Τσαρούχης Γιάννης
Βιογραφικό
(1910-1989)
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1928-1934) με δασκάλους τους Δ.Μπισκίνη, Δ. Γερανιώτη, Σ. Βικάτο, Γ. Ιακωβίδη, Θ. Θωμόπουλο, Γ. Κεφαλληνό και Κ. Παρθένη. Παράλληλα, μαθήτευσε για τέσσερα χρόνια (1930-1934) στο εργαστήριο του Φ. Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή ζωγραφική και μουσική. Το 1935, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη και στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι, όπου διδάχτηκε την τεχνική της χαλκογραφίας. Στη γαλλική πρωτεύουσα, γνώρισε από κοντά τη ζωγραφική της Αναγέννησης, τον Ιμπρεσιονισμό και το έργο του Θεόφιλου από τη συλλογή του Teriade. Συνάντησε επίσης τον Matisse, τον Laurens και τον Giacometti. Το 1928, ξεκίνησε την επαγγελματική του ενασχόληση με τη σκηνογραφία, η οποία καλύπτει ένα σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας και περιλαμβάνει συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Covent Garden του Λονδίνου, τη Dallas Civic Opera του Τέξας, το Theatre National Populaire του Παρισιού και το Teatro Olympico της Βιτσέντζα. Συνεργάστηκε επίσης με σημαντικούς έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, όπως η Μαρία Κάλλας, η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Jules Dassin και o Franco Zeffirelli. Την περίοδο 1960-1962 εξάλλου δίδαξε σκηνογραφία στη Σχολή Δοξιάδη. Παράλληλα ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, ενώ, στο πλαίσιο του ευρύτερου ενδιαφέροντός του για την τέχνη, έγραψε κείμενα και κριτικές που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλία. Το 1967, λόγω των πολιτικών συνθηκών, πήγε και πάλι στο Παρίσι, απ` όπου επέστρεψε οριστικά το 1980. Δύο χρόνια αργότερα εγκαινιάστηκε το Ίδρυμα Τσαρούχη στο Μαρούσι που στεγάζεται στο σπίτι του καλλιτέχνη και περιλαμβάνει έργα δικά του αλλά και άλλων καλλιτεχνών. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Γενιάς του `30, ο Τσαρούχης ενσάρκωσε στο έργο του το ιδανικό της ελληνικότητας. Με πολλαπλές επιρροές από την ελληνιστική και τη βυζαντινή τέχνη, την τέχνη της Αναγέννησης και των νεότερων χρόνων, το έργο του Μαtisse, του Θεόφιλου και του Κόντογλου, αλλά και τις φιγούρες του Καραγκιόζη, διαμόρφωσε ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος και απεικόνισε τοπία, νεκρές φύσεις, γυμνά και αλληγορικές σκηνές. Το ενδιαφέρον του όμως εντοπίστηκε κυρίως στην ανθρώπινη μορφή, δημιουργώντας μεμονωμένα πορτρέτα, αλλά και σκηνές με ναύτες και στρατιώτες, που αποτελούν ένα χαρακτηριστικό μέρος του έργου του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου»
Τσιράκη Ειρήνη
Βιογραφικό
(1980)
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1980. Πήρε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου στο εργαστήριο του γλύπτη Γιάννη Μαρκαντωνάκη. Στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης με καθηγητή τον C. Baldino. Παρακολούθησε παιδαγωγικά, ιστορία και διδακτική της τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και έχει διδακτική εμπειρία στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.Τα τελευταία χρόνια, δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον στη σχέση της εικαστικής εικόνας με το θέατρο και τις γραφιστικές εφαρμογές. Παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου “Γραφικές Τέχνες και Πολυμέσα” και ασχολείται με την δημιουργία αφίσας κυρίως για το θέατρο.
