στην Ελλάδα, προσπαθεί να θορυβήσει τους θεατές του προβάλλοντας συμβολικά μέσω του έργου του εικόνες που παραπέμπουν στα παραπάνω γεγονότα. Συνδυάζοντας εικόνες του αναγεννησιακού εικαστικού παρελθόντος, γλυπτά, ready mades και προβολές βίντεο, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει εικόνες και νοήματα θέσφατα στον ανθρώπινο νου και μέσω του έργου του να προβληματίσει το κοινό του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Νίκος Γιαβρόπουλος: “6 φόνοι εν καιρώ ειρήνης”, στον διαδικτυακό τόπο: Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.
- “Νίκος Γιαβρόπουλος- Ειρήνη στα χρόνια του πολέμου: Έκθεση στην Cheapart”, CultureNow, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: Culturenow.gr
- The LiFO team, “Έξι μνήμες: Παρουσίαση έξι βίντεο έργων του Νίκου Γιαβρόπουλου”, LiFO, 2021, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO
- “Ο Νίκος Γιαβρόπουλος εκθέτει τα έργα του στη Depot Art Gallery”, Penna, 2016, στον διαδικτυακό τόπο: Penna.gr
Σταυράκης Ιωάννης
Βιογραφικο
Ο πίνακας του 1897 του Ιωάννη Σταυράκη με τίτλο «Λιμάνι των Χανίων» αποκτήθηκε από τον Δήμο Χανίων το 1947 και αποτέλεσε μια από τις αφετηρίες της συλλογής του. Ο πίνακας αναπαριστά τα δραματικά γεγονότα του 1897 της πυρπόλησης της πόλης και των σφαγών που ακολούθησαν από τους Οθωμανούς, κάτι που δε φαίνεται από το αίσθημα γαλήνης, απουσίας και σιωπής που αποπνέει. Μικρές λεπτομέρειες ωστόσο όπως το Οθωμανικό στρατιωτικό άγημα που εξέρχεται από την πύλη του Φιρκά και ο στόλος των Μεγάλων Δυνάμεων στο βάθος του ορίζοντα δείχνουν ότι δεν πρόκειται για μια αναπαράσταση ενός συνηθισμένου, καθημερινού πρωινού. Η σύνθεση είναι άρτια και διαυγής και το χρώμα είναι λαμπρό ανακαλώντας εικόνες λιμανιών της Ενετικής σχολής τοπιογραφίας του Francesco Guardi και του Giovanni Antonio Canal ή Canaletto αλλά και στοιχεία της ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Βολανάκη.
Ο Ιωάννης Σταυράκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1841 και πέθανε στην Αθηνα το 1909. Το 1856 υπέστη νευρικό κλονισμό που τον άφησε κωφάλαλο. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με το Νικηφόρο Λύτρα υιοθετώντας τις διδαχές της σχολής του Μονάχου και με το πέρας των σπουδών του εγκαταστάθηκε στα Χανιά όπου ασχολήθηκε με τη διδασκαλία. Υπήρξε δάσκαλος της Φλωρεντίνης Καλούτση και του Δημήτρη Κοκότση. Το 1892 έλαβε πρόσκληση από την Υψηλή Πύλη στην Κωνσταντινούπολη να γίνει ζωγράφος των ανακτόρων. Στα έργα του κυριαρχεί η προσωπογραφία, υπάρχουν κάποια τοπία και ελάχιστες νεκρές φύσεις ενώ ενσωμάτωσε και λαϊκά στοιχεία που παραπέμπουν στην Επτανησιακή σχολή. Εκτός της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, έργα του υπάρχουν και στο Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασχολήθηκε επίσης με την αγιογραφία και τη σχολή των Ναζαρηνών. Τοιχογραφίες του υπάρχουν στη Μητρόπολη Χανίων και φορητές εικόνες του στο Ηράκλειο. (Το κείμενο βασίζεται στη μελέτη του Μάρκου Ε. Μαρινάκη Ο Κρητικός ζωγράφος Ιωάννης Σταυράκης, 1841-1909, Ηράκλειο, Κανταρτζής 2006)
Δρ Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, κριτικός τέχνης και επιμελητής εκθέσεων.
Ioannis Stavrakis’s 1897 The port of Chania painting was acquired by the Municipality of Chania in 1947, forming one of the first paintings belonging to the town collection. The painting depicts the 1897 dramatic events when the Ottomans set the town on fire and killed many of its citizens although this can hardly be seen due to the atmosphere of peacefulness, silence and absence that prevail. However small details like the Ottoman military procession exiting the Firka gate and the fleet of Great Powers at the horizon, indicate that this is not an ordinary morning view of the port. The composition is clear and splendid and the color is brilliant recalling the port scenes of the Venetian School of landscape painting and figures like Francesco Guardi and Giovanni Antonio Canal or Canaletto. One is also able to see elements of Constantinos Volanakis’s seascapes.
