Είδος: Χαρακτική

Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2015

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1969), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, και παράλληλα τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου. Η θεματογραφία της έχει ως αφετηρία διάφορα θέματα, όπως πουλιά, λουλούδια και γυναικείες μορφές αποσπασματικά δοσμένες, έτσι ώστε να παίρνουν συμβολικές προεκτάσεις. Αυτό που κυριαρχεί στο σύνολο του έργου της είναι το ενιαίο και καθαρά προσωπικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα λεξιλόγιο που βασίζεται στον υπαινικτικό χαρακτήρα του χώρου και στα συχνά αινιγματικά θέματα. Το κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η χαρακτική της είναι ένας συνδυασμός σουρεαλιστικής ελευθερίας και εξπρεσιονιστικής έντασης και δυναμισμού. Παρουσίασε το έργο της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με συμμετοχές σε Πανελλήνιες εκθέσεις (1963, 1965, 1969, 1971, 1973, 1987), όπως και σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στις Μπιενάλε χαρακτικής Αλεξάνδρειας 1971, Μπάντεν-Μπάντεν 1983, Ταϊπέι Ταϊβάν 1987, 1989, Ρώμης 1995, στην Mostra Internazionale di Bianco e Nero, Λουγκάνο 1966, στην Xylonmuseum Σβέτσινγκεν 1994, στην Ibizagrafik, Ισπανία 1994, και σε σημαντικά αφιερώματα στην τέχνη της χαρακτικής. Πέθανε στην Αθήνα το 2015.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2015

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1969), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, και παράλληλα τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου. Η θεματογραφία της έχει ως αφετηρία διάφορα θέματα, όπως πουλιά, λουλούδια και γυναικείες μορφές αποσπασματικά δοσμένες, έτσι ώστε να παίρνουν συμβολικές προεκτάσεις. Αυτό που κυριαρχεί στο σύνολο του έργου της είναι το ενιαίο και καθαρά προσωπικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα λεξιλόγιο που βασίζεται στον υπαινικτικό χαρακτήρα του χώρου και στα συχνά αινιγματικά θέματα. Το κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η χαρακτική της είναι ένας συνδυασμός σουρεαλιστικής ελευθερίας και εξπρεσιονιστικής έντασης και δυναμισμού. Παρουσίασε το έργο της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με συμμετοχές σε Πανελλήνιες εκθέσεις (1963, 1965, 1969, 1971, 1973, 1987), όπως και σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στις Μπιενάλε χαρακτικής Αλεξάνδρειας 1971, Μπάντεν-Μπάντεν 1983, Ταϊπέι Ταϊβάν 1987, 1989, Ρώμης 1995, στην Mostra Internazionale di Bianco e Nero, Λουγκάνο 1966, στην Xylonmuseum Σβέτσινγκεν 1994, στην Ibizagrafik, Ισπανία 1994, και σε σημαντικά αφιερώματα στην τέχνη της χαρακτικής. Πέθανε στην Αθήνα το 2015.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και σπούδασε χαρακτική και καλλιτεχνική τυπογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1961-65), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο. Η χαρακτική της, διακρίνεται για τη λιτότητα των εκφραστικών μέσων, τη χρωματική της ευγένεια και την έμφαση στο ουσιαστικό. Αρχικά κινήθηκε στα πλαίσια της αφηρημένης τέχνη δίνοντας έργα με εμφανή εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά ενώ από τη δεκαετία του ’70 εισάγει στη δουλειά της και κονστρουκτιβιστικά δομικά στοιχεία με συμβολιστικές προεκτάσεις. Αργότερα, στράφηκε προς την αναπαραστατική ζωγραφική, δίνοντας κυρίως τοπία με αφαιρετικές διατυπώσεις και διακοσμητικές τάσεις.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Σμύρνη 1907 – Χανιά 1991