Τσόκλης Κώστας
Βιογραφικό
(1930)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1948 έως το 1954, στο εργαστήριο του Γ. Μόραλη. Το 1957, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., πήγε στη Ρώμη, όπου έζησε έως το 1960. Τη δεκαετία 1960 – 1970 εργάστηκε στο Παρίσι. Με πρόσκληση του D.A.A.D. πήγε στο Βερολίνο, όπου παρέμεινε από το 1971 έως το 1972. Στη συνέχεια και έως το 1983 έζησε μεταξύ Αθήνας και Παρισιού, ενώ το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Καλλιτέχνης που αρέσκεται στους πειραματισμούς, έχει δώσει δημιουργίες διαφόρων κατευθύνσεων και τάσεων, συνδυάζοντας το ζωγραφικό με το εξωζωγραφικό, το στοιχείο της οφθαλμαπάτης με την πραγματικότητα, την τέχνη με την τεχνολογία, εισάγοντας στη δουλειά του και το βίντεοΑπό τις αρχές της δεκαετίας του 1960, οπότε ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, έως σήμερα έχει παρουσιάσει έργα του σε περισσότερες από ογδόντα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει και σε πολυάριθμες ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κυρίως σε ευρωπαϊκές πόλεις. Το 1986 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου»
Τσουκάτος Γιάννης
Βιογραφικό
(1959)
Αρχιτέκτων με εξειδίκευση στον βιοκλιματικό σχεδιασμό, ο οποίος από τα μαθητικά του χρόνια ζωγραφίζει αυτοδίδακτος. Γεννήθηκε στην Αττική και σήμερα ζει και εργάζεται στα Χανιά. Τα έργα του, ζωγραφικής και μικτής τεχνικής, έχουν παρουσιαστεί σε δύο ατομικές του εκθέσεις στα Χανιά, η πρώτη το 1995 με θέμα τα παλιά σπίτια και η δεύτερη το 2014 με τίτλο: «Άφθαρτη ύλη». Το 2015 εξέδωσε τα διηγήματα: «Ο Άη-Ντάρτης και άλλες ιστορίες» και το 2021 το βιβλίο: «Αντιρατσισμός. Αρχιτεκτονική. Πόλη, πολίτες και πολιτική». Έχει δημοσιεύσει κείμενα του στον τοπικό τύπο και παράλληλα συμμετέχει ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα της πόλης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Δελτίο τύπου για την ατομική έκθεση του Γιάννη Τσουκάτου, με τίτλο: «Άφθαρτη ύλη», στο Γιαλί Τζαμισί, το 2014. Διάρκεια έκθεσης 15-22 Νοεμβρίου. Το παρόν τεκμήριο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων.
- Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Τσουκάτου Γιάννη, στον διαδικτυακό τόπο: biblionet.gr
Φραντζεσκάκη Ελένη
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Καλλιτέχνης η οποία ασχολήθηκε τόσο με τη συλλογή όσο με τη δημιουργία έργων λαϊκής τέχνης, όπως, υφαντών, πιάτων, σερβίτσιων, κεραμικών σκευών, κ.α. Οι συλλογές της δωρίστηκαν από την ίδια στα Μουσεία Κρητικής Λαϊκής τέχνης στα Χανιά και στο Ρέθυμνο (Λαϊκής Τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ»), για τη διαφύλαξη των αντιπροσωπευτικών έργων της Κρητικής Λαϊκής τέχνης. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για το Μουσείο Λαϊκής τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ», που εγκαινιάστηκε το 1994 στο Ρέθυμνο η Φραντζεσκάκη, υπήρξε ιδρύτρια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Μουσείο Λαϊκής Τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ», στον διαδικτυακό τόπο: politistiko-rethymno.org
- Βασιλική Τωμαδάκη, «1976: Μουσείο Κρητικής Λαϊκής Τέχνης θα γίνει στα Χανιά», Χανιώτικα Νέα, 2021, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Φραντζεσκάκη Ελένη
Βιογραφικό
(Χανιά;)