Ioannis Stavrakis was born in Heraklion in 1841 and died in Athens in 1909. In 1856 he suffered a nervous breakdown that left him deaf-mute. He studied at the Athens School of Fine Arts with Nikiphoros Lytras, adopting thereby the Munich School of Painting principles. After the end of his studies he settled in Chania and worked as a teacher of painting. He was the teacher of Florentini Kaloutsi and Dimitris Kokotsis. In 1892 he received an invitation from sultan Abdul Hamit to become a court painter in Istanbul. Most of his paintings are portraits although there exist some landscapes and a few still lives. He incorporated many popular elements in painting that remind the School of Eptanisa. Besides the Municipal Art Gallery of Chania, works of his belong to the Eleftherios Venizelos Museum and to private and public collections in Chania and abroad. He also painted hagiography following the Nazarene School. His wall paintings may be seen in the cathedral of Chania and several of his religious icons are in Heraklion too. (The text is based on Markos Marinakis’s book The Cretan painter Ioannis Stavrakis, 1841-1909, Heraklion, Kantartzis, 2006)
Dr Constantinos V. Proimos, Adjunct Faculty at the Hellenic Open University and independent art critic and curator
Μακρής Θανάσης
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1955. Σπούδασε ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1976-81) με δάσκαλο το Γ. Μόραλη, και στη συνέχεια στην École nationale supérieure des Beaux-Arts (1980-1982) στο Παρίσι. Η ζωγραφική του, διακρίνεται για τη συγκέντρωσή της σε θεματικές ενότητες, όπως οι αυτοπροσωπογραφίες, οι προσωπογραφίες παιδιών, οι απεικονίσεις ζώων και τοπίων. Ο κύριος προσανατολισμός των πλαστικών αναζητήσεών του, έγκειται στην απόδοση των μορφών με μία πολύ λιτή και ιδιαίτερα χαμηλόφωνη τονική κλίμακα. Σε πολλά έργα του, αρκείται σε τέσσερις μόνο ενδιάμεσους και πολύ κοντινούς τόνους, τους οποίους χρησιμοποιεί με μεγάλη πειθαρχία και μεθοδικότητα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Γεωργόπουλος Νίκος
Βιογραφικό
Αθήνα 1954 – Χανιά 2003
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1975 – 1980), με δασκάλους αρχικά το Γ. Μαυροϊδή και στη συνέχεια τον Π. Τέτση, από το εργαστήριο του οποίου διακρίθηκε με έπαινο και υποτροφία. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στο εργαστήριο του Θ. Πανουριά. Από το 1982, παντρεμένος ήδη με τη Χανιώτισα ζωγράφο Παγώνα Ξενάκη, με την οποία συνδέθηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, εγκαθίσταται μόνιμα στα Χανιά. Εκεί, παράλληλα με τη ζωγραφική του, δίδαξε και ως καθηγητής καλλιτεχνικών στη μέση εκπαίδευση. Πέθανε στα Χανιά σε ηλικία μόλις 49 ετών. Το έργο του κινείται μεταξύ αφαίρεσης και αναπαράστασης, ενώ τόσο τα θέματά του, όσο και τα εκφραστικά του μέσα ποικίλουν.
Γυπάκη Μάρω
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
- Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr
Γυπάκη Μάρω
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
- Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr
Γυπάκη Μάρω
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
- Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr
Γυπάκη Μάρω
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
- Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr
Γυπάκη Μάρω
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
- Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr
Στεφανάκις Γιάννης
Βιογραφικό
(1951)
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1951. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου, (1971 – 1973) και ζωγραφική και χαρακτική (1984-1989), με δασκάλους τους Γ. Παπαδάκη, Ν. Κεσσανλή και Θ. Εξαρχόπουλο. Την περίοδο 1975 – 1989 εργάστηκε ως τυπογράφος στο ιδιόκτητο τυπογραφείο που ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εξέδωσε μαζί με τον ποιητή Μ. Κατσαρό, την εφημερίδα ποίησης Επίπεδο και το 1987, ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού τέχνης και ποίησης Νέο Επίπεδο. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη χαρακτική και οι συνθέσεις του, είχαν ως θέμα τοπία, φιγούρες, σκηνές της καθημερινής ζωής, ποδήλατα και μηχανές. Η ζωγραφική του, ισορροπεί ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση, ενώ με συνθετική ασφάλεια και καθαρότητα, εξπρεσιονιστική αμεσότητα και ένταση αποτυπώνει την βιωματική του σχέση με το τοπίο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Στεφανάκις Γιάννης
Βιογραφικό
(1951)
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1951. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου, (1971 – 1973) και ζωγραφική και χαρακτική (1984-1989), με δασκάλους τους Γ. Παπαδάκη, Ν. Κεσσανλή και Θ. Εξαρχόπουλο. Την περίοδο 1975 – 1989 εργάστηκε ως τυπογράφος στο ιδιόκτητο τυπογραφείο που ίδρυσε μαζί με τα αδέλφια του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εξέδωσε μαζί με τον ποιητή Μ. Κατσαρό, την εφημερίδα ποίησης Επίπεδο και το 1987, ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού τέχνης και ποίησης Νέο Επίπεδο. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη χαρακτική και οι συνθέσεις του, είχαν ως θέμα τοπία, φιγούρες, σκηνές της καθημερινής ζωής, ποδήλατα και μηχανές. Η ζωγραφική του, ισορροπεί ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση, ενώ με συνθετική ασφάλεια και καθαρότητα, εξπρεσιονιστική αμεσότητα και ένταση αποτυπώνει την βιωματική του σχέση με το τοπίο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Δημακοπούλου Τζούλια
Βιογραφικό
(1932)
Γεννήθηκε στην Πάτρα. Το 1952 έκανε μαθήματα γλυπτικής, δίπλα στον γλύπτη Κ. Πετράκη και σχεδίου με τον Π. Σαραφιανό. Το 1954 έδωσε εξετάσεις για τα εργαστήρια γλυπτικής της Καλών Τεχνών στην Αθήνα όπου απορρίφθηκε. Σπούδασε μόδα και κοστούμι στο Μιλάνο και έπειτα αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων στη Βενετία, ενώ είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Brera. Δούλεψε στο χώρο της αρχιτεκτονικής από το 1958 έως το 1972. Παράλληλα συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στην Ιστορία της Τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ιστορικής γκαλερί «Νέες Μορφές» (1959) και το 2009 ίδρυσε μαζί με τους συνεργάτες της το Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης (ΙΣΕΤ).