Γεννήθηκε το 1907 στην Σμύρνη, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Εκεί φοίτησε μεχρι την Β΄ ταξη του δημοτικού σχολείου μιάς και δεν το επέτρεψε η ανέχεια της οικογένειας του. Το 1922 έφτασε πρόσφυγας στο Αγρίνιο, και από ‘ κεί ήρθε στα Χανιά όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα, καταπιανώμενος με διάφορες εργασίες ταυτόχρονα με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Με την βοήθεια του έφορου αρχαιοτήτων Β. Θεοφανίδη και του τότε διευθυντή του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης Ν. Τωμαδάκη, διορίστηκε στο αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Με τη ζωγραφική ασχολήθηκε ως αυτοδίδακτος. Τα θέματά του τα αντλούσε τόσο από το φυσικό όσο και από το αστικό τοπίο της Κρήτης, ενώ καταπιάστηκε και με τη γλυπτική και τη χαρακτική.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1884 και τελείωσε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, επηρεασμένος ίσως από τη μητέρα του που ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος. Το 1903 πήγε στο Μόναχο και το 1906 γράφτηκε στην Ακαδημία, όπου σπούδασε ζωγραφική κοντά στον G. von Hackl και χαρακτική πιθανότατα στο εργαστήριο του M. Kern. Στη Γερμανία συνδέθηκε με τον Κ. Χατζόπουλο, προσχώρησε στις σοσιαλιστικές ιδέες και συμμετείχε στην ίδρυση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης» το 1909. Πριν από το 1912 άρχισε να φιλοτεχνεί χαρακτικά για την εικονογράφηση διηγημάτων του Κ. Θεοτόκη, ενώ στην Αθήνα ήρθε να εγκατασταθεί περίπου το 1917. Το μεγαλύτερο μέρος των χαρακτικών του προοριζόταν για εικονογραφήσεις βιβλίων, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν πρόλαβε να εκδώσει ο ίδιος, κι έτσι πολλά παραμένουν αταύτιστα ως προς τον εικονογραφικό τους ρόλο. Τεχνοτροπικά, το καλλιτεχνικό του έργο είναι άνισο και κινείται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Άλλοτε εισάγει πριμιτιβιστικά στοιχεία στη σύνθεση και την απόδοση των μορφών του, και άλλοτε στρέφεται προς περισσότερο ρεαλιστικές τεχνοτροπίες με ευδιάκριτα στοιχεία καλλιτεχνών, όπως της K. Kolowitz.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1931. Σπούδασε ζωγραφική στην Καλλιτεχνική Σχολή Κέρκυρας από το 1952, με δασκάλους τους Α. Κόντη και Ν. Ζερβό, και συνέχισε με ελεύθερες σπουδές. Με τη χαρακτική, ασχολείται ως αυτοδίδακτος από το 1975. Ενδιαφέρεται για όλες τις θεματικές περιοχές και ιδιαίτερα για ότι σχετίζεται με την Κέρκυρα,-ανθρώπους, τοπία, εκδηλώσεις- ασχολείται με την ηθογραφία, την τοπιογραφία, την προσωπογραφία και τη νεκρή φύση τόσο στη ζωγραφική όσο και στη χαρακτική του. Η δουλειά του, κινείται στα πλαίσια μιας περισσότερο προσωπικής κατεύθυνσης, στην οποία συνδυάζονται στοιχεία του αντικειμενικού ρεαλισμού με πιο λαϊκούς τύπους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934. Σπούδασε στo School of Visual Arts της Νέας Υόρκης (1952 – 1956), όπου και δίδαξε γραφικές τέχνες. Το έργο του, εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, με κύριο γνώμονα τη διττή αντίληψη του χώρου, τόσο σε σχέση με τη φυσική του διάσταση και φυσιογνωμία όσο και αναφορικά με το συγκεκριμένο πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πραγματοποιεί μία σειρά από εγκαταστάσεις και δρώμενα σε δημόσιους χώρους που εκδηλώνουν την παράλληλη οριοθέτηση και καταστροφή της σχεδιαστικής επέμβασης στο χώρο, τον οποίο επανερμηνεύει με την παρεμβολή στοιχείων της καθημερινής ζωής. Η μορφή του έργου του εξελίσσεται σταθερά με έναυσμα τις κατευθύνσεις που δίδονται από τα ίδια τα δομικά στοιχεία των κατασκευών του. Από τα τέλη της δεκ. του ’80 στα έργα του εκδηλώνεται το ενδιαφέρον του για τις βασικές δομές που εκφράζουν τις αξίες και τις αρχές της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας των αρχαίων πολιτισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Αθήνα 1938-2015