Καλλιτέχνης η οποία ασχολήθηκε τόσο με τη συλλογή όσο με τη δημιουργία έργων λαϊκής τέχνης, όπως, υφαντών, πιάτων, σερβίτσιων, κεραμικών σκευών, κ.α. Οι συλλογές της δωρίστηκαν από την ίδια στα Μουσεία Κρητικής Λαϊκής τέχνης στα Χανιά και στο Ρέθυμνο (Λαϊκής Τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ»), για τη διαφύλαξη των αντιπροσωπευτικών έργων της Κρητικής Λαϊκής τέχνης. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για το Μουσείο Λαϊκής τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ», που εγκανισάστηκε το 1994 στο Ρέθυμνο, η Φραντζεσκάκη υπήρξε ιδρύτρια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Μουσείο Λαϊκής Τέχνης «ΕΛΕΝΗ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ», στον διαδικτυακό τόπο: politistiko-rethymno.org
- Βασιλική Τωμαδάκη, «1976: Μουσείο Κρητικής Λαϊκής Τέχνης θα γίνει στα Χανιά», Χανιώτικα Νέα, 2021, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Φωτάκις Νίκος
Βιογραφικό
(1904-1959)
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1904 και το 1917 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη. Το 1922 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής με δάσκαλο τον Κ. Παρθένη και το 1930 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Ζωγράφος του χρώματος, κατ’εξοχήν τοπιογράφος, συνδύασε συμβολικά, φωβιστικά και ναΐφ στοιχεία στην τέχνη του, η οποία επηρέασε μετέπειτα αρκετούς Θεσσαλονικείς καλλιτέχνες. Πέρασε σύντομα από την απαλή χρωματική κλίμακα σε σκουρότερη, με έμφαση στο δικό του χαρακτηριστικό καφεκόκκινο. Προσηλώνοντας το βλέμμα του στα έρημα και ταπεινά, απελευθέρωσε τη σιγόπονοη μυστική ζωή των αγιορείτικων μοναστηριών, των γειτονιών της Άνω Πόλης και του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Τον απασχόλησαν επίσης, εκτός από τα ελεύθερα και αστικά τοπία, οι νεκρές φύσεις και τα πορτρέτα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
-
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
- Κατάλογος αναδρομικής έκθεσης “Νίκος Φωτάκης 1904 – 1959”, εκδόσεις Ένωσης Φιλολόγων Νομού Ηρακλείου, Ηράκλειο 2003
Χάρος Μανώλης
Βιογραφικό
(1960)
Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Χάρος Βασίλης
Βιογραφικό
Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Χάρος Μανώλης
Βιογραφικό
(1960)
Γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts (1978 -1982), απ’όπου αποφοίτησε με διπλώματα ζωγραφικής και χαρακτικής. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές, στην Ecole des Arts Decoratifs, με θέμα την εικαστική οπτική επικοινωνία. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας, στράφηκε προς μία ζωγραφική παραστατική, αφηγούμενος μικρές ιστορίες με το ρυθμό διήγησης. Τα ετερόκλητα εικονογραφικά στοιχεία, που συναρμολογούνται στον καμβά με ιδιόρυθμη συνοχή, προσδίδουν στους πίνακες του σουρεαλιστικές διαστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, εμποτίζουν τα έργα με μεταφυσική ατμόσφαιρα. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις σε ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και στην Αμερική και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρονται: 2η και 3η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη-1986, Βαρκελώνη-1987), Διεθνής Διαγωνισμός του Μουσείου Τέχνης Μόντε Κάρλο (Μονακό, 1992), Festival International de la Peinture, Cagnes sur Mer (Γαλλία 1994), Art Athina 3 (1995), Salon de Montrouge, (Παρίσι1997) κ.ά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Χατζηκυριάκος Γκίκας Νίκος