Τα έργα της Δημακοπούλου δεν παρουσιάζονται συχνά. Πιο συγκεκριμένα, η ζωγραφική της δραστηριότητα στο εργαστήρι της στην Αθήνα από το 1990 και έπειτα, έχει εκτεθεί μόλις δύο φορές, η πρώτη το 1999 στην επετειακή εκδήλωση για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της γκαλερί «Νέες Μορφές» και η δεύτερη με την ατομική της έκθεση «Μνήμες» στο Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, από το Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018. Με αφορμή την τελευταία, ο ιστορικός τέχνης Αντώνης Κωτίδης σημείωσε σε άρθρο του ότι τα έργα της Δημακοπούλου συνδυάζουν τη μορφολογική πλαστικότητα και την ποιητική ένταση του περιεχομένου, που παραμένει αόρατη στα μάτια των θεατών. Η θεματική τοπιογραφία στα έργα της αποδίδεται με λιτότητα η οποία αντιπαραβάλλεται με την εξαιρετική έμφαση της καλλιτέχνιδας στην υφή των έργων της. Στη μονογραφία που ακολούθησε την έκθεση «Μνήμες», η ιστορικός τέχνης Μάρθα Χριστοφόγλου ανέφερε ότι τόσο το χρώμα όσο και τα αφαιρετικά στοιχεία κυριαρχούν στις συνθέσεις της καλλιτέχνιδας, θυμίζοντας μας πρακτικές της ευρωπαϊκής ζωγραφικής των τελευταίων αιώνων, πιθανότατα του ιμπρεσιονισμού, όπως σημείωσε στο άρθρο του ο Α. Κωτίδης. Η προσφορά της Δημακοπούλου στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν περιορίζεται μόνο στο ζωγραφικό της έργο, περιλαμβάνει την εξαιρετικά σημαντική της συνεισφορά στη συγκέντρωση αρχειακού υλικού Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών από το 1945 μέχρι σήμερα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Τζούλια Δημακοπούλου: «Μνήμες», κατάλογος έκθεσης, Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, Αθήνα 2017.
- Μελίτα Κοντράρου (επιμ.), Τζούλια Δημακοπούλου, κατάλογος έκθεσης, Γκαλερί νέες μορφές, Αθήνα 1999.
- Η έκθεση της Τζούλιας Δημακοπούλου: «Μνήμες», στον διαδικτυακό τόπο: iset.gr
- Αντώνης Κωτίδης, « Η ψύχραιμη και καίρια Τζούλια Δημακοπούλου», Καθημερινή, 2018 στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr
- Αργυρώ Μποζώνη, «ΙΣΕΤ: Το μεγαλύτερο αρχείο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη δωρίζεται στην Εθνική Πινακοθήκη», LiFO, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO.gr
Δημακοπούλου Τζούλια
Βιογραφικό
(1932)
Γεννήθηκε στην Πάτρα. Το 1952 έκανε μαθήματα γλυπτικής, δίπλα στον γλύπτη Κ. Πετράκη και σχεδίου με τον Π. Σαραφιανό. Το 1954 έδωσε εξετάσεις για τα εργαστήρια γλυπτικής της Καλών Τεχνών στην Αθήνα όπου απορρίφθηκε. Σπούδασε μόδα και κοστούμι στο Μιλάνο και έπειτα αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων στη Βενετία, ενώ είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Brera. Δούλεψε στο χώρο της αρχιτεκτονικής από το 1958 έως το 1972. Παράλληλα συνέχισε τις σπουδές της στη ζωγραφική και στην Ιστορία της Τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ιστορικής γκαλερί «Νέες Μορφές» (1959) και το 2009 ίδρυσε μαζί με τους συνεργάτες της το Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης (ΙΣΕΤ).
