Γαλάνης Δημήτρης


Βιογραφικό

Αθήνα 1879 – 1966

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1879. Από το 1897 αρχίζει να συνεργάζεται με περιοδικά και εφημερίδες (Ακρόπολις, Διάπλασις των Παίδων κ.α.), δημοσιεύοντας σχέδια και γελοιογραφίες, ενώ την περίοδο 1897-1899 φοίτησε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου Αθηνών. Τον επόμενο χρόνο, έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε στην Ecole des Beaux-Arts (1900-1902). Από το 1901, άρχισε να δημοσιεύει γελοιογραφίες στο Soleil de Dimanche και συνέχισε μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα σ’αυτό το είδος μέχρι το 1912. Από το 1930, σταμάτησε τη ζωγραφική και αφιερώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στη χαρακτική. Το διάστημα 1930-37 δίδαξε χαρακτική στο εργαστήριο του, σε νέους Έλληνες καλλιτέχνες που σπούδαζαν στο Παρίσι, όπως οι Ν. Χατζηκυριάκος Γκίκας, Μ. Ραφτοπούλου, Π. Ρέγκος, Κ. Ηλιάδης, κ.α. Το 1945, εκλέχθηκε καθηγητής χαρακτικής στην Ecole des Beaux-Arts στο Παρίσι και την ίδια χρονιά μέλος της Academie Francaise. Οι γελοιογραφίες και οι εικονογραφήσεις του, κινούνταν στα πλαίσια των μεταϊμπρεσιονιστικών αναζητήσεων και ιδιαίτερα των γραφιστικών λύσεων που είχαν διερευνήσει υπό την επίδραση του Ιαπωνισμού και του P. Gauguin οι καλλιτέχνες της ομάδας των Nabis. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’20, προσχώρησε στο κίνημα της επιστροφής σε μία ζωγραφική με νεοκλασικά πρότυπα, στο οποίο πρωτοστατούσε ο στενός του φίλος Derain. Επηρέασε άμεσα την ελληνική τέχνη, συνεισφέροντας ιδιαίτερα με το επιτυχημένο καλλιτεχνικά και επαγγελματικά παράδειγμά του, τόσο στους προσανατολισμούς των νεότερων καλλιτεχνών όσο και στην αναγέννηση της χαρακτικής στην Ελλάδα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος – 20ος Αιώνας, εκδόσεις «ΜΕΛΙΣΣΑ»