Βιογραφικό
(1906-1994)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα κοντά στον Κ. Παρθένη (1921 – 1922). Το 1922, όντας στο Παρίσι, ξεκίνησε σπουδές γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στη Σορβόννη, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στην Ακαδημία Ranson και στο εργαστήριο χαρακτικής του Δ. Γαλάνη. Στη γαλλική πρωτεύουσα παρέμεινε έως το 1934, πραγματοποιώντας ενδιαμέσως ταξίδια στην Ελλάδα. Ήδη από το 1923 άρχισε την εκθεσιακή του δραστηριότητα με τη συμμετοχή του στο Σαλόν των Ανεξαρτήτων, όπου εξέθεσε και τις επόμενες χρονιές έως το 1926. Το 1927 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι στην γκαλερί Percier και την επόμενη χρονιά στην αίθουσα Στρατηγοπούλου στην Αθήνα με συνεκθέτη το γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο. Στα 1936 – 1937 συνεργάστηκε για την έκδοση του περιοδικού Το Τρίτο Μάτι, στο οποίο δημοσίευσε μεταφράσεις κειμένων και άρθρα. Το 1937 ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη σκηνογραφία, σχεδιάζοντας τα σκηνικά και τα κοστούμια για παραστάσεις του Θεάτρου της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησε η συνεργασία του με τη Νέα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Σωκράτη Καραντινού (1938), το Εθνικό Θέατρο (1950), το Μοντέρνο Ελληνικό Μπαλέτο της Ραλλούς Μάνου (1950), τη Σχολή Ματέι (1952) και το Covent Garden του Λονδίνου (1961). Το 1941 εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, όπου δίδαξε σχέδιο και σύνθεση έως το 1958. Το 1946 παρουσιάστηκε η πρώτη αναδρομική έκθεση του έργου του στο Βρετανικό Συμβούλιο Αθηνών, και ακολούθησε, το 1973, η αναδρομική στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας με εκατόν εξήντα τέσσερα έργα. Το 1949 εξέθεσε με την ομάδα Αρμός, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος, και το 1950 μετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας με δέκα επτά έργα. Στο μεταξύ συνέχισε να παρουσιάζει ατομικές εκθέσεις, σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, και από το 1958 ξεκίνησε τη συνεργασία του με την γκαλερί Ιόλα, εκθέτοντας στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Γενεύη και το Μιλάνο. Το 1973 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1979 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1986 εξελέγη μέλος της Royal Academy του Λονδίνου. Άνθρωπος με ποικίλα πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, ασχολήθηκε ακόμη με τη χαρακτική, την εικονογράφηση βιβλίων, τη γλυπτική, ενώ έδωσε πολλές διαλέξεις και δημοσίευσε μελέτες και άρθρα για θέματα τέχνης και αισθητικής. Ο Γκίκας, αξιοποίησε στη ζωγραφική του κυβιστικές και κονστρουκτιβιστικές διατυπώσεις σε συνδυασμό με τύπους της ελληνικής τέχνης, επιτυγχάνοντας μια καθαρά προσωπική σύνθεση ευρωπαϊκών πρωτοποριακών και εγχώριων παραδοσιακών στοιχείων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου»
Κυρμιζάκη Αγλαΐα
Βιογραφικό
(1904-1983)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Λάβδας Απόστολος