Τα έργα της Δημακοπούλου δεν παρουσιάζονται συχνά. Πιο συγκεκριμένα, η ζωγραφική της δραστηριότητα στο εργαστήρι της στην Αθήνα από το 1990 και έπειτα, έχει εκτεθεί μόλις δύο φορές, η πρώτη το 1999 στην επετειακή εκδήλωση για τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της γκαλερί «Νέες Μορφές» και η δεύτερη με την ατομική της έκθεση «Μνήμες» στο Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, από το Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018. Με αφορμή την τελευταία, ο ιστορικός τέχνης Αντώνης Κωτίδης σημείωσε σε άρθρο του ότι τα έργα της Δημακοπούλου συνδυάζουν τη μορφολογική πλαστικότητα και την ποιητική ένταση του περιεχομένου, που παραμένει αόρατη στα μάτια των θεατών. Η θεματική τοπιογραφία στα έργα της αποδίδεται με λιτότητα η οποία αντιπαραβάλλεται με την εξαιρετική έμφαση της καλλιτέχνιδας στην υφή των έργων της. Στη μονογραφία που ακολούθησε την έκθεση «Μνήμες», η ιστορικός τέχνης Μάρθα Χριστοφόγλου ανέφερε ότι τόσο το χρώμα όσο και τα αφαιρετικά στοιχεία κυριαρχούν στις συνθέσεις της καλλιτέχνιδας, θυμίζοντας μας πρακτικές της ευρωπαϊκής ζωγραφικής των τελευταίων αιώνων, πιθανότατα του ιμπρεσιονισμού, όπως σημείωσε στο άρθρο του ο Α. Κωτίδης. Η προσφορά της Δημακοπούλου στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν περιορίζεται μόνο στο ζωγραφικό της έργο, περιλαμβάνει την εξαιρετικά σημαντική της συνεισφορά στη συγκέντρωση αρχειακού υλικού Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών από το 1945 μέχρι σήμερα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Τζούλια Δημακοπούλου: «Μνήμες», κατάλογος έκθεσης, Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης, Αθήνα 2017.
- Μελίτα Κοντράρου (επιμ.), Τζούλια Δημακοπούλου, κατάλογος έκθεσης, Γκαλερί νέες μορφές, Αθήνα 1999.
- Η έκθεση της Τζούλιας Δημακοπούλου: «Μνήμες», στον διαδικτυακό τόπο: iset.gr
- Αντώνης Κωτίδης, « Η ψύχραιμη και καίρια Τζούλια Δημακοπούλου», Καθημερινή, 2018 στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr
- Αργυρώ Μποζώνη, «ΙΣΕΤ: Το μεγαλύτερο αρχείο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη δωρίζεται στην Εθνική Πινακοθήκη», LiFO, 2022, στον διαδικτυακό τόπο: LiFO.gr
Λάλας Θανάσης
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Οικονομικά στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά, έχοντας στο ενεργητικό του χιλιάδες συνεντεύξεις προσωπικοτήτων καθώς και τη δημιουργία πολυάριθμων πρωτότυπων επιτυχημένων περιοδικών. Το 2003, του απονεμήθηκε το βραβείο «Αλέκος Λιδωρίκης» από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη δημοσιογραφική του προσφορά. Πολύπλευρος άνθρωπος και καλλιτέχνης, έχει αφοσιωθεί στην τέχνη τα τελευταία δεκαεννιά χρόνια. Με ξεχωριστή πορεία στον χώρο της δημοσιογραφίας και της δημιουργίας καινοτόμων εντύπων, επιλέγει τον δρόμο της ζωγραφικής όπου αναπτύσσει μια ιδιότυπη εικαστική γλώσσα, που διαμορφώθηκε μέσα από τη σπουδή των έργων μεγάλων καλλιτεχνών σε μουσεία και ζώντας κοντά σε σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης. Ανθρωποκεντρικός, με ποιητικό σουρεαλισμό εικονοποιεί έναν πρωτότυπο, φανταστικό κόσμο. Με το εικαστικό του έργο, όπου πολλές φορές ενσωματώνει τον γραπτό λόγο, αφηγείται εσωτερικές καταστάσεις και τις πολλαπλές όψεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Με τη γραμμή να κυριαρχεί, δημιουργεί πλακάτες επιφάνειες χρώματος σε μαύρα περιγράμματα, γκροτέσκες φιγούρες, κυματιστές κινήσεις, χρωματικές εντάσεις, άλλοτε στα ιδιαίτερα γλυπτά του, σε τραπεζομάντηλα εστιατορίου, σε πόρτες, τοίχους και κάθε χρηστικό αντικείμενο. Φαντασία, πάθος, πληθωρικότητα, ειρωνεία και χιούμορ διαπνέουν τις συνθέσεις του.