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1969), με δάσκαλο τον Κ. Γραμματόπουλο, και παράλληλα τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου. Η θεματογραφία της έχει ως αφετηρία διάφορα θέματα, όπως πουλιά, λουλούδια και γυναικείες μορφές αποσπασματικά δοσμένες, έτσι ώστε να παίρνουν συμβολικές προεκτάσεις. Αυτό που κυριαρχεί στο σύνολο του έργου της είναι το ενιαίο και καθαρά προσωπικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο, ένα λεξιλόγιο που βασίζεται στον υπαινικτικό χαρακτήρα του χώρου και στα συχνά αινιγματικά θέματα. Το κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η χαρακτική της είναι ένας συνδυασμός σουρεαλιστικής ελευθερίας και εξπρεσιονιστικής έντασης και δυναμισμού. Παρουσίασε το έργο της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με συμμετοχές σε Πανελλήνιες εκθέσεις (1963, 1965, 1969, 1971, 1973, 1987), όπως και σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στις Μπιενάλε χαρακτικής Αλεξάνδρειας 1971, Μπάντεν-Μπάντεν 1983, Ταϊπέι Ταϊβάν 1987, 1989, Ρώμης 1995, στην Mostra Internazionale di Bianco e Nero, Λουγκάνο 1966, στην Xylonmuseum Σβέτσινγκεν 1994, στην Ibizagrafik, Ισπανία 1994, και σε σημαντικά αφιερώματα στην τέχνη της χαρακτικής. Πέθανε στην Αθήνα το 2015.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

(1943)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου»

Βιογραφικό

(1943)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1943. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1961-1962) κοντά στον Βενάντζο Κροτσέττι και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (1963-1969), όπου παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και νωπογραφίας. Την περίοδο 1967-1970 διετέλεσε επιμελητής της έδρας γλυπτικής του ιδρύματος. Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, εμπνέεται τα θέματα του από την ιστορία, το μύθο, την αρχαία Ελλάδα, τη φύση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική ζωή. Χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά – ορείχαλκο, μάρμαρο, πέτρα, ατσάλι, ξύλο και οπλισμένο σκυρόδεμα – δημιουργεί έργα τα οποία χαρακτηρίζονται από την έντονη κίνηση και το συνδυασμό κυβιστικών και φουτουριστικών στοιχείων, ενώ με την ανάλυση των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα και την ανασύνθεσή τους με αιχμηρές τομές όγκων τις ανάγει σε σύμβολα. Το 1971 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Schneider στη Ρώμη, την οποία ακολούθησαν ατομικές στην Ιταλία, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Έλαβε επίσης μέρος σε Πανελλήνιες και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Μπιενάλε Γλυπτικής της Βουδαπέστης το 1975 και η Μπιενάλε del Bronzetto της Ραβέννας το 1979, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου»