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1940 και πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στην Ecole des Beaux Arts στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι. Το έργο του, αποτελείται κυρίως από ανθρώπινες μορφές, τις οποίες αποδίδει με εξπρεσιονιστική διάθεση. Χρησιμοποιεί πλούσια χρωματική κλίμακα, την οποία χειρίζεται με αμεσότητα και αυθορμητισμό. Εργάζεται με θεματικές ενότητες και έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε δυναμικά θέματα, που περιλαμβάνουν την ανθρώπινη μορφή σε κίνηση. Αποφεύγει το σχεδιαστικό περίγραμμα και οδηγεί το βλέμμα του θεατή στην ανάγνωση του θέματος μέσω των χρωματικών συσχετισμών.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Λακερίδου Γιούλικα
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1940. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι, στο εργαστήριο του R. Licata, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα χαρακτικής και ψηφιδωτού. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ecole Pratique des Hautes Etudes της Σορβόννης. Στη δουλειά της, φάινεται να επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μελέτη της αρχιτεκτονικής. Ενδιαφέρεται για το φυσικό χώρο και σε μερικές από τις πρώιμες προσπάθειές της, δίνει τοπία στα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο τα δέντρα. Η ζωγραφική επιφάνεια των έργων της διακρίνεται για το συνδυασμό κάθετων και οριζόντιων θεμάτων, περιγραφικών τύπων και σχηματοποίησης των μορφών.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Ρωμάνος Κώστας
Βιογραφικο
Ηράκλειο 1907 – Αθήνα 1982
Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (απόφοιτος του 1932), με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη, Π. Μαθιόπουλο, Γ. Ιακωβίδη και Σ. Βικάτο. Ζωγραφίζει κυρίως τοπία, που τα αποδίδει στο πλαίσιο των ρεαλιστικών και ιμπρεσιονιστικών τάσεων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Ρωμάνος Κώστας
Βιογραφικο
Ηράκλειο 1907 – Αθήνα 1982
Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (απόφοιτος του 1932), με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη, Π. Μαθιόπουλο, Γ. Ιακωβίδη και Σ. Βικάτο. Ζωγραφίζει κυρίως τοπία, που τα αποδίδει στο πλαίσιο των ρεαλιστικών και ιμπρεσιονιστικών τάσεων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Ρωμάνος Κώστας
Βιογραφικο
Ηράκλειο 1907 – Αθήνα 1982
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1907. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος του 1932), με δασκάλους τους Δ. Μπισκίνη, Π. Μαθιόπουλο, Γ. Ιακωβίδη και Σ. Βικάτο. Το έργο του απαρτίζεται κυρίως από τοπία, τα οποία απέδιδε με ένα ρεαλιστικό και ιμπρεσιονιστικό ιδίωμα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Χρύσα (Βαρδέα)
Βιογραφικό
(1933-2013)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε στην Academie de la Grande Chaumiere (1953-54) στο Παρίσι και στη School of Fine Arts (1954-55) στο Σαν Φρανζίσκο και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Ν. Υόρκη. Η γλυπτική της δημιουργία χαρακτηρίζεται από διαρκή έρευνα και εκμετάλλευση του τυχαίου. Ξεκινώντας γύρω στα 1955 από επιτοίχιες συνθέσεις με βέλη και γράμματα, που αξιοποιούσαν τις αντιθέσεις του φωτός και της σκιάς, εισήλθε το 1957 σε μια πενταετία πειραματισμών. Έτσι, από τυχαία χυμένο γύψο σε χάρτινα κιβώτια προέκυψαν τα Κυκλαδικά Βιβλία, που θα χαρακτηριστούν προάγγελοι του μινιμαλισμού. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εργασίας της υπήρξε η ενασχόλησή της με τη γραφή και την προβολή των εικαστικών της δυνατοτήτων, ανεξάρτητα από το νόημα που αυτή μετέφερε. Είτε χάραζε σε οριζόντιες ζώνες κεφαλαία γράμματα είτε επαναλάμβάνε ένα και μόνο γράμμα, ενδιαφέρθηκε για τη δύναμη της μη αναγνωρίσιμης έννοιας των γραμμάτων και των λέξεων, κάτι που στη συνέχεια την οδήγησε σε πίνακες εμπνευσμένους από τη δομή της εφημερίδας. Από το 1962 άρχισε να χρησιμοποιεί το νέον, που έγινε το σήμα κατατεθέν της δουλειάς της, συνδυάζοντας το υλικό, την τεχνολογία και τις εντυπώσεις που της δημιούργησε η Νέα Υόρκη. Η προσπάθεια αυτή βρήκε την κορύφωσή της στις Πύλες της Times Square, μια συναρμογή διαφορετικών υλικών και στοιχείων. Τα βιώματά της από το αστικό τοπίο των μεγαλουπόλεων και η νέα τεχνολογία υπήρξαν τα στοιχεία που αποτέλεσαν την αστείρευτη πηγή της έμπνευσής της.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου »
Ψυχοπαίδης Γιάννης
Βιογραφικό
(1945)
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1945. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1963 – 1968) με δάσκαλο το Κ. Γραμματόπουλο. Πριν από τη δικτατορία του 1967, συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες του συλλόγου των φοιτητών και στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, ήταν μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α» και συνεργαζόταν με την Επιθεώρηση Τέχνης. Στην πρώτη του ατομική έκθεση (1966, Κεραία) τα έργα του φανέρωναν την πολιτικοποιημένη στάση του (σκηνές από διαδηλώσεις), αλλά και την πρώιμη εξοικείωσή του με το γερμανικό εξπρεσιονισμό. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική, στην Akademie der Bildende Kunste, του Μονάχου, ως υπότροφος της DAAD. Έμεινε και εργάστηκε στο Μόναχο ως το 1977. Στην Ελλάδα, επέστρεψε το 1992 και το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής της ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε έως το 2012. Οι πρώιμες φάσεις της καλλιτεχνικής του πορείας, εντάσσονται στο ιδεολογικό και αισθητικό κλίμα των δεκ. ’60 και ’70, ιδιαίτερα στο νεο-παραστατικό ρεύμα που επηρέαζε εκείνα τα χρόνια τόσο το διεθνή χώρο όσο και την Ελλάδα. Η εξπρεσιονιστική διάθεση, δεν έπαψε ποτέ να διέπει την τέχνη του, με λιγότερο ή περισσότερο εμφανή τρόπο, αλλά χωρίς της τραχύτητα και τα βίαια ξεσπάσματα, της αντίστοιχης γερμανικής ζωγραφικής. Παραμορφώσεις και χρωματικές υπερβολές, που κατά καιρούς, παρατηρούνται στο έργο του, πλουτίζουν με οξύτερους τόνους μία κατά βάθος, νηφάλια και αποστασιοποιημένη κριτική ματιά, που σχολιάζει δηκτικά και συχνά ποιητικά, καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα. Έχει κάνει δεκάδες ατομικές εκθέσεις σε όλο σχεδόν τον κόσμο, σε γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία. Συμμετείχε επίσης σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις. Μέσα στη δεκαετία του 1980 άρχισε να παρουσιάζει αναδρομικά, εντός και εκτός Ελλάδας, τη μεγάλη σειρά έργων του με τίτλο Το γράμμα που δεν έφτασε (η οποία είχε ξεκινήσει από το 1977 και συνεχιζόταν μέχρι πρόσφατα). Στην Ελλάδα έχουν γίνει αρκετές αναδρομικές παρουσιάσεις της δουλειάς του (1987-88, 1995, 1998, 2001, 2005…). Το 2004 δημιούργησε τη μεγάλη εικαστική εγκατάσταση Σταθμός Ειρήνη για τον ομώνυμο σταθμό των ΗΣΑΠ. Έχουν εκδοθεί πολυάριθμα λευκώματα για το έργο του, μονογραφικές μελέτες και βιβλία με κείμενα και δοκίμιά του για την τέχνη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης»
Ψυχοπαίδης Γιάννης
Βιογραφικό
(1945)
