Γαΐτης Γιάννης


Βιογραφικό

Αθήνα 1923-1984

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από όπου αποφοίτησε το 1951. Το 1954 φεύγει για το Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux-Arts και στην Academie de la Grande Chaumiere. Τα χρόνια που ακολουθούν στρέφεται στις αφηρημένες τάσεις ενώ από το 1960 κατευθύνεται όλο και περισσότερο προς ένα πιο προσωπικό μορφοπλαστικό ιδίωμα, πορεία που ολοκληρώνεται το 1966, όταν στρέφεται στις κατασκευές. Εργάζεται τόσο στην Αθήνα όσο και στο Παρίσι και από το 1967 παρουσιάζει τα γνωστά του «ανθρωπάκια». Αρχικά, η δουλειά του είχε ως αφετηρία της την οπτική πραγματικότητα- προσωπογραφίες και εικόνες του φυσικού χώρου. Το λεξιλόγιό του ρεαλιστικό, αλλά με μία τάση αξιοποίησης τύπων του κυβισμού και του εξπρεσιονισμού. Την περίοδο 1957-58 κινείται στα πλαίσια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, δίνοντας ενεργητικές συνθέσεις με χρωματικές αντιθέσεις, δυναμικό και επεκτατικό χώρο και καταφέρνοντας να συνδυάσει το πνεύμα και την ελευθερία του σουρεαλισμού με την ένταση και το εξωτερικό πάθος του εξπρεσιονισμού. Στην κατεύθυνση αυτή θα προχωρήσει σαφέστερα από τη δεκαετία του 1970, όπου πλέον στα έργα του επικρατεί ένα και μόνο θέμα, το γνωστό σε όλους «ανθρωπάκι». Από το 1975 κα μετά, ως τις τελευταίες προσπάθειές του, προχωρεί στην ίδια κατεύθυνση, με τις τυποποιημένες ανθρώπινες μορφές να πολλαπλασιάζονται, να μαζικοποιούνται και να παρουσιάζονται με διάφορους τρόπους, συχνά σαν ηθοποιοί και θεατές, θύτες και θύματα της ίδιας της ζωής τους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»