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε ψυχολογία του παιδιού και ζωγραφική, στο Froebel Educational Institut (1961-63) του Λονδίνου και ειδικεύτηκε στη μεταξοτυπία. Στη δουλειά της χρησιμοποιεί κυρίως την τεχνική της μεταξοτυπίας, την οποία εμπλουτίζει με φωτογραφία, φωτοτυπίες κ.α. Στη θεματογραφία της, περιλαμβάνονται η φύση, το διάστημα, η θάλασσα καθώς και προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού. Όλα τα παραπάνω, τα αποδίδει με μία αρμονική κλιμάκωση των τόνων, ευαισθησία, καθαρότητα και λυρισμό. Το έργο της, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και το συνδυασμό γεωμετρικών και ελεύθερων σχημάτων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934. Σπούδασε στo School of Visual Arts της Νέας Υόρκης (1952 – 1956), όπου και δίδαξε γραφικές τέχνες. Το έργο του, εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως σήμερα, με κύριο γνώμονα τη διττή αντίληψη του χώρου, τόσο σε σχέση με τη φυσική του διάσταση και φυσιογνωμία όσο και αναφορικά με το συγκεκριμένο πολιτιστικό και πνευματικό πλαίσιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πραγματοποιεί μία σειρά από εγκαταστάσεις και δρώμενα σε δημόσιους χώρους που εκδηλώνουν την παράλληλη οριοθέτηση και καταστροφή της σχεδιαστικής επέμβασης στο χώρο, τον οποίο επανερμηνεύει με την παρεμβολή στοιχείων της καθημερινής ζωής. Η μορφή του έργου του εξελίσσεται σταθερά με έναυσμα τις κατευθύνσεις που δίδονται από τα ίδια τα δομικά στοιχεία των κατασκευών του. Από τα τέλη της δεκ. του ’80 στα έργα του εκδηλώνεται το ενδιαφέρον του για τις βασικές δομές που εκφράζουν τις αξίες και τις αρχές της αρχιτεκτονικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας των αρχαίων πολιτισμών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1931. Σπούδασε ζωγραφική στην Καλλιτεχνική Σχολή Κέρκυρας από το 1952, με δασκάλους τους Α. Κόντη και Ν. Ζερβό, και συνέχισε με ελεύθερες σπουδές. Με τη χαρακτική, ασχολείται ως αυτοδίδακτος από το 1975. Ενδιαφέρεται για όλες τις θεματικές περιοχές και ιδιαίτερα για ότι σχετίζεται με την Κέρκυρα,-ανθρώπους, τοπία, εκδηλώσεις- ασχολείται με την ηθογραφία, την τοπιογραφία, την προσωπογραφία και τη νεκρή φύση τόσο στη ζωγραφική όσο και στη χαρακτική του. Η δουλειά του, κινείται στα πλαίσια μιας περισσότερο προσωπικής κατεύθυνσης, στην οποία συνδυάζονται στοιχεία του αντικειμενικού ρεαλισμού με πιο λαϊκούς τύπους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

(1941)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε ψυχολογία του παιδιού και ζωγραφική, στο Froebel Educational Institut (1961-63) του Λονδίνου και ειδικεύτηκε στη μεταξοτυπία. Στη δουλειά της χρησιμοποιεί κυρίως την τεχνική της μεταξοτυπίας, την οποία εμπλουτίζει με φωτογραφία, φωτοτυπίες κ.α. Στη θεματογραφία της, περιλαμβάνονται η φύση, το διάστημα, η θάλασσα καθώς και προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού. Όλα τα παραπάνω, τα αποδίδει με μία αρμονική κλιμάκωση των τόνων, ευαισθησία, καθαρότητα και λυρισμό. Το έργο της, διακρίνεται για τη σχηματοποίηση των μορφών και το συνδυασμό γεωμετρικών και ελεύθερων σχημάτων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

(1914-1988)

Βιογραφικό

(1914-1985)

Γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου στην Αθήνα από το ζωγράφο Γ. Κωτσάκη το 1927. Την περίοδο 1930 – 1939 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Θ. Θωμόπουλο, Ο. Αργυρό, Κ. Παρθένη και Γ. Κεφαλληνό, στο εργαστήριο του οποίου διετέλεσε και επιμελητής. Από τα χρόνια των σπουδών του, οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και αργότερα έγινε μέλος του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.Την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, χάραξε ξυλογραφίες για προπαγανδιστικό υλικό, και σχεδίασε αφίσες που κυκλοφορούσαν παράνομα και ανυπόγραφα. Στα πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του, το σύνολο του έργου του, διαφοροποιείται μέσα από ενότητες ύφους και ανάλογες θεματικές επιλογές, που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, εύκολα αναγνωρίσιμες, χρονικές περιόδους. Το μέσο με το οποίο εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά ήταν η ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, συνειδητή απόφασή του, που διαμόρφωσε σιγά σιγά το προσωπικό του ιδίωμα. Αργότερα, η γνωριμία του με το ζωγράφο και χαράκτη Δ. Γαλάνη το 1947, διευρύνει τους ορίζοντές του, και τον φέρνει σε επαφή με τη γαλλική χαρακτική και τις νεότερες ευρωπαϊκές τάσεις. Στην περίοδο 1946 – 1952, φιλοτεχνεί τα πρώτα του γυμνά, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, τοπία, ανακαλύπτει τις δυνατότητες της χαλκογραφίας και αρχίζει να χρησιμοποιεί χρώμα στις συνθέσεις του. Τα χρόνια που ακολουθούν (1960 – 1967), αφαιρεί τα συμπληρωματικά στοιχεία από τις συνθέσεις του, και επικεντρώνεται περισσότερο στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, που καταλαμβάνει πλέον, περίπου όλη την επιφάνεια των έργων του, ενώ εγκαταλείπει σταδιακά και το χρώμα. Έκανε 18 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνείς διοργνώσεις (Μπιενάλε Βενετίας 1950, Sao Paulo 1961) και στις περισσότερες Μπιενάλε Χαρακτικής (Λουγκάνο, Λιουμπλιάνα, Τόκιο, κ.α.). Παρουσίασε αναδρομικές εκθέσεις εν ζωή, το 1953 (εφ. Το Βήμα), 1964 (ΑΤΙ) και 1975 (Εθνική Πινακοθήκη). Μετά το θάνατό του (Αθήνα 1985), το έργο του εκτέθηκε αναδρομικά στη Εθνική Πινακοθήκη και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 1987.
Το 1986 ιδρύθηκε η «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος», με σκοπό τη διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής, και έδρα το σπίτι του στο Μετς, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

(1914-1985)

Γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου στην Αθήνα από το ζωγράφο Γ. Κωτσάκη το 1927. Την περίοδο 1930 – 1939 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Θ. Θωμόπουλο, Ο. Αργυρό, Κ. Παρθένη και Γ. Κεφαλληνό, στο εργαστήριο του οποίου διετέλεσε και επιμελητής. Από τα χρόνια των σπουδών του, οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και αργότερα έγινε μέλος του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.Την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, χάραξε ξυλογραφίες για προπαγανδιστικό υλικό, και σχεδίασε αφίσες που κυκλοφορούσαν παράνομα και ανυπόγραφα. Στα πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του, το σύνολο του έργου του, διαφοροποιείται μέσα από ενότητες ύφους και ανάλογες θεματικές επιλογές, που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, εύκολα αναγνωρίσιμες, χρονικές περιόδους. Το μέσο με το οποίο εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά ήταν η ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, συνειδητή απόφασή του, που διαμόρφωσε σιγά σιγά το προσωπικό του ιδίωμα. Αργότερα, η γνωριμία του με το ζωγράφο και χαράκτη Δ. Γαλάνη το 1947, διευρύνει τους ορίζοντές του, και τον φέρνει σε επαφή με τη γαλλική χαρακτική και τις νεότερες ευρωπαϊκές τάσεις. Στην περίοδο 1946 – 1952, φιλοτεχνεί τα πρώτα του γυμνά, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, τοπία, ανακαλύπτει τις δυνατότητες της χαλκογραφίας και αρχίζει να χρησιμοποιεί χρώμα στις συνθέσεις του. Τα χρόνια που ακολουθούν (1960 – 1967), αφαιρεί τα συμπληρωματικά στοιχεία από τις συνθέσεις του, και επικεντρώνεται περισσότερο στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, που καταλαμβάνει πλέον, περίπου όλη την επιφάνεια των έργων του, ενώ εγκαταλείπει σταδιακά και το χρώμα. Έκανε 18 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνείς διοργνώσεις (Μπιενάλε Βενετίας 1950, Sao Paulo 1961) και στις περισσότερες Μπιενάλε Χαρακτικής (Λουγκάνο, Λιουμπλιάνα, Τόκιο, κ.α.). Παρουσίασε αναδρομικές εκθέσεις εν ζωή, το 1953 (εφ. Το Βήμα), 1964 (ΑΤΙ) και 1975 (Εθνική Πινακοθήκη). Μετά το θάνατό του (Αθήνα 1985), το έργο του εκτέθηκε αναδρομικά στη Εθνική Πινακοθήκη και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 1987.
Το 1986 ιδρύθηκε η «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος», με σκοπό τη διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής, και έδρα το σπίτι του στο Μετς, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