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1945. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1963 – 1968) με δάσκαλο το Κ. Γραμματόπουλο. Πριν από τη δικτατορία του 1967, συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες του συλλόγου των φοιτητών και στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, ήταν μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α» και συνεργαζόταν με την Επιθεώρηση Τέχνης. Στην πρώτη του ατομική έκθεση (1966, Κεραία) τα έργα του φανέρωναν την πολιτικοποιημένη στάση του (σκηνές από διαδηλώσεις), αλλά και την πρώιμη εξοικείωσή του με το γερμανικό εξπρεσιονισμό. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική, στην Akademie der Bildende Kunste, του Μονάχου, ως υπότροφος της DAAD. Έμεινε και εργάστηκε στο Μόναχο ως το 1977. Στην Ελλάδα, επέστρεψε το 1992 και το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής της ΑΣΚΤ, όπου δίδαξε έως το 2012. Οι πρώιμες φάσεις της καλλιτεχνικής του πορείας, εντάσσονται στο ιδεολογικό και αισθητικό κλίμα των δεκ. ’60 και ’70, ιδιαίτερα στο νεο-παραστατικό ρεύμα που επηρέαζε εκείνα τα χρόνια τόσο το διεθνή χώρο όσο και την Ελλάδα. Η εξπρεσιονιστική διάθεση, δεν έπαψε ποτέ να διέπει την τέχνη του, με λιγότερο ή περισσότερο εμφανή τρόπο, αλλά χωρίς της τραχύτητα και τα βίαια ξεσπάσματα, της αντίστοιχης γερμανικής ζωγραφικής. Παραμορφώσεις και χρωματικές υπερβολές, που κατά καιρούς, παρατηρούνται στο έργο του, πλουτίζουν με οξύτερους τόνους μία κατά βάθος, νηφάλια και αποστασιοποιημένη κριτική ματιά, που σχολιάζει δηκτικά και συχνά ποιητικά, καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα. Έχει κάνει δεκάδες ατομικές εκθέσεις σε όλο σχεδόν τον κόσμο, σε γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία. Συμμετείχε επίσης σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις. Μέσα στη δεκαετία του 1980 άρχισε να παρουσιάζει αναδρομικά, εντός και εκτός Ελλάδας, τη μεγάλη σειρά έργων του με τίτλο Το γράμμα που δεν έφτασε (η οποία είχε ξεκινήσει από το 1977 και συνεχιζόταν μέχρι πρόσφατα). Στην Ελλάδα έχουν γίνει αρκετές αναδρομικές παρουσιάσεις της δουλειάς του (1987-88, 1995, 1998, 2001, 2005…). Το 2004 δημιούργησε τη μεγάλη εικαστική εγκατάσταση Σταθμός Ειρήνη για τον ομώνυμο σταθμό των ΗΣΑΠ. Έχουν εκδοθεί πολυάριθμα λευκώματα για το έργο του, μονογραφικές μελέτες και βιβλία με κείμενα και δοκίμιά του για την τέχνη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
- Ηλεκτρονική Πηγή/ Ιστότοπος: «Ινστιτούτο σύγχρονης ελληνικής τέχνης»
Γεροντίδης Γεροντάκης Γεώργιος
Βιογραφικό
Σμύρνη 1907 – Χανιά 1991
Γεννήθηκε το 1907 στην Σμύρνη, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Εκεί φοίτησε μεχρι την Β΄ ταξη του δημοτικού σχολείου μιάς και δεν το επέτρεψε η ανέχεια της οικογένειας του. Το 1922 έφτασε πρόσφυγας στο Αγρίνιο, και από ‘ κεί ήρθε στα Χανιά όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα, καταπιανώμενος με διάφορες εργασίες ταυτόχρονα με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Με την βοήθεια του έφορου αρχαιοτήτων Β. Θεοφανίδη και του τότε διευθυντή του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης Ν. Τωμαδάκη, διορίστηκε στο αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Με τη ζωγραφική ασχολήθηκε ως αυτοδίδακτος. Τα θέματά του τα αντλούσε τόσο από το φυσικό όσο και από το αστικό τοπίο της Κρήτης, ενώ καταπιάστηκε και με τη γλυπτική και τη χαρακτική.