Ζακυνθινάκη Γεωργία
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Πραγματοποίησε σπουδές στη ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλό της το Νίκο Κεσσανλή (1985-1992). Σπούδασε επίσης γραφιστική στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1984. Στην παρουσίαση του έργου της για την ατομική της έκθεση στην αίθουσα «Β.Μυλωνογιάννη» στα Χανιά, το Μάρτιο του 2013, ο επιμελητής της πρώτης Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος χαρακτήρισε τις συνθέσεις της ως αποτέλεσμα εξπρεσιονιστικής πρακτικής πάνω στον καμβά, όπου τα αφαιρετικά της μοτίβα σταδιακά ανασυνθέτουν την εκάστοτε παραστατική μορφή των έργων. Έργα της καλλιτέχνιδας έχουν πουληθεί σε δημοπρασίες και έχουν τυπωθεί σε τηλεφωνικές κάρτες του ΟΤΕ. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε όλη την Ελλάδα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Συντακτική ομάδα, «Έκθεση ζωγραφικής της Γεωργίας Ζακυνθινάκη», Χανιώτικα Νέα, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
- «Έκθεση ζωγραφικής Γεωργίας Ζακυνθινάκη στην γκαλερί Μυλωνογιάννη», Αγώνας της Κρήτης, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: agonaskritis.gr
Ζακυνθινάκη Γεωργία
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Πραγματοποίησε σπουδές στη ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλό της το Νίκο Κεσσανλή (1985-1992). Σπούδασε επίσης γραφιστική στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1984. Στην παρουσίαση του έργου της για την ατομική της έκθεση στην αίθουσα «Β.Μυλωνογιάννη» στα Χανιά, το Μάρτιο του 2013, ο επιμελητής της πρώτης Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος χαρακτήρισε τις συνθέσεις της ως αποτέλεσμα εξπρεσιονιστικής πρακτικής πάνω στον καμβά, όπου τα αφαιρετικά της μοτίβα σταδιακά ανασυνθέτουν την εκάστοτε παραστατική μορφή των έργων. Έργα της καλλιτέχνιδας έχουν πουληθεί σε δημοπρασίες και έχουν τυπωθεί σε τηλεφωνικές κάρτες του ΟΤΕ. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε όλη την Ελλάδα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Συντακτική ομάδα, «Έκθεση ζωγραφικής της Γεωργίας Ζακυνθινάκη», Χανιώτικα Νέα, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
- «Έκθεση ζωγραφικής Γεωργίας Ζακυνθινάκη στην γκαλερί Μυλωνογιάννη», Αγώνας της Κρήτης, 2013, στον διαδικτυακό τόπο: agonaskritis.gr
Γιατρουδάκη Καλλιόπη
Βιογραφικό
(1975)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης και Ιστορία και Θεωρία της Μοντέρνας Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ,. Οι ασχολίες τις περιλαμβάνουν τόσο τα εικαστικά όσο και τη συγγραφή ποιημάτων. Η πρώτη της ποιητική συλλογή: Άνθρωποι με επικάλυψη πόλης, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Οδός Πανός το 2017 και η δεύτερη: Αρκεί να ηττηθώ, το 2019 από τις εκδόσεις Εντευκτηρίου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- “500 λέξεις με την Καλλιόπη Γιατρουδάκη”, Καθημερινή, 2019, στον διαδικτυακό τόπο: Kathimerini.gr
Χουρδάκης Δημήτρης
(1973)
Χουρδάκης Δημήτρης
(1973)
Χουρδάκης Δημήτρης
(1973)
Liodaki Jan
Βιογραφικό
(Σέφιλντ;)
Γεννήθηκε στο Σέφιλντ της Αγγλίας. Σπούδασε ζωγραφική στην σχολή Καλών Τεχνών του High Wycombe και στην σχολή Καλών Τεχνών του Cardiff. Παράλληλα με τις σπουδές της το 1972 επισκεπτόταν την Κρήτη και το 1975 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σε εκθέσεις όπως: «Βρετανοί ζωγράφοι στην Αθήνα», στο Βρετανικό συμβούλιο της Αθήνας το 1978, «Βρετανοί ζωγράφοι», στην γκαλερί “Trinity Wareham”, το 1983 στο Dorset, Αγγλίας, «Δημιουργοί στην Κρήτη», στην γκαλερί «ΟΜΜΑ» στα Χανιά το 2002, «Επαφή», στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, το 2007, «Όταν οι Κρήτες κοιτούν τη θάλασσα», στην γκαλερί «Μάρε» στο ξενοδοχείο Θάλασσα στην Αγ. Μαρίνα Χανίων το 2017. Η ίδια σε συνέντευξη της στο PolisMagazino εξέφρασε την αγάπη της για την Κρήτη, τη φύση που την πλαισιώνει στο νησί και την έμπνευση της που πηγάζει από τα δύο παραπάνω στοιχεία. Στα περισσότερα έργα της απεικονίζονται τα φυσικά τοπία της Κρήτης, με ιδιαίτερες συνθέσεις και έντονα χρώματα που παραπέμπουν σε ονειρικά τοπία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- «Jan Liodaki: Η έμπνευση είναι κάτι που είναι μόνιμα μέσα μου και αναζητώ ερεθίσματα», PolisMagazino, χ.χ., στον διαδικτυακό τόπο: polismagazino.gr
- Έργα και Βιογραφικό σημείωμα της Jan Liodaki, στον διαδικτυακό τόπο: as-gallery.gr
- Έργα της Jan Liodaki, στον διαδικτυακό τόπο: artuk.org
- Ιστοσελίδα της καλλιτέχνιδας, στον διαδικτυακό τόπο: janliodaki.blogspot.com
Δάβης Δημήτρης
Βιογραφικό
(1905-1973)
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1905. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής για ένα χρόνο (1921) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Β. Μποκατσιάμπη, και στη συνέχεια αναχώρησε για το Μόναχο, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία (1923-1929), με δάσκαλο τον A. Schinnerer και τον K. Caspar, και ιστορία τέχνης με τον Wölfflin. Ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία και λιγότερο με το τοπίο και τη νεκρή φύση. Η ζωγραφική του, που συχνά διακρίνεται για την έμφαση στα ρεαλιστικά στοιχεία του θέματος και την απόπειρα της ψυχογραφικής περιγραφής του προσώπου, σχετίζεται με τις αναζητήσεις του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Ασχολήθηκε επίσης με την χαλκογραφία και την ξυλογραφία, ενώ καταπιάστηκε και με την πολιτική σάτιρα και συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Δάβης Δημήτρης
Βιογραφικό
(1905-1973)
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1905. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής για ένα χρόνο (1921) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο το Β. Μποκατσιάμπη, και στη συνέχεια αναχώρησε για το Μόναχο, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία (1923-1929), με δάσκαλο τον A. Schinnerer και τον K. Caspar, και ιστορία τέχνης με τον Wölfflin. Ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία και λιγότερο με το τοπίο και τη νεκρή φύση. Η ζωγραφική του, που συχνά διακρίνεται για την έμφαση στα ρεαλιστικά στοιχεία του θέματος και την απόπειρα της ψυχογραφικής περιγραφής του προσώπου, σχετίζεται με τις αναζητήσεις του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Ασχολήθηκε επίσης με την χαλκογραφία και την ξυλογραφία, ενώ καταπιάστηκε και με την πολιτική σάτιρα και συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Μαραγκουδάκη Μαρία
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στα Χανιά και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο του Δ. Μυταρά, από όπου αποφοίτησε το 1998. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνογραφίας με τον Γ. Ζιάκα και μαθήματα Fresh Paint και τεχνικών φορητών εικόνων στο εργαστήρι Γ. Ξενόπουλου, με το Σ. Γιαννούδη. Η ζωγραφική της, διατυπώνει τον εικαστικό της προβληματισμό με παραστατικά μέσα, χωρίς όμως να φτάνει σε ακραίες μορφές ρεαλισμού. Ως μέσο για την απόδοση αυτών των καταστάσεων χρησιμοποιεί μοντέλα, επιλεγμένα με βάση τη δυνατότητα επικοινωνίας ζωγράφου-μοντέλου. Κάθε μοντέλο αποπνέει ξεχωριστές εσωτερικές καταστάσεις, που ταυτίζονται με τις αναζητήσεις της στην εκάστοτε στιγμή της ζωγραφικής δημιουργίας. Έτσι, μέσω της ζωγραφικής διεργασίας, αυτή η εσωτερική επικοινωνία και κατάσταση, ανασύρεται και καταγράφεται στον καμβά. Το μοντέλο γίνεται ένα μέσο-ενδιάμεσο για τη επίτευξη του σκοπού, που εκτός από την εσωτερική αναζήτηση είναι και η ανάγκη για ζωγραφική.
Ξενάκης Πέτρος
Βιογραφικό
(1957)
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1957 και σπούδασε ζωγραφική στην Academia di Belle Arti της Ρώμης με δάσκαλο τον A. Trotti. Το θεματολογικό ενδιαφέρον του εστιάζεται κυρίως στις νεκρές φύσεις και στα πορτρέτα, που αποδίδονται με την παραστατική αξιοπιστία του μαγικού ρεαλισμού, φτάνοντας μέχρι το trompe-l’oeil (ψευδαίσθηση της πραγματικότητας).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
MacFarlane David
Βιογραφικό
(1949)
Γεννήθηκε στη Γλασκώβη. Σπούδασε ζωγραφική στην Καλών Τεχνών του κολλεγίου Duncan of Jordanstone,στο Dundee. Από το 1972 και για μία εικοσαετία εργάστηκε ως ειδικός στην Ιαπωνική τέχνη για διεθνή οίκο δημοπρασιών στο Λονδίνο. Από το 1989 παρουσίαζε το έργο του σε εκθέσεις στο Λονδίνο και από το 2003 σε εκθέσεις του στα Χανιά. Συμμετείχε σε εκθέσεις στον Άγιο Νικόλαο από το 2007 έως το 2009. Το 2008 έλαβε χώρα η ατομική του έκθεση στην γκαλερί “L-S”, στο ξενοδοχείο Elunda Mare. Ακόμη, συμμετείχε στις εκθέσεις, «Τέχνη και Τεχνολογία, ο Άνθρωπος και η Μηχανή», (“Art and Technology, Man and Machine”) στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Χανίων «Ελαιουργείον» το 2010 και «Ελαιώνες στην Αρχαιότητα» (“Olive Grove through Ancient Times”), στο Τ.Ε.Ι. του Ηρακλείου το 2010. Έργα του βρίσκονται τόσο σε ιδιωτικές συλλογές όσο σε συλλογές πανεπιστημίων, όπως του Green College, του Oxford University και της εταιρίας Unilever.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Βιογραφικό σημείωμα του David MacFarlane, στον διαδικτυακό τόπο:davidmacfarlane-paintings.blogspot.com
Αμπελικάκη Αυγή