(1914-1985)

Γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914 και πήρε τα πρώτα του μαθήματα σχεδίου στην Αθήνα από το ζωγράφο Γ. Κωτσάκη το 1927. Την περίοδο 1930 – 1939 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Θ. Θωμόπουλο, Ο. Αργυρό, Κ. Παρθένη και Γ. Κεφαλληνό, στο εργαστήριο του οποίου διετέλεσε και επιμελητής. Από τα χρόνια των σπουδών του, οργανώθηκε στο χώρο της Αριστεράς και αργότερα έγινε μέλος του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.Την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, χάραξε ξυλογραφίες για προπαγανδιστικό υλικό, και σχεδίασε αφίσες που κυκλοφορούσαν παράνομα και ανυπόγραφα. Στα πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του, το σύνολο του έργου του, διαφοροποιείται μέσα από ενότητες ύφους και ανάλογες θεματικές επιλογές, που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, εύκολα αναγνωρίσιμες, χρονικές περιόδους. Το μέσο με το οποίο εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά ήταν η ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, συνειδητή απόφασή του, που διαμόρφωσε σιγά σιγά το προσωπικό του ιδίωμα. Αργότερα, η γνωριμία του με το ζωγράφο και χαράκτη Δ. Γαλάνη το 1947, διευρύνει τους ορίζοντές του, και τον φέρνει σε επαφή με τη γαλλική χαρακτική και τις νεότερες ευρωπαϊκές τάσεις. Στην περίοδο 1946 – 1952, φιλοτεχνεί τα πρώτα του γυμνά, νεκρές φύσεις, πορτρέτα, τοπία, ανακαλύπτει τις δυνατότητες της χαλκογραφίας και αρχίζει να χρησιμοποιεί χρώμα στις συνθέσεις του. Τα χρόνια που ακολουθούν (1960 – 1967), αφαιρεί τα συμπληρωματικά στοιχεία από τις συνθέσεις του, και επικεντρώνεται περισσότερο στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, που καταλαμβάνει πλέον, περίπου όλη την επιφάνεια των έργων του, ενώ εγκαταλείπει σταδιακά και το χρώμα. Έκανε 18 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνείς διοργνώσεις (Μπιενάλε Βενετίας 1950, Sao Paulo 1961) και στις περισσότερες Μπιενάλε Χαρακτικής (Λουγκάνο, Λιουμπλιάνα, Τόκιο, κ.α.). Παρουσίασε αναδρομικές εκθέσεις εν ζωή, το 1953 (εφ. Το Βήμα), 1964 (ΑΤΙ) και 1975 (Εθνική Πινακοθήκη). Μετά το θάνατό του (Αθήνα 1985), το έργο του εκτέθηκε αναδρομικά στη Εθνική Πινακοθήκη και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, το 1987.
Το 1986 ιδρύθηκε η «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος», με σκοπό τη διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής, και έδρα το σπίτι του στο Μετς, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1948. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους στη χαρακτική τον Κ. Γραμματόπουλο (1966 – 1971), και στην Τέχνη του βιβλίου το Γ. Παπαδάκη και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1976-1981). Τα θέματά της, τα αντλεί από την ελληνική ύπαιθρο, ενώ χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου της, είναι η έμφαση στο σχέδιο, η καθαρότητα των λεπτομερειών, τα ποιητικά χρώματα και οι απαλλοί τόνοι, η τάση σχηματοποίησης, η γεωμετρική λιτότητα, καθώς και η λυρική διάθεση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