Λιάκος Άρης
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Σπούδασε αρχικά ιατρική και στη συνέχεια πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στην Αθήνα και το Λονδίνο. Η θεματογραφία του, περιλαμβάνει κυρίως τοπία, προσωπογραφίες και νεκρές φύσεις. Κατορθώνει να δώσει μία ποιητική ερμηνεία του φυσικού χώρου σε έργα που διακρίνονται για τη μουσικοποίηση της ζωγραφικής επιφάνειας. Κινείται κατά κύριο λόγο στο κλίμα του Ιμπρεσιονισμού και βασίζεται στη σχηματοποίηση των μορφών, στην εσωτερικότητα και την ευγένεια του χρώματος, στην προτίμηση στα μαλακά και καμπυλόμορφα θέματα και στη μελετημένη οργάνωση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Λουκίδης Αναστάσιος
Βιογραφικό
Σμύρνη 1884 – Αθήνα 1972
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1884. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ενώ συνέχισε τις σπουδές του και στο Παρίσι (1908), με δασκάλους τους F. Cormon και Etschevery. Φιλοτέχνησε ηθογραφικές συνθέσεις και αγιογραφίες. Στην κοσμική ζωγραφική του ακολουθεί ένα ρεαλιστικό ιδίωμα, ενώ στην εκκλησιαστική επηρεάζεται από βυζαντινές, νεοαναγεννησιακές και διακοσμητικές τάσεις. Αγιογράφησε πολλούς ναούς στη Γαλλία και την Αθήνα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
Κυρμιζάκη Αγλαΐα
Βιογραφικό
(1904-1983)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Κυρμιζάκη Αγλαΐα
Βιογραφικό
(1904-1983)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Κυρμιζάκη Αγλαΐα
Βιογραφικό
(1904-1983)
Γεννήθηκε στα Χανιά. Ήταν εκπαιδευτικός, λαογράφος, ζωγράφος που πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στις αγροτικές επαρχίες της Κρήτης, γεγονός που ευνόησε το έργο της για την καταγραφή και περισυλλογή κρητικών λαϊκών παραμυθιών, μύθων και τραγουδιών. Μέρος της συλλογής της δημοσιεύθηκε στον περιοδικό τύπο. Το ζωγραφικό της έργο μας αποκαλύπτει μία καλλιτέχνιδα με καλή γνώση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών εξελίξεων και παρ’ όλη τη ρομαντική περιγραφικότητα των συνθέσεων της δεν παύει να εκφράζει μία περίοδο της Ελληνικής τέχνης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ελένη Φουντουλάκη, «Εκδήλωση αφιέρωμα στην Αγλαΐα Κυρμιζάκη», Χανιώτικα Νέα, 2012, στον διαδικτυακό τόπο: haniotika-nea.gr
Χρήστου Σοφοκλής
Βιογραφικό
(1932)
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1932. Σε ηλικία 12 χρονών, τραυματίστηκε από έκρηξη οβίδας, μένοντας ανάπηρος και στα δύο του χέρια και με προβλήματα όρασης, γεγονός όμως που δεν στάθηκε εμπόδιο στην τέχνη του. Μετά από σπουδές στη Σχολή Εμποροϋπαλλήλων και τη Σχολή Πολιτικών Υπομηχανικών, σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1951 – 1959) με δασκάλους τους Ο. Αργυρό, Γ. Μόραλη, Α. Γεωργιάδη και Σ. Παπαλουκά. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, διακρίθηκε για το ταλέντο του, δουλεύοντας δεξιοτεχνικά με πενάκι και σινική μελάνη. Δημιουργεί εικόνες εκπληκτικής λεπτομέρειας, εκμεταλλευόμενος τις τονικές διαβαθμίσεις μεταξύ του μαύρου και του άσπρου. Αποτυπώνει αστικά σκηνικά της λαϊκής ζωής, τοπία και μνημεία της Ελλάδας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»