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε και εργάζεται στα Χανιά. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης στη ζωγραφική με καθηγητή της τον Αλεσσάντρο Τρότι. Έχει συμμετάσχει σε είκοσι ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, έχοντας ακόμη πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στα Χανιά στην αίθουσα τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη». Η πρώτη της ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 2000 και η δεύτερη το 2010 με τίτλο: «Ψυχο-μαχίες». Στο δελτίο τύπου για την τελευταία, η Χρυσή Μπούρμπου σημείωσε ότι τα έργα της καλλιτέχνιδας σε έναν ατμοσφαιρικό σχεδόν υπερρεαλιστικό τοπίο εκφράζουν την εσωτερικότητα και την πνευματική αναζήτηση, καθρεφτίζοντας έτσι τα υπαρξιακά ζητήματα της καθημερινότητας. Τα θέματα των έργων της μας αποκαλύπτονται σαν κινηματογραφικό στιγμιότυπο περισυλλογής των πρωταγωνιστών. Οι μορφές της απεικονίζονται μικρές σε σχέση με το περιβάλλον τους, έναν έγκλειστο χώρο, που όμως κάθε φορά έχει διέξοδο. Ακόμη, στα έργα της χρησιμοποιεί μικτές τεχνικές με αδρές πινελιές που υπερβαίνουν την επιφάνεια του πίνακα. Τέλος, η καλλιτέχνης από το 2000 διατηρεί ένα παιδικό εργαστήρι ζωγραφικής στα Χανιά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Δελτίο τύπου, που υπογράφουν η Δρ. Χρυσή Μπούρμπου και η Μάγια Ε. Σπανουδάκη, για την έκθεση της Αυγής Ι. Αμπελικάκη με τίτλο: «Ψυχο-μαχίες», στην αίθουσα τέχνης «Β.Μυλωνογιάννη», Απρίλιος, Χανιά 2010. Το παρόν τεκμήριο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων και περιέχει επίσης κατάλογο των έργων της καλλιτέχνιδας.
- Μάγια Σπανουδάκη, “Στο εικαστικό εργαστήρι της Αυγής Αμπελικάκη”, Χανιώτικα Νέα, 2019, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Γυπάκη Μάρω
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Τελείωσε Φαρμακευτική στο Παν/μιο Αθηνών και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική με καθηγητές της το Σπύρο Κουρσάρη, τον Τάσσο Ρήγα και τον Χρόνη Μπότσογλου. Οι ατομικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας έλαβαν χώρα: στην Αίθουσα Τέχνης «Β. Μυλωνογιάννη», στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων (2012), στο Νεώριο Μόρο στα Χανιά, στην Αίθουσα Τέχνης «Σωτηρία Αντωνοπούλου» στο Βουρκάρι Κέας, στην Γκαλερί «Χρυσόθεμις» στην Αθήνα, ενώ οι ομαδικές εκθέσεις της σημειώθηκαν: στην «Εικαστική δημιουργία των φαρμακοποιών», στο Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στο «Les Ateliers deI Oree» στις Βρυξέλλες, στη Βίλα Κούνδουρου στα Χανιά, κ.ά. Όπως σημείωσε σε άρθρο του ο Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, τα έργα της Γυπάκη, με θεματικές αποτυπώσεις της καθημερινότητας, αναδεικνύουν τη ρεαλιστικότητα του φωτός με αφαιρετικό χρώμα, χωρίς να δίνεται έμφαση στην τονικότητα. Ενώ επίσης η καλλιτέχνιδα συχνά περατώνει τις συνθέσεις της στο εργαστήρι της, είτε με προσχέδια είτε με φωτογραφίες, οι υδατογραφίες της αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν στην εκ του φυσικού αποτύπωση. Ακόμη και οι ελαιογραφίες της Γυπάκη θυμίζουν υδατογφραφίες, με το χρώμα να παραμένει διάχυτο και διάφανο στη σύνθεση. Οι χρωματικές αξίες στο βάθος των έργων της κυριεύονται από την κατά κύριο λόγο ανθρωποκεντρική θεματική τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ζωηρά και έντονα χρώματα αναδεικνύουν το θέμα ξεκάθαρα χωρίς τον οποιοδήποτε εννοιολογικό υπαινιγμό. Η καλλιτέχνιδα με την αμεσότητα και την καθαρότητα των θεμάτων της σύμφωνα με τον Κ. Β. Πρώιμο, επιδιώκει να αποτυπώσει και να διαδώσει τις πρακτικές, τα έθιμα και την καθημερινότητα του λαϊκού πολιτισμού μέσω της ζωγραφικής τέχνης, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της τελευταίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος,”Η Μάρω Γυπάκη στον Ι.Ο.Χ”, Χανιώτικα Νέα, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: Haniotika-nea.gr
- Ελένη Μπεζιριανόγλου,”Η Μάρω Γυπάκη σχεδίασε το εξώφυλλο μας”, Athens Voice, 2014, στον διαδικτυακό τόπο: athensvoice.gr
Κύρου Γιάννης
Βιογραφικό
Θεσσαλονίκη 1942 – Χανιά 1991
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και σπούδασε σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητή τον Β. Βασιλειάδη. Κατά την περίοδο 1960 – 1962, παρακολούθησε στη Γερμανία μαθήματα σκηνογραφίας και ενδυματολογίας, με τους Fabious von Eugel και Ε. Buttner και στη συνέχεια, έκανε την πρακτική του στο Landes Theater Darmastadt. Το 1966, μαθήτευσε κοντά στο Γ. Τσαρούχη. Στο Θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε το 1967 ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος στα Πιθοπρακτά του Ιάννη Ξενάκη με το Ελληνικό χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου. Έκτοτε, σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια πολυάριθμων και πολυβραβευμένων θεατρικών παραστάσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Για την τηλεόραση, φιλοτέχνησε σκηνικά και κοστούμια σε πάρα πολλές παραγωγές σίριαλ καθώς και για το θέατρο της Δευτέρας. Το 1982, εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά όπου ίδρυσε το Ερασιτεχνικό – Πειραματικό θέατρο Αρένα, μία καλλιτεχνική ομάδα με έντονη παρουσία και δράση. Ο Κύρου, έκανε λαϊκό θέατρο χωρίς καμία παραχώρηση στην ποιότητα και συγχρόνως πειραματιζόταν πάνω σε διαφορετικά είδη δημιουργώντας τη δική του πρόταση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Από τον κατάλογο της έκθεσης «Ο κόσμος του Γιάννη Κύρου», εκδόσεις Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, 2015
Κύρου Γιάννης
Βιογραφικό
Θεσσαλονίκη 1942 – Χανιά 1991
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και σπούδασε σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητή τον Β. Βασιλειάδη. Κατά την περίοδο 1960 – 1962, παρακολούθησε στη Γερμανία μαθήματα σκηνογραφίας και ενδυματολογίας, με τους Fabious von Eugel και Ε. Buttner και στη συνέχεια, έκανε την πρακτική του στο Landes Theater Darmastadt. Το 1966, μαθήτευσε κοντά στο Γ. Τσαρούχη. Στο Θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε το 1967 ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος στα Πιθοπρακτά του Ιάννη Ξενάκη με το Ελληνικό χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου. Έκτοτε, σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια πολυάριθμων και πολυβραβευμένων θεατρικών παραστάσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Για την τηλεόραση, φιλοτέχνησε σκηνικά και κοστούμια σε πάρα πολλές παραγωγές σίριαλ καθώς και για το θέατρο της Δευτέρας. Το 1982, εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά όπου ίδρυσε το Ερασιτεχνικό – Πειραματικό θέατρο Αρένα, μία καλλιτεχνική ομάδα με έντονη παρουσία και δράση. Ο Κύρου, έκανε λαϊκό θέατρο χωρίς καμία παραχώρηση στην ποιότητα και συγχρόνως πειραματιζόταν πάνω σε διαφορετικά είδη δημιουργώντας τη δική του πρόταση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Από τον κατάλογο της έκθεσης «Ο κόσμος του Γιάννη Κύρου», εκδόσεις Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων, 2015
Τζομπανάκης Μανόλης
Βιογραφικό
(1943)
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου»
Ανδρεαδάκης Δημήτρης
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1964. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τον Τ. Πατρασκίδη και τον Δ. Μυταρά. Από το 1991 έως το 1996 συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού με καθηγητές τους Pierre Carron και Vladimir Velickovic. Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών (1986-1991) και μεταπτυχιακών του σπουδών (1992-1996) υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), της Γαλλικής Κυβέρνησης, του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη. To 2008, εξελέγη επίκουρος καθηγητής για το μάθημα των Εικαστικών Τεχνών, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, που βρίσκεται στα Χανιά. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, πινακοθήκες, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ενδεικτικά αναφέρονται: Eθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Μπενάκη, Βουλή των Ελλήνων, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Μουσείο Φρυσίρα, Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, Συλλογή Π. Γερολυμάτου, Συλλογή Γ. & Μ. Διαμαντίδη, Συλλογή Δ. Ματζώρου, Συλλογή Σ. Μπεργελέ, Α. Χατζηϊωάννου, Θ. Μιχαηλίδη, Κοινωφελές Ιδρυμα Aλέξανδρος Σ. Ωνάσης (Νέα Υόρκη) κα. To 2008, εξελέγη επίκουρος καθηγητής για το μάθημα των Εικαστικών Τεχνών, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, που βρίσκεται στα Χανιά.
Andreadakis Dimitris was born in Chania in 1964. He studied in Athens School of Fine Arts with T. Patraschidis and D. Mytaras. From 1991 to 1996 he continued with post-graduate studies, in Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts in Paris with Pierre Carron and Vladimir Velickovic. Throughout his undergraduate studies (1986-1991) and post-graduate studies (1992-1996) he has been a scholar of State Scholarships Foundation (I.K.Y.), of the French Government, of the Public Benefit Foundation Alexandros S. Onassis and of A. G. Leventis Foundation. In 2008, he was elected as deputy professor for the lesson of Visual Arts, in the department of Architecture in the Technical University of Crete. Works of his can be found in museums, galleries, public and private collections in Greece and abroad. (National Gallery, Benaki Museum, Greek Parliament, Macedonian Museum of Contemporary Art, Municipal Art Gallery of Chania, Frysiras Museum, Kouvoutsaki Gallery, P. Gerolimatos collection, G&M Diamantidis collection, D. Matzoros collection, S. Bergele collection, A. Chatzioannou collection, Th. Michailidi, the Public Benefit Foundation Alexandros S. Onassis (New York) etc
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: Αρχιτεκτονικής Σχολής Πολυτεχνείου Κρήτης