(1948)

Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1948. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους στη χαρακτική τον Κ. Γραμματόπουλο (1966 – 1971), και στην Τέχνη του βιβλίου το Γ. Παπαδάκη και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1976-1981). Τα θέματά της, τα αντλεί από την ελληνική ύπαιθρο, ενώ χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου της, είναι η έμφαση στο σχέδιο, η καθαρότητα των λεπτομερειών, τα ποιητικά χρώματα και οι απαλλοί τόνοι, η τάση σχηματοποίησης, η γεωμετρική λιτότητα, καθώς και η λυρική διάθεση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1945. Σπούδασε διακοσμητική και σκηνογραφία στην Academia di Belle Arti της Ρώμης (1963-1970), από όπου αποφοίτησε με έπαινο. Παράλληλα πήρε δίπλωμα στην τοιχογραφία και στο αρχιτεκτονικό σχέδιο από τη Δημοτική Σχολή S. Giacomo της Ρώμης. Το 1970-72 συνεργάστηκε στην εκτέλεση σκηνικών για τη Λυρική Σκηνή της Ρώμης, ενώ το διάστημα 1973-1985 κατείχε την επιμελητεία στην έδρα Χαρακτικής της Ανωτάτης Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Ρώμης, με τους καθηγητές Lino Bianchi Barriviera και Guido Strazza. Το 1986, απέκτησε την έδρα Χαρακτικής της Ανωτάτης Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Νεάπολης και από το 1996 κατέχει την ίδια έδρα στη Ρώμη. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Ρώμη και στην Ελλάδα. Τα θέματά της, προέρχονται από την καθημερινή ζωή και τη φύση και τα πραγματεύεται άλλοτε προσδίδοντάς τους μια ονειρική αίσθηση και άλλοτε με εξπρεσιονιστική διάθεση. Τα έργα της, διακρίνονται για το εξαιρετικό σχέδιο, τη σχηματοποίηση και την προσεκτικά ζυγισμένη κατανομή στην οργάνωση του χώρου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
• Αριστέα Κριτσωτάκη: Χαρακτική, Εκδόσεις Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1945. Σπούδασε διακοσμητική και σκηνογραφία στην Academia di Belle Arti της Ρώμης (1963-1970), από όπου αποφοίτησε με έπαινο. Παράλληλα πήρε δίπλωμα στην τοιχογραφία και στο αρχιτεκτονικό σχέδιο από τη Δημοτική Σχολή S. Giacomo της Ρώμης. Το 1970-72 συνεργάστηκε στην εκτέλεση σκηνικών για τη Λυρική Σκηνή της Ρώμης, ενώ το διάστημα 1973-1985 κατείχε την επιμελητεία στην έδρα Χαρακτικής της Ανωτάτης Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Ρώμης, με τους καθηγητές Lino Bianchi Barriviera και Guido Strazza. Το 1986, απέκτησε την έδρα Χαρακτικής της Ανωτάτης Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Νεάπολης και από το 1996 κατέχει την ίδια έδρα στη Ρώμη. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Ρώμη και στην Ελλάδα. Τα θέματά της, προέρχονται από την καθημερινή ζωή και τη φύση και τα πραγματεύεται άλλοτε προσδίδοντάς τους μια ονειρική αίσθηση και άλλοτε με εξπρεσιονιστική διάθεση. Τα έργα της, διακρίνονται για το εξαιρετικό σχέδιο, τη σχηματοποίηση και την προσεκτικά ζυγισμένη κατανομή στην οργάνωση του χώρου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
• Αριστέα Κριτσωτάκη: Χαρακτική, Εκδόσεις Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων